Shajarian

چه شود به چهره‌ی زرد من، نظری برای خدا کنی
که اگر کنی همه درد من، به یکی نظاره دوا کنی
تو شهی و کشور جان تو را، تو مهی و جان جهان تو را
ز ره کرم چه زیان تو را؟ که نظر به حال گدا کنی
ز تو گر تفقد و گر ستم، بود این عنایت و آن کرم
همه از تو خوش بود ای صنم، چه جفا کنی چه وفا کنی
تو کمان کشیده و در کمین، زنی ار به تیرم و من غمین
همه‌ی غمم بود از همین، که خدا نکرده خطا کنی
همه جا کشی می لاله‌گون، ز ایاغ مدعیان دون
شکنی پیاله‌ی ما که خون، به دل شکسته‌ی ما کنی
تو که هاتف از برش این زمان، روی از ملامت بیکران
قدمی نرفته ز کوی آن، زچه رو به سوی قفا کنی

چه شود به چهره زرد من، نظری برای خدا کنی - شجریان

Bidar Sho

همایون شجریان
آلبوم آب، نان، آواز 
مقدمه دشتی - آوازهای ریتمیک "بی‌دل و بی‌زبان" و "صنما" - کلام مولانا از همایون شجریان
با موسیقی علی قمصری 


همایون شجریان - بی دل و بی زبان، صنما

Homayoun Shajarian - Chouni Bi Man | همایون شجریان - چونی بی من

آواز و تار - راست پنجگاه- چاهِ زنخدان

خواننده: محمدرضا شجریان
تار: محمدرضا لطفی
شعر: حافظ
-----------------------------------

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد
عشق پیدا شد وآتش به همه عالم زد
جلوه ای کرد رخش دید ملک عشق نداشت
عین آتش شد از این غیرت و بر آدم زد
جان علوی هوس چاه زنخدان تو داشت
دست در حلقه آن زلف خم اندر خم زد
دیگران قرعه قسمت همه بر عیش زدند
دل غمدیده ما بود که هم بر غم زد
مدعی خواست که آید به تماشاگه راز
دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد
عقل می خواست کز آن شعله چراغ افروزد
برق غیرت بدرخشید و جهان بر هم زد
حافظ آن روز طربنامه عشق تو نوشت
که قلم بر سر اسباب دل خرم زد
عشق و شباب و رندی مجموعه مراد است
چون جمع شد معانی گوی بیان توان زد
امشب ز غمت میان خون خواهم خفت
وز بستر عافیت برون خواهم خفت
باور نکنی خیال خود را بفرست
تا درنگرد که بی تو چون خواهم خفت

آواز و تار چاهِ زنخدان

از آلبوم گلبانگ سال 1356
سه تار زنده یاد استاد احمد عبادی
آواز استاد محمدرضا شجریان
شعر دوبیتی های باباطاهر

دلی دیرم چو مرغ پا شکسته
چو کشتی بر لب دریا نشسته
همه گویند طاهر تار بنواز
صدا چون می دهند ساز شکسته

عزیزا کاسهٔ چشمم سرایت
میان هردو چشمم جای پایت
از آن ترسم که غافل پا نهی تو
نشیند خار مژگانم بپایت

به کشت خاطرم جز غم نروید
ز باغم جز گل ماتم نروید
ز صحرای دل بیحاصل مو
گیاه ناامیدی هم نروید

ساز و آواز استثنایی استاد شجریان ، دوبیتی های باباطاهر

جزای آن که نگفتیم شکر روز وصال
شب فراق نخفتیم لاجرم ز خیال
جماعتی که نظر را حرام می‌گویند
نظر حرام بکردند و خون خلق حلال
غزال اگر به کمند اوفتد عجب نبود
عجب فتادن مردست در کمند غزال
تو بر کنار فراتی ندانی این معنی
به راه بادیه دانند قدر آب زلال
اگر مراد نصیحت کنان ما اینست
که ترک دوست بگویم تصوریست محال
به خاک پای تو داند که تا سرم نرود
ز سر به درنرود همچنان امید وصال
حدیث عشق چه حاجت که بر زبان آری
به آب دیده خونین نبشته صورت حال
سخن دراز کشیدیم و همچنان باقیست
که ذکر دوست نیارد به هیچ گونه ملال
به ناله کار میسر نمی‌شود سعدی
ولیک ناله بیچارگان خوشست بنال

جزای آنکه نگفتیم شکر روز وصال

آلبوم شب سکوت کویر...

