جنون رودابه است این سرزمین

دلم تنگ است مانند ماهی ای شدم در آکواریومی از اشک.   (شاهرخ)

اگر که تنها آن واژه می‌گذشت

لبت کجاست ؟؟؟؟ 😔😔 کد ۲۶

و آفتاب لب بام همچنان سوتش را می‌زند.. همینه  همه بخشی از پرتو جانسوز آفتابی، گاهی میرویانیم و گاهی میمرگانیم

هر چه گوش می‌سپارم تنها سکوت خود را میابم.

لبت کجـاست که خـــاک چشــــم به راه است

لیست اول

Aida Shahghasemi - Az Sarma Kabood

Bijan Mofid - Koja Miri Folooni ~ بیژن مفید - کجا میری فلونی

عشق همیشه در مراجعه است ؛ محسن نامجو 

کلي گويي آفت شعر است
حرف مفت آفت ذهن است
ذهن الکن ستاره بشمارد
ذهن ياغي ستاره مي چيند
فاق کوتاه آفت لگن است
آفت جنگ نو گلنگدن است
آفت مزرعه سه تن ملخ است
آفت عشق وصل يا بوسه

مرده ي يک شبه چو نمره ي بيست
ثلث اول که هيچش ارزش نيست
مرده ي قرن را چنين بنگر
همچو تجديد ناب شهريور
خنده سر داده رند و بازيگوش
بگذار اين رفوزگي هم روش
ذهن شاگرد خنگ فاجعه است
خنگ شاگرد در مراجعه است
عشق هميشه در مراجعه است

بعد صد ها هزار سال از خاک
چه مهم است پاک يا ناپاک
چه مهم است سبک اسپيس راک
چه مهم است پول يا بي پول
چه مهم است ماله يا شاغول
آفت ذهن همنشين بد است
خواه بنشسته روي مبل سياه
خواه در قاب تلويزيون پيدا
خواه استاده به آسمان چون ماه
حرف صد تا يه غاز تا ابد است

عشق اول فقط يه خاطره است
عشق بعدي هماره فاجعه است
عشق هميشه در مراجعه است
عشق هميشه در مراجعه است

آفت حافظه باکتري دقيق
مثل آب دهان مرده رقيق
خاطره خود کلانتر جان است
بر سرت بشکند هوار شود
مثل زندان ژان والژان است
حافظه نفس را بدراند
صد گيگا بايت را بپراند
نان روز از براي سکس شب است
نان شب هم براي عاشق مست
عشق هميشه در مراجعه است
عشق هميشه در مراجعه است

بعد از اين صد کتاب شعر هم روش
حرف اسکندر و تزار هم توش
همه آيند و باز باز روند
زنده بودن که خود منازعه است
عشق هميشه در مراجعه است
↓
از هوش می ... ؛ محسن نامجو
از هوش می روم
از هوش می روم
از هوش می روم

معشوق جان به بهار آغشته ی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

صبحانه ی گلوگاه پنهانی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

نهرم کنند اگر که تو نگاه گلوگاه پنهانی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

از هوش می ...
از هوش می...
از هوش می...

آهو که لُخت روی سینه ی من می افتد
آهو که لُخت روی سینه ی من می اف...
آهو که لُخت روی سینه ی من می...
آهو که لُخت روی سیـ ...
آهو که لُخت روی...
آهو که لُخت...
...که لخت...
...که لُخـ...
...که لـُ...

معشوق جان به بهار آغشته ی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

از هوش می ...
از هوش می...
از هوش می...

یک روزمی که بوی شانه ی تو خواب می برد

معشوق جان به بهار آغشته ی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

از هوش می ...
از هوش می...

یک روزمی که بوی شانه ی تو خواب می برد
آواز آواز آواز من از سینه ام که بر می خیزد
می خوانم می خوانم می خوانم
تو خواندن منی
هنگامه ی منی
دیوانه ی توام
جانانه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

از هوش می ...
از هوش می...

آهو که لُخت روی سینه ی من می افتد
آهو که لُخت روی سینه ی من می اف...
آهو که لُخت روی سینه ی من می...
آهو که لُخت روی سیـ ...
آهو که لُخت روی...
آهو که لُخت...
...که لخت...
...که لُخـ...
...که لـُ...

