จากท่านมูฮำมัด ซาเล็ม
"ตะวันลับฟ้าไปสิ้นแล้ว แม่ประแป้งไว้บนสองแก้ม จุมพิตแล้วขับกล่อมให้หลับนอน เสียงกล่อมของแม่จะจบสิ้นก็ต่อเมื่อดวงตาของลูกได้หลับสนิทแล้ว เพราะความรักเท่านั้นคนๆนึงถึงได้เติบโตมาเป็นชีวิตที่สมบูรณ์ แต่แล้ววันนึงเมื่อปีกกล้า ขาแข็ง เพียงขุ่นใจในถ้อยคำของแม่ มันก็ตะโกนใส่หน้าแล้วเตลิดหนีไป แม่ร่ำให้ประหนึ่งดวงใจถูกขย้ำขยี้ คำสาปแช่งใดๆไม่เคยออกจากปากของแม่ ปรากฎเพียงน้ำตาที่พร่างพรมอยู่บนสองแก้ม เรือนร่างของมันถูกก่อขึ้นมาด้วยความรักของแม่.....แต่แล้วบัดนี้ มันได้ปล้นความรักของแม่ไปซะแล้ว"

        มันช่างน่าอัปยศสิ้นดี  มันช่างน่าอัปยศสิ้นดี  มันช่างน่าอัปยศสิ้นดี
เมื่อยังมีท่านให้ตอบแทน แต่กลับยังเมินเฉย...

จากรายการแสงธรรมนำชีวิต อ.มูซา อาดำ 9 ส.ค.2554

Willy Tou