Athena - Hazırla Beni

Siyasiyabend - Kara Aşk

Deli gönül,neyi özler durursun? 
Acınacak dostun,cânânın mı var? 
Dünya yansa yorganın yok içinde, 
Harab olmus evin,dûkkânın mı var?

Çal nayını, ferahnâkte ver karar, 
Götün nâzır, kulağın müsteşar, 
Kumda oyna çöp batmasın âşikâr 
Düşünecek senin zamanın mı var?

Kendi cihanında bak sen keyfine, 
Kulak asma halkın hayfa-hayfine, 
Tanburuna, kemanına, define 
Sen de katıl, neyde noksanın mı var?

Şu kırk yıldır senin daran alındı, 
Suratına yüz bin kara çalındı, 
Nasıl olsa bu bokluğa dalındı 
Neyzen'den de büyük isyânın mı var? 

KUAN (Kök) / Har - Var

TAŞ PARÇALARI
BİRHAN KESKİN

eser; Birhan Keskin
seslendiren; Eser Gökay

III
madem arkandan ağlamamı bile çok gördün bana
al bu taşlar senin olsun…o halde ve bundan böyle
bütün davullar vursun, telleri kopsun sazların
boşluğa bağırsınlar, birlikte;
kan kusacağız.
kan kusacağız.
madem dünya bunca zalim
madem yakışmıyor kalbimize.

bütün davullar gümlesin
boşluktan gelen, boşluğu dolduranı
boşluğa böğüreni
vursunnnn.

bak! nasıl kan kusuyor külde uyuyan
dünya görsün.

VI
ben seni hep sevgilim ben seni hep
yüzünden geçen dalgalardan okudum.
ellerine sevgi okudum gözlerine şefkat okudum
annen seni inkar etmişti 
aldım etime dokudum.

V
Yanmamı bekleme benden
Ben ne çok yandım, biliyorsun.
Yanamam ben yanamam
yanamam küllerim uçuyor.
Rüyamda sapladığın jiletler etimde
Kanamıyor acımıyor.
Acımıyor
Bu dünya buz, bu buzzzzz
zzzzzzzzzzzda
Hiçbir şey acımıyor.

Bunlar yalan, 
Yalan söylediklerim
Yalan söylediklerin 
Bunlar ancak dünyaya yakışıyor.

Küldüm ben zaten
Küldüm zaten küldüm zaaaateeeen
Kalmışsa eğer
Külün içinde şimdi insanım 
uyanıyor.

Dünya görsün şimdi.
Bembeyazzzz 
dünyaaaaaaaaaaaa
Yoluna baş koyup buzzzdaaaaaaa
Kan kusanı.

VII
Dünya ne ki sevgilim,
Benim sana yaptığım kubbe yanında?
Düşsün, olsun, bırak, 
içinde yıldızlar patlıyor.
Kolaydır inanmak kadar inanmamak da.
İster sal kendini dünyaya, ister kal yanımda
Her şeyden öte öyle sevdim ki ben seni
Yoluna baş koymak diyoruz
Biz barbarlar buna.

VIII
Kırdım, evet, o yalan mekânı kırdım 
Çıksın diye ortaya 
Çırrrrrrrıııllçıpplaaaaaaak:

Sen benim yuvamsın
Yuvanım ben senin.

IX
Beni bilmediğim bir dünyaya attı…

Bir cümlem yok, darrrrğğmadaaaaaaanıım, bundan.

Bir düşümüz vardı, “birlikte yaşamak” koymuştuk adını,
çok acıyor, belki bundan. Aşkî bir cümle mi bekliyorsun benden.
Beklemeeeeeeee.
Mutfakta reçel yapan iki kadın. Kırmızı biberleri filan. 
Rüzgâr alan biraz tepe bir yer. Bakınca, iki yandan
uffffffffffffuk filan.
Dünya yuvarlak değil de hafif elipsmiş gibi.
kaldı ki iki kadın, dünyanın yuvarlağını zaten anlamayan.
böyle. kendime inandığım gibi inanmıştım ona da.
aşk olanın ötesinde bir aşktan söz etmek, aaaaaaah
bir inançtı desem.
bu kadar dağılmam kendimi şimdi
bu dünyaya fırlatılmış gibi hissetmem, bundan.
ne söylememi bekliyorsunhava aldıkça sızlayan bir diş var içimde.
susmam bundan, konuşmam bundan.
ben zaten o ilk acıyla ölmediğimde çok gücenmiştim hayata.
insan olmuştum ilk o zaman.
ya da bozmuşlardı ben yenidoğandan.
kendimi acıya teslim ettiğimde hatırladım,
ölünmüyordu, hatırladım.
ölünmüyoooooorrrrrrrrrrrdu.

