اپیزود یک - شهر خاموش من

Ali Sorena - Berim Aghabtar
Produced by Atour (@atour)
Additional Production: Mez’Rab (@mezrab)
Mixing Engineer: Atour
Mastering Engineer: Atour
March 2016, Divar Records

علی سورنا - بریم عقب تر
آهنگسازان: آتور و مضراب
اسفند ۹۴ - دیوار

بریم عقب تر 

یه گوشه از جاده بیرون شهر / صدای گریه های یه دختر پر از ترس 
شبیه زوزه های باد معلق …/  پر از رفتن .. فرار از مرگ
بریم عقب تر 
صدای سوت های هم زمان و چکمه است  / روی سنگفرش آهنگ فرار دختر پر از ترس 
بریم عقب تر 
شهر پر از بوی گوشت تن بچه است 
بریم عقب تر 
بریم عقب تر 
یه صف بی خنده است از پدر  مادر  بچه زیر بغل ..
بریم عقب تر 
دستها با لرز رو دهن نوزاد  / ترس بلندی صدا خفای تنفس 
کوچه های تاریک  پاسبونا با خشم  / به دنبال نوزاد  با سگهای تجسس
بریم عقب تر  
بریم عقب تر 
جفت ها رو تخت مبارزه می کردن /گرد و خاک رزمو این تکرار نظمو /آویزون به گردن معاشقه می کردن 
بریم عقب تر 
بلند گو های شهر  تنها دلیل بالا آوردن سر اون شب / دستور تولید می داد به ماده و نر  / خشک کرد آدما رو با اکوی بیشتر 
بریم عقب تر 
بریم عقب تر 
اون جا که می غلتن تنها رو خاک از خارش بی ناخون  / اون جا که کور گره ،اما شکسته دندون 
بریم عقب تر 
یه خورده سر سفره رو سپر نیست غذا  / زن و مرد گرسنه ان نیست غذا 
بریم عقب تر 
شد شام یک شب کل انبار یک شهر 
بریم عقب تر 
نونوا از تو تنور کمتر در میاره خنجر 
بریم عقب تر 
دیگه خوب نمی سوزه آتیش تنور  / یعنی آدمای بدبخت …..
دیگه گوشتی ندارن که بسوزن / نونوایی تو فکر آتیش جدید تر 
بریم عقب تر 
اونجا که کشاورز کاشت با لبخند   /  تیغ به جای گندم …

Ali Sorena - Berim Aghabtar (Prod. Atour) | بریم عقب‌تر

[FreeStyle - Drum By Dehghan_Sampled From Secret Garden]


