نه سال پیش، تو پایین شهر شیکاگو،یه پیانو تو پارک بود، من هم خیلی روزهام سخت بود، و قشنگ جون میکندم، یادمه مامان زنگ زده بود و داشت برام از آسون شدن روزگار سخت می‌گفت... از همون حرفها که مادرها میزنن و ما نمی‌فهمیم چرا باور میکنیم! گوشی رو گذاشتم ،اونموقع یه اپلیکیشنی به اسم اینستا رادیو مثل کلاب هاوس الان بود[ که بعد از مدتی نتونست دوام بیاره و جمع شد.] این رو با رکورد گوشی موبایل اونجا گذاشتم و اسمش رو گذاشتم زمزمه‌های مامان/ نجواهای مادر... سالار دوست عزیزم بعد از این همه سال هفته پیش گفت که دانلود کرده و با کانال تلگرامش فایل رو فرستاد . صدای جیرجیرکها رو اضافه کردم که حال و هوای اونموقع باشه. فایل ارزش خاطره داره وگرنه که خیلی ملودی ساده‌ایه:) خلاصه گفتم بعد از یکسال و اندی یه چیزی آپلود کرده باشم.

سالار دوست عزیزم
https://soundcloud.com/salar-yazdani

زمزمه‌های مامان

من باید بروم سطل رنگم را آماده کنم، 
قلمی بردارم و همه دیوار ایوان را،
 سقف مهتابی را,
 رنگ سرخی بزنم
من باید بروم که برادرهایم در جنوب خفقان منتظرند...

محمد خلیلی

" تو چه گفتی غمگین؟ زیر این چتر سیه پوسیدیم"

شاید روزی، بارانی دوباره صورتهای مارا بشوید، شاید چشمانمان را به حال دیگری باز کنیم و نقشهای دیگری ببینیم. هزاران شایدهای خاک خورده در خیال منست.

به تمام رفتنها، گذشتن‌ها ،از دست دادن‌ها، به تنهایی‌ها، به شروع های دوباره، به باران عزیز و خاطره‌هایی که برای ما می‌آورد و یادهایی که با خود می‌برد.
بگویم که حال روزهای غمگین مرا باران شست، 
باشد این قصه همینجا،
شاید،
 حال غمناک تو راهم،
روزی،
 با خود بُرد... 





ممنونم از بهادر دوستی ندیده که از لایو تهران پیگیر رکورد این قطعه بود.

والس باران Waltz for Rain

اگر شیری،اگر میری، اگر مور،
گذر باید کنی آخر لب گور 
دلا رحمی به حال خویشتن کن 
که مورانت نهند خوان و دهند سور 
اگر زرین کلاهی، عاقبت هیچ ...
اگر خود پادشاهی، عاقبت هیچ...
اگر ملک سلیمانت ببخشند،  
در آخر خاک راهی، عاقبت هیچ...
#بابا طاهر

عاقبت هیچ(موقت)

The rework of BabaTaherhymn by coldframee.

Main: www.soundcloud.com/yaghma/baba-taher-hymnsmash-up

Dedicated to Kian , the lovely boy with his rainbow boat

KianPirfalak, an Iranian robotics enthusiast killed in Iran's protests. His video of a paddle boat with an elastic band he made for a kids' contest has broken our hearts.💔
🌈



Cover: lacquered mirror case, school of Muhammad Isma'il, Qajar Iran, circa 1855-60 (cropped).jpg
Cover from a lacquer mirror case with multiple scenes, school of Mohammad Esmail Esfahani; the top scene depicts Baba Tahir with disciples. Created in Qajar Iran, dated c. 1855-60

coldframee Rework of BabaTahir 🌈🚤

End(coldframee Remix- Yaghma)

Yusef kekhia, 
Poet: Nosrat Rahmani
تازه بعد از این همه مدت که تو رفتی و دنیا از تو خالی شد، در رویاهای من تلفن زنگ میزنه و تو پشت خطی! من از زندگی و روابطم برات میگم وغر میزنم ولی تو گوش میدی و میخندی و بعدش می‌پرسی که "آخرش چی میشه؟ تنها بمونی؟"
تو از همه‌ی ما بیشتر امیدوار بودی و جنگیدی. سالها.  بعد از تو ما تو زمان وایسادم! هنوز ،هنوز و امروز و 
دیدار به دنیای دیگه، امیدوارم که باشه!