XI
acı çekerken de adil ol, diyor bana.
adil ol. sen değil misin inanan
hayatın büyük bir kader olduğuna,
kaderi yönlendirmek bile o büyük kader’ in
içindedir filllllllllllan.
o yüzden şimdi adil ol.
sus. söyleme böyle şeyler! adil ol.

inanmıyorsun değil mi?
beni bilmediğim bir dünyaya attı,
diyyyyyyyorum.

diyorum ki,
sözde kalır her şey. sözzzzzzzzde kalıyor.
bir de bana adil ol, diyorsun.

X
ey duymayan insanı,
ey hayat dedikleri büyük kusur.
…

ey kimselere değişmediğim
ayrılığın neden bunca ağır?

hani adalet?
bir kasım’ dan öteki kasım’ a
bir yanım kör bir yanım sağır.
XV
ben başka bir şey olmak istememmm
istemedim başka şey.

sabırla sevgilim sabırla
acılarımız eşitlensin bu şehirde
diye diye.
bu şehirde etten geçip kalbe erişene
dek sabırla. tek, sabırla.

kaç kişi var bu şehirde
ruhunu sana kubbe,
kubbeeeeeeeeeeeeeeeee
etmiş!

XIV
büyük keder içerirmiş, gördüm, anladım
etten geçip aşka varanın sevgisi.
bunun yanında sevgilim bunun yanında
etin ihaneti, kısaca
hiçbir şeydir.

XII
şimdi bir masaldan bir peri
sessizce dinlesin beni,
alsın yorgun başımı

alsın cümlemi
usulca kalbine koysun.

benim cümle taşıyacak halim
yooooooğğğğğğğ.

XXXI
Katlanan, insanın birbirine yapışan yaralarından
bir yuva inşa etmektir aşk da, varla yok arasından
Ve ahşabı kemiren de ahşaba dahildir,
değil dışarıdan.
Beyhude insanın yuva arayışı ama
yine de yuva arar insan.

dışarısı sevgilim, dışarısı senin
kendini sürekli kaçak kılacağın yollardan başka nedir?
yollar ki hep gider, hep yatay.
ah ben bu kubbe fikrine o yüzden
takılmışım; kubbe ki yüzseksen derece bir şey,
büyük bir arzuyla mümkün.
gayret’ in bildiğimiz ve unuttuğumuz anlamıyla örülen.

XVI
in ordan, in ordan
innnnnnnnn, diyor bana
zamanın ensesinden.

ay adalet’ ten söz eden zalim
şimdi bi dur, düşün:
ev ki, en büyük mahremiyetti
kimdi vuran, kimi, en mahreminden?

XVIII
en acısını sevgilim en acısını
tadayım istedin:

en acısı buydu.

XVII
omurgamı aldın benim.
omurgamı aldın.
omurgamı aldın.
omurgamı.

niye?

XIX
Varla yok arasındayım 
Varla yok arasındayım
Hep, varla yok arasındaydım.
Zaten.
Ben bilmedim ki 
niye teyelliyim, niye?

Varla yok arasında
Varla yok arasında
Elimde bir kırık testi

Elimde bir kırık testi
Nereye bırakayım!

XX
Gitmek mi yitmektir kalmak mı artık bilmiyorum
yerini yadırgayan eşyalar gibiydim ya ben hep
ve inançlı, gitmenin bir şeyi değiştirmediğine.

bilemem, belki bu yüzden
ben sana yanlış bir yerden edilmiş
bir büyük yemin gibiydim.
beni hep aynı yerimden yaralayan o eve
yine de döneyim döneyim istedim.