پشت این جنگ ها ، پشت این رنگ ها
پشت این زندگی ها ، پشت این سنگ ها
پشت این عشق لعنتی بی خبر
پشت این لبخند های تلخ بی اثر
پشت این لرزیدنای دست که نونشو میده
پشت این خطا یه مداده که جونشو میده
من با هر خط که مینویسم له میشم داداش
دارم نقب میزنم به یک بنا به نام من بجنگ
نقب میزنم به سنگ آب میکشم ازش
لاشه های دیروز من که قلدرن
امروز یه باورن که لاشخور خورن
من اون تخته ام به روی من به گچ زدی به خط
ریه های امروزم از همون گچا پرن
من خُلم یا این همه خلق بی خبر
وقتی پشت هر قیچی باغبونیا گلن
آهای عمر کوتاه گل دروغه
آهای پرتگاه نسیب پل دروغه
آهای زن های خسته نفس جویده مجرم
آهای مرد های چرک قصه های کار
آهای بچه های کوچه های خاطره
آهای گونه های سرخ دخترای دار
آهای پیرزن چرخک به دست
چند تا دست باید بچسبن به هم رئیس
که مهر بسازن بکنن این مملکتو آباد
چند تا دست باید بشن قطع
تا این چرخ بچرخه واسه مملکته آباد
چند رئیس جمهور، چند کابینه
چند شعار شهر آزاد اینه
من که مست الکلم از پرت و پلا پرم
من همون نگارم که گیسومو به دندون کشیدم ازتو دست این تبر
تموم من موند زیر چرخ جامعه
قرصم دودم الکلم سقوطم
با تموم مادرای این شهرم این همون پسر بود
به خاطر درد ، رگ سرد ،تو تن لت و پارم
من پسر صلحم اما ننم سر زا رفت
من موندم لای شما لاشیا
من موندم لای بازی با این بازیا
کلی انسان طلب دارم
پشت هر نگاه پر از لبخند کج شدم به اخمت
بگو تموم مانع ها رو رشدم بشینن
آخ که نمیدونی پشتم چه بیوس
پشتم چه بیوه اس ، چه بی سند چه تلخ
این جهان چه رنگینه آخ که نمیدونی
چقد دلم خالیه و راه رفتن با دل خالی چه سنگینه
شدم یه شاعر از دست تو از دست تو تو ها
شدی یه شعر به دست من به دست من منا
پشت این سوز باد تازیونه رو صورت کتک خورده ی این همه خونه
پشت حق مردم شعار ناشیونه
پشت این فراموشی های ماهی گونه
پشت لب لال آرزو های محال و هوا و خواب و خیال و
پشت زار لاله و لاله های زار پاره
پشت بابا های جاهل و مادرای پر از زخم
پشت شهر تحقیر ، برچسبِ تقدیر
دستای بی تصمیم
بی قدرت بی خلاقیت
پشت دعای فردایی تلخ
پشت من چه بیوه اس
اما هنوزم رو ت**م میرم راه
لحظه هامو لت و پار میکنم با حرفام
پشت سینم چه قهره دل
پشت این دل چه دل دلیه اهل دل
پشت پر پروازم بازار داسه
تلخه که تیغا میخونن لا لای لاله
پشتم چه بیوه اس
کجا بزارم پشت کدوم ابر ها خدا بزارم
پشت تن زر پرست کوچه های تهران
درخت های پاییز برگ گریه میکنن
به قیمت خدای خسته از صدای گرگا
حتی اگه مثِ پشتم بیوه شم
با این دستام شلوار دنیا رو میکشم پایین
من پسر صلحم اما ننم سر زا رفت
یک دو سه چپ راست بالا پایین
زدین زدین زدین حالا ماییم
منم که میام از پشت قبر آرزو
پشت این عشق لعنتی بی خبر
پشت موی بلندت که دزدیده شد به شعر
یه تیکه ام با صورت رفت تو ناکجا
منم ترددم منم فوت منم منم یه مردم
منم تلخ به رنگ الکل
منم یه صورت با چند هزار چشم و گوش
منم یه قامت با چند هزار دست و پا
من هم کورم ، هم لالم ، هم کرم ، هم خیالم

Kavir

Poshte In Janghaa[Freestyle]

[Prod. By Dehghan_Sampled From Solo player (Tanbour) Maghaam Baastaan - Davood Azizi ]

"قسمت اول"
غروب که میشه بوی مریم از تو پنجره ها میاد تو خونه های داراب
خونه هایی با آجرایی خسته
اینجا بازار تلخ عزا داراست
تا شب میشه مریم و آشنا ندیده
توو این زمان تموم واژه ها غریبه ان
تا غرق بشه پشتِ رودِ شب میونِ کوه
نگاه مادری که با شنا غریبس
مریمم کجایی؟ برا لباست
اندام آزاد ِ قامتی ندارم
بیا مادر استقامتی ندارم
خوب و بد تویی بی تو قیامتی ندارم
وقتی که تو تبِ کَری ان همه
خواب وسط این قریه ان همه
مادر بعدِ زوزه های گرگا میگه
کدوم زوزه بویِ خون مریممه
مریمم گلِ ناب امیدم
اینجا صورتا همو به نقاب لو میدن
چشما دیدنو به خواب لو میدن
ماهیا همو به قلاب لو میدن
کل عمرِ تو صرف چی میشه میشد
سکون واست یه دردِ دیرینه میشد
لایِ درختا که به ارّه میگفتن تقدیر
حرکت تو پوزخندِ بی ریشگی شد

"همخوان"

مریمم کجایی؟
خوب و بد تویی بی تو قیامتی ندارم
مریمم کجایی؟

"قسمت دوم"

جهان کوچیک و فانیه ننه
دستات زندانیه ننه
دیوونه یِ این خرده نفسی ها
جانم اینجا جانیه ننه
توو غروب کبود جوونه ها
کدوم مرگ و بدم به ثانیه ننه
تو فرسایش خِفَت سن
هوایِ گَردی تو نفرت شن
جهان غمین و خالیه ننه
زمینه بیماریه ننه
چشماتو بازِ رفتن بذار
جهان نگهبانیه ننه
زبونی که نگه قربان همون
سریه که قربانیه ننه
نبودم دنبالِ مصلحتم
من صدای اسلحتم ننه
جهان روزی بی کسیه
یه زخم بازِ بی بخیه
دلت گرمِ نونِ تو سفرت
جهان چه دندونه ننه
که وقتی سر میکِشی بهش
سمباده یِ زر میکشی بهش
حالا جر بده که ، کلِ جهان نونه ننه

