yavar.tak

Hamed Nikpay. Farib

ریزدانه های الماس، اردوان کامکار

دو تا چشم سیاه داری
دو تا موی رها داری
تو اون چشات چیا داری
بلا داری بلا داری
دو تا چشم سیاه داری
دو تا موی رها داری

توی سینت صفا داری 
توی قلبت وفا داری
صف عشاق بدبختو 
از اینجا تا کجا داری
دو تا چشم سیاه داری
دو تا موی رها داری

به یک دم می کشی ما را
به یک دم زنده می سازی
رقابت با خدا داری 
دو تا چشم دو تا چشم
دو تا چشم سیاه داری
دو تا موی رها داری

نظر داری نظر داری
نظر با پوستین پوش حقیری مثل ما داری
نیگا کن با همه رندی
رفاقت با کیا داری
دو تا چشم سیاه داری
دو تا موی رها داری

نظر داری نظر داری
خبر داری خبر داری
خبر داری که این دنیا همش رنگه
همش خونه همش جنگه
نمی دونی نمی دونی
نمی دونی که گاهی زندگی ننگه
نمی بینی نمی بینی
که دست افشان و پا کوبان و خرسندم
نمی بینی که می خندم
آخ نمی بینی که دلم تنگه
تو این دریای چشمان سیاه رو 
پس چرا داری دو تا چشم دو تا چشم
دو تا چشم سیاه داری
دو تا موی رها داری

میخانه اگر ساقی صاحب نظری داشت
میخواری و مستی ره و رسم دگری داشت
من آن خزان زده برگم که باغبان طبیعت
برون فکنده ز گلشن به جرم چهره زردم
دو تا چشم سیاه داری
دو تا موی رها داری

دو تا چشم سیاه داری / فریدون فروغی

چند وقت که برات اهمیت نداره گریه های من
خلوت شبات دیگه شده غریبه با صدای من
 
زندگی تو از آرزو و حال و روز من جداست
حالا که تو شندی یه آدم غریب و بی هواس
 
من از این شهر میرم شهری که ستاره هاش خاموش
معشوق عاشقش رو می فروشه به هیچ و پوچ زندگی
 
من از این شهر میرم شهری که به ظاهر آشنا زیاده
اما تو نمی دونی درد هات رو تو تنهایی به کی بگی
 
خسته از عروسک ها تو لباس آدم ها
تنها و بی صدا گم میشم تو جاده ها میرم بی خداحافظی
 
بی امید بی هوا میرم از هوای تو جدا
دونبال ستاره ها به سمت نا کجا میرم بی خداحافظی
 
اون که عاشق تو بود از ته دلش منم
اما این روزا بودن و نبودنم فرقی نداره واسه تو
 
رنگ شب شدی یادت رفته نور
هر چراغ روشنی حتی از راه دور پرت می کنه هواست رو
 
من از شهر میرم شهری که گذشته ها و پوشونده
همه خاطرات خوبمون اونجا بوده
 
تو تموم کوچه ها من از این شهر میرم
تو بمون و آدم های بی سایه عاشقانه های بی پایه تو فکر موندنم نباش
 
من از این شهر میرم شهری که ستاره هاش خاموش
معشوق عاشقش رو می فروشه به هیچ و پوچ زندگی

من از این شهر میرم شهری که به ظاهر آشنا زیاده
اما تو نمی دونی درد هات رو تو تنهایی به کی بگی

Bi Khodafezi - amirali bahadori - امیر علی بهادری - بی خداحافظی

Artist: Alireza Azar
Song: Eshgh
Album: Non-Album Track
Year: 2013

Alireza Azar - Eshgh

جدیدترین و یکی از زیباترین کارهای معین

هوای خونه -  معین

Chuni bi man. Homayoun Shajarian همایون شجریان چونی بی من

همراه کانال تلگرام "موسیقی خوب بشنویم" باشید
telegram.me/LetsListenToGoodMusic
.........................................
از آلبوم : نه فرشته ام نه شیطان
سه تار : تهمورس پورناظری
شعر : سیمین بهبهانی

(جهت حمایت از هنرمندان لطفا آلبوم اصلی را خریداری کنید)

بشنویم...
https://soundcloud.com/g-sohani/homayoun-shajarian7
https://soundcloud.com/g-sohani/ebrahim-sharifzadeh
https://soundcloud.com/g-sohani/hossein-behroozinia
https://soundcloud.com/g-sohani/keyvan-saket
https://soundcloud.com/g-sohani/delshodegan-shajarian
https://soundcloud.com/g-sohani/dariush-dolatshahi
https://soundcloud.com/g-sohani/fardin-khalatbari
https://soundcloud.com/g-sohani/masoud-bakhtiyari
https://soundcloud.com/g-sohani/ali-samadpoor
https://soundcloud.com/g-sohani/christophe-rezai