XXI
ah benim sesimle
söylesem de, inanmazlar
benzemiyor çünkü bir dile.

döndüğüm, döndüğüm ama döndüğüm
döndüğüm bu sema sensin. dönnnnnnnnn
düğüm.

sen benim kara ömrüme vuran
suyumu harelendiren sevincimdin.

XXXV
onu sevebileceğinin en yücesiyle sevdin.
titreme daha fazla kalbim.

bağışla kendini artık onu da
bırak gitsin.
bırak gitsin.

o senin en ezel gününden kaderin
sen onu nasılsa bin kere daha
seveceksin.

XXII
günler öylece kendi kendine geçsin diye
bir camın arkasında durdum
bana dokunmasın hiçbir şey
hiçbir şey yarama merhem olmasın
iyileşecekse, hiçbir şeysiz iyileşsin diye
bir camın arkasında durup
akan hayata ve zaman baktım.

bilirdim, biliyordum, biliyorum,
bittiğinde, geçtiğinde,
azaldığında sızı, iyileştiğimde,
o saman tadıyla karıştığında;
her şey daha acı olacak.

XXXIII
ne sanıyorsun?
ne sanıyorsun?
benim olan artık
senin de kaderin:

dağbaşı,
oradaki yaralı ıssızlık.

XXIII
biz iyileşmeyiz diyor ilhan
biz iyileşmeyiz bunu bil, diyor.
biliyordum: ağırdı
biliyordum: çok ağrıdı
biliyordum: adım adım
…

ben seninle sevgilim 
mutsuz ama bahtiyardım.

XXIV
bir masal
bir taş ağırlığında olabilir mi?
olurmuş meğer.

birlikte bir masala inanmak istedim
ben seninle, sadece bu.
sen beni tek
tek
tek
bıraktın.

benim artık taş taşıyacak,
taş kaldıracak, taş atacak
halim mi var!

XXV
evet kara bir ömür bu benimki.
kara bir toprak.
gerçekle değil, hakikatle değil,
kalbimin aklıyla kurduğum
kara bir ömür.

yalnız değilim, biliyorum
binlercesi var, onbinlercesi vardı.
kara bir ömürle buradan geçen.

sen bundan böyle
gerçeğin yan yana getirilmiş
yamalarıyla yaşayacaksın.
ben çoktan çıvdırılmış bir şeydim
sevgilim.

XXVII
gözlerimde bir çita oturuyor birazdan deppppp
parrrrrrrrrrrrrrrrrr.

içimdeki çilekeş fuji’ yi tırmanıyor sana
eski bir mektuptan gözlerime yağma
dünyanın bütün neonları yanıyor sönüyor
ve bir fotoğraf iki jiletle paramparça.

bir su aygırı kadar yaralıyım dünyadan
anlıyor musun?
içimde uzağa bakan bir zürafa var 
hayat orda burda her yerde kaynıyor.

birazdan öleceğim, içeceğim su nerde?

XXX
kar şiddetle rüzgârla büyük bir kırgınlıkla
vardı gece yarısı dağlarına. gelemem artık yanına.
ben kaybettiğime ağlayayım sen kaybettiğine ağla

XXVIII
ömrümü adadımdı. 
elimden aldığın ve parçaladığın şey bu! 
adaletin adını neden anmıyorsun burada da? 
o yüzden büyük yaram 
o yüzden büyük öfkem 
o yüzden dinmiyor 
içimde hepsi, hınca hınç.

hıncahıııııııııııınnnnnç.

XXVI
o kadar uzun yol geldik ki seninle
şimdi, sen ayrı ben ayrı olan o yolu
nasıl yürüyeceğiz?

(biz seninle yoldayken
yanımızdan ovalar, ağaçlar; titreşen
rüzgârlar akmıştı. bir yolumuz olduğunu,
yol kazalarını, yol yorgunluğunu
o zamanlar biliyor muyduk?)

