رامی جآان

لبخند

یه وَخت اَتان مِثِ کُچَک
ya vaxt atân mese kočak
تَگِرِن و هِی تَزَنِن کُتَک
tageren o hey tazanen kotak
سینَه ت اَکُنِن شِلال شِلال
sinat akonen šelâl šelâl
تو بی خبر تو بی گناه
to bixabar to bigonâh
درد اَکُنت تو خونِت چَمَک
dard akont tu xunet čamak

هِی تَزَنِن ، هِی تَزَنِن
hey tazanen hey tazanen
دستُنِت از پُشت اَبَنِن
dastonet az pošt abanen
پوست اَ اُستُخُنِت اَکَنِن
pust a ostoxonet akanen
دلت اَ زخم شِلال،شِلال
delet az zaxm šelâl šelâl
آدَم آهن نی ،آدمِن
âdam âhan ni âdamen

تو بِی دَوا نیاز اِتَه
to bey davâ niyâz eta
صد غَمنُمه جواز اِتَه
sad γamnoma javâz eta
دُمبال کیف و حال دل
dombâle keyf o hâle del
دل اَ محِنت شِلال،شِلال
del a mehnat šelâl šelâl
نیاز وا دو رُکعت نُماز اِتَه
niyâz vâ do rokat nomâz eta

نَه پول اُمَه ، نَه زور اُمَه
na pul oma na zur oma
فقط عشقی پُر شور اُمَه
faqat ešqi por šur oma
دستُم وا جایی نارَسِه
dastom vâ jâyi nârase
دل ریشُم شِلال ، شِلال
dele rišom šelâl šelâl
هر جا غمِن حُضور اُمَه
har jâ γamen hozur oma

از پُل رَنج عُبور اَکُنُم
az pole ranj obur akonom
مُبارزَه وا زور اَکُنُم
mobâreza vâ zur akonom
بی خو جَم و جور اَکُنُم
bey xo jam o jur akonom
دِلُم یکدَم شِلال، شِلال
delom yakdam šelâl šelâl
ولی یاس اَ خو دور اَکُنُم
vali ya’s a xo dur akonom

قلات شیراز 1356

Single | JonubiHa.CoM

شِلال‌شِلال : ابراهیم منصفی Shelal Shelal : Ebrahim Monsefi

چه بگم بِی کِه بگم مِه ، کِه بی تو وا مِه چه بودِن
če begam bey ke begam me ke bi to vâ me če buden
گپ ِناگفتَه نَمُندِن ، هَر چِه شِعرَه شُسُرودِن
gape nâgofta namonden harče še’ra šosoruden

اَگَه دور از تو مَتونِست ، یَه روزَم وا خو مَنِشتَه
aga dur az to matunest ya ruzam vâ xo manešta
بِی تو از سَر مَسُرودَه ، بِی تو از نُو مَنِوشتَه
bey to az sar masoruda bey to az now manavešta

تو هَمُن اِی کِه نُگاهِت ، تو شُوُن ِمِه چراغَه
to hamoney ke nogâhet tu šowone me čerâγa
توی آبی چِشُنِت ، گل نوبَهار و باغَه
tuye âbyie češonet gole nowbahâr o bâγa

دِلُم از غدر زَمُنَه ، خونین تِر از خون نَبودِن
delom az γadre zamona xuninter az xun nabuden
جگرُم کبابن از غم ، کسی نی بِگِیت چه بودِن
jegarom kabâben az γam kasi ni begeyt če buden

بندرعباس زمستان 1363

شعر ناسرودَه : ابراهیم منصفی  Shere Nasoroda : Ebrahim Monsefi

کجا بازَم آوازی از دل براُندَه، که وا دل بنینِت
kojâ bâzam âvâzi az del baronda ke vâ del beninet
کجا یاری از خود گذشته ، که بِی دردِ مه وا چِش ِدل بگینِت
kojâ yâri az xod gozašta ke bey darde me vâ češe del beginet

