▨ نام شعر: تصویرهای بامدادی ۱۵
▨ شاعر: کاظم سادات اشکوری
▨ با صدای: کاظم سادات اشکوری
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
باران هزار بار از این بوته‌ها
صدای خشک‌ شدن را شنیده است
اما سکوت می‌کند این بار
و با نسیم و تبسم
به انتظار ِ پیک ِ مشرقی بامداد می‌ماند
تا در حضور رودخانه و
نوری که در کنار ِچمن‌های شُسته سرگردان است
خاکستر ِ هوا را بشکافد
و یال رنگ رنگی را
بر تپه‌ی مقابل بنشاند

باران هزار بار از این تخته سنگ‌ها
خاطرات سفرهای سختِ درّه‌های سنگلاخی ِ کوهستانی را شنیده است
اما درنگ می‌کند این بار
تا باد ابرهای تازه‌نفس را
از قله‌ها براند و با او
بر تخته‌سنگی بنشیند
در انتظار صبح 
▨

کاظم سادات اشکوری | تصویرهای بامدادی ۱۵

Sar Dar Gom 2 - Single

Sar Dar Gom 2

▨ نام شعر: ری‌را
▨ شاعر: نیما یوشیج
▨ با صدای: احمد شاملو
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
«ری را»... صدا می‌آید امشب
از پشت «کاچ» که بند آب
برق سیاخ تابش تصویری از خراب
در چشم می‌کشاند.
گویا کسی ست که می‌خواند…

اما صدای آدمی این نیست
با نظم هوش‌ربایی من
آوازهای آدمیان را شنیده‌ام
در گردش شبانی سنگین؛
ز اندوه‌های من
سنگین تر.
و آوازهای آدمیان را یک‌سر
من دارم از بر.

یک‌شب درون قایق دل‌تنگ
خواندند آن چنان
که من هنوز هیبت دریا را
در خواب
می‌بینم.

ری را.ری را...
دارد هوا که بخواند.
در این شب سیا.
او نیست با خودش،
او رفته با صدایش اما
خواندن نمی‌تواند.
▨
نیما یوشیج - ۱۳۳۱
ـــــــــــــــــــــــــ
نشانه‌گذاری در شعر نیما یوشیج همیشه مجادله‌برانگیز بوده است. نشانه‌گذاری و متن شعر که در بالا آمده، بر اساس کتاب ِ مجموعه اشعار نیما یوشیج، انتشارات زرین، چاپ اول انجام گرفته است.
ـــــــــــــــــــــــــ
پی‌نوشت‌ها:
۱- معنای «کاچ» در منابع مختلف به‌صورت «قطعهٔ کوچک جنگل در میان مزارع»، «کچلی‌های زمین»، و «بخشی از جنگل که درخت‌های آن را کنده‌اند» آمده‌است.

۲- بند آب: به‌صورت «حفره‌هایی که به دست روستاییان برای آبیاری زمین‌هایی که به آن مشرف است، ایجاد می‌شود»[۱۳] و «برکه‌ای مصنوعی که به‌منظور آبیاری زمینهای اطراف احداث می‌شود»[۱۴] معنی شده‌است.
۳- ری‌را: برخی منابع «ری‌را» را نامِ زن دانسته‌اند. برخی دیگر معتقدند که ری‌را یک صوت است.
 این کلمه که دارای واکه‌های بلند «ای» و «آ» است، با سه‌نقطه‌ای که بعد از آن آمده، فضای ابهام را ایجاد می‌کند. شاعر با استفاده از صدای مبهم مرکب از دو هجای کشیده، حس شنیداری مخاطب را از آغاز شعر تحریک می‌کند.
معانی دیگر «ری‌را» در زبان مازندرانی عبارت‌اند از: (۱) بیدار باش، به هوش باش، هشدار؛ «ری‌را» در بازی‌ای به همین نام در مازندران یعنی «بپا و هوشیار باش» (۲) نام زنی که باید تیزهوش و کاردان باشد (۳) نام پرنده‌ای کوچک‌تر از گنجشک و شبیه به آن.

نیما یوشیج | ری‌را

▨ نام شعر: تبعید در وطن
▨ شاعر: محمدعلی سپانلو
▨ با صدای: محمدعلی سپانلو
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
تلخ‌رود
تلخ‌تر رودی که از اعماق ایران راه می‌جوید
در بلندی‌های ناپیدا
صخره‌ی سنگ و علف را نیز می‌شوید.

از گدارِتنگه‌ها و بازپرسی‌ها
تا گلوگاه سياه شهرهای ما
مرزها را، در خطی هموار، می‌پوید
رو به ماندابی که از ما بود و شاید نه.

سرزمینی یادگار از مرده‌ریگی دور
نامدار از خاک بی‌رحم است و آبِ شور.
 صبحگاه یخ
بلورِ نشرِ بیرنگی
سرخی تاریک
گفتارِ لب سنگی؛
حس انگشتان، که زیر سوزنِ سرما
هر دم از کف می‌نهد ابزار کارش را...
شرجیِ ساكن
با عرق‌گیرِ تباهش: روز بیکاری
با عرقچین سیاهش: شام دلتنگی 
بارش احلام و رویاهای بی‌انجام،
در لحاف یادبود دسته‌جمعی
بستر خوابی که از ما بود و
شاید نه.

