90Lar Kolaj

söz      : Aysel Gürel 
müzik : Atilla Özdemiroğlu 

Senin Gibisi Yok - arabesk filmi soundtrack

- Yazarım sana…

- Yazma. O zaman bekliyor insan. Ee buraya çok az insan geliyor, çok insan gidiyor. Kalan da bekliyor ama bazen çok uzun bekliyor. Yani hani mesela zannediyorsun ki bir yoldan birisi gelecek. Boş uzun bir yol… Devamlı ona bakıyorsun. Sonra kimse gelmiyor. Yazma boşver…

+ Yazarım sana..  - Yazma. O zaman bekliyor insan. (Vizontele Tuuba)

Açlık Çoğunluktadır, Turgut Uyar

YAŞASIN! NE KADAR DA İDEOLOJİK YAKLAŞIYORUZ BİRBİRİMİZE
AH MUHSİN ÜNLÜ

eser; Ah Muhsin Ünlü
seslendiren; Eser Gökay

bazen çok korkuyorum.
ama bu; aslanlarımı açıklamama engel olmuyor
çünkü fena halde yaraşıyor birbirine gece ve balta
ve anneciğim derdi vardı neyin altına giysen olur bir siyah pantolonum şimdi gibi ay!
tekhnem dolu müfsidle!
bu da caddelerden derviş dervişegelmeme mâni değildir
yolları ay bastı mı lambalara koşuyorum ya, bundan
bunun için kent nesnesi o bıçakla bakunin’di deştiğim
ki ben devletin taş kestiğini en baştan bilirdim
isa’yı polise doğru
lttuğum zaman.
ellerini el olarak tutmak istiyor ellerim
de ki bunun kaburgamdaki kiliseyle ilgisi yok değildir
zaten en az on iki kişiden biri haindir
ama gözlerimi öyle yırtma annem ilkokul öğretmeniydi benim!

sokaklara çıkıyorum sonra kedilerden görüyorum
gazinolardan
inanmazsın bir taşra kurmuşlar aynı bize bakıyor
bir yanım asaf halet söylüyor diğer yanım fabrika
bir şiiri birkaç kalemle yazmak lazımdır geliyor bana
bugün yepyeni bir imparatorluk öğreniyorum
ekmeğin ağırlığından da yeni bir imparatorluk
örneğin gül dönüyor bir beygiri tasfiye ediyor şair
arabca akdeniz diyor ben
aynadan dönüyorum ayna
benden dönmüyor.

çok sihirli bir kabri söndürüyorum
bir havari morfin gibi anne söylüyor
ağlıyorum bak bir çocuk bak bir çocuk bak
bak bir çocuk çok kötü bir gömlek kuruyor.
belki de yangın çıksa ve ikna edilmiş olurum
torbamı topluyorum ve annem şarkı dinlemiş olur
korkuyorum çobanım yok metal nazlı pim aktif
çözmüyorum çözersem kın fena halde kalınlaşıyor.
manchesterden geliyorlar ve liverpooldan geldiler
birazdan padişah mı öldürecekler dedim
bir milyon kadardılar ah atları vardı
artık seni bir çiçek yerine kopartmak
istiyorum sevgilim.
işte sahneden indim ve öpüyorum ağzından
annem meç yaptırmazsa iftara geç gelir haz
ey sıkıntının sevdiğim aritmetiği
söyle banabana söyle; bir kere daha kabz?

`inanmışım kaybetmek esrarıdır esrarın
çıldırmış bir vaşak gibi kaybediyorum`
ipimden kurtulmuşum kaybediyorum
birleşmiyor ellerimiz haykırıyor trapez
tanklar tank olup geçiyor üstümüzden
helvetius haklı devlet şaşkın piyanist kara
memleket sana rağmen ket vururken yarama
şu çıplak çocuk şu tüyük bürk şairi ben
-ve emir ‘kun’ diyor, doğruluyorum-
bu ülke’den daha bıçkın tamlama bilmiyorum.
`ayakkabılarını kapımın önünde görmeyi istiyorum!
çünkü bu,
seni seviyorum içine nal salmak demektir.
ve hareketinin bana durduğunu akla uydurur.
oysa seni sevmem toplumu meşru kılar
ve gitmen beni dile indirger sevgilim.`

