Keşke bazen beni düşündüğünü veya beni sevdiğini bilebilsem. Uzun süredir sevilmek nasıl bir duygu tatmaya çalışmak istiyorum. Ne zaman birini sevsem ya da biri beni sevse sonunda her zaman o kişiyi kendimden uzaklaştırıyorum. Amacım sadece onu daha fazla düşünmek oluyor ama benim salakça hareketlerim herkesi utandırıyor. Kendimden nefret ediyorum. Zaten 2-3 arkadaşımdan başkası bana destek olmuyor. Ne zaman yardıma ihtiyaçları olursa Yağız o zaman kıymete biniyor. Bu hayattan cidden sıkıldım. Belki ailem de beni sevmiyor olabilir. İçimde hiç yaşama isteği veya onun gibi şeyler kalmadı. Hergün uyandığımda umarım son uyanışımdır diyerek kalkıyorum. Yaşamıyorum sadece ölmeyi bekliyorum. Ölsem de zaten kimsenin haberinin olcağını sanmıyorum. Max 2 cevapsız arama olur. O da 532(Turkcell) aramış olur. Bazen telefondan bildirim geldiğinde sesini duyup telefona koşuyorum belki mesaj atmıştır diye fakat maçkolikten başka bi uygulamadan mesaj gelmiyor. Cidden bir daha birini sevmek istemiyorum. Hayatımda bana değer veren birine ihtiyacım var. Bunları yazarken Manchester City Dortmund'a gol attı. 1-1 durum şu an. Aslında çok anlamlı demi iki takımın da gol atması ama olan tek şey iki takım da o kadar uğraşıp gol atmasından sonra aralarındaki farkın 0 olması çok saçma. Eğer birgün hayattan göç edersem lütfen benim için bir sonraki barça-real maçına ms0 oynayın. Hayat bir insan yüzünden bitmez zaten bitmemeli de fakat o insan olmadıktan sonra ha yaşamışsın ha yaşamamışsın ne anlamı var...

Sen Değil Ben Değil Biz Mükemmeliz

Hayatım boyunca her yaptığım şeyden sonra keşke ile başlayan cümleler kurduğumu farkettim. Bu keşkeler yüzünden tüm hayatımı bir ezik gibi geçirdim. Bir insanla iyi vakit geçirip daha sonrasında keşke şunu da yapsaydık diyip duruyorum. Belki o insanla son görüşmemdir ya da onun benle son görüşmesidir diye düşünüp kendimi bitiriyorum. İnsanın başına ne gelceği belli olmuyormuş gerçekten. En son kızlarla uğraşmam hepsinden n*fret ediyorum diyordum. Şimdi bir kız için kendimden nefret ediyorum. Keşke onu hakedicek birisi olabilseydim. Belki onla daha fazla zaman geçirebilirdik. Şimdi ne o var ne de eski ben...
Belki bu düşüncelerim ergence geliyor olabilir ama ben öyle düşünmüyorum. Sana ilk kez sarıldığım zaman tüm kemiklerimde rahatlama ve huzur hissetmiştim. Gözlerine son kez baktığımda içimdeki tüm organlarım dans ediyor gibi hissetmiştim. Eline son kez dokunduğumda ellerim kaskatı kesilmiş ve sonsuza dek bırakmak istemiyorlarmış gibi hissetmiştim. Keşke tekrar eskisi gibi olabilsek. Keşke tekrar sarılabilsem. Keşke gözlerine bakıp tüm dertlerimi unutabilsem. Keşke ellerine dokunup seni seviyorum diyebilsem...

Belki Son Defa...

En sevmediğim huyum insanları kendimden uzaklaştırmayı başardığım huyumdur. İnsanlarla iyi geçinebilme nedenim hepsine şaklabanlık yapmam ve onların da eğlenip benle konuşmasıdır. Bir kez olsun iyi ki varsın yağız diyen arkadaşım olmadı. İnsanlar kendimi kötü hissettiğim ve komik olmadığım zamanlarda yanımdan bile geçmiyorlar. Kendimi komik bulmuyorum. Tüm arkadaşlarımın (ya da arkadaşım sandığım) derdini dinledim ve hepsine elimden geldiğince yardım etmeye çalıştım bunca zaman. Onlardan karşılık beklemiyorum. İnsanları üzgün görmek beni de üzüyor fakat bazen ben de sevilmek istiyorum. Çevremdeki herkes tarafından duyduğum tek cümle "Yağız Lütfen Biraz Büyü Artık" oluyor. Kimse sorunlarıma yardım etmediği için ben de çocukça hareketler yapıp eğlenmeye çalışıyorum. Belki bu daha komik gelicek fakat ağlarken aklıma komik bir şey getirmeye çalışıp mal olduğumu düşünüp daha çok ağlıyorum. Belki bunca zaman kendimi kandırmışım herkese arkadaşım diyip. Umarım arkadaşım dediğim insanlar onları ne kadar sevdiğimi biliyordur. Son 1 ayda aşırı fazla arkadaş kaybettim. Hepsi beni yarabandı olarak kullandıkları içindi. Umarım onlar yerine başkaları gelir ama bu sefer kullanmazlar. Neyse hepsini çok seviyorum. Bunlar da son sözlerimdi. Bu hayattan göçersem lütfen sizi sevdiğimi bilin ve O'nu sevdiğimi söyleyin. Hoşçakalın. Aşkla yaşayın hep...