این  هم تنها آهنگی که از زبانی غیر انگلیسی دوست داشتی !

for the lost ones

خودتم ميدونى كه حضورت محترمه
بودنت حتی دور، حتی كم
اما
گرمی صدات،
دنيا دنيا سرما رو تو دلم آب ميكنه.

حرف كه ميزنى، 
كلمه به كلمه،
جمله به جمله،
آرزوهام بزرگ ميشه.

ميگن 
ادمها رانميشه به زور حاضر كرد!
نه!
حضور ارادت می‌خواهد...
ايمان می خواهد 
صبر  می‌‌خواهد
صابر  می‌‌خواهد

عزيز دلم ،
بدون يكى هست مؤمن، مومن  به سكوتهای چند‌ثانيه‌ی بين حرفهات
مومن به نفس كشيدنهاى بين خنده‌هات!
مؤمن به رنگ چشمهات! 
صابر به نبودنات!

خودتم خوب ميدونى كه حضورت محترمه.

حضورت شايد دنباله يه فاصله است.
فاصله به اندازه دستهاى من تا پيشونى تو!

فاصله اى كه
كه هى قد ميكشه
حالا كه نيستی 

ميدونم 
ديدنت سعادت مي خواهد
سعادت تماس دستهای‌ تو 
و بعد ريختن دل من 

ميگن "آدمها را به زور نميشه عاشق كرد"، 
نه
عاشقى ظرفيت ميخواهد
ظرف می خواهد

پس من چه كنم ؟

وقتی بوی تو نمیاد
بايد فقط اميد داشت
به برگشتنت

بايد يه طرفه عاشق بود...

فداى چشات شم
گفتى" راهى باش"

پس بدون 
يكى هميشه بود و هست 

يكى هميشه بود و هست 

يكى كه طارق بود...
__________________________________

حضور

برای‌‌ سارا 
به مهربانیها
 به بودن‌ها به وقت نبودنها

به آرامش
 به راستگوییها 
به راستگوییها
به راستگوییها
به راستگوییها

والس برای سارا                       une valse pour Sarah

قرار بود پاییز باشد ، تو باشی و اینجا زیباتر از همیشه .
قرار بود همه چیز باشد ، که برقرار باشد .
اینجا هنوز زیباست ، برگها قرمز شده اند ، کوچه کوچه، برگها باهم صدا میکند ، تو اما نیستی ، 
."پاییز دارد از اینجا می‌گذرد" 

این  تجربه  با پیانوی اونا کردا ست. 


 بخاطر پاییز  بوستون که پاییزی به دنیا زیباتر از این نیست



 passing autumn in Boston is concurrent with your leave,and your hair,ah your hair in the wind, as a foliage per se!

Autumn Is Leaving Here - پاییز از اینجا می‌گذرد

My 3rd Mash up in Feb
Persian Olafur!
For the love of "Study for Player Piano (i)" and the serenity of music which Olafur has brought to my life.
and Shajarian the voice for years.


هشیار کسی باید کز عشق بپرهیزد
وین طبع که من دارم با عقل نیامیزد

گر سیل عقاب آید شوریده نیندیشد
ور تیر بلا بارد دیوانه نپرهیزد
آخر نه منم تنها در بادیه سودا
عشق لب شیرینت بس شور برانگیزد



https://twitter.com/OlafurArnalds/status/864213241421070341
, خود الافر این مش اپ رو   نوشته که دوست داره*

هوشیار کسی باید(sane is the one who)

(Mash UP Shajarian, Ólafur Arnalds, AmirMaleki Mashup )

دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد
یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد
گفتم مگر به گریه دلش مهربان کنم
چون سخت بود در دل سنگش اثر نکرد

حافظ

Mash Up

دلبر برفت

My Mash Up in May 7th
(Mash up Olafur Arnalds, Abdolrahim Karami)

بکُش با تیر مژگون خار و زارم 
بکَش نقش ِکمان اندر مزارم

که تا هر مسلمی داند که من هم
شهیدِ شیوه‌یِ ابروی یارم 

مرا زاریِ دل بی‌سبب نیست 
مرا آسودگی در روز و شب نیست

Minimal  Sharveh- شروه خوانی

A get-together on Monday,and you are not here anymore!