روزهای غربت و تبعید در میهن
سال‌هایی که فقط حقِ شنیدن هست
نه حقِ سخن گفتن
گوش بر افسانه‌های دلقک و دژخیم
تیک‌تاک ساعتِ تسلیم

انحلال خاطرات مشترک، در بارش نِسیان..
گو که نپسندند، اما زیستیم آن سان که گویی مقصدی
یا آرزویی نیست
وین خسوفِ روح ما، تاریکی ماه است
زیر مهتابی که از ما بود و
شاید نه.

غرق در آیینه‌اش، این رود تلخ‌اندیش
 آخرین دارایی ما، عكس ما را، می‌برد با خویش.

با زمان آغشته دستانِ کبود ما
بارهای‌بار بی‌حس گشته از سرما
بارها تاول زده از شعله‌ی گرما؛
در گمان خود
وضو می‌سازد از باران پاییزان 
شستشوی خاطرات مشترک، با نیّتِ نسیان...
خیره در آبی که از ما بود و
شاید نه.
▨ 
محمدعلی سپانلو
(شعر در دهه‌ی شصت شمسی نوشته شده است)

محمدعلی سپانلو | تبعید در وطن

▨ نام شعر: جهان در صدای تو آبی‌ست
▨ شاعر: اسماعیل خویی
▨ با صدای: اسماعیل خویی
▨ موسیقی متن: قطعه‌ی «مدار اول» از حسام ناصری و میلاد محمدی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
صدای تو را دوست دارم‏
صدای تو از “آن” و از جاودان می‌سراید
صدای تو از لاله‌زاران که بر باد
صدای تو از نوبهاران که در یاد
می‌آید.‏

صدای تو را، رنگ و بوی صدای تو را دوست دارم‏
‏ صدای تو‏ از آن سوی شور
از پشت بیداد می‌آید،
و جان ِدل ِمن،
دلِ جانم از آن به فریاد می‌آید

صدای تو اندوه خیام را دارد
در آن دم که چون کهکشان، ابری از ماهتاب و ستاره‏
نوای غزل‌های حافظ
بر آن، شادخواران و اندوه‌گزاران، ببارد، بشارد
صدای تو،
اندوهِ شاد صدای تو را دوست دارم
‏
مخالف‌سُرای همایون و بیداد!‏
صدای تو در پرده‌ی دلکشِ شور زیباست
و بر موج‌زارانِ دشتی،‏
و بر اوج‌سارانِ ماهور
و در هرچه گوشه‌ست از هر چه پرده‌ست
حریر صدایت به تحریر، ‏چو بر صیقل برکه‌ها بازی نور، زیباست
‏ صدای تو هم‌بفتی از مخملِ آب و از طعم آتش‏
صدای تو، چون روح آیینه بی‌خش و بی‌غش‏

جهان در صدای تو آبی ست‏
و زیر و بم هر چه از اصفهان در صدای تو آبی ست‏
و هر سُنت از دیرگاهان و هر بدعت از ناگهان
در صدای تو آبی ست‏

و نو می‌شود کهنه، وقتی که از پنجره‌ی حنجره‌ی تو‏ گذر می‌کند‏
و تالارِ پژواک را در دل و جان تو به صد چلچراغ از برافروختن
چو تالار آیینه، از چار سو شعله‌ور می‌کند‏
به هر گاهی از خوش ترین‌های بی‌گاه‏ 
صدایت چو قالیچه‌ای نور ‏می‌آید
و زین آسمان ترشروی مرا می‌رباید، مرا می‌برد دور‏
سوی مخملستان ژرف پگاه‌آسمانِ نشابور‏

‏ صدای تو بیداد اندوه در شور شادی
صدای تو فریاد زنجیر و گلبانگ آزادی من‏
صدای تو آوای  آبادی من‏
صدای تو هیهای ویرانی من‏
صدای تو معنای ایرانی من‏
صدای تو…
‏ ای دوست!‏ ای من!‏ کجایی؟
که از ناکجاها می‌آیی
و از من مرا می‌ربایی
و من هیچ، من هیچ‌تر ‏من نه من
من منم تا می‌آیی

و سیمِ نسیم است اینک
که بندد میان تو تا من پل، ای دوست!‏
و موسیقی غربت من نثار صدایت
سکوتِ نُتی آه دارد
که در انفجارش، من از اشکِ خونین
به روی صدایت فشانم گل ای دوست
▨ 
اسماعیل خویی این شعر را به محمدرضا شجریان تقدیم کرده

اسماعیل خویی | جهان در صدای تو آبی‌ست | برای شجریان

▨ نام شعر: اخوان جان
▨ شاعر: اسماعیل خویی
▨ با صدای: اسماعیل خویی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
پیرِ جاوید، چو امید جوانم، اخوان جان
ای دلِ شعر من ای جان جهانم، اخوان جان