معشوق جان به بهار آغشته ی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

معشوق جان به بهار آغشته ی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

صبحانه ی گلوگاه پنهانی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

نهرم کنند اگر که تو نگاه گلوگاه پنهانی منی
هنگامه ی منی
هنگامه ی منی که مرا می افتی

از هوش می ...
از هوش می...
از هوش می ...
از هوش می روم
↓
مرا میبینی و هر دم ؛ محسن نامجو
مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم / تو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم
به سامانم نمی‌پرسی نمی‌دانم چه سر داری / به درمانم نمی‌کوشی نمی‌دانی مگر دردم
نه راه است این که بگذاری مرا بر خاک و بگریزی / گذاری آر و بازم پرس تا خاک رهت گردم
ندارم دستت از دامن بجز در خاک و آن دم هم / که بر خاکم روان گردی بگیرد دامنت گردم
فرورفت از غم عشقت دمم دم می‌دهی تا کی / دمار از من برآوردی نمی‌گویی برآوردم
شبی دل را به تاریکی ز زلفت باز می‌جستم / رخت می‌دیدم و جامی هلالی باز می‌خوردم
کشیدم در برت ناگاه و شد در تاب گیسویت / نهادم بر لبت لب را و جان و دل فدا کردم
↓
زلف ؛ محسن نامجو
زلف بر باده مده تا ندهی بر بادم
ناز بنیاد مکن تا نکنی بنیادم

می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر
سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم

زلف را حلقه مکن تا نکنی در بندم
طره را تاب مده تا ندهی بر بادم

یار بیگانه مشو تا نبری از خویشم
غم اغیار مخور تا نکنی ناشادم

رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم
قد برافراز که از سرو کنی آزادم

شمع هر جمع مشو ور نه بسوزی مارا
یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم

شهره شهر مشو تا ننهم سر کوه
شور شیرین منما تا نکنی فرهادم

رحم کن بر من مسکین و به فریادم رس
تا به خاک در آصف نرسد فریادم

حافظ از جور تو حاشا که بگرداند روی
من از آن روز که دربند توام آزادم

Mohsen Namjoo ║ Eshgh - Az Hoosh Mi... - Mara Mibini O Har Dam - Zolf.MP3

دلا دیدی/نامجو

رقص بارون

لبت کجاست؟
صدای روز بلند است اما کوتاه است دنیا
درست یک واژه مانده‌ است تا جمله پایان پذیرد
و هر چه گوش می‌ سپارم تنها
سکوت خود را می‌ آرایم
و آفتاب لب بام هم‌چنان سوتش را می‌ زند
شکسته پل‌ ها پشت سر
و پیش رو شنهایی که خاکستر جهان است
غروب ممتد در سایه‌ ی درون جا خوش کرده است
و شب که تا زانو می‌ رسد تحمل را کوتاه می‌ کند
چگونه است لبت؟
که انفجار عریانی، سنگ می‌ شود در بی تابی‌ های خاموش
هوای قطبی انگار
انگار فرش ایرانی را نخ نما کرده است
نشانه‌ یی نیست
نگاه می‌ کنم
اگر که تنها آن واژه می‌ گذشت
به طرفه العینی طی میشد راه
کودک باز می‌ گشت تا بازیگوشی
و در چهارراه دست می‌ انداخت دور گردنت
لبت کجاست؟
که خاک چشم به راه است...

شاید عاشقانه آخر | صدای محمد مختاری

ـ«سگِ زمستان»ـ
ـ(با سردار سرمست و ماکان اشگواری)ـ

نَرم -چون‌ پَر- ریزد
خُنک سپیدِ دُر دوباره
بَر این شب رقصان
فروفتاده چون ستاره

شد انبوه بر هر کوه
کتان‌ِ برفِ نورسیده
گُهر شود به نورِ دیده
بلغزد از بهار چشمان

وَز اندوه در هر روح
لحافی از شب و سیاهی
ز سوزِ دل کشد چو آهی
رسد زِ نو سگِ زمستان