Fleeting Memories

مناجات -بابا طاهر
مناجات از کاظم بابا 

فلک در قصد آزارم چرایی
گلم گر نیستی خارم چرایی
تو که باری ز دوشم بر نداری
میون بار سربارم چرایی

(Baba Taher Hymns)خدایا روشنایی بر دلم ده

My collage 28th of June
(Olafur, Shamlou,Chamamyan collage)

چه بی تابانه می خواهمت
ای دوریت آزمون تلخ زنده بگوری 

چه بی تابانه تو را طلب می کنم
بر پشت سمندی
گویی
نوزین
که قرارش نیست.

و فاصله
تجربه یی بیهوده است

بوی پیرهنت
این جا
و اکنون
کوه ها در فاصله
سردند
دست
در کوچه و بستر
حضور مأنوس دست تو را می جوید

و به راه اندیشیدن
یأس را
رج می زند

بی نجوای انگشتانت
فقط.

و جهان از هر سلامی خالی است

بی‌ نجوای انگشتانت فقط

درآستانه- احمدشاملو
Mash Up and rework 4th of July

بايد استاد و فرود آمد
بر آستان ِ دري كه كوبه ندارد ،
چرا كه اگر به گاه آمده باشي دربان به انتظار توست و
                                                               اگر بي گاه
به در كوفتن ات پاسخي نمي آيد .
كوتاه است در ،
پس آن به كه فروتن باشي .
آئينه اي نيك پرداخته تواني بود
                                    آنجا
تا آراستگي را
پيش از در آمدن
                  در خود نظري كني
هر چند كه غلغله ي ِ آن سوي ِ در زاده ي ِ توهم ِ توست
                                                     نه انبوهي ِ مهمانان
كه آنجا
       تو را
           كسي انتظاري نيست.
كه آن جا
       جنبش شايد
                   اما جنبنده اي در كار نيست
نه ارواح و نه اشباح و نه قديسان ِ كافورينه به كف
نه عفريتان ِ آتشين گاو سر به مشت
نه شيطان ِ بهتان خورده ي با كلاه ِ بوقي ِ منگوله دارش
نه ملغمه يِ بي قانون ِ مطلق هاي ِ متنافي .
تنها تو
       آنجا موجوديت ِ مطلقي ،
موجوديت ِ محض
چرا كه در غياب ِ خود ادامه مي يابي و غياب ات
حضور قاطع اعجاز است
گذارت از آستانه ي ِ ناگزير
فروچكيدن ِ قطره يِ قطراني ست در نامتناهي يِ ظلمات
‹ دريغا
       اي كاش اي كاش
                           قضاوتي قضاوتي قضاوتي
                                      در كار در كار در كار
                                                        مي بود ! ›
شايد اگرت توان ِ شنفتن بود
پژواك ِ آواز ِ فروچكيدن ِ خود را در تالار ِ خاموش ِ كهكشان هاي ِ بي خورشيد
چون هرَّست ِ آواز ِ دريغ
                     مي شنيدي:
‹ كاش كي كاش كي
                 داوري داوري داوري
                            در كار در كار در كار دركار ... ›
اما داوري آن سوي ِ در نشسته است ، بي رداي ِ شوم ِ قاضيان.
ذات اش درايت و انصاف
هيات اش زمان.
و خاطره ات تا جاودان ِ جاويدان در گذرگاه ِ ادوار داوري خواهد شد.
بدرود !
بدرود ! ( چنين گويد بامداد شاعر )
رقصان مي گذرم از آستانه ي ِ اجبار
شادمانه و شاكر
از بيرون به در آمدم
از منظر
       به نظّاره به ناظر
نه به هيات ِ گياهي نه به هيات ِ سنگي نه به هيات ِ بركه ئي
من به هيات ِ ‹ما› زاده شدم
                           به هيات ِ پر شكوه انسان
تا دربهار ِ گياه به تماشاي ِ رنگين كمان ِ پروانه بنشينم
غرور ِ كوه را دريابم و هيبت ِ دريا را بشنوم
تا شريطه ي ِ خود را باز بشناسم و جهان را به قدر ِ همت و فرصت ِ خويش معنا دهم
كه كارستاني از اين دست
از توان ِ درخت و پرنده و صخره و آبشار
                                              بيرون است
انسان زاده شدن تجسد ِ وظيفه بود
توان ِ دوست داشتن و دوست داشته شدن
توان ِ شنفتن
توان ِ ديدن و گفتن
توان ِ انده گين و شادمان شدن
توان ِ خنديدن به وسعت ِ دل ، توان ِ گريستن از سويداي ِ جان
توان ِ گردن به غرور برافراشتن در ارتفاع ِ شكوه ناك ِ فروتني
توان ِ جليل ِ به دوش بردن ِ بار ِ امانت
و توان ِ غم ناك ِ تحمل ِ تنهايي
تنهايي
تنهايي
تنهايي  عريان
انسان
دشواري ِ وظيفه است
دستان ِ بسته ام آزاد نبود تا هر چشم انداز را به جان در بر كشم
هر نغمه و هر چشمه و هر پرنده
هر بدر ِ كامل و هر پگاه ِ ديگر
هر قله و هر درخت و هر انسان ِ ديگر را
رخصت ِ زيستن را دست بسته و دهان بسته گذشتم
                                  دست و دهان بسته گذشتيم
و منظر ِ جهان را
              تنها
              از رخنه يِ تنگ چشمي ِ حصار ِ شرارت ديديم و
                                                                 اكنون
آنك ِ در ِ كوتاه ِ بي كوبه در برابر و
آنك اشارت ِ دربان ِ منتظر
دالان ِ تنگي را كه در نوشته ام
به وداع
        فرا پشت مي نگرم
فرصت كوتاه بود و سفر جان كاه بود
اما يگانه بود و هيچ كم نداشت
به جان منت پذيرم و حق گزارم !
چنين گفت بامداد ِ خسته

