صفحه‌ رنگی
میکس شماره‌ی دو
اسفندماه 99
➥
Safhe Rangi
Mix 02
Mixed by Emad Hosseinpour
March 2021

➥ Tracklist : 

Fereydoun Farrokhzad - Ashiyaneh (00:00)
Shahram Shabpareh - Woman (03:17)
The Littles - Mahtaab (05:44)
Googoosh - I Believe in Love (07:11)
Fereydoun Farrokhzad & Aki Banayi - Avazeh Khan Na Avaz (09:24)
Farhad - I Believe to My Soul (11:49)
Kourosh Yaghmaei -Leila (14:12)
Fereydoun Farrokhzad - Tausendundeine Nacht (16:50)

http://instagram.com/safhe.vol1

Safhe Rangi : Mix 02

مثل فیلم های قدیمی همه چی سیاه سفیده

RezaYazdani - AhangeGhadimi - 128( www.Next1.ir ).mp3

قطعه نوروز ۶۲ شاید شاخص‌ترین اثر نوروزی موسیقی کلاسیک ایرانی‌ست که حسین علیزاده آن را ساخته و توانسته آن حس توامان شادی و غمِ لحظات تحویل سال نو را در شالوده این اثر بگنجاند، حس مشترکی که شاید همه‌مان تجربه‌اش کرده‌ایم، پوچی بعد از لحظه تحویل سال. نوروز ۶۲، قطعه‌ای که با صدای سرنا و دهل می‌خواهد به سرحدات شادی برسد اما گویی ریتم لنگِ کار سکته‌ای به این شادی می‌دهد. علیزاده این قطعه را در آواز بیات ترک ساخته، آوازی که هم مولفه‌های دستگاه ماهور و هم دستگاه شور را داراست و از لحاظ حس و حال میان این دو دستگاه در رفت و آمد است. فواصل دستگاه ماهور عموما حالتی از طرب و شادی را به شنونده منتقل می‌کند در حالی که دستگاه شور، که برخلاف غربی‌ها به گوش ایرانی‌ها بسیار آشناتر و گوش‌نوازتر از ماهور است، معرف آن غم تاریخی‌ست که مردمان این قسمت از جغرافیا طی هزاران سال دیده و چشیده‌اند. انتخاب آواز بیات ترک برای ساخت قطعه نوروز ۶۲ شاید نشان‌دهنده آن حسِ دوگانه غم و شادیِ سال‌های در بحبوحه انقلاب و جنگ است که آهنگساز در خود و جامعه می‌بیند و درمیابد. سال ۶۲، نوروز آمده، بهار آمده اما سکته‌ای در این شادی است. حسین علیزاده درباره ساخت این قطعه میگوید: «این بهار و نوروز است که همیشه پیروز است حتی در روزهای انتهای سال ۵۷ که چند روزی بیشتر تا بهار نمانده بود و همه چیز بوی خون می‌داد».

منبع: radiogensho@

Nowrouz ( ahaang.com )

Hossein Alizadeh - Nowrouz 62 - ۶۲ نوروز

Range mesi

Mohsen Namjoo _ Bahareh Dokhtar Amoo

Parvaneh - Mara Beboos مراببوس - اجرای اولین و اصلی با صدای پروین

The Sun Will Rise

Lullaby

Monalissa

4 - Che Mesle Maar

حسین پناهی دژکوه (زادهٔ ۱۳۳۵ دژکوه – درگذشتهٔ ۱۳۸۳ تهران) شاعر و نویسنده وکارگردان و بازیگر ایرانی بود.