Lütfen Benden Nefret Etmeyin

Bıktım insanları kendimden soğutmaktan. Aslında tüm arkadaşlarıma iyi davranıyorum fakat onlar benim kötü zamanıma denk geliyorlar. Kendimi kötü hissettiğim zaman birine anlatma isteğim oluyor fakat hepsi direkt ben de şöyleydim ben de böyleydim dediği için kimseye anlatamıyorum. O yüzden arkadaşlarıma kötü olduğum zaman kötüyüm demek yerine istemeden onlara kötü davranıyorum. Sorunlarımdan kaçmak için film izliyorum. Galiba bundan dolayı herkes bana "yaız neden her film hakkında bilgin var?" Diyorlar. Amacım arkadaşlarımı kendimden soğutmak değil. Amacım mutlu olabilmek için her şeyle dalga geçmek. Podcastler ve not defterim içimi dökmeme yardımcı oluyor. Büyük ihtimal kimse görmüyor o yüzden rahat şekilde yazıyorum. Eğer bir gün bana bir şey olursa ya da kendime bir şey yaparsam diye de bunları not defterime de yazıyorum. Dün uyumadan önce allah varsa yarın canımı alır demiştim. Bugün ise gün içinde uyuyordum nefesim kesildi ve uyandım baya nefessiz kaldım. Galiba allah var ve beni duyuyor. Bu arada podcast fotoğrafındaki ekran resmindeki kızdan bahsetmiyorum allahım ama Allahım eğer varsan lütfen sevdiğim kişiye bir kez daha sarılabileyim. Çünkü o bana her derdimi unutturuyor. Konuştuğu zaman güzel gözlerine dalıp gidiyorum. Dediklerini anlamıyorum bile bazen. Belki bunları o da görüyordur. Eğer görüyorsa burdan sevgiler saygılar seviliyorsun. Demek istiyorum ki insanlar benden soğuyor. Evet biliyorum sevilcek değer verilcek bir insan değilim fakat ben de sevilmek istiyorum. Bir daha ellerini tutmak ve gerçekten bana baktığında seni seviyorum diyebilmek istiyorum ama yapamıyorum. Boğazım düğümleniyor. Yüreğim kanıyor. Eminim ki bir gün bu acı bitecek işte o zaman ben de sevileceğim. Hayatıma giren herkese teşekkür ediyorum. İyi ki girmişsiniz. Özellikle de sen. Hayatımdan çıkmaman dileğiyle <3

Arkadaşlarımı da Kaybediyorum...

Sorun yok zaten yazdıklarımı kimse okumuyor, kimsenin umrunda değilim ve bu duruma alıştım. İnsanların benim için üzülmesini de istemem. Zaten benim için kimse üzülmez. Kendi halimde yaşamaya alıştım kimseye zararım yok, üzgün ve mutsuz olmamdan rahatsız olduysanız spotify hesabımı takipten çıkabilirsiniz size ihtiyacım yok. Nasılım diye sorma sen nasılsın öyleyim. Bu podcast açıklamasını 7 şubat salı günü saat 04.39 da yazmaya başlıyorum. Bugün cidden değer verdiğim kişi tarafından değer gördüm. Hiç bir zaman herhangi bir arkadaşımın verdiği değeri hissetmemiştim. Bugün başkası tarafından sevilmenin verdiği mutluluğu öğrendim. Bugün insanları ne kadar düşündüğümü öğrendim. Bugün ailemi kendimden daha fazla düşündüğümü öğrendim. Bugün sevmeyi öğrendim. Bugün değer vermeyi öğrendim. Bugün duygularım olduğunu öğrendim. Bugün başkası için önemli değilken onun için göz yaşı dökmenin gereksiz olduğunu öğrendim. Bugün kırılmayı öğrendim. Bugün değer verdiğim bir insanın bana yaptığı saygısızlığı öğrendim. Bugün arkadaşların değil dostların önemini öğrendim. Kaç senedir konuştuğum arkadaşımla son zamanlarda aramız bozuk diye nasılsın diye sormadı bile. Dost edinmeyi öğrendim bu yüzden. En çok da kahvenin zararlarını öğrendim. Kalbim ağrıyor umarım kalp krizidir. Bugün bana bir şey olursa benim için ağlayacak insanları öğrendim. Sadece bana kendi üzülünce yazan değil benim üzüldüğümde nedenini soran arkadaşım olduğunu öğrendim. Arkadaşım demek istemiyorum o kişiye. Çünkü arkadaşlarımın hepsi bir bir bırakıp gittiler. Onun gitmeyeceğine inanıyorum. Bunu okuyor musun bilmiyorum fakat buraya kadar okuduysan anlamışsındır kendin olduğunu. Kısacası benim küçük eşeğim. A180 i var çok güzel ama kendinden güzel değil. Bugün senin bende olan değerini öğrendim. Bugün içimde bazıları için de olsa iyilik olduğunu öğrendim. Şu zamana kadar herkesin derdini dinlediğimden kendimi intihar eşiğinde bulduğumu öğrendim. Hepsi sizin bitmez ergen olaylarınız. Bugün kimseye bağlanmamayı öğrendim. Belki sevmiş olabilirim ama üzdükten sonra ne anlamı var be gülüm. Bugün sevilmeden ölmek istemediğimi öğrendim. Cidden. Bu günlük içimi böyle dökmek istedim.  Anlatabilcek kimsem yok ihtiyacım da yok. Saat 05.10 olarak kapanışı yapıyorum. Okuyan herkese uyarımdır. Hoşçakalı aşkla yaşayın hep...