(DarAstaneh)تنها تو آنجا موجوديت ِ مطلقي

موسیقی را دستکاری کردم قرار بود خودش کافی 
باشد
دیالوگها بی تو باهم بر سرم میریزند و من به تنهایی به ارکسترشان گوش میکنم،

(Nilsfrahm Olafur Rework Amir)

هامون ، گلچهره ، چیزهایی هست که نمیدانی،شبهای روشن

دیالوگ‌های بی‌ تو(dialogos sin ti)

My Rework and Remix -8th Aug 2017
I'm having fun with u guys!
(Shajarian Ólafur Arnalds & Nils Frahm-Amir Rework) 
یارم به یک لا پیرهن خوابیده زیر نسترن
ترسم که بوی نسترن مست است و هوشیارش کند

ای آفتاب آهسته نه... پا در حریم یار من 
ترسم صدای پای تو ...خواب است و بیدارش کند

یارم به یک لا پیرهن

(Shajarian, Gibbs, Amir theatrophonic rework)
یک شب بیا منزل ما
 حل کن تو اون مشکل ما
ای دلبر خوشگل ما

!خواهم که بر رویت هر دم زنم بوسه‌

(Ebtehaj,Huward,Amir collage)

رو به سفرم،  چمدان می‌بستم و ترک لیست تو را گوش میدادم،  رسیدم به این فایل
 قدیمی‌ شعرخوانی سایه " هوشنگ ابتهاج" ، قرار شد خاطره بازی نکنیم، این را فقط بخاطر امروز گذاشتم


"من پس از این همه سال چشم دارم بر راه ، که بیایند عزیزانم آه‌"



چه مبارک است این غم که تو در دلم نهادی
به غمت که هرگز این غم ندهم به هیچ شادی
ز تو دارم این غمِ خوش به جهان ازا ین چه خوشتر
تو چه دادیَم که گویم که از آن به‌اَم ندادی
چه خیال می‌توان بست و کدام خواب نوشین
به از این درِ تماشا که به روی من گشادی
تویی آن که خیزد از وی همه خرمی و سبزی
نظرِ کدام سروی؟ نفسِ کدام بادی؟
همه بوی آرزویی مگر از گل بهشتی
همه رنگی و نگاری مگر از بهار زادی
ز کدام ره رسیدی ز کدام در گذشتی
که ندیده دیده رویت به درونِ دل فتادی
به سرِ بلندت ای سرو که در شبِ زمین‌کن
نفسِ سپیده داند که چه راست ایستادی
به کرانه‌های معنی نرسد سخن چه گویم
که نهفته با دل سایه چه در میان نهادی