کولی ـ همایون شجریان

شعر از نصرت رحمانی
کیفیت زیر صفر ، اما وصف حال و روز

Nefrin

شاهين نجفي - آغوش

سیمین غانم - گل گلدون من

ابی - آلبوم جان جوانی

این آهنگ فوق العاده هست 

شاهین نجفی - بعد از تو

با سلام خدمت همه افرادی که من را می شناسند رمانیکه این دکلمه ها به دستم رسید حرفی که سال ها درون من حبس شده بود را شعرهای سهراب و صدای گرم خسرو پر کرد و من فقط مبهوتانه به آن گوش فرا می دادم  بغضی عجیب تمام وجودم را فرا می گرفت امیدوارم با  گوش فرا دادن به این آهنگ به ژرفای عشق سفر کنید

دکلمه های خسرو شکیبایی از شعرهای سهراب سپهری و حرف دل جوانان دیروز و جوانان امروز

هایده - مستی

شاسیار | کوات

Banan - Karevan

تصنیف فوق العاده زیبای هوای گریه با صدای همایون شجریان

نبسته ام به کس دل، نبســـــته کس به من دل
چو تخــــته پــاره بـــر موج رهـــا رهـــا، رهـــا من
* * *
ز مــــن هر آنکــه او دور، چـو دل به سینه نزدیک
به مـــن هر آنکـه نزدیک، ازو جــــــدا، جــــدا من
* * *
نه چشــــم دل به ســـــویی، نه باده در سبویی
که تــــر کـــــنم گـلـــــــویی، به یاد آشنــــــا من
* * *
ســــــتاره هــــا نهـــــــفتم در آسمـــــان ابــــری
دلــــــم گرفته ای دوست، هـــــوای گریــه با من
* * *
نبسته ام به کس دل، نبســـــته کس به من دل
چو تخــــته پــاره بـــر موج رهـــا رهــــا، رهـــا من

خواننده : همایون شجریان
شاعر : سیمین بهبهانی
آهنگساز : محمد جواد ضرابیان
دستگاه : همایون

نبسته ام به کس دل


قطره قطره اگر چه آب شدیم 
ابر بودیم و آفتاب شدیم 
ساخت ما را همان که می پنداشت 
به یکی جرعه اش خراب شدیم 
رنگ سال گذشته دارد 
همه ی لحظه های امسالم 
365 حسرت را همچنان می کشم به دنبالم 
قهوه ات را بنوش و باور کن 
من به فنجان تو نمی گنجم 
دیده ام در جهان نما چشمی که به تکرار می کشد فالم 
یک نفر از غبار می آید مژده ی تازه ی تو تکراری ست 
یک نفر از غبار آمد و زد زخم های همیشه بر بالم 
باز در جمع تازه ی اضداد 
حال و روزی نگفتنی دارم 
هم نمی دانم از چه می خندم 
هم نمی دانم از چه می نالم 
راستی در هوای شرجی هم 
دیدن دوستان تماشایی است 
به غریبی قسم نمی دانم چه بگویم 
جز اینکه خوشحالم 
دوستانی عمیق آمده اند 
چهره هایی که غرقشان شده ام 
میوه های رسیده ای که هنوز 
من به باغ کمالشان کالم 
چندی نیست شعر هایم را جز برای خود نمی خوانم 
شاید از بس صدایشان زده ام 
دوست دارند دوستان لالم کنند 
تنهایی ام را با تو قسمت می کنم 
سهم کمی نیست 
گسترده تر از عالم تنهایی من عالمی نیست 
غم آنقدر دارم که می خواهم تمام فصل ها را 
بر سفره ی رنگین خود بنشانمت
بنشین غمی نیست 
حوّا ی من بر من مگیر این خود ستایی را که بی شک 
تنها تر از من در زمین و آسمانت آدمی نیست 
آیینه ام را بر دهان تک تک یاران گرفتم 
تا روشنم شد در میان مردگانم 
همدمی نیست 
همواره چون من نه 
فقط یک لحظه خوب من بیندیش 
لبریزی از گفتن ولی در هیچ سویت محرمی نیست 
من قصد نفی بازی گل را و باران را ندارم 
شاید برای من که همزاد کویرم شبنمی نیست 
شاید به زخم من که می پوشم ز چشم شهر آن را 
در دست های بی نهایت مهربانش مرهمی نیست 
شاید و یا شاید هزاران شاید دیگر 
اگر چه اینک به گوش انتظارم جز صدای مبهمی نیست

من به فنجان تو نمی گنجم -  پرویزپرستویی

آه اگر روزي نگاه تو
مونس چشمان من باشد
قلعه سنگين تنهايي
چهار ديوارش زهم پاشد

آه اگر دستان خوب تو
حامي دستان من باشد
قلعه سنگين تنهايي
چهار ديوارش زهم پاشد

قلعه تنهايي ما را
ديو در بندان خود کرده
خون چکد از ناخن اين ديوار
جان به لبهاي من آورده

آه اگر روزي صداي تو
گوشه آواز من باشد
قلعه سنگين تنهايي
چهار ديوارش زهم پاشد

آه اگر ديروز برگردد
لحظه اي امروز من باشد
قلعه سنگين تنهايي
چهار ديوارش زهم پاشد

Faramarz aslani-ghal'e tanhai

خود را شکسته ، هر که دل ما شکسته است . . .

yavar.tak

yavar tak