عادت است این «اخوان جان»ام خواندنت، که با من
نیز نزدیک‌تری از اخوانم، اخوان جان

نه همان طفلِ دبستان تو بودم به جوانی
به کهنسالیِ خود نیز همانم اخوان جان

پیرِ شعری و به پیری اندر قِبَل‌ات من
همچنان کودککی ابجدخوانم اخوان جان

شیر مادرت حلال! ای پدر پارسیِ من
زان که تو واژه نهادی به زبانم اخوان جان

پیش تو ای هنرستانِ سخن، دانشَکِ من
تا بدان جاست که دانم که ندانم، اخوان جان

نهر شعری که روانی به سوی بحرِ معانی
موجکت من که به پای تو روانم اخوان جان

عطری (بادی) از باغِ خدایی که روان بر دل مایی
گرد راهت به سَرِ مژّه نشانم اخوان جان

با من از مرگ خود ای دوست خدا را که مزن دم
جانِ دل باشی، مشکن دلِ جانم اخوان جان

سیلیِ سیل بلا را همه‌تن رخ به مدارا
بر لب بحر فنا راغم خورانم اخوان جان

چون یکی صخره‌ی صما به شکیبایی‌ام اما
کِی بود طاقت این موجِ گرانم اخوان جان

داغِ صد موجِ برادر به جگر دارم و دیگر
داغِ دریای پدر را نتوانم اخوان جان

من و تو چون تن و جانیم، بِزی دیر و بمان خوش
تویِ جان تا منِ تن نیز بمانم اخوان جان

اندر این غربت نه‌م آب گوارنده نباشد
نه ز هواهای عَفِن در خفقانم اخوان جان

لیکن ایدر چو هوایم، که به پستویی ماند
وآب را مانده به مردابی مانم اخوان جان

رود را مانم اندر پس سدّی، خود از این رو
همچو مرداب ملول است روانم اخوان جان

غربت از گوهرِ خویش است مرا تنها ماندن
ورنه عمری است غریب از دگرانم، اخوان جان

هیچ‌کس با من در غربتِ من نیست معاصر
چون عدم، گویی بیرون ز زمانم اخوان جان

یار و همکار ندارم، نه ز غربی، نه ز شرقی
چون خدا گویی بیرون ز جهانم اخوان جان

چاره هم‌رنگ جماعت شدن است، این را دانم
چه توان کرد ولیکن نتوانم اخوان جان

نی ریاست طلبم چون برخی راست‌گرایان
نه چپولِ جلبی همچو فلانم، اخوان جان

شرق و غربی نشناسم که از آن باشم و نز این
که این و آن نیست به غیر از دو مکانم، اخوان جان

شرق و غربی نشناسم؛ نه شمالی نه جنوبی
من همین فردی از ابنا جهانم، اخوان جان

وز هرآیین و هرآن رنگ و هرآن بوم که باشد
من هوادارِ انسانِ زمانم، اخوان جان

وز هرآن چیز که انسانِ زمان گوید و جوید
من هواخواهِ آزادی و نانم، اخوان جان

جان به آزادی زنده‌ست، از آن سان که به نان تن
گرچه نَقلی ست دوییِ تن و جانم، اخوان جان

من هم ای عالِم عقلی، به همه عالَم نقلی
چون تو با عالمه‌ای شک، نگرانم اخوان جان

ور بگویم تن و جان یک چیز آید به گمانم
هم‌گمان باشی با من به گمانم، اخوان جان

من و تو چون تن و جانیم، بزی دیر و بمان خوش
تو یِ جان تا منِ تن نیز بمانم، اخوان جان

گوهرِ انسان نیک است، بر این باور من هم
جنگِ بد را چو تو بربسته‌میانم، اخوان جان

همتی بدرقه‌ی راه کن این نو سفرت را
کهنه زندیق بزرگم، اخوانم! اخوان جان 
▨ 
اسماعیل خویی

اسماعیل خویی | اخوان جان

 🍷 کهنه شراب ... 🍷 

باشد نگهت کهنه شرابی ، خوش باش 
من از نگهت مست و خرابی ، خوش باش
 چون زلف کمند یار دیدی ای چشم 
با چرخش و پیچشی و تابی ، خوش باش
 من تشنه به صحرای غمش بودم و گفت:
 شادی به جهان بود سرابی ، خوش باش
من عاشق دیدن گل ریشه به خاک 
تو عاشق عطر و هر گلابی ، خوش باش 
چون برگ گلی باش و به هنگام سحر 
با شبنم صبح و قطره آبی ، خوش باش 
گر یوسف افتاده به چاهی هستی
 با پرتو نور آفتابی ، خوش باش
مغرور نشو که چون حباب است غرور 
دلخوش تو اگر به این حبابی ، خوش باش 
با آنکه "هزار و یک" جفایت دیدم
 در کار دلم نیست حسابی ، خوش باش

✍️ شاعر: #سعیدنادمی
🎙دکلمه با صدای : #سعیدنادمی

🎛🎼  میکس و تنظیم  :  استودیو1001- سعید نادمی
 (https://t.me/SaeedNademi09159101002) 

بقیه دکلمه ها و کارهای استودیو 1001 در کانال👈 مشهد دکلمه (https://t.me/MashhadDeklame) 
  
گروه ما در تلگرام 👈 مشهد دکلمه (https://t.me/Mashhad_Deklame)  
✅ بهترین کیفیت و کمترین هزینه  برای ادیت ، ساختِ 

