Bir türkü tutturdum. Hatırlayamadığım sözlerin yerine bir şeyler uydurarak
türküyü kendime mal ettim:

Yolum düşer mezarlıklar üstüne
toprağın altından binbir ses gelir
sulasam kabrini nemlensin diye
cehennemden hemen hararet gelir

ruhi mücerret'im, yâ rab, sabır ver
ıskalıyor beni gene mermiler
bitmiyor isyanlar, bitmiyor suçlar
bütün kanallarda lanet reklamlar
şiddetin kendi yok yalnız adı var
şehri baştan başa yakasım gelir

görüp de bilmeyen deli sanıyor
yeri belli değil yaram kanıyor
ben mazimi, mazim beni arıyor
ölmeden mezara giresim gelir

Altıyoldaki saldırıya hazır, burnundan soluyan boğa heykelinden yukarı, Bahariye Caddesi’ne kıvrıldım. Hepsi benden genç insanların sözleri kulağıma çalmıyor: 

“Yılanları ben de çok severim” diyor bir kız “fakat örümcekten ödüm kopuyor.”

Orta yaşlı şık bir adam, yanımdakine fısıldıyor: “Başı büyük belada; deli raporlu şişko metres’i dördüz doğurdu.”

Kabile kavgasına tutuşmuş yamyamlara benzeyen liseli gençlere biri bağırıyor: “Testosteronlarınıza hâkim olun!”

Yanlış çağda yaşamanın stresi içindeyim. Silahlı ve tehlikeli olmak beni bir nebze sakinleştiriyor.


Murat Menteş - Ruhi Mücerret

Mükremin: Asuman
Asuman: Efendim
Mükremin: Sen şimdi arabalı vapurun güvertesinden denize bakacaksın ya. Ciddiye alma. Bizim sevdamız ondan büyük.


Bir Demet Tiyatro - Mükremin Çıtır ve Asuman Ayrılık Sahnesi (Yılmaz Erdoğan-Deniz Özerman)

asuman: senin beni eskisi kadar sevmediğin her halinden anlaşılıyor zaten.
mükremin: nerden anlaşılıyor?
asuman: elini tutuyorum, elimi bırakıyorsun. gözüne bakıyorum, gözüme bakmıyorsun.
mükremin: bilmiyorum asuman bilmiyorum. doğrudur. yani kalbimin eski çarpınıtısını kaybettiği, tüm aramalara rağmen bulunamadığı inkar edilebilir bir gerçek olsa niçin inkar edilmesin öyle değil mi? okey, inkar edilebilir, edersin gider yani. yok böyle bir şey dersin gider yani. 
asuman: bak ağzınla söyledin işte sonunda.
mükremin: ben konuşmak için en müsait yer ağız diye şey ettim ama.
asuman: beni artık sevmiyorsun, öyle mi?
mükremin: ya seni seviyorum da, seni sevmeyi eskisi kadar sevemiyorum. hani eskiden seni sevmenin, birbirimizi sevmenin, yeşil gevrek bir tadı vardı. seni güldürmenin lezzeti damağıma yerleşir, orada mutlu mesut yaşardı. yani bi şey olduğu vakit, ilk bunu koşayım gideyim, asuman'a söyleyeyim tarzında bir haberci telaşı olurdu.
asuman: şimdi n'oldu peki?
mükremin: bilmiyorum asuman, bilmiyorum. kalbim bir kuyunun dibindeki suyun içinde nefes almaya çalışan bir gariban. yukarı tırmanmaya çalışıyor. ama ne yapsın? kuyunun duvarları düz, kuyunun duvarları ıslak.


Bir Demet Tiyatro - Seni Seviyorum Da... (Yılmaz Erdoğan - Deniz Özerman)

Ah Muhsin Ünlü - Hatırlat Da Haziran  Sonlarında Çoçukluğumu Yakalım

s'Ne - Alma Ahımı (cover)

Didem Madak - Siz Aşktan Ne Anlarsınız Bayım (Seslendiren Eser Gökay)

İsmet Özel - Of Not Being A Jew

Kısa bir film için...

Perşembe

Cemal Süreya-Üvercinka

baksa şehir yerinde değilmiş, gökyüzü yerinde değilmiş gibi bir boşluk.

Bir Demet Tiyatro - Mükremin Çıtır ve Asuman Ayrılık Sahnesi (Yılmaz Erdoğan-Deniz Özerman)

öylebiboşluk

Recent comments

🌙10

Related tracks