چه مبارک است این غم که تو در دلم نهادی

(Ebtehaj,Atanasio Amir collage and rework)
ارغوان شاخه همخون جدا مانده من

آسمان تو چه رنگ است امروز؟

آفتابی ست هوا؟ 

یا گرفته است هنوز ؟ 

من در این گوشه که از دنیا بیرون است

آفتابی به سرم نیست 

از بهاران خبرم نیست

آنچه می بینم دیوار است

آه این سخت سیاه 

آنچنان نزدیک است

که چو بر می کشم از سینه نفس

نفسم را بر می گرداند

ره چنان بسته که پرواز نگه 

در همین یک قدمی می ماند 

کورسویی ز چراغی رنجور 

قصه پرداز شب ظلمانیست 

نفسم می گیرد 

که هوا هم اینجا زندانی ست 

هر چه با من اینجاست

رنگ رخ باخته است 

آفتابی هرگز 

گوشه چشمی هم 

بر فراموشی این دخمه نینداخته است 

اندر این گوشه خاموش فراموش شده 

کز دم سردش هر شمعی خاموش شده 

یاد رنگینی در خاطر من 

گریه می انگیزد 

ارغوانم آنجاست 

ارغوانم تنهاست

ارغوانم دارد می گرید 

چون دل من که چنین خون ‌آلود 

هر دم از دیده فرو می ریزد 

ارغوان 

این چه رازیست که هر بار بهار 

با عزای دل ما می آید؟

که زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است

وین چنین بر جگر سوختگان

داغ بر داغ می افزاید؟ 

ارغوان پنجه خونین زمین

دامن صبح بگیر 

وز سواران خرامنده خورشید بپرس 

کی بر این درد غم می گذرند ؟ 

ارغوان خوشه خون

بامدادان که کبوترها 

بر لب پنجره ی باز سحر غلغله می آغازند 

جان گل رنگ مرا 

بر سر دست بگیر 

به تماشاگه پرواز ببر 

آه بشتاب که هم پروازان

نگران غم هم پروازند

ارغوان بیرق گلگون بهار 

تو برافراشته باش 

شعر خونبار منی 

یاد رنگین رفیقانم را

بر زبان داشته باش

تو بخوان نغمه ناخوانده ی من 

ارغوان شاخه همخون جدا مانده من

آسمان تو چه رنگ است امروز؟

AmirMaleki Mash up(SHajarian)
تو که نازن‍ده بالا دل‍ربای‍‍ی 
تو که بی سرمه چش‍مون سرمه‌سایی
تو که مُشکین دو گیسو در قفایی
به مو گویی که سرگردون چرایی 

بمی‍رم تا تو چش‍م تر نبی‍‍نی 
شرار آه پرآذر نبی‍‍نی
چنان از آتش عش‍‍قت بسوزم
که از مو رن‍‍گ خاکستر نبین‍‍ی 
دری‍‍غا نیست هم‍‍دردی م‍‍وافق
که بر بخت بدم خوش خوش ب‍‍موید 