دکلمه و کارهای صوتی و تصویری را  از استودیو 1001 (https://t.me/SaeedNademi09159101002) ☎️ بخواهید ...🌹

Kohneh Sharab-S.Nademi-Studio1001-09159101002

1002 - دست مهربانیت ...  ❤️✋

گمراه می‌کنی مرا، با لبخندهای شیطانیت 
شک می‌کنم گاهی، به دین و مسلمانیت 
دانم از نگاهت که لیلای من هستی چون 
مجنون می‌کند مرا، هر نگاه پنهانیت 
خوشحالم که تو هم، نظرت مرا گرفته است
 این را فهمیده‌ام، از آن همه پریشانیت
نگاه زیبایت، پر از حرف و سخن است با من 
کلامی بگو که بشنوم، شیرین زبانی‌ات 
دیده ام که به مسکینان دست رد نمی‌زنی 
دستان مرا هم دریاب، با دست مهربانیت 
گفتی که ؛ عاشق قدم زدن به زیر بارانی
 همراه تو خواهم شد، در شب‌های بارانیت
باید "هزار و یک "غزل نوشت، از عشق تو 
خواهم که بشنوم از لبانت، غزل خوانیت 
گفتم؛ نظرت چیست در مورد غزل‌های من؟
 گفتا که دلم می‌گیرد از، ابیات پایانیت ...

 ✍️ #سعیدنادمی (تخلص : 1001) غزل 979
🎙دکلمه با صدای : #سعیدنادمی

🎛🎼  میکس و تنظیم  :  استودیو1001- سعید نادمی

 (https://t.me/SaeedNademi09159101002) 

بقیه دکلمه ها و کارهای استودیو 1001 در کانال👈 مشهد دکلمه (https://t.me/MashhadDeklame)   

گروه ما در تلگرام 👈 مشهد دکلمه (https://t.me/Mashhad_Deklame)  
✅ بهترین کیفیت و کمترین هزینه  برای ادیت ، ساختِ 


دکلمه و کارهای صوتی و تصویری را  از استودیو 1001 (https://t.me/SaeedNademi09159101002) ☎️ بخواهید ...🌹

Studio 1001- Nademi - 09159101002-Mashhad- @MashhadDeklame

دست مهربانیت - باصدای شاعر: سعیدنادمی

▨ نام شعر: اجاق سرد
▨ شاعر: نیما یوشیج
▨ با صدای: احمد شاملو
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مانده از شب‌های دورادور
بر مسیر خامش جنگل
سنگ‌چینی از اجاقی خرد،
اندرو خاکستر سردی.

هم‌چنان کاندر غبار اندوده‌ی اندیشه‌های من ملال‌انگیز
طرح تصویری در آن هر چیز
داستانی حاصلش دردی.

روز شیرینم که با من آتشی داشت؛
نقش ناهم‌رنگ گردیده
سرد گشته، سنگ گردیده؛
با دم پاییز عمر من کنایت از بهار روی زردی.
هم‌چنان که مانده از شب‌های دورادور
بر مسیر خامش جنگل
سنگ‌چینی از اجاقی خرد
اندرو خاکستر سردی
▨
نیما یوشیج
آبان ماه ۱۳۲۷
ـــــــــــــــــــــــــ
نشانه‌گذاری در شعر نیما یوشیج همیشه مجادله‌برانگیز بوده است. نشانه‌گذاری و متن شعر که در بالا آمده، بر اساس کتاب ِ مجموعه اشعار نیما یوشیج، انتشارات زرین، چاپ اول انجام گرفته است. اگرجه خوانش شاملو در برخی واژگان و جزییات، با این متن تفاوت دارد.

نیما یوشیج | اجاق سرد

▨ نام شعر: از میهن آنچه در چمدان دارم
▨ شاعر: اسماعیل خویی
▨ با صدای: اسماعیل خویی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
این شعر، گلایه‌ای است از شاعر برای دوستان و هم‌قلمان خود که از طرفی او را به مهاجرت از ایران تشویق کردند و از سوی دیگر او را بایکوت کرده و تنها گذاشتند. در این شعر به شعر شفیعی کدکنی (ای کاش آدمی وطنش را مثل بنفشه ها...) اشاره و از آن انتقاد می‌شود و همچنین به عبارت (چراغم در این خانه می‌سوزد) از احمد شاملو
ــــــــــــــــــــــــ
وطن کجاست؟
دلم برای چه تنگ است؟
گاهی از خود می‌پرسم
و دوست کیست؟
دلم برای که تنگ است؟ 
هنوز در گوشم زنگ می‌زند پیامتان که:
"نداری دگر امان این جا"
و پندتان که:
"خدارا! برو! ممان این جا!"