Maryam

[Prod. By Sorena & Dehghan_نمونه برداری شده از قطعه آکواریوم اثر کارن همایونفر]
"قسمت اول"
وسط کویر چند تا خونه  اس
همون شهر سوزانِ راه بی قدم
شهری از جنس قهر
شهری از جنس سایه های بی اثر
بعد اولینِ جاده های بی رمق
میدون چهارم ، خونه کشاورز
جایی که لباس آسفالت میشه پاره
وسط کوچه ها و زاغه های بی نفس
بعد یه در دو لنگه ضد زنگی
حیاطی با کفی سنگی
کودکیِ من ، گوشه ی اتاق
مشغول تماشای تئاتر سایه هاست
با بغضی به سنگینی سایه یه زن
زیر سنگینی دستور و اراده یه مرد
من اشک سایه ها رو دیدم
آفتاب متهم مایل به مرگ
پدرم شاهرگ خیابونا رو خال کرده بود رو بازوی چپش
یه هرگز نمیر مادر تلخ
که بی مادری رو میکنه غم آلوده ترش
شاید واس همینه که مادر و بفهمه تو چشمای من
زیر امضای سرد پدر ، با یه نه میشه رد
مادرم نگاش استخونی تر از گونه هاش
هیچی نیست تو صداش
لباسش انگار بود چادر حجابش
پهن رو بی مرامی استخون شونه هاش
من کنار دیروز ، کنار فردا
کنار همه آرزوهای بی گناه
چهار تماشاگر اعدام آفتابیم
چهار قاضی اتهام سایه ها
"همخوان"
من از اون کوچیدگانم به درون
توی نقبِ به دلم با رنگِ زبون
منم آخرِ زرد خزون
نادون بی امون دل نگرون
که باد تموم خونمو بُرد
آشیونمو خرد ، توویِ جنگ تموم
من از اون کوچیدگانم به درون
توی نقبِ به دلم با رنگِ زبون
منم آخرِ زرد خزون
نادون بی امون دل نگرون
که باد همه ی خونمو بُرد
آشیونمو خرد ، تویِ جنگ تموم
عشق نفرت میشد و تنم
زیر نگاه سرد سایه های متهم
هم مردنی ترین هجای شعر من بود
قاتل همسایه های متهم
این بیرون سایه ها کشیده ترن بابا
من که فقط مخاطب این نمایشم
دیوار پشتم انقدری بدون سایه س
که شک میکنم حتی به حضور و بودنم
گاهی دوتا دست سُر میخورد توو هم
دوتا دست که از هم پُر میشد بزرگ میشد
با غروب خورشید تووی پرده ی بعد گرگ میشد
من از دیدن تاتر گرگ ها رو‌ دیوار
بیمار تر شدم از امنیت مردم
یه هیولا جلوم یه شبنم و میخورد
وقتی دونه ی اشک‌ کوچیکمو ‌میخوردم
یه دختر که موشو میتراشن ، آی نزنید
اون همه آرزوشه موهاش
این سایه ی تموم معصومیت من بود
میبینی پدر ، پاشیدم آره
سایه ی زندگیم تو دست باد وحشی
به سیلی روزگار خندید
غبار نفرت سایه های مادر
میکنه پایان این تاتر رو ‌زخمی
من کنار دیروز ، کنار فردا
کنار همه آرزوهای بی گناه
چهار تماشاگر اعدام آفتابیم
چهار قاضی اتهام سایه ها
  "همخوان" 
من از اون کوچیدگانم به درون
توی نقبِ به دلم با رنگ زبون
منم آخر زرد خزون
نادون بی امون دل نگرون
که باد تموم خونمو بُرد
آشیونمو خورد ، توی جنگ تموم
من از اون کوچیدگانم به درون
توی نقبِ دلم با رنگ زبون
منم آخر زرد خزون
نادون بی امون دل نگرون
که باد همه خونمو بُرد
اشیونمو خورد،توی جنگ تموم

Tatre Sayeha

[Prod By Dehghan_Sampled From Ashes to Snow Soundtrack]


  "قسمت اول"