کجا رقص پروانه اُن ، تو بهار غریب جَوُنی
kojâ raqse parvânavon tu bahare γaribe javoni
کجا قصِّه ی عشق مه، متن اُن چِشمُن ِ آسَمُنی
kojâ qesseye ešqe me madhe on češmone âsamoni

کجا روزُنِ مدرسَه، کوچَه پس کوچَه اُنِ خَش ِآشنایی
kojâ ruzone madresa kuča pas kučavone xaše âšenâyi
کجا قلب ناباور مه ، کجا بُهتِ تلخ جدایی
kojâ qalbe nâbâvare me kojâ bohte talxe jodâyi

کجا رنج موعود مه، مایه ی شعر و آواز و شورُم
kojâ ranje mow’ude me mâyeye še’r o âvâz o šurom
کجا چهره ی پاک ِتو، جُن تِرین انتخاب شُعورُم
kojâ čehreye pâke to jonterin entexâbe šo’urom

کجا فلسفَه، منطق پوچ تنهایی و نااُمیدی
kojâ falsafa manteqe puče tanhâyi o nâomidi
کجا از دل ظلمت و یأس، رخ دادن رُوشَنای سَفیدی
kojâ az dele zolmat o ya’s rox dâdene rowšanâye safidi

شَبُنَه: ابراهیم منصفی Shabona : Ebrahim Monsefi

روزُن رَفتَه ، هیچ وَه نِتاتِن
ruzone rafta hičva netâten
چشمُن خَستَه م ، دایم وا راتِن
češmone xastam dâyem vâ râten

بَختِ سیاهُم ، اَز شُو سیاتِه
baxte siyâhom az šow siyâte
اَز تو نَگینُم ، کس باوفاتِه
az to naginom kas bâ vafâte

دَستُنِ خالیم ، پُر اِنتِظارن
dastone xâlim por entezâren
توی نِگاهُم ، غم آشِکارن
tuye negâhom γam âšekâren

اِی یار دیرین ، اِی زندگُنیم
ey yâre dirin ey zendegonim
اِی عطر پاکِ فصل جَوُنیم
ey atre pâke fasle javonim

روزُنِ خُبِ پارسال و پیرار
ruzone xobe pârsâl o pirâr
وا شیون عِشق ، ما بودَه بیدار
vâ šivane ešq mâbuda bidâr

دَستُن ِخالیم پر اِنتِظارن
dastone xâlim por entezâren
توی نِگاهُم غم آشِکارن
tuye negâhom γam âšekâren

روزُنِ رفتَه : ابراهیم منصفی Roozon Rafta : Ebrahim Monsefi

روزُن جمعه، دل بشته تنگن
دردُن عالم، وا دل نجنگن

کس وا کسی نی، هر که نه لاکی
نوحه نخوندَن وا سینه چاکی

یارُ غریبه ن، دستُ صلیبن
بِی کشتن هم، وا هم رقیبن

رسم صداقت از یادُ رفتن
نخل رفاقت از ریشه کفتن

تو آسمونُ ابرُ سیاهن
مردم وا جایی دور نَنُگاهَن

فریاد و شیون رو آسمونُن
هرجا ندیدی نعش جَوُنُن

دل زیر گُلَّه پِچ پِچ نبودن
لول تفنگُن دایم ندودن

وا دار کشیده مردی رشیدَه
یه نر پلنگی وا ماه رسیدَه

روزُنِ جمعَه : ابراهیم منصفی Roozone joma : Ebrahim Monsefi

کاشکَه یَه دُفَه جَوُن مَبو
kâška ya dofa javon mabu
یَه جَوُنِ خیلی جُن مَبو
ya javone xeyli jon mabu
مُرغیزَه مَبودَه بال مَگه
morγize mabuda bâl mage
تاج سر آسمُن مَبو
tâje sare âsamon mabu

صد تا چِشِ مشت بندِری
sad tâ češe mašte banderi
اَ نزیک و دور ، نِگام شَکِه
a nazik o dur negâm šake
صدتا لُوِ ِغنچَه عین گُل
sad ta lowe qonča eyne gol
اَ هَمَه طرف صِدام شَکِه
a hama taraf sedâm šake

