فقط گوش کن

آی ای آزادی اگر روزی به سرزمین ما رسیدی با شادی بیا
با چادر سیاه و تحجر و ریش نیا
با چادر سیاه و تحجر و ریش نیا
با آواز و موسیقی و رنگ بیا
با تفنگ های بزرگ در دست کودکان کوچک نیا
با گل و بوسه و کتاب بیا
از تقوا و جنگ و شهادت نگو
از انسانیت و صلح و شهامت بگو

دکلمه آزادی با صدای داریوش

نویسنده متن و راوی : بنفشه طاهریان
شاعر: نظامی گنجوی
مشاورادبی و فنی پادکست: فرشید سادات شریفی
آهنگسازو نوازنده کمانچه: کوروش بابایی
ادیت ومیکس صدا: مهلا دیانی
طراحی لوگو: هدیه لایق
موسیقی استفاده شده :
همایون شجریان ( مستی هر نگاه تو)
وصال علوی ( خورشید)

Chai With Banafsheh Persian Podcast

چای با بنفشه - قسمت چهل و ششم خسرو و شیرین

هنر ترک کردن 
نویسنده: فرجام کلیایی 
گوینده : بنفشه طاهریان

هنر ترک کردن

شیرازه، پادکستی از بی‌بی‌سی فارسی، درباره کتاب است. این برنامه در سال ۱۴۰۱ کتاب‌های تأثیرگذار در قرن گذشته را بررسی می‌کند.

در این بخش، فرهنگ انگلیسی به فارسی حییم بررسی می‌شود. یکی از کتاب‌هایی که نسل‌های مختلفی از ایرانیان با آن انگلیسی آموختند و متونی را از این زبان به فارسی ترجمه کردند.

شیرازه (۵): فرهنگ حییم

تنبور : سید خلیل عالی نژاد
دف : حمیدرضا خجندی

لطفا در صفحه فیسبوک (موسیقی خوب بشنویم) همراه ما باشید
Please Fallow Us on Facebook
www.facebook.com/GoodMusicToHear

سید خلیل عالی نژاد _ شکرانه / دونوازی تنبور و دف

داریوش - آی آزادی - Dariush - Ay Azadi

▨ نام شعر: می‌خواهمت چنان که شب خسته خواب را
▨ شاعر: قیصر امین‌پور
▨ با صدای: شاعر
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــ
می‌خواهمت چنانکه شب خسته خواب را
می‌جویمت چنانکه لب تشنه آب را

محو توام چنانکه ستاره به چشم صبح
یا شبنم سپیده دمان آفتاب را

بی‌تابم آنچنانکه درختان برای باد
یا کودکان خفته به گهواره تاب را

بایسته‌ای چنان که تپیدن برای دل
یا آنچنان که بالِ پریدن عقاب را

حتی اگر نباشی، می‌آفرینمت
چونان که التهاب بیابان سراب را

ای خواهشی که خواستنی‌تر ز پاسخی
با چون تو پُرسشی چه نیازی جواب را

قیصر امین‌پور | می‌خواهمت چنان که شب خسته خواب را

Voice :Banafsheh Taherian   گوینده: بنفشه طاهریان
Music :Babak Taghikhani  آهنگساز : بابک تقی خانی 
Vocal :Solmaz Peymaei                آواز: سُلماز پیمایی 
Setar :Arad Pishehgar               سه تار: آراد پیشه گر

شعر : خواجوی کرمانی 




مگذر ای یار

▨ نام شعر: در طراوت و نابودی حادثه
▨ شاعر: احمدرضا احمدی
▨ با صدای: احمدرضا احمدی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــ 
با اطمینان می‌فهمیدم چرا رنج، بوسه می‌شد

گفتگوی جهاتِ شمال و جنوب کافی نبود تا عشق را دشنام دهم
شب همان‌قدر پهناور بود، که درخت از شدت سرما، از من لباس بخواهد
که من چشمان را کامل کنم
که خواب را، خفته در یک سطرِ باران، ببینم.
کدام خطر جنگ بود که من هر روز سردتر، در یک لبخند تکرار می‌شدم؟
من، وفادار به سرنوشت میلیون‌ها انسان نبودم
که نه من آن‌ها را در خواب دیده بودم
و نه آن‌ها مرا در بیداری.

در دل می‌گفتم:
لباس نو که پوشیدم، قفل را که با عطر گشودم
میان قلب‌ها فرق نخواهم نهاد
رسوایی را کفن خواهم کرد
و لبخند را آن‌قدر ادامه خواهم داد
تا قلبم سرنوشت همهٔ قلب‌ها باشد.

طبل من کجا بود؟
صدای فرتوتِ من بوسه می‌خواست
بوسه می‌خواست تا شفا را، از بیماری‌های کاملِ بهار بیاورد
و من، حتی در خطرناک‌ترین دروغ‌ها، خویش را باور می‌کردم
حس من متون غم‌انگیزِ خطرناکی بود که از من، تنها، حرفه می‌خواست
من از میان جمعیت، خودم را بدست می‌آورم
خودم را انتخاب می‌کردم
تا شفا یابم.

می‌خواستم مؤدبانه گریبانِ یک عطر، یک پروانه، یک کلید
و یک گاوآهن را بگیرم
تا این وظایفِ هولناکِ صبح و شب را
به آن‌ها
تلقین کنم
و در باران مرخص شوم.