گنجیشکای بی نام و نشون

پرنده های بی هم زبون

بهتره دیگه برین خونتون

دردتون نخورد به دردمون

کم زدنتون ، بستنتون ، ها ؟

کم تو قفس کردنتون باز

اومدین اینجا واسه پرواز

کم نکرده کردن گردنتون

از اینجا مثِ غریبه برین

از این شهر واسه همیشه برین

برین دنبال یه شهر بهتر

شاید به امید یه نتیجه برین

از سرتون ، زخم بدنتون

غمتون ، نوکتون ، جیک جیک صبحتون

ترسِ توو شبتون و حبس نفستون ، نفسم گرفت

برین یه جایی که ترسی نداره

واسه پرواز مرزی نداره

کلاغ ولگردی نداره

هیچ غمی و ترسی نداره

یه جایی که همه منظره ها خوبن

آدما وقتی وا میشن پنجره ها خوبن

کور و نگاه خوبن ، لال و صدا خوبن

شاپرکا خوبن ، شاه و گدا خوبن

بریم یه جا که ته قصه بی کویره

دور از سینه های آزاد که دشنه میدریدش

یه چند صباحی بو تشنگی نگیره

میشه بریم یه جا زندگی نمیره

نه کار ما نی ، آسمون دولتِ پرواز بال ما نی

نشونی ما همون خنده های مرده ـَست

چیزی جز این فریادِ نام ما نی
 
 "همخوان"

برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد

تو این سرما دستام که تنهان

اگه تو  ترسی ازت ها نمیخواد

برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد

تو این سرما دستام که تنهان

اگه تو ترسی ازت  ها نمیخواد

"قسمت دوم"

من که دیگه پیرم ، از این حرفا سیرم

یه جورایی گیرم ، شما برین میرم

برین ، برین این قفس رو بشکونین

برین سلام منو به نفس برسونین

شاید یه روز یا یه شبی هم رو داشتیم

یه جایی با هم قرارِ پریدن گذاشتیم

این خطا که میگن مرزن ندیدم

بدون هیچ التماسی ارزن خریدیم

تلخ نشین ، انقدر سخت نگیرین

رو سیم برق نشینین

کوچیکین ، ظریفین ، میمیرین

هر چقدر عزیزین غریبین ، میبینین

سخته ، این نفس تنگ تر از خود تنگه

این نفس ننگ تر از خود ننگه

وقتی یه لحظه حسی تو وجود تو نیست که بخنده

سخته
 
شاید

یه روزی همتون مامان داشتین

کلی مهر ، با وجود آذر یه آبان داشتین

درد ندیدین و دردی دردتون نشد

سردتون نشد

به دستتون نخورد تیر ، پاتونم نکرد گیر

شاید آزادی رو فقط نگفتین

شاید دیدینش ، حسش کردین ، انجامش دادین

بدون هیچ ترسی

گنجیشگکای بی نام و نشون

پرنده های بی هم زبون

منم ، نام و نشونتون

منم ، هم زبونتون

درسته با همدیگه یکمی فرقو داشتیم

خسته بودیم ، کوفته بودیم ولی صبرو داشتیم

شاید یه روز یا یه شبی هم رو داشتیم

یه جا با هم قرارِ پریدن گذاشتیم

دور از اونجا که رویایِ مرده ـَست

پرواز توو تسخیر خفاش لکنته

دور از خیالِ جریان تو رودهای آزاد

توو اونجا که دریا یه مردابِ گنده ست

کل زندگی رو انشا کنیم به درد

هم هنوز نمرده املاء کنیم که هست

آسمون یعنی رقص فوجی از ما

با پروازمون امضا کنیم شکست

   "همخوان"


برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد

توو این سرما دستام که تنهان

اگه تو ترسی ازت ها نمیخواد

برین اما نمیخواد ، این سفره کدوم و کجا نمیخواد

تو این سرما دستام که تنهان

اگه تو ترسی ازت  ها  نمیخواد

Gonjeshkaka

صحنه ی اول 
باد پیچید تو مزرعه ی گندم / پشت زمینای خونه ی پدربزرگ 
اینجا کویره /گرم، خشک، سخت ،بزرگ 
گفتم یادته نواختی برامون/ با گندما سوت سوتک ساختی برامون 
اومد یادم اومد یادش و ساخت / سوت سوتک رو بازم نواخت 
بازم نواخت ...
 بادم نواخت..
گندما می رقصیدن...
 اون بازم نواخت
پشت به من بود ...وقتی برگشت دیدم ... چشمهاش درخشیدن .... 
ولی بازم نواخت ..
زندگی گاهی ورم می کنه / سعی کن آروم باش و متین 
سقوط کن به عمق رها شو  / مثل نفس های عمیق 
رهایی فرار نیست پشت هر گره / یه شیوه ی مبارزه است 
این رو به رو شدن یعنی لمس واقعیت / و فراری از پناهگاه متنفره
باد پیچید تو مزرعه ی گندم / گرم شدم من همه ی سرد رو 
ایستادم احساس از حضوم گذشت / اشک درد رو شست غروبم شکست 
باد پیچید تو مزرعه ی گندم / آزاد شدم من همه ی درد رو 
مرحم گذاشت رو زخم های بازم / ورودم به قعر .. سقوطم به زخم 