XXXII
ömrü gurbette geçenler gibiydim senin yanında
duymadın mı, çok söyledim?
o uzun gurbette,
ben senin “adalet” diye diye nasıl unufak olduğunu
gördüm.
göre göre, duya duya,
yine de bigâne olarak her şeye.

bilmedin ki; ben senin gurbetinde delirmemek için
kalbimin aklıyla ördüğüm bir yıldızlı kubbede
yaşadım.

tecellinin içinde ecel durur sevgilim, görmedin mi?

adaletin içinde bir zalim oturur.

XXIX

sonra, çoook sonra, bu parçaların sonunda
sen beni kızını çok seven
bir anne olarak hatırla.

ben ki hiç kavuşamamıştım sana.

XXXXII
ve huzurla, içerde bir yumuşak ışık
dışarda dağların etrafını saran kızıllık vardı.
durmak için dünyanın dışında iyi bir sebep
ve bir ana enstrüman;
incecik bir müzikle piyanonun tuşlarına vuran.
yüzünde yeryüzünü gördüğüme duyduğum bir şükran.
her şeyin sertliğini gömen ve uyutan bir kış,
sen ki, de ki grand teton’ a kar yağdı.
o karın ortasında önümüzden bir nehir
karla karışık akardı.

sarartma beni
sarartma beniiiiiiiiiiiiiiiiiii..sarartma.

XXXXIII
fazla insansın sen sevgilim fazla insan
bir barbarım ben oysa, bir hayvan
dilim bağışlamaktan söz eder benim
seninki adalet ve intikam.

söylemeye gerek var mı sevgilim
söylemeye gerek var mı şimdi
yetiştirdiğim en iyi nişancı vurdu beni
klimanjaro’ nun karları sevgilim
klimanjaro’ nun karları
innnniiiiiyor aşağı.

XXXIV
birini seviyorsan onu öldürme! demek kolay
oysa her âşık önce kendine sonra yanındakine cellat.
ve aşkta ölümün bir anlamı vardır, görklü kılınan
bozulsun diye im
her ateş önce yanını yoklar sevgilim.

bundan böyle ne vakit bir yangından artakalan
isle kararmış bir şair gölgesi görsen
başıboş, duran, susan, içinden yanan:
ya da bir kızkardeş, ağlayan kekliğine,
uzak ve göğsüne klarnet sesiyle dolaşan.

XXXVI
bunca zaman sonra, neden ona dokunmadığımı
neden çekmediğimi silahlarımı kınından
olanı biteni kalbime koyup kendimi çektiğimi
soruyorsan…
ona dokunmadıysam,

dokunmadıysam tek bir sebepledir…

bir barbar ancak eşitine dokunur.

XXXVII
akan sokaklarda yan yatmış otlara benziyorum
rüzgârla yana savrulan dallara.
aşk için ihanetle vuran aşk aşkm’ola?
ah ciğerimin köşesi, kavrula kavrula
kopuyor gönülbağım, sen bağla.

XXXXI
Bir nefeslik can kalsaydı sana üflerdim canımdan 
Diyecekler; çok yüksekti ondaki zindan 
Görmeli, eline almalı, sıvazlamıydın, öğretemeden
Yazgına kanat ol kol ol diyemeden ayrı düştüysem senden.
Buna yanarım çok, en çok buna yanarım inan.
Onaramazdım kırdığım yerleri 
Onaramazdın kırdığın yerleri

Son bir nefesle sana sarıldımdı.
En acısı buydu. 
En acısı buydu.

XXXIX
aşk iki kişi arasında asla eşitlenmeyendir.
ben bir divan şairi değilim ki sevgilim
sana bercesteler düzeyim
yine de giderayak, gözlerine, ellerine, ayaklarına
tutulmuşluğumu herkes bilsin isterim.
ben bu çıldırmış vaktin, ben bu yılan zamanının
paramparça edilmiş şairiyim.ne diyeyim!
yine de içimde, çooook eskiden kalma bir
ya leyl…ya leyyylllllllllle
bir çöl gecesine ismini bırakayım.

XXXVIII
bir dalda iki kiraz gibi
aşk ile öfke arasında
yanayana,
dursun bu aşk. aşk, mola!
ey yaban!
ayaklanacağım
ayaklanacağım!

dizlerimin bağını bağla.