گل وصل‍‍ت فراموشم نگردد
و گر خار از سر گورم بروید

تو که نازن‍ده بالا دل‍ربای‍‍ی

collage shajarian,Mers,AmirMaleki

بیا کز عشق تو دیوانه گشتم

وگر شهری بدم ویرانه گشتم

ز عشق تو ز خان و مان بریدم

به درد عشق تو همخانه گشتم

چیان کاهل بدم کان را نگویم

چو دیدم روی تو مردانه گشتم

چو خویش جان خود جان تو دیدم

ز خویشان بهر تو بیگانه گشتم

فسانه عاشقان خواندم شب و روز

کنون در عشق تو افسانه گشتم
به جان جمله مستان که مستم


بگیر ای دلبر عیار دستم

به جان جمله جانبازان که جانم

به جان رستگارانش که رستم

عطاردوار دفترباره بودم

زبردست ادیبان می نشستم

چو دیدم لوح پیشانی ساقی

شدم مست و قلم‌ها را شکستم

به جان جمله مستان که مستم

Collage JulienMarchal(Lost in Brain/Fog), Mokhtaari  ,AmirMaleki


چقدر باید در این دو متر جا ماند تا تحلیل جسم حد زبان را رعایت کند؟

چه تازیانه کف پا خورده باشد
چه از فشار خونی موروث در رنج بوده باشی
قرار جایش را می سپارد به بی قراری
که وقت و بی وقت
سایه به سایه
رگ به رگ
دنبالت کرده است تا این خواب
…
تظاهرات تورم را طی می کنم در گذر دلالان
سر چهار راه صدای درشت میپرسد
ویدئو مخرب تر است یا بمب اتم؟؟؟
مسیح هم که بیاید انگار صلیبش را باید حراج کند
صدای زنگ فلز در دندانهای طلا
وخارش کپک در لاله های گوش
نصیب نسلی که خیلی دیر رسیده است
نه سینما و نه مهمانی در تاریخ
هجوم کاشفانی با تاخیر حضور
هزار کس می آیند و هزار کس میروند
و هیچ کس هیچ کس را به خاطر نمی آورد
صدا همان که میشنوی نیست
سگ از سکوت به وجد می آید و دزد بر سر بام بلند سماع میکند با ماه
زبان عزیز تر است اکنون یا دهان؟
که سنگ راه دهان را هزار بار تمرین کرده است
صدا که میشکند
حرف که چرک میکند
جمله ها که نقطه چین میشوند
پیری یا بچه ای که خود را می کشد
تازه معنا روشن میشود
سگی که می افتاد در نمکزار و…این نمک که خود افتاده است
خلاف رای اوللالباب نیست که ماه رنگ عوض کرده باشد
یا شب مثل آزادی زنگ زند
گچ سفید جای سرت را نشان میدهد
که چند سالی انگار در اینجا می نشسته ای
و رد انکارت افتاده است
بر دیوار
یا شاید نقشی مانده است از تسلیمت
گذاری اصلا نا تمام
و تازه این بی تابی که هیچ چیز آرامش نمی کند
در التهاب درهایی که باز میشوند و درهایی که بسته میشوند
کتابهایی که باز میشوند و دستهایی که بسته میشوند
دستهایی که سنگها را میپرانند
و سارهایی که از درختها میپرند
درختهایی که دار میشوند
دهان هایی که کج میشوند
زبانهایی که لال مانی میگیرند
صدای گنگ و چشم انداز گنگ و خواب گنگ
و همهمه
که می انبوهد
می ترکد
رویا که تکه تکه میپراکند
دانشگاهی که حل میشود در زندانی و چشم اندازی که از هم میپاشد
خوابی که میشکند در چشم و چشم که میخ میشود در نقطه ای
ونقطه
که می ماند منگ در گوشه ای از کاسه سر
که همچنان غلت می خورد
غلت می خورد
غلت می خورد

"محمد مختاری"

#MohammadMokhtari  #Bikhaabi #بیخوابی  #محمدمختاری

محمد مختاری - بی خوابی

ای که مهجوری عشاق روا می‌داری

عاشقان را ز بر خویش جدا می‌داری

تشنه بادیه را هم به زلالی دریاب

به امیدی که در این ره به خدا می‌داری

دل ببردی و بحل کردمت ای جان لیکن

به از این دار نگاهش که مرا می‌داری

ای که مهجوری عشاق روا می‌داری

BabaTaher,Shajarian,Meshkatian,Looseatalk,AmirMaleki

دلا از دست تنهایی به جونم
ز آه و ناله خود در فغونم
شبان تار از درد جدایی
کره فریاد، مغز استخونم


عزیزون از غم و درد جدایی
به چشمونم نمونده روشنایی
گرفتارم به دام غربت و درد
نه یار و همدمی، نه آشنایی

فلک کی بشنوه آه و فغونم
به هر گردش زنه آتش به جونم
یک عمری بگذرونم با غم و درد
به کام دل نگرده آسمونم

نمی‌دونم دلم دیوونه کیست
اسیر نرگس مستونه کیست
نمی‌دونم دل سرگشته ما
کجا می‌گردد و در خونه کیست

نصیب کس مبو درد دل ما
که بسیاره غم بی‌حاصل ما
کسی بو از غم و دردم خبر داشت
که داره مشکلی چون مشکل ما

نصیحت کردم و سودش نمی‌بو
به بادش می‌دهم، نش می‌بره باد
در آتش می‌نهم، دودش نمی‌بو