همخوان
این منم یه انسان سخت که دنبال صحنه می گرده 
جاری تو پهنای مرگ .. گرچه می ترسه 
بدون لحظه ای وقفه به سمت آینده 
اون گلوله ای که می شه شلیک هرگز به اسلحه بر نمی گرده 

صحنه ی دوم
در انتهای هر زمستان که دست ها و ساقه ها غروب می کند 
آخرین انار دنیا به روی سنگ فرشی از جنس خون غروب می کند 
در انتهای این تباهی /  انتهای این هوای بد 
  انتهای کوچه های یاس / بن بست ها غروب می کند 
در انتهای تن جان غروب می کند / در انتهای شب جهان غروب می کند 
در انتهای فقر نان غروب می کند / و در انتهای آخرین رعد و آخرین ستاره آسمان غروب می کند 
و باران غروب می کند .....
سواران غروب می کند 
نامداران غروب می کند 
تیر های چوبی از روی شونه های بردگان غروب می کند 
در این سراسر غرق تباهی آفتاب و آفتابگردان
و مزرعه های سرگردان غروب می کند 
اینجا که فواره ها جعل آبند 
آبشاران غروب می کند 
مثل تو که آخرین بند سرخ قامتت
به روی بومی از خیابان غروب می کند 
خیابان غروب می کند 
..
همخوان
این منم یه انسان سخت که دنبال صحنه می گرده 
جاری تو پهنای مرگ .. گرچه می ترسه 
بدون لحظه ای وقفه به سمت آینده 
اون گلوله ای که می شه شلیک هرگز به اسلحه بر نمی گرده 
....

Baad Pichid Too Mazra`eye Gandom [Prod. Shemrooni]

صحنه ی اول 
تو زخم کوچه و دل خون/ آواز دریچه بوی هوای پاره می داد
یه آرواره دستشه مرد بی دهنی که دستاش آلوده است به خون تقدیر 
تو آخرین شیب کوچه چرخید / فقط پایان رو برا ادامه می خواست 
چهار پایه مرگ رو به طناب پاره می داد 
می افتاد روی زمین 
می رفت واسه کوچ بعدی اش 
مگه میشه یادمون بره سوز تو زمستون / سرما چطوری پوستت رو ترکوند 
سوز آتیش بدتر می برید / می چسبیدیم به هم سرد تر می شدیم 
سرما روح رو لخته کرد / حتی وسط بوسه هامون عطسه کردیم 
روح منجمد قرن سرد /یعنی کنار هم دنبال هم بگردیم
کی با ما چه کرده از زیر / که نشد حتی رو به هم بچرخیم 

همخوان  
اما قلب های آتشین 
قلب های آتشین 
زنده ان تو صورت سرمای آهنین 
سرمای آهنین سرمای آهنین 
زنده است تو صورت قلب های آتشین 
hearts on fire frozen souls
صحنه ی دوم 
من پر از خشمم پر از سیاهی / پر از جسارت و بی گناهی 
من پر از گرد نفرت طلسم از دل سنگ /من خنده ی لنگ / پای شکسته ی بچه ی مرگ 
خون دلمه بسته ی سرد 
عابر قله به زیر کوهم / من پرم از درد بودن ...
تو می رسی من افتادم روی خاک و قامتت دوره 
من می خزم رو زمین به سمت تو توی دامنت خونه 
سینه خیز میکشم رو شیب تیز رسیدن بهت 
اما هر بار می رسم دو ر تر میشه حضورت
 میگذره ایستادم من پا به پات 
سلاحم تو کوله ام جنگها کنارم 
تو می گی رسیدیم دشت پروانه ها 
می گی این دره راه سخت رسیدن به قلب های ماست 
کوله ات حسابی سنگینه از جرم باس خالی اشون کنی از سلاحت 
من نگاهت میکنم بال می کشی باز می ری بالا 
کوله ام رو وا می کنم خا لی میکنم به دنبالت میام...