XXXX
sözde kalır sevgilim
sözde kalır bütün sözler
aşk çünkü, aşk çünkü kendine
bir yol, bir ideoloji ister.

bilirim, çöl rüzgârında çalıdır bazı yaşlar.
sen sevgilim ilerde, biraz daha ilerde
bir tarihe başlayacaksın, orası işte
benim tarihimle başlar.

ve say, geriye doğru, tek tek
sende kalsın şimdi al bu taşlar.

Birhan Keskin - Taş Parçaları

Birhan Keskin - Y'ol

duyduğun garip tedirginliği, huzursuzluğu da çözümlemelisin: o senin en şeyin (herşeyin)— işte: yaşamının anlamı olduğu halde (olduğunu en içinde duymana, bilmene, yaşamana rağmen), rahatsız, sanki iğne üstünde hissedeceksin kendini— o da hemen hissedecek bunu, tabii ki: suskunlaşacak, hırçınlaşacak..

bambaşka bir anlamda olacak artık ona ulaşman—
—ona ulaşman : kendini bulman olacak; ama, hiç olamadığın yerde — 

Kendin olmayı yeniden öğrenmek gerek -yıllar yılı unuttun onu yalnızca: bunu da ”koşullar ”a, ”hayatın akışı”na, ”sorumlulukların”a falan bağlamaya kalkışma- bahane bulmaya çalışma: sendin sendeki asıl senin anlamını, önemini, değerini gözardı eden: korkaklıkla işin kolayına kaçan..

o işte şimdi hesap soruyor o sahici senin, senden: ne yaptın sen sana?..

çünkü çok temel bir alışkanlığın -- neredeyse bir güdün -- çıkabilecek ortaya onun ile birlikteyken de:-
bu, yıllar önce "mantıkçı" sayılmana; insanların senin "herşeyi yapabile"ceğini düşünmelerine yol açmış olan kişilik ögen -- edindiğin, benimsediğin ve yerinin geldiğini düşününce kendini teslim ettiğin eylem ilkesi:-
"şimdi bunu yap" diyen, o ses...
buydu belki en temelde seni bunca yıl yanıltan -- belki, o sesin "şimdi bunu yapman gerek" demesine karşılık,
kendi kendine "bunu şimdi yapma" diyebilseydin -- o sese karşın, kendi sesin sana doğru olanı gösterebilirdi.
ama, o alışkanlık, o güdü, o ilke, işte, seni kendinden uzaklaştırdı; o ses, bir tekdüze tutarlılık makinası haline getirdi seni -- yıkıma gitme isteğin de bu aykırılıktan, bu çelişkiden çıkıp o ölümcüllüğe ulaştı.
oysa, tutarlı ol-ma-mayı da isteyebilseydin; 'durup düşünülmüş ilkeler'e boşverebilip, sahici duygularınla kendini ortaya koyabilseydin -- onun şimdi yaptığı gibi -- (zedelenmeye, kırılmaya, yıkılmaya aldırmadan) kendin olmakta diretebilseydin, belki sen de farklı (daha lekesiz, temiz, saf bir biçimde) gelebilirdin ona.

gelemedin..

Oruç Aruoba - Hani

Hani çiçekler vardır-sanarsın,hep tomurcuk kalacaklar(öylesine uzun sürmüştür ki gelişmeleri,serpilmeleri,olgunlaşmaları);oysa,gün gelir ,inanamadığın bir hızla,pırıl pırıl açıverirler ya-işte öyle:birdenbire geliverir yaşamının anlamı.

yıllar sürer,çünkü,o küçücük tomurcuğun gelişmesi,sonra çiçeklenmesi;sonra olgunlaşması,meyveye duracak hale gelmesi.Yıllar ve yıllar…

Meyve:olgunluktan çürümeye geçiş olacaktır;ama,yokluktan varlığa da…

Yaşamdan ölüme;ama,bir o kadar da,ölümden yaşama…

Şİmdi ne kadar ,ne süre,nasıl ve hangi anlamda senin olacağı ya da olmayacağı belirsizken(hani'de'miştin ya 'işte':...en çok beklediğinin de,gelse bile birgün,hiçbir zaman beklediğin anlamda gelmeyeceğini bilerek...');şimdi emin olduğun,emin olmaktan da başka bir şey yapamayacağın,onun gelişi.

o 'olgular'la, 'gerçek'lerle, 'saptamalar'la uğraşmaktan da vazgeçmelisin artık --- bu zorunluluk, kesin... 
şimdi, işte, o." 