Bugün öğrendim ki.

Eyy yine ben 18 şubat Cumartesi saat 01:36 itibaren yazmaya başlıyorum. Son birkaç gündür anlamadığım şekilde yaşama isteğim yok. Hiçbir şey yapmak gelmiyor içimden. Tüm dost sandıklarımı hayatımdan çıkartma isteği geliyor. İnsanlar neden bana sadece işi düşünce ya da sıkılınca yazıyorlar? İnanın bilmiyorum ben de sizi eğlendirmek için kendi hüzünlerimi kullanıyorum. Biliyorum kimsenin sikinde de değilim. Çok değer verdiğim her aklıma geldikçe nasılsın diye yazdığım arkadaşım bana 6 ay içinde bir kere bile yazmadı. Beni cidden seviyor sanmıştım. Belki bunu görür de yazmak ister. Son zamanlarda kalbime iyice ağrı girmeye başladı. En son doktora gittiğimde stresten dolayı demişti. Sıkıntı şu ki hiçbir stresim yok. İnsnalarda b12 bende ise sadece sevginin eksikliği var. Çoğu arkadaşım şakasına mı diyor bilmiyorum ama inşallah ölürsün dediklerinde umarım demem şakasına değil. Yaşamamın tek sebebi beni seven 2 3 insan olması. Ölürsem zaten yakın arkadaşlarımın bile 2 hafta sonra haberi olur. En son sevildiğimi sorgulamadan 8. Sınıfta hissetmiştim. Bazen 1. Derecenizdekilerin bile sizi sevmediğini anlıyorsunuz. Beni uzun zaman sonra ılgım mutlu etti hergün halimi hatrımı sorar kendi gününü anlatır. Onu dinlemekten keyif alıyorum. Dün uyuyakaldığımda saat başı mesaj atıp iyi misin diye sormuş. Ben kendimi cidden kalabalıktan başka bir şey görmüyorken bana kendimi değerli hissettirdi. Ömrümün sonuna kadar onu üzmeyeceğime söz veriyorum. Umarım hayatımın sonuna kadar benimle arkadaş olur. Ne dersem beni kırmadan yapıyor. Kardeşim gibi seviyorum. Ona bir şey olsun canımı bile veririm dediğim tek arkadaşım. Akrabaları dahil kimsenin üzmesine izin vermem. Elleri gözleri kendisi ayrı güzel. Bu podcasti atma nedenim aslında sendin. Kendimi bi kaç haftadır o kadar değersiz o kadar yalnız hissediyorum ki. Dostlarım bile sevmiyor galiba artık. Tek sen de kalmış olabilirsin. Bana kendimi sevdirmeyi başardığın için teşekkür ederim. İlerde seninle arkadaş olamazsak ya da hayattan uçup gidersem şunu bil ki hayatıma iyi ki girmişsin iyi ki senle o maske yırtma olayı yüzünden kavga etmişiz. Bana verdiğin pirelli lastiği yanımdan ayırmıyorum bana iyi geliyor seni hatırlatıyor. Eğer bir daha seni görürsem sen farketmeden benim için değerli olan bir şeyi çantana koyacağım. Eğer bana bir şey olursa koleksiyonum sana emanet sadece senin ona iyi bakacağını düşünüyorum. Seviyorum seni iyi ki dostumsun...

HNYE