Eğer dünya bir insanla devam etseydi, Allah'ın resulüyle devam ederdi. Belki milyallarca insan gelmiş gidiyor, bunun sonu nedir? Dünya hayatı geçicidir. Dünya hayatın başlangıcıdır. Burda imtihan oluruz. Ahiret ise hayatın sonudur. Herkez ameline göre gözü, kulağı ve derisi hepsi şahitlik eder. Nasıl insan konuşup sesi ona dönüyorsa o şekilde cezasını çeker. Yani Mellaya Ciziri der ki, şuuru olmayan insan ateşe atılmış odun gibidir. Hani şu Behlül'ü Zana var ya Harun Reşid zamanında dindar ve konuksever idi. Tabi Harun Reşid'de ona itibar edermiş, divanına çıkıp onunla konuşabilirmiş. Üstü başı toz içinde öyle bir heyecanla girdi ki. Tabi Harun Reşid şan şöhret sahibiydi. Cemaati de etrafındaydı, sesini çıkarmadı. Dedi ki, hayırdır Behlül? Sen böyle toz toprak içindesin. Behlülde diyor ki hiç sorma! Ateşe ihtiyacım vardı. Gidip cehennemden alayım dedim. Oraya gittim; oradakiler dedi ki, burada ateş yoktur. Dedim ki nasıl ateş olmaz cehennmede. Burda ateş yoktur, günah işleyenler ateşlerini de beraberinde getirirler dediler. İşte böyle; insan nereden gelip nereye gittiğini bilse, insan yani, aklını fikrini çalıştırsa meleklerden daha yüksektedir. Yok eğer aklını çalıştırmaz, nefsinin hevesi peşine düşerse hayvanlardan daha düşük hayvan odur. İnsan böyledir işte. Allah diyor ki ben sizi en iyi şekliyle halk etmişimdir. Lakin sizde öyle huylar var ki Esfel-i Safilindir. Yani aşağılardan aşağıdır. İşte bugün bir canavar, kurt, ayı, aslan, kaplan aç kaldığında başka bir hayvanı parçalar ve yer kötü insan ise bin kişiyi öldürür, bundan zevk alır. Yani hiç üzülmez. Çoluk çocuğu ayağı altında ezer. Yani insan daha canavar daha hunhar. Bir insan dinini, imanını, Allah'ını unutursa çok zordur. İşte zulümle mücadele adalet, hak, hukuk alanında devam eder. Yani nasibimiz aileden böyle gelmiştir. Bizim ailemiz insanların yanında adaletin ve hukukun yanında olmuştur. Zalimlerin karşısında olmuş onlarla bir olmamış. 
Çeviri: Fatma Serap Özsoy

velicanyavuz