Gavazn

Ghalbhaye Atashin [Prod. Najwa]

منم همون تیر شهوت پدر / توی هم آغوشی با یه کمون سرد /
که بعد تصمیم مادرم به سقط / به تولد شلیک کمونه کردم /
 اما زندگیم نه تاس شد نه اتفاق / اما زندگیم نه شانس شد نه امتحان /
 اما زندگیم نه راز شد نه اعتقاد/ نه نالیدم به چرخ زمونه برگرد/ 
از کودکیم سوز تیز میرسید/ وقتی قدم هنوز به زیر میز می رسید/ 
من کف کف خط بودم لیست می رسید/ از واقعه بعد واقعه پلیس میرسید/
 طبقه ی من همون خزون زرد بود / که به امیده یه قرونتن غرق /
 شدم دانش آموز حروم شهر / که ازم شکار شدن تموم دفترا/
 به نام ترس که حصار رو کشید / و سار حصار که دار رو کشید/ 
من بی ضدگلوله و جبر دبیر/ که خشاب صفحه ی چهار رو کشید /
 یه شونزده ساله که هرلحظه باشه این فکر که باس دفاع کنه تا حمله باشه/
 این فکر که باس بیاره بالا تف کنه/ ولی نباس از ترس رو زمین سنگ بشاشه/
این شد از زندگی فقط دادم رفت / و کم کم برگ درختارو یادم رفت/
 دستا می رفت تو جیب داخل کت / تو سنگر کوچه ها اعتمادم رفت/
 حق رو زد از پشت قبول حق و تق/ واسه صاحاب  زبون لق /
 این واسه تیره مثل منای شرور هر درد/ که وزن غبار رو عروض گردن/
 بلوغ بود و نبود قلبم اون روزا/ بلوغ بودو تموم دردم اون روزا/
کدوم کوچه رو باس میرفتم / وسطه وسطه گرد بودم اون روزا/ 
دیدم تب پر  وهم می زنه به پیشونی همه دور هم/ می شه زیر هذیون حق کپه کنه شهر /
 زیر گلوله ی سیاست با خفه کن جهل/ دیدم له شده تنه توی من/
 له شدیم زیر هم همه دوره هم/ له شدیم زیر سنگر پر  سنگ/
 همه پر  جنگ شدیم همه پر  جنگ/ دیدم هرشاخم محتاج لونه بود /
 مگه میشد اون زندگی رو تا به خونه برد/ تو آغاز جوونی و آسمون و دود/
 پرسیدم میشه درخت رو از آسمون ربود؟