ای عاشقان پیمانه ها پر خون کنید
وز خون دل چون لاله ها رخساره ها گلگون کنید
آمد یکی آتش سوار بیرون جهید از این حصار
تا بر دمد خورشید نو شب را ز خود بیرون کنید
چندین که از خُم در سبو خون دل ما میرود
ای شاهدان بزم کین پیمانه ها پر خون کنید
دیدم به خواب نیمه شب، خورشید و مه را لب به لب
تعبیر این خواب عجب، ای صبح خیزان، چون کنید؟
دیوانه چون طغیان کند زنجیر و زندان بشکند
از زلف لیلی حلقه ای در گردن مجنون کنید

( ای عاشقان - آواز استاد شجریان شعر هوشنگ ابتهاج ( ه.ا.سایه

ساز و آواز بیات اصفهان- محمد رضا لطفی- محمد معتمدی- شعر: فروغی بسطامی

شجریان_به جز غم خوردن عشقت غمی دیگر نمیدانم

بنشین به یادم شبی، تر کن از این می لبی 
که یاد یاران خوش است

یاد آور این خسته را، کاین مرغ پربسته را 
یاد بهاران خوش است

مرغی که زد ناله‌ها، در قفس هر نفس 
عمری زد از خون دل نقش گل بر قفس، یاد باد

ای بلبلان چون در این چمن وقت گل رسد، زین پاییز یاد آرید 
چون بر دمد آن بهار خوش در کنار گل از ما نیز یاد آرید

عارف اگر در عشق گل جان خسته بر باد داد 
بر بلبلان درس عاشقی خوش در این چمن یاد داد

گربایدت دامان گل ای یار ، پروا نکن چون به جان رسد از خار آزار

داد،داد،عارف با داغ دل زاد 
داد ای دل ،عارف با داغ دل زاد   

شاعر : عارف قزوینی

استاد شجریان - به یاد عارف‌‌ - هوشنگ ابتهاج

سلامت را نمی‌خواهم پاسخ گفت
سرها در گريبان است
كسي سر برنيارد كرد پاسخ گفتن و ديدار ياران را.
نگه جز پيش پا را ديد،‌ نتواند،
كه ره تاريك و لغزان است.
و گر دست محبت سوي كس يازي،
به اكراه آورد دست از بغل بيرون،
كه سرما سخت سوزان است.
نفس كز گرمگاه سينه مي‌آيد برون، ابري شود تاريك.
چو ديوار ايستد در پيش چشمانت.
نفس كاين است، پس ديگر چه داري چشم،
ز چشم دوستان دور يا نزديك؟
مسيحاي جوانمرد من! اي ترساي پير پيرهن چركين!
هوا بس ناجوانمردانه سرد است… آي …
دمت گرم و سرت خوش باد!
سلامم را تو پاسخگوي. در بگشاي!
منم من! ميهمان هر شبت. لولي‌وش مغموم.
منم من، سنگ تيپا خورده رنجور.
منم، دشنام پست آفرينش، نغمهء ناجور
نه از رومم، نه از زنگم. همان بيرنگ بيرنگم.
بيا بگشاي در، بگشاي، دلتنگم.
حريفا! ميزبانا! ميهمان سال و ماهت پشت در چون موج مي‌لرزد.
تگرگي نيست، مرگي نيست.
صدائي گر شنيدي، صحبت سرما و دندان است.
من امشب آمدستم وام بگذارم.
حسابت را كنار جام بگذارم.
چه مي‌گويي كه بيگه شد، سحر شد، بامداد آمد؟
فريبت مي‌دهد، بر آسمان اين سرخي بعد از سحرگه نيست.
حريفا! گوش سرما برده است اين، يادگار سيلي سرد زمستان است.
و قنديل سپهر تنگ ميدان، مرده يا زنده،
به تابوت ستبر ظلمت نه توي مرگ اندود پنهانست.
حريفا! رو چراغ باده را بفروز، شب با روز يكسان است.
سلامت را نمي‌خواهند پاسخ گفت.
هوا دلگير، درها بسته، سرها در گريبان، دستها پنهان.
نفس‌ها ابر، دلها خسته و غمگين،
درختان اسكلتهاي بلور آجين،
زمين دلمرده، سقف آسمان كوتاه،
غبار آلود مهر و ماه،
زمستان است.