همه چی از یاد آدم می ره
مگه یادش که همیشه یادشه
یادمه قبل از سوال
کبوتر با پای من راه می رفت .
جیرجیرک با گلوی من می خوند.
شاپرک با پر من پر می زد .
سنگ با نگاه من برفو تماشا می کرد .
مست می کردم من با زنبور ، از گس عطر گل بابونه .
سبز بودم در شب رویش گلبرگ پیاز .
هاله بودم در صبح ، گرد چتر یاس .
گیج می رفت سرم ، در تکاپوی سر گیج عقاب .
نور بودم در روز ،
سایه بودم در شب .
خود هستی بودم ،
روشن و رنگی و مرموز و دوان .
من عفریته مرا افسون کرد
مرا از هستی خود بیرون کرد .
راز خوشبختی آن سلسله خاموشی بود
خود فراموش بود.
چرخ و چرخیدن خود با هستی
حذر از دیدن خود در هستی .
حلقه افتاد پس از طرح سوال .
ابدی شد قصه هجر و وصال.
آدمی مانده و آیا و محال .
بیکرانه است دریا
کوچیکه قایق من
های آهای
تو کجایی نازی
عشق بی عاشق من .
سردمه !!
مثل یک قایق یخ کرده رو دریاچه یخ ، یخ کردم .
عین آغاز زمین .
زمین !
یه کسی اسممو گفت !
تو منو صدا کردی یا جیرجیرک آواز می خوند ؟
جیرجیرک آواز می خوند .
تشنته ؟ آب میخوای ؟
کاشکی که تشنه م بود .
گشنته ؟ نون می خوای ؟
کاشکیکه گشنم بود .
دندونت درد می کنه ؟
سردمه .
خوب ! برو زیر لحاف .
صد لحاف هم کممه .
آتیشو الو کنم ؟
می دونی چیه نازی ؟
تو سینه ام قلبم داره یخ می زنه
اون وقتش توی سرم ، کوره روشن کردند .
پاتو چرا بستی به تخت ؟
پامو ! پامو بستم که اگه یه وقت
زمین سقوط کنه طوری نشم .
کی ، کی گفته زمین می خواد سقوط کنه ؟
قانون دافعه گفت .
چشممو دور می بینی می ری ددر !
بوی گوگرد می دی !
هی هوار !
فسفر و گوگردو تشخیص نمی دن !
وای از اقبالم !
باز بارون خیال ، آسیاب ذهنتو چرخونده ؟
باز فیلسوف و سوال.
باز عارف و سفال .
باز هستی و زوال .
باز آمال و محال .
باز شاعر و نهال .
باز کودک و خیال ؟
کجاها رفته بودی ؟
میخونه یا معبد ؟
رنج ما قوی تر از مشروبه !
میخونه افسونه !
پس چرا چشات شبیه چشای شیطونه ؟
من نمی بخشم اگه ، جای پات بی جای پام ، روی جایی حک بشه !
کجاها رفته بودی ؟
هیچ کجا !
رو شعاع هستی برا خودم می گشتم .
همه چی برای من ممکن بود
تو خودت می بینی ، همه چیز عادی بود
کاه دادم به خر
کفشامو بردم گذاشتم تو کپر ، که یه هو نصف شبی سگ نبره .
فرقونو شستم که سیمان تو کفش خشک نشه .
لحافو رو بچه ها پهن کردم .
همه چی ! همه چی !
همه چی برای من ممکن بود .
کار و تولید و تلاش
حرمت همسایه
می دونستم که سلام یعنی چه
می دونستم که زمان معناش چیه
من کیه
اون کدومه
می دونی ؟
بعدش هم ،
گردنُ صاف کردم
خیره ماندم به دور .
انگاری سایه م افتاد رو ماه
مثل یه هول
مثل یه غول
به خودم می گفتم : انسانم
من شعور همه آفاق هستم
می تونم برای شیر زائو ماما بشم .
می تونم پلنگو زنجیرش کنم.
می تونم با تیشه
چنار رو سرنگون کنم
می تونم !
بعدش هم زد به سرم که برم پشت سوال
برگردم به کودکی
تا که با چرخ خیال
وصله نور بدوزم به پیراهن شب .
یه هو وسوسه شدم رفتم توی نا ممکن !
تو ناممکن ، فیل هوا می کردن ؟
آره !خب! فیل هوا !
که می خواستی برگردی به کودکی ؟
آره ، آره خب ، پشت سوال
کی ؟ کجا ؟
کی ؟ کجا ؟
می خواستم ! می خواستم اما مقدورم نشد
باید مقدورم بشه
آه !
خنده های بی دلیل
گریه های بی دلیل
خیره گی ها ، خیره گی ها ، خیره گی
خیره گی ها و سکوت
خیره گی و افق سرخ غروب
خیره گی و علف ترد بهار
خیره گی و شبح کوه و درختان در شب
خیره گی و چرخش گردن جغد
خیره گی و بازی ستاره ها
خنده بر جنگ بز و گیوه ی پهن مادر
گریه بر هجرت یک گربه از امروز به قرنی دیگر
خنده بر عرعر خر .
من،
من باید برگردم ،
تا تو قبرستون ده ، غش غش ریسه برم
به سگ از شدت ذوق ، سنگ کوچیک بزنم
توی باغ خودمون انار دزدی بخورم
وقتی که هوای حلوا کردم با خدا حرف بزنم
آخه !
تنها من می دونم شونه چوبی خواهرم کجا افتاده .
آخه !
تنها من می دونم شونه چوبی خواهرم کجا افتاده .
کلید کهنه صندوق عجایت ، لای دستمال چه نوع پیر زنی پنهونه
راز خاموشی فانوس کجاست
گناه پای شل گاو سیاه گردن کیست
چه گلی را اگه پرپر بکنی شیر بزت می خشکه .
من باید برگردم تا به مادرم بگم ، من بودم اون شب ،
شیربرنج سحریتو خوردم
تا به بابام بگم ، باشه باشه ، نمی خواد کولم کنی !
گندوما را تو ببر ، من به دنبالت می آم
قول می دم که نشینم خونه بسازم با ریگ
دنبال مارمولکا ، نرم تا آن ور کوه !
من می خوام برگردم به کودکی

همه چی از یاد ادم میره - حسین پناهی

همواره عشق بی خبر از راه می رسد
چونان مسافری که به ناگاه می رسد

وامی نهم به اشک وبه مژگان تدارکش
چون وقت آب وجاروی این راه می رسد

اینت زهی شکوه که نزدت سلام من
با موکب نسیم سحرگاه می رسد

با دیگران نمی نهدت دل،به دامنت
چندان که دست خواهش کوتاه می رسد

میلی کمین گرفته پلنگانه در دلم
تاآهوی تو،کی به کمین گاه می رسد

هنگام وصل ماست به باغ بزرگ شب
وقتی که سیب نقره ای ماه می رسد

شاعر! دلت به راه بیاویز واز غزل
طاقی بزن خجسته که دلخواه می رسد
 حسین منزوی

Hossein Alizadeh - Nowrouz 62 - ۶۲ نوروز

Vahid Irani

Related tracks