/ آزادی فهم بود نه منفعت نه نان/ نان قتل فقر بود امان از جهل/
 امان از این همه جوونه که گل کرد تو خلع/
 و ما که خوابمون سبک بود افتادیم از گهواره های تاریخ اما روی صورت/
 و صورتک ساختیم از زمین کدورت/ با دستهای تاریک/ 
ما تو نشیب عفونتیم/ ما روح سرگردون گلوله ی مرده ایم/ 
تو تابوت خشاب حاشیه ی زندان/
 زوال انسان و لاشه ی طبیعت/ لنگ انگشت عقل رو ماشه ی حقیقت/
 برای شلیک به سمت سایه / ما محکومیم به قتل جهله آیینه/
 ما محکوم و مجبور آزادی و دردیم/ آیینه رو بشکن ..
بخش دوم 
 آزادی فهم بود نه امنیت نه ضامن /
 که بالش گرم قفس باغ وحش راز پروای نعره های شیر و شیب تند  دامنه های پرواز حادثه ساز  عقاب رو ساده میکرد به میله های امنیت / قفسو بشکن با قطعیت صدا /
 که کل زندگی اتکا به سینه است/ انتهای زندگی ابتدای بیمه است /
 منو تو حجمیم که زمان زاده / اسمو ولش کن اینا قرارداده/
 از چی میترسی یه زمستون تاریک / بدون نور خورشید؟
 باورش کن  زندگی بی رحم و سخته و عدالت دروغه/ 
مثل گوزن باش که با شاخ حضورش / تفنگو میکنه شکار غرورش /
 من و تو گوزنیم
 آزادی فهم بود نه جنسیت نه زور/ زن صدای بلند خطه ی خراب  ماست/
 امان از این همه زجه ی نهان / امان از تبار سیاه  تازیانه های ما/
 این مادیان چطور چهارنعل رو چارگوش خونه جا گذاشت/
 منو تو حجمیم که زمان زاده / قالب رو ولش کن اینا قرارداده/
 تو اوایل جوونی که ساز  من طلوع شد / این  فکرها تو ذهنم بنای گفت و گو شد /
 فکر، نگاه ، تغییر ، حرکت، حرکت
/ اتفاق بعد تو نگاه من فرو شد/ چگونه حمل کنه این قاصدک جنون رو/
 خیلیا تو این قسمت از سفر می مردن اما/ تازه واسه من شروع شد/ 
من رپ میکنم مثله بولدوزره صدام/ این یعنی آغاز  قلدر ابتدا تو انتخاب/
 من انتخاب میکنم تو صحنه زنده باشم نه مرده به استعفاء /
 من زندم هنوز همین جرم منه / آزادی تغییر فرم منه بگو/
 با خشاب پر بزنه که زیر حبس هوای من سرفه زنه صدات/
 منم طعم تلخ  زندگی که لب به لب پرم بچه ی زاغمو کف /
 که تا ته  کف  شهر تن  زاغمو زد /
آزادی شعر و بیت و من یعنی/ انتخاب بین هروئین و رپ /
 اووو بچه ی جنوب شهر رو باش که ایستاده رو سینه تو غروب هر دوپاش/
 زنده باد عنصر انتخاب /
 آزادی مرگ بود به انتخاب من نه عمر / آزادی جنگ بود به اقتضای حق نه ظلم /
 اگه روزی برسه که کندم بکنه / زندگی میندازم اتفاق رفتنو / 
منم همون تیر شهوت پدر / توی هم آغوشی بایه کمون سرد /
 که بعد تصمیم سخته مادرم به سقط / به تولد شلیک کمونه کردم/
 شاید شلیک جنون شده باشه / شاید زندگیم حروم شده باشه /
 شاید تموم خاطره هام توی آینده معدوم شده باشه/
 اما از یه جایی من بودم و این انتخاب / زنده باد جونی که مصدوم شده باشه/ 
من تموم میشم جایی که بایستم / نه جایی که سفر تموم شده باشه
...

Gavazn [Prod. Ali Sorena & Dehghan]

صحنه ی اول 
تو فصل پرواز پلیکان ها /بعد دامنه ها سرمای خاکی باد همه جا 
پوست رو می ترکوند با وزشهاش/
 یه ساحل خواب رو دامن خاک 
بیدار شد هر لحظه نگاه می کرد /به آسمون غرق پرواز
 من زل زده بودم به شکار
به یه قاب کدر / بداهه مثل ادامه ی شعر 
یه سقوط بزرگ .. پلیکان ها وقت شکار .. پر اطمینان شب رو کشتن.. اونا عاشق میشن نه گرسنه ..
اما تقدیر ساده و زشت / جویدن جنازه ی عشق بود ..
یه نقطه ی زرد ..چشمک می زد پشت یه ابر .. بالا تر از پرواز پلیکان .. من خیره شدم به این حفره ی رنگ..
به این پروازای عجیب بلند / یه پلیکان از گله رها شد 
هوا تیره شد اما اون نمی رفت انگار گیر یه طعمه است 
ندیدم طعمه چی بود اما کردم تموم شیبش رو لمس  ..
یه نقطه ی زرد نزدیک تر شد پشت یه ابر 
بالا تر از پرواز پلیکان من خیره شدم به این حفره ی رنگ ..

همخوان
تو فصل پرواز پلیکان ها نمیاد یادم / که کی هستم توی وجودم یه نشون دارم از 
قاب قدیم آویز اتاق / که یه زن باچشمای خالیه و مات 
نمیاد یادم.. نمیاد یادم 


صحنه ی دوم 
برمی گردم از تو راه گمم / از ساحل به سمت یه خواب پر از 
مه و هوا پر از هاله و رنگ/ یه خونه با ستونای بلند 
پنجره ها کفن پوش و سقید تو همخوابی ملحفه های بلند 
یه راه روی بی انتهای پر از مه / تهش انگار یه قابه ..
خودمو می کشم به سمت قاب هر طور .. می کشنم اشباح از پشت 
تصویر رو یادم نمیاد .. خالیه جای چشمهاش از دور.. داد میزد....داد میزد  که نگاهم کن
کشیدنم اشباح از پشت / سمت پنجره که گفت بازم کن ..
یه سیاره ی زرد در حال نظاره ی من .. نزدیک تر از هر سایه به من 
من خیره به این سیاه چاله ی رنگ..
دویدم رفتم بیرون از در به سمت ساحل تا نزدیکش شدم 
غول موج ایستاده بود روی دریا تو اوج مستی افتادم 
روی خاک .... خبری نبود از پلیکان ها 
دستای موج بدن بی جونتو داد با چشم تخلیه شده ات ..
داغ تر شد سایه ی من / سوختم تو گهواره ی گرم / برگشتم تو شعله ی نور .. خورد بهم سیاره ی زرد 