چنینم اکنون از چیست پس
که هر چه سوغات از کوی و سوی شما می‌رسد
به جز هلاهل و زقوم و زقنبوت ملامت نیست؟

چه کرده‌ام؟
به جز که پند شما را به جان پذیرفته‌ام
و در نتیجه هم‌اکنون
به لعنت‌آبادی از خاموشی و فراموشی نخفته‌ام

چرا به سرزنشم چنین و چندین بی‌پروایید؟
خدا نخواسته مستید و منگ؟
و یا به دلبری از طاعبان پاک مسلمان
همین تظاهر و تزویری می‌فرمایید؟

به خویش
راهم دادید
و در پذیرش و تایید خود
پناهم دادید  
سپاه جهل و جنون
راه ِخانه چون بر من بست

چه کرده‌ام؟
خدای من! اکنون چه کرده‌ام؟
چه شده‌است؟
که بر شکیبِ خداوارتان گران می‌آید
همین که
هم‌چو منی نیز
در کجای چه هنگامی از جهان شما
هست

چه کرده‌ام؟
خدای من چه کرده‌ام
که دوست نیز
نهد هیمه‌ام بر آتشِ جان؟
درون دوزخِ بیدرکجای من

دریغ
چو رخت بربستم از میهنی که قاتل جان یا آرمانم می شد
اگر در آن می‌ماندم
کاش
ای کاش می‌آمدید
در گمرکِ گریز
تفتیشم می‌کردید
تا می‌دیدید
که هیچ در چمدانم
جز جانم نیست
و هیچ
جز جانم
چمدانم نیست
گران‌بها بی‌تردید
چرا که ساخت ایران است
و پُر
پُر از حریرِ سخن
حلّه‌ی تنیده ز دل
بافته ز جان
مصون
به لطفِ خداداد خویش
چو جامه‌دان بهار
از تفتیش
به ویژه وقتی
مرزهای بینش و ارزش
به چنگِ گردنه‌بندان و باج‌گیران است
و چند مشتی فرهنگ سرخوشانه‌ی آهنگ و رنگ نیز
در آن جاسازی کرده‌ام
نیازِ جان و دل عاشقی
که نقش ایوان را هم
ارج می‌گذارد
به کوری دلِ نوخواجه‌گان مرگ‌پرستی که
جز سکوت و سیاهی
آرایه‌ای نپسندند
به خانه‌ای
که خود از پای بست ویران است

دریغ، درد
دریغ
چه کرده‌ام
که سزاوار سرزنش‌هاتان باشم؟
جز این که
رفتم
چرا که می‌دانستم
جز در خامشای گورستان
نیست
که می‌توانم با تان باشم

چه کرده‌ام؟
جز این که می‌دانستم
با تان ماندن
جنازه ام خواهد کرد
جز این که می‌دیدم
رفتن است
که تازه‌ام خواهدکرد
جز این که
در کف آن نرخدا
که بر سپهرِ شما فرمان می‌راند
نخواستم بمانم
و با دروغ
که از گلوی تمام بلندگوهاتان فریاد می‌کشید
نمی‌توانستم هم روال بخوانم
و ابرِ جانم
جانِ ابری خود را
از تَف دم‌های پُر جهنم آن اژدها
به در بردم
و
به بادهای جهانش سپردم
و
رفتم
بدان امید که در برکه‌ی کجا
ادامه‌ی دریاتان باشم

چه کردهام؟
چه کرده‌ام
که سزاوار سرزنش‌هاتان باشم؟
چرا طلبکارید از من؟
چه چیزتان را با خود برده‌ام؟
چرا چنین بیزارید از من؟

چه کرده‌ام
جز این‌که
پیش‌تر و بیش‌تر از روزگار
و هستنِ مرگ آلودتان
نمرده‌ام
دریغ
به جز سکوت ندارم سپر به جان سخن
چو تیر طعنه نهد دوست در کمان سخن
به لعن دشمن من طعن دوست نیز افزود
مگر سکوت من آید مرا زبان سخن
گلایه می کنم از یار و لاف عشق زنم
شد آن زمان که سر آید مرا زمان سخن
نگاهبان شرف گر نباشدم، اما
به هیچ کار نمی آیدم توان سخن
چه غم که تیر شود، پس، به جان دوست زند
شهاب ثاقب شعرم از آسمان سخن

وطن کجاست؟
من اینجا چه می کنم؟

دریغ
درد
دریغ
و دوست کیست؟
کیم من؟
و از بلندی بالاتان
نماد همت والاتان
من یکی
نمود سایه ی بی مایه ای به خود می گیرم
و از خجالت می میرم
در آن بلندی بالا
وقتی که
از وطن می فرمایید
و زین که
در چمدانش نمی شود گذاشت
با خود نمی شودش برداشت
رفت

و خوب...
که چی
وطن چه باید باشد
تا در چمدانی
گیرم پر گنجایش تر از گمان شما
جا گرفتنی باشد؟
خوشا که مهر وطن جان نیست
خوشا که مهر وطن
چیزی آن چنان نیست
تا به تیر دشمن
یا به طعن یاران
از ما گرفتنی باشد 
چراغتان می فرمایید در آن جا می سوزد؟
چراغ و چشم شما روشن باد
که چی؟
خدای من. آخر که چی؟
چه می گویید؟
و با که می گویید؟
مگر چراغک ناچیز من
به کجا می سوزد؟
و یا چرا می سوزد؟

و چیست این؟
این خنجر،
این شراره پر زهر چیست
در روشنایی طنازتان
که بر دلم می زند
و بال های مرا می سوزد؟
 
به نیش طعنه یاران نیاز نیست
خدارا
بگو معاف بدارندم
که نیش کژدم غربت
به جان دوست
که بیش از بس است
چنین که بر جگر خسته
می زند مارا.
▨ 
اسماعیل خویی