Neler geçirmiş, neler çekmiş, nelerden, nerelerden geçmiş, sana gelene dek -bütün bunları da öğrenmen gerek: nasıl olmuş da, o belirsiz günden bu yana, hep gelişmiş, sana doğru: Nereden bilmiş -senin sen olduğunu; ve, kendisinin kendisi - o: çağırdığın ve beklediğin, olduğunu?

Kendi olarak, sana gelen-
sana gereksinimi olmadan, seni isteyen-
sensiz de olabilecekken, senin ile olmayı seçen-
kendi olmasını, seninle olmaya bağlayan- -
O, işte...

"Yavaşça gitmelisin şimdi ona artık: incitmemeye özen göstererek — çünkü alıştığın — alıştırıldığın; alıştırılmana izin verdiğin —- davranış biçimlerine elvermez o : gücünü sınayamazsın onun üzerinde — ya suskunlaşıp gider, ya da hırçınlaşıp gider.
Bir yandan da, olanca gücünü toplamalısın şimdi onun gerçekliğiyle başedebilmek için — ama, onu altetmek, ona egemen olmak anlamında değil: onunla, belki, boy ölçüşmek — kendi boyunu ona göre; onun boyunu kendine göre, ölçmek — ya da, kendini onun anlamına; onu kendi anlamına — kendine; kendinize — göre yeniden — karşılıklı—- ölçüşmek için:-
Anlamlarınız karşılıklı belirlenecek, şimdi, artık…"

ufacıktır ya- korumasız ve savunmasız olacak- öyle duracak- senin karşında: yanında; 
kendini sana bırakmayı seçmiş- istemiş-; tedirginliğini gizlemeğe çalışarak... 
bunun nasıl bir istem olduğunu anlamalısın- nasıl bir kendini teslim ediş- 
onu sakınman buyüzden gerekli: o, bir işitilmeyen nefes gibi- küçücük bir kıpırtı gibi- kararıp gitmeye hazır bir son renk gibi- 
korumalısın onu.

"savunmasız ve korumasız: ama güçlüdür -kendisinin sen yok olduktan sonra varolmasını sürdüreceği düşüncesi yavaştan ve derinden kaygılandırır onu (senin de ciğerine oturur onun bunu düşünmesi); ama,merak etme: güçlüdür, güçlü olacaktır, yeterince - yeter, kendi kendine-
sen gidince de…-“

güçlüdür,kendine yeterlidir—ama seni bilmiş,seçmiş ve arzulamıştır ya işte:sana bağlı kalmayı istemiştir—senin kendini yok etmeye yönelik eğilimlerin bu yüzden kaygılandırır onu:kendisi değildir aslında,”sonra ben ne yaparım?”diye sorarken düşündüğü—-sensindir..

sen bir aysın ben kara gece gel derim..
bu can senin sersebil ettim al derim 
sorsan bağın yaresini de gül derim 
şerbet diye zehirde versen bal derim 

ben bozkırım sen yağmursun gel hadi 
kuru dalım bana da çiçek ol hadi
ben ağlayım yeter ki sen gül hadi 
gitme sakın kal orda biraz kal derim 
kilim gibi ser beni yola ser beni
garip çiğdem gibi de dağdan der beni
bir kerem'den bir köroğlu'ndan 
sor beni 
anlatsınlar şu kel oğlanı bil derim..

