„Sokratesie uprawiaj muzykę!”
								F. Nietzsche

	Muzyka, która nie zawierałaby dionizyjskiej skazy zauważalnej już w pierwszych dźwiękach, nie mogłaby rościć sobie pretensji do bycia przeżyciem estetycznym, gdyż to właśnie dionizyjskość muzyki powoduje jednoczesne, synestezyjne poruszenie wszystkich zmysłów słuchacza, ewokując uczucia, których wcześniej nigdy on nie doznawał, a wręcz nie spodziewał się, że może ich zaznać.
	Virgin Faust uprawia muzykę, która tę skazę zawiera.
	Użycie sformułowania uprawiać muzykę nie jest przypadkowe tak, jak nieprzypadkowo Thomas Mann  w Doktorze Faustusie  określa Adriana Leverkühna przy pomocy nieprzetłumaczalnego na język polski słowa Tonsetzer (w tłumaczeniu dosłownym stroiciel tonów) 
	W teaserze Virgin Faust słychać dźwięki, które wynikają z koincydencji znaczeń uprawiania muzyki, gdyż uprawiać to:
1.	zajmować się czymś, poświęcać się czemuś;
2.	przygotowywać glebę przed posadzeniem roślin;
3.	siać lub sadzić rośliny
	Brzmienie Virgin Faust wyróżnia się ukrytym sentymentalizmem, schowanym głęboko w warstwie muzycznej, lecz przejrzystym dla uważnego słuchacza.  Ambiwalentna heterogeniczność teaseru Virgin Faust to płynne przelewanie się dźwięków, których wyznacznikiem jest, jakkolwiek brutalnie pojmowana, liryczność tematu zawarta w dźwiękach pozornie chropawych, ostrych i niedbałych.
	Obecne w muzyce Virgin Faust, podobne Wagnerowskiemu Leitmotive, zintensyfikowane repetycje motywów muzycznych, które ciągle powracają, ale nigdy nie wybrzmiewają w ten sam sposób, a przeciwnie są raczej wspomnieniem, próbą przypomnienia tego, co wcześniejsze; wyrażają tęsknotę i dionizyjskie, oczyszczające cierpienie – wstęp do irracjonalnego poznania – poznania tragicznego.  
	Pozostając przy Wagnerze, można odnaleźć także paralelę pomiędzy wprowadzonym przez kompozytora koncepcie Sprachgesang i surowymi mantrami, wypowiadanymi w teaserze przez metaliczny głos, który zdaje się być w innej rzeczywistości, niż linia melodyczna.
	W muzycznej zapowiedzi Virgin Faust zaskakuje aranżacja oraz instrumentalne współbrzmienie, które, choć dalekie od ideału, a wręcz garażowe (ajfonowe), niesie w sobie rys autentycznego uczucia, które obce jest temu, co zagrano idealnie, gdyż nie ma ono dionizyjskiej głębi namiętności. 
	Nagranie Virgin Faust wieńczy śmiech.  Zatem słuchaczowi pozostaje pytanie: czy to wyrafinowany śmiech nietzscheański, będący suwerennym gestem pozbawionym celu i sensu, bezproduktywnym trwonieniem energii i sił czy też śmiech refleksyjny?

Michał Sopiński

Virgin Faust - 0

Virgin FAU$T, post-sentimental male trio from Warsaw relates to A$AP Rocky's fascination of The XX' vision of a feeling.