zaten kırılmış bir kızsın şimdi dövülmüş bir av
yanmış ırmaklar öneriyorsun toy bedenine
kavmin yanlış tufanlardan geçip duruyor
gözlerime baka baka ağlayıp aşk diyorsun
bir tekkenin ortasına sirk treni devriliyor.
ki hala çocuk övmeye duruyorsam bu
‘şehrin en uzak yerinden gelen o’nunla
ve izmit’le ve fargo’yla ve horasan’la
ve hafıs’ın beni eve götürdüğü kınla ilgili bir matkabı
girdiği çene kemiğiyle birlikte söküp
şu karşıki düğün salonuna ilave edemememdendir.
yoksa lar ve ortaokul öğretmenleri giremesinler diye
babam ve bilhassa dedem
mahallemize yeterinde toplu polis gönderilmesi konusunda
gerekli telefonları etmiş durumdalar sevgilim!

ama yine de sırf sen sürdürebil diye ayın alnında melekçe
ve şüpheye düşmeden kelebek besleyebilsin diye bir padişah açıkça
benim alıp kını
öte yana geçmem gerektir
içinden memleketi çekeyim diye.
hem düşünsene;
bu bizi nasıl imparatorlaştırır!
yoo, hayır! omzunu açma. omzun ideoloji taşır.
ve fakat ‘dil’e rağmen bütün bunlar sevgilim
ayaklarına beyaz çoraplar giydirmek istemediğim anlamına gelmeyebilir.

çünkü bak süleyman bu sayfadan henüz geçmiş gibi gül lekesi
ve apaçık kudüsmüş bir zebrayım ben uzun menzilli şiirlere şikar!
elbet bir gün batar, kuşlar döner, çarmıh baştan düzenlenir
ve bana tertemiz eller verir cezayirli o tüccar.
o vakit sana bakıyorum kadar büyür akdeniz
cumhuriyetin tersinden tertib ettiği çarşılar gibi
sonra uzun süre bir takibediliyormuşum hissi…
siz hiç yahudi bir minibüs şöförü düşlediniz mi?

Ah Muhsin Ünlü - Yaşasın! Ne Kadar Da İdeolojik Yaklaşıyoruz Birbirimize

KAN KALESİ
İSMET ÖZEL

eser; İsmet Özel
seslendiren; İsmet Özel

Elbet bir hinlik vardır seni sevişimde 
ey kanıma çakıllar karıştıran isyan 

saçlarıma bin küsür yalnızlığı takıp girdiğim şehre 
insan varlığımızdan tuhaf tohumlar bıraksam 
günü geçmiş bir gazete, toprak bir çanak 
bir daha gelmem belki diye bir not bakır maşrapanın yanında 
şeytanlar da yürür benimle herhal ıslık çaldığım için 
bir şahan tüylerini döker ardımsıra 
artık bırakılmaktan yapılma bir adam sayılırım 
böğrümde kambur çocuklardan bir payanda. 

Gizemli bir dehliz gibi şehri dolaşıyorum 
sıkıca tutuyorum kendimi şehre karışmaktan alıkoymaya 
her yerimde urlar çıkıyor, biraz kürt, biraz köylü, biraz makina 
kangren oluyorum bahar geldiği için 
urlarımı kesiyorum kör bir usturayla 
ama kopmuyor onlar ve bana şehri dolaştırıyor 
bırakabileceğim her şeyi bıraktırıyor bana 
kızlardan geçilmiyor köprüler, ayak bileklerime dek 
yükseliyor kız tortuları 
tülbentlerden kanı süzülürken körpe yavruların 
bir bazı şeyler bulmalı yüzümüze tebelleş olan bu korkuya 
-Avluya çık 
-Avluya kara bir şey bırakılmış 
(bir bomba) 

Kulaklarımız alışmıştı tıpırtısına yağmurun 
şehre sıkıntının rahatlığı basmadan giriyorduk 
filimler üç günde bir değişiyordu 
bense ikircikliydim ama korkmuyordum 
polis olan babamla tatil arasında uçuşup duruyordum durmadan 
urlarım yoktu, suçum yoktu, 
ve beyaz kuşlar kalkardı anamın hırkasından 
şehre karışmayan bir dehliz değildim 
sevinçle kovalıyordum kendimi 
bunları ansımak başımı döndürüyor bazan 
elbet bir hinlik vardır seni sevişimde 
ey kanıma çakıllar karıştıran isyan. 

