Fragment koncertu na wirydarzu Sanktuarium Janowskiego w Janowie Lubelskim. Koncert odbył się w ramach festiwalu Na Rozstajnych Drogach w niedzielę 7 lipca 2013 r. 
/// 
Fragment of a concert in the viridarium of Sanctuary in Janow Lubelski. Concert was a part of festival Crossroads in Janow Lubelski in July 2013

http://festiwal.sukabilgorajska.pl/program/

Rośnie Ziele - Grzegorz Tomaszewski (cytry)

sł. Stanisław Rząsa

Jak to się dzieje w tej matce ziemi 
Że kwiaty tyleż uroku mają 
Różne kolory i różne kształty 
Choć z jednej misy wszystkie jadają

Drzewa wysoko rosną ku górze 
Wspaniałe, butne czekają wiosny 
Wciąż żywe, bólu nigdy nie znają 
Te nasze dęby i stare sosny

To jakaś wielka dziwna potęga 
Ta ziemia potrafi cuda tworzyć 
A ludzka głowa i silna ręka 
Może te cuda jeszcze pomnożyć

Życie co kończy swoją wędrówkę 
Ziemia przygarnia, mocno otuli 
Przemiele, rozłoży życie zmieni 
Jak to się dzieje u tej matuli.



Jak to się dzieje

sł. Stanisław Barańczuk
muz. Witold Roy Zalewski

Czy pamiętasz? Na lanie żniw stało nas dwoje, 
Otwarty mając wokół krajobraz przestworza. 
Łan milczał tylko z ścierni zeżniętego zboża 
Słały polne koniki szczebiotania swoje.

Zachód słońca ozłacał, przecieniał chmur złoża 
Zawieszone, skłębione wełniste zawoje, 
Niby urwisk czarownych głębokie rozdwoje, 
Wąwozów przepaścistych mgłą zsnute wydroża.

Niby przed wielobarwnym witrażem kaplicznym 
Dzierżąc trudu żniwnego niezbędne narzędzie, 
Tkwiliśmy w horyzoncie niby ludzie pierwsi.

Nad nami wietrzyk w kosę melodyjnie gędzie, 
A promień słońca w chmurach gra refleksem ślicznym 
I w negliżu twych ramion odsłoniętej piersi...

Zachód

Pieśń z Ukrainy


gitara: Dariusz Brodowski

Oj tam na hori, oj tam na krutij

słowa: Janusz Głowczyński
muzyka: Witold Roy Zalewski

Szelest

Witold Roy Zalewski - Jasio Konie poił, Kasia wodę brała

W Moim Ogrodeczku - Witold Roy Zalewski (gt, vc, dr), Joanna Zielecka (fl)

Czego chcesz od nas Panie

Nie wiem ach nie wiem - z warsztatu z zespołem Pogranicze

Droga diabła - Węgrzy i Jacek Hałas

Fokstrot Pogodlewskich - Franciszek Racis

Foktrot żydowski - Franciszek Racis

Młynki - Kapela z Puńska

Nie wiem ach nie wiem - nagranie z koncertu finałowego w kościele w Becejłach

Polka II - Franciszek Racis

Polka Kowalewskich - Franciszek Racis

Polka - Franciszek Racis

Taniec 1 - Kapela z Puńska

Taniec turecki 2

Taniec turecki 3

Taniec turecki

Taniec wegierski

Taniec - Kapela z Puńska

Walc - Franciszek Racis

tekst: Elżbieta Daniszewska
muzyka: Witold Roy Zalewski
nagranie 16 lip, 13.05

tekst:
Barwnym łukiem przecina 
niebieskie stropy.
w oparach deszczu kąpie
kolorowe włosy. 
W suknię zorzy ubrany 
poseł słońca. 
kłaniam się nisko ziemi 
z horyzontu końca (w oryginale:: u krańców horyzontu.)
Pyszni się dumnie z góry 
w trójbarwnym fiolecie. 
wznosi się ponad chmury 
depcząc im po grzbiecie.

Muzyka powstała w ramach projektu "Białe Bzy" 
Zrealizowano w ramach stypendium MKiDN.

Tecza

słowa: Elżbieta Daniszewska
nagranie: 2020.07.09
muzyka: Witold Roy Zalewski

Wiejska ciszo rozgoszczona (w oryginale: rozmodlona)
pośród pól i chat 
wchodzisz z wolna na pagórki
i w wiśniowy sad. 

Choć cię czasem wietrzyk spłoszy 
lub warkot motoru. 
wrócisz znowu w czas miłego. 
wiejskiego wieczoru.

Ciągle wśród trwani natury (w oryginale: natury łona)
mija dzień za dniem. 
Bądźże, wiosko, pozdrowiona 
mym spokojnym snem.

Muzyka powstała w ramach projektu "Białe Bzy" 
Zrealizowano w ramach stypendium MKiDN.