زمستان است...محمد رضا شجریان

چهره را صیقلی از آتش می ساخته ای
خبر از خویش نداری که چه پرداخته ای
در سر کوی تو چندان که نظر کار کند
دل و دین است که بر یکدگر انداخته ای
مگر از آب کنی آینه دیگر ورنه
هیچ آیینه نمانده است که نگداخته ای
چون ز حال دل صاحب نظرانی غافل؟
تو که در آینه با خویش نظر باخته ای
نیست یک سرو در این باغ به رعنایی تو
بسکه گردن به تماشای خود افراخته ای
آتشی را که از آن طور به زنهار آمد
در دل صائب خونین جگر انداخته ای
صائب تبریزی

چهره را صیقلی از آتش می ساخته ای- محمد رضا شجریان- همایون خرم

ساز و آواز: درآمد ماهور - گشایش - حصار - خاوران - بسته‌نگار
محمدرضا شجریان
داریوش پیرنیاکان
جمشید عندلیبی


غزل حافظ

خوش است خلوت اگر یار یار من باشد/	نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد
من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم/	که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد
روا مدار خدایا که در حریم وصال/	رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد
همای گو مفکن سایه شرف هرگز/	در آن دیار که طوطی کم از زغن باشد
بیان شوق چه حاجت که سوز آتش دل/	توان شناخت ز سوزی که در سخن باشد
هوای کوی تو از سر نمی‌رود آری/	غریب را دل سرگشته با وطن باشد
به سان سوسن اگر ده زبان شود حافظ/	چو غنچه پیش تواش مهر بر دهن باشد

سرو چمان-ساز و آواز، خوش است خلوت

حسین علیزاده - محمدرضا شجریان

لطفا در صفحه فیسبوک (موسیقی خوب بشنویم) همراه ما باشید
Please Fallow Us on Facebook
www.facebook.com/GoodMusicToHear

دلشدگان |مجمدرضا شجریان ـ آواز شوشتری

Irane Man

Homayoun Shajarian - Khoob Shod | همایون شجریان - خوب شد

کلام: سعدی | آهنگساز: گروه آوا | آلبوم: آهنگ وفا

www.facebook.com/delnavazan.playlist 
‎ 
هشیار کسی باید کز عشق بپرهیزد
وین طبع که من دارم با عقل نیامیزد
آن کس که دلی دارد آراسته معنی
گر هر دو جهان باشد در پای یکی ریزد
گر سیل عقاب آید شوریده نیندیشد
ور تیر بلا بارد دیوانه نپرهیزد
آخر نه منم تنها در بادیه سودا
عشق لب شیرینت بس شور برانگیزد
تا دل به تو پیوستم راه همه دربستم
جایی که تو بنشینی بس فتنه که برخیزد

ساز و آواز هشیار کسی باید | محمدرضا شجریان

گل‌های تازه شماره ۱۵۱
در مایهٔ شوشتری
نی: حسن کسایی | تار: محمدرضا لطفی | آواز: محمدرضا شجریان | تمبک: ناصر فرهنگفر
-
اشعار: فروغی بسطامی و باباطاهر
-
گوینده: فخری نیکزاد
ـ
صدابردار: ایرج فهیمی

گلهای تازه

چه خلاف سرزد از ما | شوشتری

از عشق، محمدرضا شجریان، سهراب و تهمورث پورناظری و رابین واسای، برنامه تاینی‌دسک در رادیو عمومی ملی آمریکا ان‌پی‌آر
فروردین ۱۳۹۲
شعر: سیمین بهبهانی

دل را  فِکندم  ارزان  به  پایت
سودای مِهرش  در سَر نکردی
گفتم  گلم را  می‌بویی از لطف
حتی  به  قهرش  پَرَپر  نکردی
دیدی  سبویی  پُر  نوش  دارم
با  تشنگی‌هـا  لـب  تر  نکردی
هنگام  مستی  شور آفـرین بود
لطفی که  با  ما  دیگر  نکردی
آتش  گرفتم  چون  شاخ نارنج
گفتم  نظر کن  سر  بَر  نکردی

ویدیوی این اجرا
http://youtu.be/TyDBA-1hGrI

از عشق؛ محمدرضا شجریان، سهراب و تهمورث پورناظری و رابین واسای در رادیو عمومی ملی آمریکا اِن.پی.آر

مثنوی نوا
همخوانی محمدرضا و همایون شجریان
حسین علیزاده، کیهان کلهر

Shajarian

Vahid Yazdani