ـ(ضبط به صدابرداری ماکان اشگواری در استودیو اتاقکار)ـ

سگِ زمستان

ترانه‌هاى بنان
آهنگساز: عبدالله جهان پناه، علینقی وزیری، محمود ذوالفنون، مهدی خالدی، محمود تاجبخش، مهدی مفتاح
مجموعه‌ای از آوازها و تصنیف‌های غلامحسین بنان با آهنگسازی علینقی وزیری، محمود تاج‌بخش، محمود ذوالفنون، مهدی مفتاح و مهدی خالدی. این اثر در دستگاه سه‌گاه، آواز دشتی، آواز بیات اصفهان، آواز بیات ترک، و آواز ابوعطا اجرا شده است. تصنیف‌ها عبارت‌اند از: «بلبل مست»، «شب»، «شرط ره»، «شب شادی»، «نامه‌های گمشده» و «امروز مها». در بخش آوازی جواد معروفی (پیانو)، ابراهیم سرخوش (تار)، محمود تاج‌بخش (ویلن) و عبدالله جهان‌پناه (ویلن) بنان را همراهی می‌کنند.

Name-ha-ye Gomshode

Namehaye Gomshode/‌Banan/Songs of Banan

خلخالک-سیاوش ناظری

 تــرانه عاشقانه از آلبوم ریرای سهیل نفیسی با شعری از احمد شاملو.
موسیقی ساده و صدای گرم و صمیمی نفیسی و خوانش او از اشعار شاعران شعر نو غنیمتی ست در این سالهای قحطی ترانه.
نفیسی متولد سال 1346 تهران است که حدود بیست سال از زندگی اش را در بندرعباس و جنوب ایران گذراند.او سالها با ابراهیم منصفی آهنگساز،ترانه سرا و شاعر فقید هرمزگانی دوستی داشت و آلبوم ترانه های جنوبش بازخوانی آثار این هنرمند کمترشناخته شده جنوبی ست.سبک خواندن و موسیقی نفیسی را می توان به نوعی روایت و نقالی موزیکال دانست.او تاکنون سه آلبوم به نامهای ریرا، ترانه های جنوب و چنگ وسرود را منتشر کرده است.
---------------------------------------------------------------

آن که می گوید دوستت می دارم
خنیاگر غمگینی ست
خنیاگر غمگینی ست
که آوازش را از دست داده است
ای کاش عشق را زبان سخن بود

 
هزار کاکلی شاد در چشمان توست
هزار قناری خاموش در گلوی من
عشق را ای کاش زبان سخن بود

آن که می گوید دوستت دارم
دلِ اندوهگین شبی ست
دلِ اندوهگین شبی ست
که مهتابش را می جوید
ای کاش عشق را
زبان سخن بود

هزار آفتاب خندان در خَرامِ توست
هزار ستاره ی گریان در تمنای من

عشق را ای کاش زبان سخن بود…

Soheil Nafisi-Asheghaneh

با چشمانت مرا بنوازد
دانلود: https://t.me/haataarii/77
با صدا و شعری از محمد ابراهیم جعفری
کاری از حامد طاری
پیانو: Tristan Eckerson

محمدابراهیم جعفری (زادهٔ ۱۳۱۹ - درگذشتهٔ ۱۸ فروردین ۱۳۹۷) نقاش نوگرا و شاعر معاصر است. خود او می‌گوید اینکه در خانه‌ای روستایی بزرگ شده و در طبیعت زندگی کرده به او در خلق آثارش کمک کرده‌است. او ترانه‌های نخستین را با الهام از فضای طبیعت محلی می‌نوشته و اینگونه مناظر را تصویر می‌کرده‌است. به همین دلیل، حس ترانه‌های محلی و فولکلور را به مخاطب القا می‌کرده‌است | ویکی‌پدیا

پ.ن: عکس کاور برگرفته از پوستر مراسم "رونمایی از کتاب گزیده اشعار و زندگینامه محمد ابراهیم جعفری" است
|
خاکستری، خاکستری، خاکستری 
صبح، مِه، باران 
اَبر، نگاه، خاطره 
در من ترانه‌ای نبود، تو خواندی 
در من آینه‌ای نبود، تو دیدی 
ریشه‌ای بودم در خوابِ خاک‌های مُتُبَرک 
بی‌باران، در نگاه‌ تو سبز شدم 
برق از چشمانم برخواست، نگاهم بارانی شد 
گونه‌هایت خیسِ باران، چشم‌هایت آفتابی 
گرگ‌ها می‌زایند، بره‌ها را دریابیم 
تو، با چشمانت‌ مرا بنواز 
چوبدست چوپانیم سلاحی کارگر خواهد شد 
بعد از جنگ، با چوبدستم
انجیر‌های تازه را برای تو خواهم چید
با تو خواهم ماند، با تو خواهم خواند
و تورا در بُهتِ آفتابی‌ات خواهم بوسید
اگر اَبر‌ها بگذارند…