WIejska Cisza

słowa: Walenty Jarecki
w: "Mój wymarzony dom" Wieluń 1993
muzyka: Witold Roy Zalewski

Jest we mnie lato - wschód i zachód słońca
i czerwień maków z zagonu pszenicy
i stado ptaków klamra spinająca
niebo i ziemię bez szczególnych przyczyn

Jest we mnie studnia wypełniona niebem 
i zapach kłosów z pęczniejącym ziarnem
i sen o szczęściu ze słonecznym chlebem 
i marzeń naszych uśmiechy figlarne

Jest we mnie Ciebie nowe rozpoznanie 
i te podróże gdzieś na kraniec świata 
by Wielkim Wozem do nieba polanie
stanąć na chwilę - być w gwiazdach i kwiatach 

Jest we mnie lato kwitnących nadziei 
i święta miłość bogato zdobiona
w hafty przyrody - w serduszka zieleni
tętniące życiem w nas jak w drzew koronach 

Jest we mnie ziemi głośne przebudzenie
i cisza nieba w letnie zmartwychwstanie 
jest we mnie lato - złoty słońca wieniec
jest we mnie lato i Tys jest Kochanie

Muzyka powstała w ramach projektu "Białe Bzy" 
Zrealizowano w ramach stypendium MKiDN.

Jest we mnie lato

słowa: Stanisław Harla
z tomu "Od Bałtyku do Tatr" Lublin 1965
muzyka: Witold Roy Zalewski

Tekst

Szyny... szyny...
A nad nimi śmiech dziewczny
Mknie swobodnie jak drezyna,
A więc dobrze się zaczyna...

Szyny... szyny...
W dal idące koleiny,
Jak świat długie, a na stykach
Sto pociągów się kusztyka

Szyna... szyna...
Polip, co macki rospina
Co łzy spija, krwią się tuczy
Z bliska warczy, z dala mruczy...

Cóż ta szyna...
Gdzie się kończy, gdzie zaczyna
Dokąd zdąża za kim biegnie
kiedy wreszcie trupem legnie?...

Jęczy szyna...
A śmierć tańczy jak dziewczyna
Jak cyrkowa baletnica,
Krew nam mrozi, lecz zachwyca...

Zrealizowane w ramach stypendium MKiDN.

Szyny

Białe bzy

słowa: Stanisław Pięta
muzyka: Witold Roy Zalewski

Nie ma srebra ani złota 
Ni drogich kamieni 
Ale serce ale dusza 
Tym złotem się mieni.

Nie ma sług ani poddanych 
Żyje wciąż w udręce 
Pracowite i czcigodne 
Całuję jej ręce.

Ona słońcem bywa w domu
A kiedy jej braknie 
To dom pusty pełen mroku 
Jej promieni łaknie.

Zrealizowano w ramach stypendium MKiDN.

Ona Jedna

melodia inspirowana melodią z filmu "Rodzina człowiecza".

sł. Stanisław Rząsa (Kwiaty z polskiej łąki. 1987)

Po mojej drodze lecę, 
Lecę jak ptak spłoszony 
Nigdy spocząć nie mogę 
Chociaż jestem zmęczony.

W dzień w ciemną ponurą noc, 
W pogodę, w zimno i słotę 
Nie ma z drogi odwrotu 
Zostawiam ślad tęsknotę -

Az sen sklei powieki 
Szum wiatru ukołysze, 
Śpiewy ptaszków umilkną 
A ziemia poda ciszę.

I wszystko w ziemi zginie 
Slad zostanie zatarty
Przysłoni następny dzień 
Z pamięci już obdarty.

Droga Życia

Maria Kozaczkowa
Ojczyzna. Lublin 1987



Kto widział stare oczy człowieka, 
któremu burzą dom? 
Spada z powaly po belce belka 
jak przedostatnia z serca kropelka, 
kalendarzowa kartka wieczorem, 
aż nas przybliży ostatnim dniom.

Do tego domu dziady wracali 
z bitewnych pól
i on tym białym ścianom się żalił, 
gdy przyszedł ból... 
Bo człowiek wiele razy umiera, 
dom tylko raz,
lecz sens wszystkiego z sobą zabiera, 
w czym człowiek trwał.

(Syn wybudował dom murowany 
dla swej rodziny, 
a ojcu wstawił stary tapczanik do suteryny; 
nim ojciec nitki życia domotal, 
syn chatę sprzedał na opał.)

I teraz obcy ją rozbierają,
a dom się broni, 
że trzeba było progi debowe 
wyważać łomem: 
śpieszą się, żeby zeń nie zostało 
nawet pamięci - 
może się wstydzą, że żywe ciało 
szarpią jak sępy?

A starzec patrzył w swój świat miniony - 
na szyi drobne dziecięce dłonie, 
wprost z pieca bochen rumiany, 
w oknach kwitnące pelargonie 
i uśmiech młodej żony 
wnet po ślubie w kościele.
Czas się przetaczał 
nad siwą głową, 
lecz gdy spod strzechy 
wypadło zeschłe święcone ziele, 
a spod okapu jaskółcze gniazdo - zapłakał...

A wnuki patrzą zbite w gromadkę, 
onieśmielone, 
że coś dziwnego dzieje się z dziadkiem 
i - z domem.

Stoi na placu opustoszałym, 
co począć nie wie, 
bo i wspomnienie ludzie zabrali
na wozie z drzewem.

Gdzie słowa ulgi są w takich smutkach, 
gdy gasną znicze?

Sam został stary człowiek na gruzach 
domu i życia...

Kto widział stare oczy człowieka, 
któremu burzą dom, 
ten pojmie cenę postępu 
płaconą naszym dniom.

Zrealizowano w ramach stypendium MKiDN

Popular tracks by Witold Roy Zalewski