bir ara eve dönüş yolumda kaldırımda oturma huyu edinmiştim. orada ruhen dinleniyordum. eve gitmek çok zor geliyordu tam o kaldırımın hizasında ve galiba biraz da gitmek istemiyordum. yorgunluğum, beni yirmi metre daha ileri götürmeye engel değildi ama zihin yorgunluğu engeldi. orada durur, nefeslenir ve kendimi eve hazırlardım ama artık öyle hissetmiyorum. eve alışmış da olabilirim, dışarıya yabancılaşmış da. belki de artık o kadar yorgun değilimdir. belki de artık varmaya korkmak için elli metreye ihtiyacım vardır. 

bu benim ilk ses kaydım, sonrasında daha farklı, daha 'düzgün(?)' ses kayıtları çektim ama ilkin yeri ayrıdır diye paylaşmak istedim. 

kaldırım

🌚
kendi içsel diyaloglarımı daha belirgin kılarken, güzelle evrilmesinde yankıyı kullanmada ilk adımım.

ruhsuzihin

Popular tracks