Rüştü Asyalı - Sen Bir Aysın

Stelios Petrakis - Orion - To Alogaki Tis Nyhtias - Nanourisma

Ederlezi Avela - Time Of The Gypsies

Yaşam hoş bir adettir,
Yaşamın ölüm genişliğinde kanatları vardır,
Aşk kadar sıçrayabilir,
Yaşam, alışkanlık rafına kaldırıp
Unutulacak bir şey değildir.
Yaşam elin çiçek koparma isteğidir.
Yaşam turfanda siyah incirdir,
Yazın ağzında buruk bir tat.
Yaşam böceğin gözünde ağacın boyutudur.
Yaşam yarasanın karanlıktaki tecrübesidir.
Yaşam bir göçmen kuşun gariplik duygusudur.
Yaşam uykunun dönemecinde bir tren düdüğüdür,
Yaşam uçak penceresinden bir bahçeyi görmektir.
Füzenin uzaya fırlatıldığı haberi,
Ayın yalnızlığına dokunuş,
Başka bir gezegende çiçek koklamak fikri.
Yaşam bir tabak yıkamaktır.
Yaşam sokakta bir metelik bulmaktır.
Yaşam aynanın “karesi”dir.
Yaşam çiçek “üstü” sonsuzdur.
Yaşam yer “çarpı” yüreğimizin çarpıntısıdır.
Yaşam basit ve eşit nefesler geometrisidir.
Nerede olursam olayım
Gökyüzü benimdir.
Pencere, fikir, hava, aşk, yeryüzü benimdir.
..
Yaşam “şimdi” havuzunda suya girmektir.
..

Sohrap Sepehri - Suyun Ayak Sesi..

Yeniden Doğuş 

tüm varlığım benim, karanlık bir ayettir 

seni, kendinde tekrarlayarak 

çiçeklenmenin ve yeşermenin sonsuz seherine götürecek. 

ben bu ayette seni ah çektim, ah 

ben bu ayette seni 

ağaca ve suya ve ateşe aşıladım! 

yaşam belki 

uzun bir caddedir, her gün filesiyle bir kadının geçtiği, 

yaşam belki 

bir urgandır, bir adamın daldan kendini astığı, 

yaşam belki okuldan dönen bir çocuktur, 

yaşam belki, iki sevişme arası rehavetinde yakılan bir sigaradır, 

ya da birinin şaşkınca yoldan geçişi, 

şapkasını kaldırarak, 

başka bir yoldan geçene anlamsız gülümsemeyle ‘günaydın’ diyen. 

yaşam belki de o tıkalı andır, 

benim bakışımın senin buğulu gözlerinde kendini paramparça yıktığı 

ve bir duyumsama var bunda 

benim ay ve karanlığın algısıyla birleştireceğim. 

yalnızlık boyutlarındaki bir odada, 

aşk boyutlarındaki yüreğim, 

kendi mutluluğunun sade bahanelerini seyreder, 

saksıda çiçeklerin güzelim yok oluşunu 

ve senin bahçemize diktiğin fidanı 

ve bir pencere boyutlarında öten 

kanarya ötüşlerini. 

ah.. 

budur benim payıma düşen, 

budur benim payıma düşen, 

benim payıma düşen, 

bir perde asılmasının benden aldığı gökyüzüdür, 

benim payıma düşen, terk edilmiş merdivenlerden inmektir 

ve ulaşmaktır bir şeylere çürüyüşte ve gurbette, 

benim payıma düşen anılar bahçesinde hüzünlü gezintidir. 

ve ‘ellerini 

seviyorum’ diyen 

sesin hüznünde ölmektir.. 

ellerimi bahçeye dikiyorum, 

yeşereceğim, biliyorum, biliyorum, biliyorum 

ve kırlangıçlar mürekkepli parmaklarımın çukurunda 

yumurtlayacaklardır.. 

küpeler takacağım kulaklarıma 

ikiz iki kızıl kirazdan 

ve tırnaklarımı papatya çiçekyaprağıyla süsleyeceğim. 

bir sokak var orada, 

aynı karışık saçları, ince boyunları ve sıska bacaklarıyla 

küçük bir kızın masum gülüşlerini düşünüyorlar 

bir gece 

rüzgarın alıp götürdüğü. 

