تصنیف

طاووس

ترانه:معینی کرمانشاهی

اهنگ:شور از استاد پرویز یاحقی

خواننده:مرضیه

تصنیف و آوازهای ایرانی فیسبوک
https://www.facebook.com/tasnifvaavazha
در کنار گلبنی خوش رنگ وبو طاووس زیبا

با پر صد رنگ خود مستانه زد چتری فریبا

از غرورش هر چه من گویم یک از صدها نگفتم

نکته ای در وصف ان افسونگر رعنا نگفتم

تاج رنگینی به سر داشت

خرمنی گل جای پر داشت

در میان سبزه هر سو

بی خبر از خود گذر داشت

هر زمان بر خود نظرش بود سراپا

نخوتش افزون شد از ان چتر زیبا

بی خبر از کار دنیا

من که خود مفتون هر نقش و جمالم

هر زمان پایبند یک خواب و خیالم

خوش بدم گرم تماشا

چو شد ز شور او

فزون غرور او

پای زشتش شد هویدا

هر کسی در این دنیا باشد اسیر زشت و زیبا

من همان طاووس مستم

چتر خود نگشاده بستم

یک جهان ذوق و هنر هستم ولی با صد دریغا

سینه ای بی کینه دارم

روح چون ایینه دارم

گنج شعر و شور و حالم

این همه نقدینه دارم

جلوه ی ان مرغ شیدا

گفته ی جان پرور من

پای ان طاووس زیبا این دل بی دلبر من

طاووس- بانو مرضیه

تصنیف مفتون دلبند
آوا : معصومه ندایی
در آواز بیات اصفهان

maesoumeh nedaee - Tasnife Maftoone Delband :; موسیقی ایران زمین

تصنیف جان عاشق
بر روی کلام حضرت مولانا

سرپرست و آهنگساز: استاد مجید درخشانی

آواز: حوروش خلیلی - سحر محمدی

نوازندگان:
قانون: حنانه سعیدی
کمانچه: نازنین غنی‌زاده
عود: شیوا احمدی‌سپهر
تار: سارا رضازاده
تار: هستی فرحی
رباب: سحر کمالوند
قیچک: سمانه باروتی
دف: زهرا رنجپور


کانال یوتیوب گروه ماه بانو:  

www.youtube.com/channel/UChgJj5uCX7yKqXXLTu17jQw

تصنیف جان عاشق - گروه ماه بانو، استاد مجید درخشانی- هوروش خلیلی و سحر محمدی

تصنیف دیو و پری
...صدای دلنشین و زیبای مامک خادم عزیز بر روی شعری از سهراب سپهری
بسیار دلنشین و زیبا  


من سازم: بندی آوازم. برگیرم، بنوازم. بر تارم زخمه ی “لا” می زن، راه فنا می زن
من دودم: می پیچم، می لغزم، نابودم.
می سوزم، می سوزم: فانوس تمنایم. گل کن تو مرا، و در آ.
آیینه ای شدم، از روشن و از سایه بری بودم. دیو و پری آمد
دیو و پری بودم. در بی خبری بودم.
قرآن بالای سرم، بالش من انجیل، بستر من تورات، و زبر 
پوشم اوستا، می بینم خواب:
بودایی در نیلوفر آب.
هر جا گل های نیایش رست، من چیدم. دسته گلی دارم،
محراب تو دور از دست: او بالا،
من در پست.
خوشبو سخنم نی؟ باد “بیا” می بردم، بی توشه شدم در کوه”کجا”، گل چیدم، گل خوردم.
در رگها همهمه ای دارم، از چشمه ی خود آبم زن، آبم زن.


تصنیف

user166673924