کاشکَه مِه هنوزا چوک اَرُم
kâška me hanuzâ čuk arom
وا بیچَه خو هِی گازی مَکِه
vâ biča xo hey gâzi make
مَدادَه یَه ماچ بِی مُم گَپو
madâda ya mâč bey mom gapu
دل نازکی راضی مَکِه
dele nâzoki râzi make

کاشکَه مه هنوزا چوک اَرُم
kâška hanuzâ me čuk arom
بیش و کمی از غم اُمنَهَه
biš o kami az γam omnaha
هَمَه کَه مُحبَّتُم شَکِه
hama ka mohabbâtom šake
اَخاشی چیزی کم اُمنَهَه
a xaši čizi kam omnaha

مثل سرنوشتِ نیلوفر
mesle sarnevešte nilufar
کوتاه و قشنگِن زندگی
Kutâh o qašangen zendegi
باشتا که کَمِن ولی خاشِن
baštâ ke kamen vali xašen
صد رنگ و وارنگِن زندگی
sad rang o vârangen zendegi

کاشکَه : ابراهیم منصفی Kashka : Ebrahim Monsefi

تو کجایی، مِه کجایَم
to kojâyi me kojâyam
تو وا یَه مرد، مِه تنهایَم
to vâ ya mard me tanhâyam

تو و خندَه رو لُوُنِت
to vo xanda ru lowonet
چه خاشِن روز و شُوُنِت
če xâšen ruz o šowonet

مِه یِ احمق وا خیالِت
meye ahmaq vâ xiyalet
تو ولی مستِ جمالِت
to vali maste jâmâlet

مه و خُنَه م بُتِ گُورُن
me o xonam bote gowron
دِلم تنگ از چرخِ دُورُن
delom tang az čarxe dowron

تو و چشم ِ آسمُنیت
to o češme âsamonit
مَبَر از یاد بِی جَوُنیت
mabar az yâd bey javonit

تو چراغ شُو ِتارُم
to čerâqe šowe târom
بی تو تاریک روزگارُم
bi to târik ruzegârom

یه دُفَه کاش اِتمدیدَه
ya dofa kâš etmadida
اَ لُوُنِت گل مَچیدَه
a lowonet gol mačida

کاشکَه هیچ وَه تُم ندیدَه
kaška hičva tomnadida
اَ لُوت گُل اُمنَچیدَه
a lowet gol omnačida

مه اَ دوریت شَل و خستَه
me a durit šal o xasta
کاشکَه پِیمُن مُنَبستَه
kâška peymon monabasta

تو کجایی مه کجایَم
to kojâyi me kojâyam
تو وا یَه مرد مِه تنهایَم
to vâ ya mard me tanhâyam

بندرعباس 1368/03/11

غمگنانه : ابراهیم منصفی | Ghamgenana : Ebrahim Monsefi

صِدات اُمزَه صِدامْ تِشنُو نَهُندی
Sedat omza sedam tešnow nahondi
خیال پوچ اَری هیچ وَه نَمُندی
xiyâle puč ari hič va namondi
مَواستَه بِی دِلُم خُنَه بسازُم
mavâsta bey delom xona besazom
هر چه خُنَه مساخت تو تَچَلُندی
har če xona masâxt to tačalondi

زیر ماه لُو تیُو ماکِرده گازی
zire mâh low tiyow mâkerda gâzi
وعده مِتدا که وا دُنیام بسازی
Va’da metdâ ke vâ donyâm besazi
تِشکه ساز دِلم خاموشم اِتکه
teška sâze delom xamušom etke
ناز ِدستِت بَشُم خوب اَنوازی
nâze dastet bašom xub anavâzi

سیا مودُم سیا چشمُم سیا دل
siâ mudom siâ češmom siâ del
دلُم همراهِتِن منزل وا منزل
delom hamrâheten manzel vâ manzel
تو وا صدتا دل اِتبَستِن ولی مِه
to vâ sat tâ del etbasten vali me
نه اُمبَخشی نه اُمگِفت از کسی دل
na ombaxši na omgeft az kasi del

