زیر خاکی

Farhad - Shabaneh

تنهايى ( غُصَّه بَسِن )- ابراهيم منصفى ( رامى )

خوشا فصلی...- ابراهیم منصفی

هنگامه یاشار - قدر دنیا رو میدانم

گوگوش - گاهی خنده... گاهی گریه

Dele-zaram

SHAHYAR GHANBARI - DEL RIKHTEH  ( YADAM HAST YADAT NIST ) 
Album : forbidden ( ghadeghan ) 

SHAHYAR GHANBARI - DEL RIKHTEH

Rashid Behbudov - Ghamze Makon

پری  زنگنه / گل لاله عباسی

هر که دلارام دید-منبری

پری زنگنه، گنجشگک اشی مشی-Pari Zanganeh - Gonjeshgak e Ashi Mashi

سیمین قدیری
آهنگ: فریبرز لاچینی
 ترانه سرا: احمدرضا احمدی  
آلبوم آوازهای دیگر

من نوشتم بارون

آی آبنبات آی کندروک آی قرص نعناع پرپروک

دستم بگه تا پا بشم با دوریت آشنا بشم

جارم بزن تا خو نرم وا یه دردی دوا بشم

قد یارم بلندن شیرینن وا مثل قندن

ماشین سرخ پر گاز اکنت دلبرم بی مه ناز اکنت

دلبرم رفتن راه دور دلم بی او پرواز اکنت

قد یارم بلندن ...

جوتی سفید نپایتون وا رو قالی جایتون

غصه مخا ای نازنین همه که خاطرخایتون

قد یارم بلندن ...

 

ابراهیم منصفی / آی آبنبات آی کندروک آی قرص نعناع پرپروک

من و تو

RESURRECTION - "Baazgasht" - Monir Vakili

A reproduction of the original "Chants Et Danses De Perse". A stunning collection from Monir Vakili, Iran's First Lady Of Opera. With the help of modern technology, Monir Vakili's daughter ZaZa and grandchildren, Arian Saleh and Alexandra Monir come together in this exotic and nostalgic journey into the folklore of Persia. 
Arranged and produced by Elton Ahi at Rusk Studios, L.A., CA. in 2003.

Original Vocals: Monir Vakili (1958)
ZaZa, Arian Saleh, Alexandra Monir (2003)
Mili joins on "Dokhtareh Boyer Ahmadi"
Keyboards: Farokh Ahi & Masaki Saito
Guitars: Ardeshir Farah on "To Bio", Farokh Ahi on "Dareneh Jan"
Ney, Santur, Sorna and Kamunché: Ostad Mohammad Nejad  
Tar & Setar: Mohammad Omranifar
Flute: Mike Nelson
Percussion: Ali Tavallali

Aziz Joon (featuring ZaZa, Arian Saleh and Alexandra Monir on vocals)

Fereydoun Farokhzad - Dele Zaram

با صدای رفتنت ستاره افتاد و مرد
ترس تنهایی اومد همه فکرمو خورد
آخه عادتم نبود بتونم تنها باشم
طاقت آوردن من کار سختی شد واسم
می‌دیدم با رفتنت چشم بارون صفتم
واسه یک لحظه شده نمیذاره راحتم
دیو تنهایی من عاشق گریه‌هامه
دیدنت وقتی بیای کمکی به چشمامه
سختی راهو نذار با ادامش واسه من
کاری کن فاصله‌ها از میون ما برن
با تو آسون میشه رفت هرجا راهمون بره
می‌تونه اومدنت مددی بمن بده
چیزی مثل تو نبود تا تو شعرم بیارم
با حروف بی‌صدا دیگه جرئت ندارم
کوه و دریا و علف واسه گفتنت کمه
کمر شعر منم پیش قامتت خمه
با نوشتن نمیشه همه حرفامو بگم
روی کاغذ با قلم حس دستامو بگم
حرف آخرم اینه واسه من همیشگی
خبر اومدنو کی می‌خوای بمن بگی
با نوشتن نمیشه همه حرفامو بگم
روی کاغذ با قلم حس دستامو بگم
حرف آخرم اینه واسه من همیشگی
خبر اومدنو کی می‌خوای بمن بگی

https://www.facebook.com/pages/Fereydoun-Farrokhzad-%D9%81%D8%B1%DB%8C%D8%AF%D9%88%D9%86-%D9%81%D8%B1%D8%AE%D8%B2%D8%A7%D8%AF/454218101263003

فریدون فرخزاد،با صدای رفتنت

Fereydoon Farokhzad - Ey Sharghie Ghamgin

ريشه در خاک؛ شعر و صدای جاودان فريدون مشیری

 تو از این دشت خشک تشنه روزی کوچ خواهی کرد
و اشک من ترا بدرود خواهد گفت.
نگاهت تلخ و افسرده است.
دلت را خار خار نا امیدی سخت آزرده است.
غم این نابسامانی همه توش و توانت را ز تن برده است.
تو با خون و عرق این جنگل پژمرده را رنگ و رمق دادی.
تو با دست تهی با آن همه توفان بنیان کن در افتادی.
تو را کوچیدن از این خاک، دل بر کندن از جان است.
تو را با برگ برگ این چمن پیوند پنهان است.
تو را این ابر ظلمت گستر بی رحم بی باران،
تو را این خشکسالی های پی در پی،
تو را از نیمه ره بر گشتن یاران،
تو را تزویر غمخواران ز پا افکند.
تو را هنگامه شوم شغالان،
بانگ بی تعطیل زاغان،
در ستوه آورد.
تو با پیشانی پاک نجیب خویش،
که از آن سوی گندمزار
طلوع با شکوهش خوشتر از صد تاج خورشید است؛
تو با آن گونه های سوخته از آفتاب دشت،
تو با آن چهره افروخته از آتش غیرت،
که در چشمان من والاتر از صد جام جمشید است،
تو با چشمان غمباری،
که روزی چشمه جوشان شادی بود،
و اینک حسرت و افسوس بر آن سایه افکنده ست،
خواهی رفت.
و اشک من ترا بدروردخواهد گفت.
من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشق این خاک اگر آلوده یا پاکم.
من اینجا تا نفس باقیست می مانم.
من از اینجا چه می خواهم، نمی دانم.
امید روشنائی گر چه در این تیره گیها نیست؛
من اینجا باز در این دشت خشک تشنه می رانم.
من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی،
گل بر می افشانم.
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه چون خورشید،
سرود فتح می خوانم.
و می دانم
تو روزی باز خواهی گشت....

Fereydoon Moshiri-فریدون مشیری

روی دیوار سفید خونه مون 
من با رنگ سبز یه جاده كشیدم 
جاده ای پر از درخت و گل و یاس 
جاده ای پر از بهار و عطر یاس 
رنگ سبزم كم اومد 
باد اومد پاییز اومد 
روی جاده قشنگ 
ابر اومد بارون اومد

من نوشتم بارون 
من نوشتم بارون

روی دیوار سفید خونه مون 
من با رنگ آبی دریا كشیدم 
توی دریای قشنگ رو دیوار 
من با رنگ آبی قایق كشیدم 
رنگ آبیم كم اومد	
موج اومد بارون اومد 
روی دریای قشنگ 
ابر اومد بارون اومد

من نوشتم بارون

زیر خاکی

user133336266