بود درد مو و درمونم از دوست
بود وصل مو و هجرونم از دوست
اگر قصاب مستم واکره پوست

دلا از دست تنهایی به جونم

رضا براهنی - محمد مختاری-Simon

آدمیزاد خیک ماست نیست

عزیز جون دست من بر دامنته
عزیز جون دست من بر گردنته
چرا خون مرا کردی تو شیشه
به درگاه خدا نالم همیشه
دگر نشوم من بهار حموم
دگر نکمه شیخ جلال سلوم
الهی شیخ جلال تینوم باوه گوم
ها کردمه امضا بیمه پشیمون
درنه جان درنه جان درنه
خدا خدا مه فاطمه جان درنه
درنه جان درنه جان درنه
خدا خدا مه فاطمه جان درنه


به عزیز موسیقی منیر وکیلی و به بچه های کانون


در انه جان

در اِنه جان یا درنه جان (معنی فارسی: دارد می‌آید جان) یک آهنگ محلی مازندرانی است.این ترانه تا کنون توسط خوانندگان بسیاری بازخوانی شده است. منیر وکیلی[۱] نخستین بار یک نسخه اپرا از این ترانه را در فرانسه ضبط و در آلبومی به نام Chants Et Danses De Perse منتشر کرد. این نسخه بعدها در سال ۲۰۰۳ بازسازی و در آلبوم بازگشت او منتشر شد

عزیز جون دست من بر گردنته

Homayoon,Holm,Collage and rework Amir
وه که جدا نمی‌شود نقش تو از خیال من

تا چه شود به عاقبت در طلب تو حال من

ناله زیر و زار من زارتر است هر زمان

بس که به هجر می‌دهد عشق تو گوشمال من

نور ستارگان ستد روی چو آفتاب تو

دست نمای خلق شد قامت چون هلال من

بس که به هجر می‌دهد عشق تو گوشمال من

باور 
سیاوش کسرایی-Korzenyowski

باور نمی کند دل من مرگ خویش را 

نه نه من این یقین را 
باور نمی کنم 
تا همدم من است نفسهای زندگی 
من با خیال مرگ دمی سر نمی کنم 
آخر چگونه گل خس و خاشاک می شود 
آخر چگونه این همه رویای نو نهال 
نگشوده گل هنوز 
ننشسته در بهار 
می پژمرد به جان من و خاک می شود 
در من چه وعده هاست 
در من چه هجرهاست 
در من چه دست ها به دعا مانده روز و شب 
اینها چه می شود ؟
باور کنم که آن همه عشاق بی شمار 
آواره از دیار 
در کوره راه ها همه خاموش می شوند 
باور کنم که دخترکان سفید بخت 
بالای بام ها و کنار دریچه ها 
بی وصل و نامراد 
چشم انتظار یار سیه پوش می شوند 
باور کنم که دل 
روزی نمی تپد 
بی آن که سر کشد گل عصیانی اش ز خاک 
نفرین بر این دروغ 
دروغ هراسناک 
پل می کشد به ساحل اینده شعر من 
تا رهروان سرخوشی از آن گذر کنند 
پیغام من به بوسه لب ها و دست ها 
پرواز می کند 
باشد که عاشقان به چنین پیک دوستی 
یک ره نظر کنند 
در کاوش پیاپی لب ها و دستهاست 
کاین نقش آدمی 
بر لوحه زمان 
جاوید می شود 
وین ذره ذره گرمی خاموش وار ما 
یک روز بی گمان 
سر می زند ز جایی و خورشید می شود 
تا دوست داری ام 
تا دوست دارمت 
تا اشک ما به گونه هم می چکد ز مهر 
تا هست در زمانه یکی جان دوستدار 
کی مرگ می تواند 
نام مرا بروبد از یاد روزگار 
بسیار گل که از کف من برده است باد 
اما من غمین گلهای یاد کس را پر پر نمی کنم 
من مرگ هیچ عزیزی را 
باور نمی کنم 
می ریزد عاقبت 
یک روز برگ من 
یک روز چشم من هم در خواب می شود 
زین خواب چشم هیچ کسی را گریز نیست 
اما درون باغ 
همواره عطر باور من در هوا پر است