همخوان دوم 
تو فصل پرواز پلیکان ها / ماذره ها بی شماریم 
ریه های انفجاریم / معلق توی هوای مذاب 
نمی دونیم یادمون کجاست / نمی دونیم نگاهمون کجاست 
مادرد ا بی شماریم / ما ذره ها بی شماریم ...

Pelikan [Prod. Ali Sorena]

cut
بخش اول 
این آخرین لحظه توی قابم کمین کن بگیر/ من رو از خودم تا که رها شم شبیه مرده 
تو این همه نقطه چی بود بی انتها جملگی /شهامت بعد عشق رقابت بعد بزدلی 
من چی ام ؟ خطر ؟ 
کل نامم همین شد ببین / نقابم خمید و له 
زیر پامم زمین مرده ...چی بود ؟ دستاورد دستامون تو پوچی ..
زخم حنجره و فریاد فروشی ...
من هنوز آتیش مذابم و مستم / شما که هیچ تا گناه منو خط زد 
انزوا شد شروع هزار توی جریان/ درا وا شد همین در اتاقمو بستم 
اونطرف در کلی پاشیده در انتظار آزادی تو آستین زمان به شعبده 
من فریاد کشیدم کافیه لباس / با تیغ کلام زدم تو آستین جهان 
همون لحظه ها که نمی گیریشون / وقتی کارد واقعه تا د میره فرو 
مرگ اول لمس ریزش بناها بود/ مرگ دوم وقتیه که بنوبسیشون 
تو غرورمو دوست نداری واسه تیغ جنجالام/ نفستو حبس کن تو سینه کنار چیره دستا صاف واستا 
کی به دریا سد زد گفتم اینو محکم / هر چی آجر بریزه منم می کشم بالا
من قانون رو رعایت نکردم شبیه سرفه / همه ویروس شهر رو کشیدم از عمقش 
تو عفونت مرگم همه پرده شب شد رنگ / هر تهدیدی روی من یه طرح شکست خورده است 
هرگز اجبار رو همیشه ی دستم / مرگ سازه ها بود بعد دریچه ی قلبم 
پیروز شدم تو زمین شکستم / تا شکست عقلم زیر اندیشه ی مستم 
من آواز شدم حقیقت یار بی وصال / حاصل پارگی دار / زور جاذبی که پامو / از توعابری که راه می رفت 
رو خوابی بی مثال / کشید به سمت سیاه چاله ای که وا شد ...
تو شاهراه رسیدن به معجزه ی تو خالی ترین خالی می شد مومن به پر ترین خالی از هر معجزه بریم 
واسه تصویری از عمر 
وا کن عمق لنزتو....

صحنه ی آخر 
جاده تو پیچ بد گم شد / دامنه از شیر شب پر 
طوفان رسید زن شد / زن شدی تو تو ناگهان من شد 
کات 
نگاهت روشن بود / خنده ی تو بی نظیر ترین وطن بود 
دست کشیدی روی گونه ام / کشیدی ترمز جنونم رو 
کات 
کودکی در حال بازیه / طبیعت خوشحاله از شکار قافیه 
ما شدیم شعر بداهه ی جبر و زندگی من چشمامو بستم تو فکرم آزادیه
کات 
قول می دم ترک می کنم / تو همون پاییزای زرد زرد می شدم 
آخرین روز ترک با آرامش / تو ایستادی دم در آسایشگاه 
کات 
پنجره قاب خالیه / تکون رو تاب خالیه 
زردی نیمی از حیاط رو گرفته / این پاییز عجب آشغالیه 
کات 
بطری از روی میز قل خورد
قل خورد
قل خورد 
قل 
قل
قل

مردی از روی صندلی یهو ول شد 
رو زمین 
کات..

Cut [Prod. Ali Sorena]

ایستاده ام!
“ میانهٔ وحشت از زندگی و (هجمهٔ) ولع زندگی “

اپیزود یک - شهر خاموش من

yas

Recent comments

Avad

Ayda Ay

leo_amirw

saleh

Related tracks