bir sokak var benim yüreğimin 

çocukluk mahallesinden çaldığı, 

zaman çizgisinde bir oylumun yolculuğu 

ve bir oylumla gebe bırakmak zamanın kuru çizgisini 

bilinçli bir imgenin oylumu 

aynanın konukluğundan dönen. 

ve böylecedir, 

birisi ölür 

ve birisi yaşar. 

hiçbir avcı, 

çukura dökülen hor bir arkta inci avlamayacaktır. 

ben hüzünlü küçük bir periyi biliyorum 

okyanusta yaşayan 

ve yüreğini tahta bir kavalda 

usul usul çalan 

küçük hüzünlü bir peri 

geceleri bir öpücükle ölen 

ve sabahları bir öpücükle yeniden doğacak olan.. 

Füruğ Ferruhzad

Füruğ Ferruhzad - Yeniden Doğuş

yıllarca aradım kendi kendimi
hiçbir türlü bulamadım ben beni
hayal miyim bir rüya mı bilinmez
hiçbir türlü bulamadım ben beni

insan mıyım mahluk muyum ot muyum
ekilir biçilir bir nebat mıyım
mecnun muyum bir güzele kul muyum
hiçbir türlü bulamadım ben beni

Fikret Kızılok & Tehlikeli Madde - İnsan Mıyım, Mahluk Muyum, Ot Muyum - 1974

Hossein Alizâdeh - Mahtaab

söz: Mevlana Celaleddin Rumi
müzik: Arto Tunçboyacıyan
Her gün bir yerden göçmek 
Ne iyi 

Her gün bir yere 
Konmak ne güzel 
Bulanmadan, donmadan 
Akmak ne hoş 

Dünle beraber 
Gitti cancağızım 

Ne kadar söz varsa 
Düne ait 
Şimdi yeni şeyler 
Söylemek lazım 

Manuş Baba - Yeniliğe Doğru

haydi durma at yırtıp elbiselerini,
onlar sana boş boş bakınırken!
şimdi sorma kaç kaç kaç dur hislerini,
böylesi bu saf kalbini takınırken?

bir adım ikincisinde düşerse,
bak misal ya cennet bunun neresinde?
yalvarıp yanına geldiğinde...

aslında sen de dünyanın en güzel,
kadınlarından biri olabilirsin...
aslında sen de dünyanın en özel,
kadınlarından biri olabilirsin...

dönsen feleğe suya bat çık iskeleye!
yuvarlan daha demini alamadın...
tez git köhneye, keyfimi keder eyleme!
kalsaydın fena zamandan çalamadın...

ben bırak beni tadım yok deyince,
zamansız ellerin titrer, sesinse...
çekilir soluğun geldiğimde;

aslında sen de dünyanın en güzel,
kadınlarından biri olabilirsin...
aslında sen de dünyanın en özel,
kadınlarından biri olabilirsin...

Lümpenenameler - Aslında

Edward Artemiev - Andrey Tarkovsky's Solaris (1972) - 01 - Part I. Bach

Zbigniew Preisner - Alexandre II (Krzysztof Kieślowski - La double vie de Veronique)

Zbigniew Preisner - Générique De Fin (Krzysztof Kieślowski - La double vie de Veronique)

argathini*

Yorum:Eser Gökay
Altyapı:Manushan - Lost Land 
Çeviri: Makbule Aras

Füruğ Ferruhzad - İnanalım Soğuk Mevsimin Başlangıcına  <°)))~{

Islık Çalmak
Balıklar için deniz lazım, 
Sevişmek için işsiz olmak 
Ve geceleri yatakta 
Duymamak için tabanların sızısını 
Zengin olmak lazım. 
Halbuki ıslık çalmak için 
Birşey lazım değil.

yorum: Eser Gökay

Melih Cevdet Anday - Islık Çalmak

Kara Güneş - Dağlar Var

Athena - Ask Mesk Yok

Athena - Diyemedim @ Babylon Istanbul

Siya Siyabend - Köprüden Geçti Gelin

Karagüneş  - Çaykaram

argadini.
barbar.
tahammülfersa.
sen balık değilsinki.
litost.
sekr.
yalınız.
balıklık.


Popular tracks by uykuprensi