باور-سیاوش کسرایی

Shajarian,Kalhor,Amir

برای همدلی با خانواده و‌دوستان حادثه
اتوبوس لعنتی دانشگاه


دل ز دستم رفت و جان هم، بی دل و جان چون کنم

سر عشقت/م آشکارا گشت پنهان چون کنم

هرکسم گوید که درمانی کن آخر درد را

چون به دردم دایما مشغول درمان چون کنم

چون خروشم بشنود هر بی خبر گوید خموش

می‌تپد دل در برم می‌سوزدم جان چون کنم

دل از من برد و روی از من نهان کرد

خدا را با که این بازی توان کرد

شب تنهاییم در قصد جان بود

خیالش لطف‌های بی‌کران کرد

صبا گر چاره داری وقت وقت است

که درد اشتیاقم قصد جان کرد

بی دل و جان چون کنم

پيانو مينيمال
به زمستان مهاجرت‌های بیشمار و به تنهایهایی که بی‌ حضور تو  گذشت

زمستان در تنهايی‌- Winter in lonliness

به عمران روشنی مقدم
lament for a dead man
مویه لری
استاد ایرج رحمان پور

lament for a dead man/مویه لری

جشن چشمان تو شد اغاز

و سپس گلها

آنچنان وجد کنان خندیدند

که به منقار طلایی همه ی مرغان

خنده را از همه جا چیدند

پر زنان،رقص کنان کوچیدند

 

 

پرده خود را به کناری زد

در،درخشان شد و بگشاد،سپس

جشن چشمان تو شد آغاز

روح،چون باغ شفق،شعله کنان بشکفت

 

 

گام برداشتی از گام درون باغ

غنچه ها پرده دریدند زپرده،سرمست

وشکوفان گشتند

خارها حتی

ناگهان گل کردند

تا به چشمان تو گویند،سلام

رنگها گام تورا تهنیتی خواندند

 

 

جشن چشمان تو شد آغاز

چشمه اندام تو را در خود شست

دست سودی تو به گیسوی بلند بید

گیسوی سبز و بلند

واژگون از ته آب افشان شد

چشمه بالید به خود،رقصان شد

 

 

بازگشتی و به من گفتی:((مجنون!برویم؟))

 

 

 ((به کجا لیلی من؟))پرسیدم

((به کجا؟))پرسیدم

((به کجا؟آخر از این باغ کجا،لیلی من؟))

 

گام برداشتی دور شدی!

---------------------------
*چشم بگشادم و دیدم کس نیست

زیر یک بید سیاه خشک

در بیابانی تنها،با حرص

**خارها را چو گل میبوسم
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
A M, [01.07.20 20:19]
ای دوست!
آن دست‌های کوچک عاشق را
بر روی پلک‌های کسی دیگر بگذار،
زیرا،
اکنون چو تازیانه فرو می‌آیند
و آن مخمس زیبا را
– انگشت‌های ناب بلندت را –
تعویذ بازوان کسی دیگر کن!
زیرا،
هنگام اعتراف رسیده ست:
ارواح شوم آینه‌ها را
من
احضار کرده‌ام
و اعتراف وحشت از شب را
آغاز کرده‌ام:
در روز و روزگاری،
که مردم قلمرو وحشت
همچون کبوتران مهاجر بودند،
و خانه‌ی خودم،
تبعیدگاه قلب خودم بود
من خویش را،
بر روی صفحه‌ها متلاشی کردم:
گاهی، چو خرده نانی،
بر سفره‌های خالی کفترها،
بسیار بار، اما،
چون شیشه‌ای شکسته
پراکنده
بر روی ریگ‌های بیابان‌ها
از من شکسته‌تر کسی آیا هست
Memke و اسم موزیک Moln
A M, [01.07.20 20:21]
به #براهنی و به روزهای سرد تابستان این سال شوم

به کجا لیلی من, به کجا ؟

هر که سودای تو دارد چه غم از هر که جهانش

نگران تو چه اندیشه و بیم از دگرانش

آن پی مهر تو گیرد که نگیرد پی خویشش

وان سر وصل تو دارد که ندارد غم جانش

هر که از یار تحمل نکند یار مگویش

وان که در عشق ملامت نکشد مرد مخوانش


به جفایی و قفایی نرود عاشق صادق

مژه بر هم نزند گر بزنی تیر و سنانش
عالیجناب سعدی 
, جنابان شجریان، کلهر،علیزاده


🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱
Yaghma,FeyCover

برای پنج شنبه تو در گوشه‌ی دیگر دنیا

A music enthusiast with Synesthesia!
Support https://www.paypal.com/paypalme/yaghma
من عاشق اینم که پای قطعه‌ها احساستون رو  کامنت میدید.

yaghma

Pinned to spotlight

Popular tracks