اسماعیل خویی | از میهن آنچه در چمدان دارم

اعترافات پشت ضریح امام رضا (ع)

 چند ساعته پُشت ضریح طِلاتان نشِستوم
خودوم رِ با طناف به او پنجره‌ها تا بِستوم 
غصه دِروم ، ژستِ یتیما رِ به خود گرفتوم
چند تایی اعتراف دِروم ، باید بوگوم سِبک شوم ... :

چند ساله که چوغوک موغوک کم شده تویِ مشهد
 مثل شغال میام و ، از کِفتراتان مودزدم

یَک ژتون غِذایِ حضرت نِمِدن خادمات
 به خاطر همی  میام ، شمعا تا رَم مودزدم
اشک مو  رِ در میِرَن هر دفعه ای خادمات 
چون که از او پرای توی دستشان مِتِرسوم
مو که موگوم با ای همه طِلا و مِلک و املاک
 بین همه  بِیِست که اول موشودی  نِه هشتوم!!

پارسال بهار دسته جمعی آمده بودیم زیارت
 برگشتنی یکی از او زواراتو گریفتوم
حالا همو  زواری که پارسال ازت گریفتوم 
کوشته موره  ، قبول کنی ، موخوام پسش بیاروم
به جاش میام خادم ای حرم موشوم هزار سال 
جون قُلی ، فقط همی یه حاجته که داروم
اگه نِدی حاجتومه ، تا دو سه روز ، بو قرآن ...
ع عه ببخش آقا موره ،عجب خروم،چی گفتوم ...؟!!

بِچه محلِتوم ، مو ره مِشنِسی حتماً  آقا
 ضامن یابو بوشو این بار ، تا بِرَت بمیروم 
مثلِ کنه ، اینجا می‌شینوم ، تا "هزار و یک" سال 
مشهدی بد پیله یوم ، حاجتومه می‌گیروم ...

🎙✍️ با صدای شاعر : #سعیدنادمی

🎧 دکلمه صوتی این کار را 👈  اینجا بشنوید▶️ (https://t.me/MashhadDeklame/3436)

🎛🎼  میکس و تنظیم  :  استودیو1001- سعید نادمی

 (https://t.me/SaeedNademi09159101002) بقیه دکلمه ها و کارهای استودیو 1001 در کانال👈 مشهد دکلمه (https://t.me/MashhadDeklame)   

گروه ما در تلگرام 👈 مشهد دکلمه (https://t.me/Mashhad_Deklame) 
 
✅ بهترین کیفیت و کمترین هزینه  برای ادیت ، ساختِ 
دکلمه و کارهای صوتی و تصویری را  از استودیو 1001 (https://t.me/SaeedNademi09159101002) ☎️ بخواهید ...🌹

اعترافات ِ پشت ِ ضریح ِ امام رضا- باصدای شاعر: سعیدنادمی

▨ نام شعر: اختر چرخ ادب (قطعه‌ی شماره‌ی ۱۶۶)
▨ شاعر: پروین اعتصامی
▨ با صدای: آناهیتا فقیه
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
این‌که خاک سیهش بالین است
اختر چرخ ادب پروین است

گرچه جز تلخی از ایام ندید
هر چه خواهی سخنش شیرین است

صاحب آن‌همه گفتار امروز
سائل ِ فاتحه و یاسین است

دوستان به که ز وی یاد کنند
دل بی‌دوست دلی غمگین است

خاک در دیده بسی جان‌فرساست
سنگ بر سینه بسی سنگین است

بیند این بستر و عبرت گیرد
هر که را چشم حقیقت‌بین است

هر که باشی و ز هر جا برسی
آخرین منزل هستی این است

آدمی هر چه توانگر باشد
چو بدین نقطه رسد مسکین است

اندر آنجا که قضا حمله کند
چاره تسلیم و ادب تمکین است

زادن و کشتن و پنهان کردن
دهر را رسم و ره دیرین است

خرم آن کس که در این محنت‌گاه
خاطری را سبب تسکین است
▨ 
رخشنده اعتصامی
مشهور به پروین اعتصامی

پروین اعتصامی | اختر چرخ ادب

▨ نام شعر: امروز و فردا (قطعه‌ی شماره‌ی ۱۶)
▨ شاعر: پروین اعتصامی
▨ با صدای: آناهیتا فقیه
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
بلبل آهسته به گل گفت شبی
که مرا از تو تمنایی هست

من به پیوند تو یک‌رای شدم
گر تو را نیز چنین رایی هست

گفت فردا به گلستان باز آی
تا ببینی چه تماشایی هست

گر که منظور تو زیبایی ماست
هر طرف چهره‌ی زیبایی هست

پا به هرجا که نهی برگ گلی است
همه جا شاهد رعنایی هست

باغبانان همگی بیدارند
چمن و جوی مصفایی هست

قدح از لاله بگیرد نرگس
همه‌جا ساغر و صهبایی هست

نه ز مرغان چمن گمشده‌ای‌ست
نه ز زاغ و زغن آوایی هست

نه ز گل‌چین حوادث خبری است
نه به گلشن اثر پایی هست

هیچ‌کس را سر بدخویی نیست
همه را میل مدارایی هست

گفت رازی که نهان است ببین
اگرت دیده‌ی بینایی هست

هم از امروز سخن باید گفت
که خبر داشت که فردایی هست
▨ 
رخشنده اعتصامی
مشهور به پروین اعتصامی