اما عقیده‌ام گمنام بود
آخرین حرفم از تقدیر بیم داشت
و عمرم
-بی‌اغراق-
کفافِ مرا نمی‌داد.
در را آهسته بستم
خود را در درگاه کاشتم

توقعات باکرهٔ من شباهتی به سال‌ها و روزها نداشت.

اکنون قدرت و حکمرانیِ من
فقر لبخندی در طراوت و نابودی حادثه است.
▨
احمدرضا احمدی
از دفتر شعر «وقت خوب مصائب»

احمدرضا احمدی | در طراوت و نابودی حادثه

در من زنداني ستم گري بود كه به آواز زنجيرش خو نميكرد
من با نخستين نگاه تو آغاز شدم


نخستین درد

(Ebtehaj,Atanasio Amir collage and rework)
ارغوان شاخه همخون جدا مانده من

آسمان تو چه رنگ است امروز؟

آفتابی ست هوا؟ 

یا گرفته است هنوز ؟ 

من در این گوشه که از دنیا بیرون است

آفتابی به سرم نیست 

از بهاران خبرم نیست

آنچه می بینم دیوار است

آه این سخت سیاه 

آنچنان نزدیک است

که چو بر می کشم از سینه نفس

نفسم را بر می گرداند

ره چنان بسته که پرواز نگه 

در همین یک قدمی می ماند 

کورسویی ز چراغی رنجور 

قصه پرداز شب ظلمانیست 

نفسم می گیرد 

که هوا هم اینجا زندانی ست 

هر چه با من اینجاست

رنگ رخ باخته است 

آفتابی هرگز 

گوشه چشمی هم 

بر فراموشی این دخمه نینداخته است 

اندر این گوشه خاموش فراموش شده 

کز دم سردش هر شمعی خاموش شده 

یاد رنگینی در خاطر من 

گریه می انگیزد 

ارغوانم آنجاست 

ارغوانم تنهاست

ارغوانم دارد می گرید 

چون دل من که چنین خون ‌آلود 

هر دم از دیده فرو می ریزد 

ارغوان 

این چه رازیست که هر بار بهار 

با عزای دل ما می آید؟

که زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است

وین چنین بر جگر سوختگان

داغ بر داغ می افزاید؟ 

ارغوان پنجه خونین زمین

دامن صبح بگیر 

وز سواران خرامنده خورشید بپرس 

کی بر این درد غم می گذرند ؟ 

ارغوان خوشه خون

بامدادان که کبوترها 

بر لب پنجره ی باز سحر غلغله می آغازند 

جان گل رنگ مرا 

بر سر دست بگیر 

به تماشاگه پرواز ببر 

آه بشتاب که هم پروازان

نگران غم هم پروازند

ارغوان بیرق گلگون بهار 

تو برافراشته باش 

شعر خونبار منی 

یاد رنگین رفیقانم را

بر زبان داشته باش

تو بخوان نغمه ناخوانده ی من 

ارغوان شاخه همخون جدا مانده من

آسمان تو چه رنگ است امروز؟

رادیو بندر تهران | قسمت هشتم، حاج محمود | دوم آذر ۱۳۹۷
‌‌‌
‌‌این قسمت کمی برای ما عجیب است. بابا، حاج محمود چیت‌گران حضور افتخاری دارد و به بهانه‌‌‌ی حضور او؛ این قسمت تقدیم می‌شود به تمام باباهایی که در سکوت و تنهایی نشسته‌اند. ابتدا کمی حاج محمود از روزگار و خاطراتش می‌گوید و بعد یادداشتی از علی بزرگیان را برای شما می‌خوانیم و در نهایت قسمتی از نامه‌ به عشق تریاکی را خواهید شنید.
‌‌‌
موسیقی‌های استفاده شده در این قسمت:
Amoon Az Dele Mo - Navid Arbabian
Saghi - Hayedeh
Share Jan - Sohrab Mohammadi
Sari Galin (Folk) - Aida Khalili
‌

Radio Bandar-E-Tehran

08.حاج محمود

هشتم | حاج محمود

Portofino
گوینده : بنفشه طاهریان
نویسنده : آناهیتا کیانی 

Portofino

نويسنده: حميد سليمی
گوینده: بنفشه طاهریان
موسيقى: بعد_بُرو
آواز: ماكان_اشگوارى @makan-ashgvari
گيتار: امير صارمى

نرو

آهنگ : روح الله خالقی
شعر : کریم فکور

من که فرزند این سرزمینم در پی توشه ای خوشه چینم
شادم از پیشه ی خوشه چینی رمز شادی بخوان از جبینم
قلب ما بود مملو از شادی بی پایان
سعی ما بود بهر آبادی این سامان
خوشه چین کجا اشک محنت به دامن ریزد
خوشه چین کجا دست حسرت زند بر دامان
 ای خوشا پس از لحظه ای چند آرمیدن
همره دلبران خوشه چیدن
از شعف گهی همچو بلبل نغمه خواندن
گه از اینسو به آنسو دویدن
بر پا بود جشن انگور ای افسونگر نغمه پرداز
در کشور سبزه وگل با شور وشعف نغمه کن ساز
قلب ما بود مملو از شادی بی پایان
سعی ما بود بهر آبادی این سامان
خوشه چین کجا اشک محنت به دامن ریزد
خوشه چین کجا دست حسرت زند بر دامان.

نخستین درد

Vahid Beiranvand

Related tracks