خدایا هرچه دَردِن وا مه بودِن
xodâyâ har če darden vâ me buden
رُخُم زردِن مِثِ دیریا کبودِن
roxom zarden mese diryâ kabuden
سَرُم سنگین مِثِ کوهِ سیاهن
sarom sangin mese kuhe šiyâhen
دِلُم نازک مِثِ یَک کال ِمودِن
delom nâzok mese yak kâle muden

بندرعباس 1349

*این ترانه برای فیلم برکه‌ی خشک ساخته‌ی حسن بنی هاشمی سروده شده و توسط رامی آهنگسازی و اجرا شده است.

برکه‌ی خشک : ابراهیم منصفی ‌| Berkay Khoshk : Ebrahim Monsefi

دِلُم از دَست دُنیا خَستَه بُودِن
delom az daste donyâ xasta buden
دِلُم وا نُطفِه ی غم بَستَه بُودِن
delom vâ notfeye γam basta buden

کَسی مِثل مِه ، مِحنَت اینَدیدِن
kasi mesle me mehnat inadiden
گُلُن ماتم از عِشق اینَچیدِن
golone mâtam az ešq inačiden

رَفیکُن عَزیز اِی هَمتَبارُن
rafikone aziz ey hamtabâron
خُدا هیچ وَه نَکُنت از هَم جُدامُن
xodâ hičva nakont az ham jodâmon

پَسینُن لُو تیُو ما رَفتَه گازی
pasinon low tiow mârafta gâzi
وا یَه هوتابِلا مابُودَه راضی
vâ ya hutâbelâ mâbuda râzi

کُجا رفتِن ، شُوُنِ سَرخُنُ ایسین
kojâ raften šowone sarxon o isin
غم و شروَند و بارُن ، توی کرگین
γam o šarvend o bâron tuye kargin

بندرعباس تابستان 1359

نُطفه‌ی غم : ابراهیم منصفی  | Notfeye qam : Ebrahim Monsefi

تو کِه جَونتِر از بَهار اَری
to ke javonter az bahâr ari
تو کِه مِهرَبُن تِرین یار اَری
to ke mehrabontarin yâr ari
تو کِه فصل شِکُفتَن اَری
to ke fasle šekoften ari
هَم اِشنُفتِن و هَم گُفتِن اَری
ham ešnoften o ham goften ari

تو کِه وا مه مِهرَبُنی تَکِه
to ke vâ me mehraboni take
تو کِه بی مه جُن فِشُنی تَکِه
to ke bey me jon fešoni take
مِثِ مَلائک آسَمُنی تَبو
mese malâ’ek âsamoni tabu
مِثِ نِی شیرین زبُنی تَکِه
mese ney širin zaboni take

تو کِه از عَسل شیرین تِر اَری
to ke az asal širinter ari
تو کِه از خُدا دیرین تِر اَری
to ke az xodâ dirinter ari
وَختِ خَندَه از گل زیباتِه تَبو
vaxte xanda az gol zibâte tabu
وَختِ غم از هَمَه غمگین تِر اَری
vaxte γam az hama γamginter ari

یادِت مِثِ سایَه هَمراهُمِن
yâdet mesle sâya hamrâhomen
عِشقِت وَختِ ماتَم پَناهُمِن
ešqet vaxte mâtam panâhomen
دَستِت اِنگار هَنوز تو دَستُمِن
dastet engâr hanuz tu dastomen
چشْمُت هَمیشَه تو نِگاهُمِن
češmot hamiša tu negâhomen

اِی اِسم از یاد رَفتِه ی مه
ey esme az yâd rafteye me
اِی عِشق ناشاد رَفتِه ی مه
ey ešqe nâšâd rafteye me
اِی شِعر تو هُو کَفتِه ی دل
ey še’re tu how kafteye del
اِی عُمر بَرباد رَفتِه ی مه
ey omre bar bâd rafteye me