پروین اعتصامی | امروز و فردا

▨ نام شعر: به کجا چنین شتابان
▨ شاعر: محمدرضا شفیعی کدکنی
▨ با صدای: محمدرضا شفیعی کدکنی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
«به کجا چنین شتابان؟»
گَوَن از نسیم پرسید
«دلِ من گرفته زینجا
هوس سفر نداری
ز غبار این بیابان؟»
«همه آرزویم، اما
چه کنم که بسته پایم...»
«به کجا چنین شتابان؟»
«به هر آن کجا که باشد به جز این سرا سرایم»
«سفرت به خیر! اما، تو و دوستی، خدا را
چو ازین کویرِ وحشت به سلامتی گذشتی
به شکوفه ها به باران
برسان سلامِ ما را»
▨ 
محمدرضا شفیعی کدکنی

شفیعی کدکنی | به کجا چنین شتابان؟

اپیزود خواب از مجموعه ی از راه دور
از پادکست کافه میم

نویسنده و گوینده: محمدحسین مشرفی
نویسنده ی مهمان: امیرعلی عامری
کارگردان و تهیه کننده: محمدحسین مشرفی (میم مشرفی)
موسیقی:
Sadra Imanpour
Ahmad Pejman
Grinko

از راه دور Long Distance

از راه دور - خواب | Long Distance - Dream

Narrator : Matin Rezaei
Music : MadeByPiano
Producers : MooVan & Peytunez
Cover Art : Parham Dana

MadeByPiano

Matin Rezaei x MadeByPiano | Taak

▨ نام شعر: وقتی که من بچه بودم
▨ شاعر: اسماعیل خویی
▨ با صدای: اسماعیل خویی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
وقتی که من بچه بودم
پروازِ یک بادبادک
می‌بردَت از بام‌های سحرخیزیِ پلک
تا نارنج‌زارانِ خورشید
آه آن فاصله‌های کوتاه

وقتی که من بچه بودم
خوبی زنی بود
که بوی سیگار می‌داد
و اشک‌های درشتش
از پشت آن عینک ذره‌بینی
با صوت قرآن می‌آمیخت

وقتی که من بچه بودم
آب و زمین و هوا بیشتر بود
و جیرجیرک شب‌ها
در متن موسیقیِ ماه و خاموشی ژرف
آواز می‌خواند

وقتی که من بچه بودم
لذت خطی بود
از سنگ تا زوزه‌ی آن سگِ پیرِ رنجور
آه آن دست‌های ستمکارِ مظلوم

وقتی که من بچه بودم
می‌شد ببینی
آن قمری ناتوان را
که بالش زین سوی قیچی
با باد می‌رفت
می‌شد
آری می‌شد ببینی
و با غروری به بی‌رحمی بی‌ریایی
تنها بخندی

وقتی که من بچه بودم
در هر هزاران و یک شب
یک قصه بس بود
تا خواب و بیداری خوابناکت
سرشار باشد

وقتی که من بچه بودم
زور خدا بیشتر بود

وقتی که من بچه بودم
بر پنجره‌های لبخند
اهلی‌ترین سارهای سرور آشیان داشتند آه
آن روزها گربه‌های تفکر
چندین فراوان نبودند

وقتی که من بچه بودم
مردم نبودند

وقتی که من بچه بودم
غم بود
اما کم بود
▨ 
اسماعیل خویی
ــــــــــــــــــــــــ
تذکر: این شعر با صدای فرهاد مهراد و در آلبوم برف، اجرا شده است

اسماعیل خویی | وقتی که من بچه بودم

▨ نام شعر: کتاب پریشان (اشک پدر)
▨ شاعر: نادر نادرپور
▨ با صدای: نادر نادرپور
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
این شعر را شاعر برای دخترش، پوپک نادرپور نوشته است
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
امید زیستنم، دیدن دوباره‌ی توست
قراربخش دلم، تاب گاهواره‌ی توست

تو ای شکوفه‌ی ایام آرزومندی
بمان که دیده‌ی من روشن از نظاره‌ی توست

نگاه پاک توام صبح آفتابی بود
کنون چراغ شبم چشم پرستاره‌ی توست

به یک اشاره مرا رخصت پریدن بخش
که مرغ وحشی دل رامِ یک اشاره‌ی توست

به پاره‌کردن اوراق هر کتاب مکوش
دلم کتاب پریشان پاره‌پاره‌ی توست

شبی نماند که بی‌گریه‌ام به سر نرسید
زلال اشک پدر، برق گوشواره‌ی توست

دلم چو موج، به سر می‌دود ز بیم زوال
کرانه‌ای که پناهش دهد، کناره‌ی توست

خجسته پوپک من، -ای یگانه کودک من-!
امید زیستنم، دیدن دوباره‌ی توست
▨ 
نادر نادرپور
از کتاب: گیاه و سنگ، نه آتش
به تاریخ دهم اردی‌بهشت ۱۳۴۱
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
پی نوشت یک: این شعر توسط استاد محمدرضا شجریان اجرا شده است
پی نوشت دو: ازوبسایت مستطاب پرند (راوی حکایت باقی) برای به اشتراک‌گذاری این شعر و جزییات آن، سپاسگزاریم