Azan bir hevestir artık tanyeri 
söküp gövdesinde bir cehennem parçalamak ister insan 
şehrin defterini dürüp uzanmak ister yanına 
üstümüzü kuş sesinden bir lekeyle örtmeli 
umudumuzu kapmaya gelen makinaları 
bütün çirkefini şehrin çarpıtıp aşkımıza 
solumak gece 
terlemek gece 
gece çarşaflara... 

Açıklanacak, belletilecek olan belki 
milât öncesi ve sonrası lâkırdıları 
karışık banka hesapları, navlun 
yani öylesine açık değil pek 
hatta 
-şehir mi, değil mi burası- 
kötürüm bir kurt çantamı karıştırıyor 
neden karıştırıyor, ne hakla 
direnmeler, erzurumlar, kalfalar 
gecenin ipini koparan gece safaları 
-Var mısın yok yere ağlamaya... Ki bir sis 
yanık bırakılmış bir fısıltı 
şehri sarıyor, bir dehliz olan bana ulaşamıyor ama 
herkesin içinde iğdiş bir bahar 
bacakları eriyor memurların, evkızlarının 
ve saat 24 vardiyasının işçileri 
inmiyor ocaklarına. 

Yufka mıdır 
yufka mıdır benim bakışım dünyaya 
ki acılarıyla başlatırım insanları 
derimi yalayarak geçen mevsim 
beni alır şehirden yıpranmış bakışlarla 
her askere gidenin, her tören yorgununun 
kondurur kemerinin kaşına. 
Böylece ben, o küskün, o karışmayan dehliz 
koca bir tomruğu yüklenirim arkadaşlarla 
koca bir tomruğu kaldırıp kaldırıp 
kümbetlere, bitkinliğin bordasına... 
Kanın çığırından çıktığı saattir bu 
memelerini bana sıkıca bastırdığın 
hercai bir yürek somurtkan kepenklerin ardında 
şehri acıtan çocukluğumuza değdikçe 
biz seviştikçe bizi acıtan 
kukumav kuşları, mânilerle dolu bir yatak 
zaç yağı şişeleri kocaman. 

Sen şimdi sevincimin akranısın 
ey kanıma çakıllar karıştıran isyan 
doğrusu seni toprağı eller gibi sevdim 
yaralarımı onduranımsın 
yatağımı hiç boş bırakmayan... 
Yüzümü ellerimle yine kapayayım mı? 
bekçi karısının belaltını mı anlatayım insanlara 
yoksa onlara bilinmez bir toprak mı adayayım 
değil 
partizanlığım dalaşmak istiyor anla 
bu sarsak hırgürüyle dünyanın 
dalaşmak dalaşmak dalaşmak 
böylece aşk akranım oluyor benim 
ey bayırdan ve yokuştan uzaklara 
ey çırpınan bir geyiktir memelerin 
karnın ısırgan otları gibi aklımda. 

(1966)
 
İsmet Özel

Kan Kalesi (1966)

polis / onur ünlü

ALTYAPI ; https://soundcloud.com/chevki/felaket

Şiddete meyyalim vallahi dertten! (Polis Edit)

Erbain-2

İsmet Özel - Akla Karşı Tezler

Pikapta Raks - Sofia'nın Düğümü

insan büyüyünce hayalleri küçülür mü?

Mehmet Toksoy'un ''Ne Efendi Ne Köle'' albümü, kendisinden rıza alınarak bu platforma herkese açık ve ücretsiz sunularak tarafımca hiçbir kâr beklemeksizin yüklenmiştir

4- Mehmet Toksoy - Kaosun Kutsal Kitabı

acı geçiyor, acı geçiyor, acı elbette geçiyor 
acı çekmiş olmak geçmiyor.

Üsküdar'a Giderken - Aşk bir sosyal sorumluluk projesidir

Yetkilibirabla

Recent comments

nazliyurd

الطيب صياد

Şirvan Alantaş

Özkan Özyiğit

Related tracks