بندرعباس خردادماه 64

عمر بر باد رفتَه : ابراهیم منصفی | Omre Bar Bad Rafte : Ebrahim Monsefi

اُن روزُن
چه ایام خوشی هَستَرِن
عشق آسُن‌تِر از آسُنَه
آخ که هَمَه سرمست‌اَرِن
مِه و تو
مث یَه جفت مرغ عشق اَریم
که بی همدِگَه هیچ اَریم
هیچ و خالی از امید

حالا
دِگَه هیچ‌کَه مثِ پِشتِه عاشق نی
بِی‌چِه
یَه دُفَه‌م دِگَه ناتا، ناتا دوش
یادُمِن
عشق چه گازی آسُنیَه
ما ماگُفت آزادی ماوا
آخ که چه فصل جُنیَه

اُن روزُن : ابراهیم منصفی |On Rozon : Ebrahim Monsefi

آواز از مِه گفتار از مِه
avâz az me goftâr az me
گیتار از مِه دیدار از توِ
gitâr az me didâr az to
اندوه از مِه سیگار از مِه
anduh az me sigâr az me
آغاز از مِه تکرار از تو
âγâz az me tekrâr az to

لبخند اِتزَه زیبام اِتکِه
labkhand etza zibâm etke
گازیم اِتدا رُسوام اِتکِه
Gâzim etdâ rosvâm etke
ساکت بودُم صدام اِتزَه
sâket budom sedâm etze
پنهُن بودُم پیدام اِتکِه
penhon budom peydâm etke

آواز اُمدا بُمُن بُمُن
âvâz omda bomon bomon
فریاد اُمکِه مَرَه مَرَه
faryâd omke mara mara
جواب اِتدا نِتام نِتام
jovâb etdâ netâm netâm
شَروِند بزن آواز بُخُن
šarvend bezan âvâz boxon

احساس از مِه ابراز از تو
ehsâs az me ebrâz az to
تکرار از مِه آغاز از تو
tekrâr az me âγaz az to
شیرین از تو فرهاد از مِه
širin az to farhâd az me
از مِه خواهش صد ناز از تو
az me xâheš sad nâz az to

خاطره : ابراهیم منصفی | Khatere : Ebrahim monsefi

روزی کِه بَنْدِر تو چشُم جُنَه
ruzi ke bander tu češom jona
مَشماردَه عِشقُنُم دُنه دُنه
mašmârda ešqonom dona dona
وَختی توُ وا دستُنِ گل زادَه ت
vaxti to vâ dastone golzâdat
هَمراهِ مِه تَساخت آشیُنَه
hamrâhe me tasaxt âšiyona

جِلِنگ جِلِنگ جِلِنگِ خَلْخالِت
jeleng jeleng jelenge xalxâlet
کِه جَم شَکِ هِزارتا دُمْبالِت
ke jam šake hezârtâ dombâlet

بُدو بُنُس دَستُنِت تو دَستُم
bodow bonos dastonet tu dastom
دورتِه مَرَه هیچ موقع از خَستُم
durte mara hič moqa az xastom
هَمُنی اِی تو اُ کِه می کُشتِن
hamoni ey to o ke mikošten
نَه گُفتِنِت مِثل هزار مُشتِن
na goftenet mesle hezâr mošten

جِلِنگ جِلِنگ جِلِنگِ خَلْخالِت
jeleng jeleng jelenge xalxâlet
کِه جَم شَکِ هِزارتا دُمْبالِت
ke jam šake hezârtâ dombâlet

غِیر از خودُم هیهات کَسیم نینِن
γeyr az xodom heyhât kasim ninen
قصر ِخیالُم کهنَه کَرگینِن
qasre xiyâlom kohna karginen
غیر از خودُم هیهات کَسیم نینِن
γeyr az xodom heyhât kasim ninen
بُدُو که وا تو بُودهِ شیرینن
bodow ke vâ to bude širinen

جِلِنگ جِلِنگ جِلِنگِ خَلْخالِت
jeleng jeleng jelenge xalxâlet
کِه جَم شَکِ هِزارتا دُمْبالِت
ke jam šake hezârtâ dombâlet

رامی جآان

Zahra