نادر نادرپور | کتاب پریشان

از دوست داشتن

امشب از آسمان دیدهٔ تو
روی شعرم ستاره می‌بارد
در سکوت سپید کاغذها
پنجه‌هایم جرقه می‌کارد

شعر دیوانهٔ تب آلودم
شرمگین از شیار خواهش‌ها
پیکرش را دوباره می‌سوزد
عطش جاودان آتش‌ها

آری آغاز ، دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست

از سیاهی چرا حذر کردن
شب پر از قطره‌های الماس است
آنچه از شب به جای می‌ماند
عطر سکرآور گل یاس است

آه ، بگذار گم شوم در تو
کس نیابد دگر نشانهٔ من
روح سوزان و آه مرطوبت
بوزد بر تن ترانهٔ من

آه ، بگذار زین دریچهٔ باز
خفته در پرنیان رویاها
با پر روشنی سفر گیرم
بگذرم از حصار دنیاها

دانی از زندگی چه می‌خواهم
من تو باشم ، تو ، پای تا سر تو
زندگی گر هزار باره بود
بار دیگر تو ، بار دیگر تو

آنچه در من نهفته دریاییست
کی توان نهفتنم باشد
با تو زین سهمگین توفانی
کاش یارای گفتنم باشد

بس که لبریزم از تو ، می خواهم
بروم در میان صحراها
سر بسایم به سنگ کوهستان
تن بکوبم به موج دریاها

بس که لبریزم از تو می‌خواهم
چون غباری ز خود فرو ریزم
زیر پای تو سر نهم آرام
به سبک سایهٔ تو آویزم

آری آغاز ، دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست


امیرمسعود عابدینی / فروغ فرخزاد
شعر «از دوست داشتن» از دفتر «اسیر»

رکورد، میکس و مسترینگ :  محمود وحید
طرح کاور اثری از : دین جیویا به نام بازگشت
طراحی کاور: سالار یزدانی 

برای او که وتن‌ام است...

Deklameh

Az Doost Dashtan |‌ از دوست داشتن

Az Doost Dashtan | از دوست داشتن

♬ شعرهای معاصر رو با صدای خود ِشاعر بشنوید
♬ در بخش پلی لیست‌ها، شعرها به تفکیک شاعر آمده
ــــــــــــــ♬ــــــــــــــ
این پروژه شامل جمع‌آوری، پالایش و انتشار شعرهای معاصر با صدای خود شاعر است و هدف آن نگاهداشت این آثار ادبی ارزشمند، برای علاقمندان ِحال و آینده است. از این مجموعه آثار هرگز در این پلتفرم یا سایر پلتفرم‌ها، درآمد مالی ایجاد نشده و نخواهد شد. ضمنا اگر مواردی از اشعار منتشره، ناقض حقوق کپی رایت باشد، با اعلام مالک معنوی اثر، بلافاصله انتشار آن متوقف خواهد سد.

ــــــــــــــ♬ــــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. در صورتی که از  این شعرها در پروژه ‌‌ی استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌کنید سپاسگزارم.
ــــــــــــــ♬ــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» رو می‌تونید در پلتفرم‌‌های زیر هم پیدا کنید؛
▨  تلگرام
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨  شنوتو
▨ یوتیوب

یک فنجان داستان ناب فارسی
پادکست کافه میم، یکی از دیرینه ترین پادکستهای فارسی با میزبانی و روایتگری محمدحسین مشرفی، شاعر و نویسنده توانمند، از سال ۱۳۹۵ در دنیای پادکست‌ها خودنمایی می‌کند و به گوش مخاطبان فارسی زبان می‌رسد. این پادکست که در دسته ادبیات و داستان قرار می‌گیرد، هر قسمت داستانی مجزا و منحصر به فرد را با لحنی گرم و گیرا به روایت می‌گذارد.
هر داستان در کافه میم، برگه‌ای از تجربیات و لحظات زندگی شخصی محمدحسین مشرفی را ورق می‌زند و شنونده را با خود به سفری در اعماق وجود انسان می‌برد. زبان شعری و لحن دلنشین مشرفی، شنیدن این پادکست را به تجربه‌ای لذت‌بخش و دلچسب تبدیل می‌کند و مخاطب را مجذوب دنیای داستان‌های کافه میم می‌نماید.

: فعالیتهای من  
 استودیو ضبط صدا - استودیو۱۰۰۱
: نمونه کارها در تلگرام 
https://t.me/MashhadDeklame
 ترانه سرایی
 ماکت سازی با یونولیت
 "اختراع و تولید " جاروموی جادویی
https://t.me/JarooMoo

MooVan is a self-taught composer and music producer who often makes electronic, ambient and lo-fi songs. One of his goals is also to create a different world. A world for loneliness.

مدرس بیان،گویندگی،صداسازی،
Instagram::amir_abedini
telegram::https://t.me/amirmasoodabedini

رسالت ما به رخ کشیدن صدایمان نیست 
رساندن مفهوم است 
و اینگونه است که ماندگار میشویم....

New tracks tagged #دکلمه