محمد ابراهیم جعفری | با چشمانت مرا بنواز

موسیقی:صادق تسبیحی
بر اساس  تصنیف قدیمی "مریم چرا؟
"
آواز:امید نعمتی

تنظیم: آیین احمدی فر

ویلن سل :مهیار طهماسبی

گیتار: کاوه صالحی

پرکاشن:حسام الدین محمدیان پور


Herman_حرمـــــان

قشنگه
اجرای دختران مدرسه شمس - پیش از انقلاب در یک برنامه رادیویی
بازخوانی اثری از هایده
ترانه‌سرا: امان منطقی
آهنگ‌ساز: انوشیروان روحانی
-----
غصه نخور عزیزم که زندگی قشنگه
پیر نمی‌شه تو دنیا کسی که شوخ و شنگه
دو رنگ نباش با هیچ‌کس که دنیا رنگوارنگه
سنگ می‌خوره تو دنیا به اون دلی که سنگه
غصه نخور عزیزم که زندگی قشنگه

اون‌که یه روزگاری عشقم و ایمونم
اون‌که فقط نگاهش دردم و درمونم بود
اما حالا می‌بینم که آفت جونم بود
سنگ می‌خوره تو دنیا به اون دلی که سنگه
غصه نخور عزیزم که زندگی قشنگه

یه عمر در انتظارش به گوشه‌ای نشستم
از همه دل بریدم از همه‌کس گسستم
دل به غریبه‌ها بست نمک نداره دستم
سنگ می‌خوره تو دنیا به اون دلی که سنگه
غصه نخور عزیزم که زندگی قشنگه


اگه اطلاعات بیشتری درباره‌ی این کار دارین کامنت بذارین.

قشنگه، دختران مدرسه شمس - that's beautiful, Shams school girls

شیخ ما حلّاج دلتنگ یار بود به خانه ی یار رسید قدش به پنجره نرسید.
سر خویش برید و زیر پا نهاد و قدش برسید معشوق تماشا کرد

دقایقی بشنویم محسن جان نامجو رو با کاور زلف سال ۱۳۹۵
برسد به دست
https://soundcloud.com/mohsennamjoo
#mix #namjoo
میکس نامجو
پادکست
اپیزود



مـنـ بـا تـو چـنـانمـ اے نـگـ ـار یمـنـ ے خـود در غـلـطمـ کہ مـنـ تـوامـ یـا تـو مـنـ ے [محسن نامجو]

بدو پیشُـم - مهدی ساکی/ با الهام از لبخند ابراهیم منصفی

همایون مثنوی-شجریان
بود آیا که خرامان ز درم بازآیی؟ // گره از کار فروبسته‌ی ما بگشایی؟
نظری کن، که به جان آمدم از دلتنگی // گذری کن: که خیالی شدم از تنهایی
گفته بودی که: بیایم، چو به جان آیی تو // من به جان آمدم، اینک تو چرا می‌نایی؟
بس که سودای سر زلف تو پختم به خیال// عاقبت چون سر زلف تو شدم سودایی
همه عالم به تو می‌بینم و این نیست عجب // به که بینم؟ که تویی چشم مرا بینایی
پیش ازین گر دگری در دل من می‌گنجید // جز تو را نیست کنون در دل من گنجایی
جز تو اندر نظرم هیچ کسی می‌ناید // وین عجب تر که تو خود روی به کس ننمایی
گفتی: از لب بدهم کام عراقی روزی // وقت آن است که آن وعده وفا فرمایی

گذری کن که خیالی شدم از تنهایی-1 ‎

نشریه الکترونیکی سه‌پنج که(صدای مستقل ادبیات ایران) خوانده می‌شود، از بیست و یک آذرماهِ سال هزار و سیصد و هشتاد و شش خورشیدی برابر با ۱۲دسامبر۲۰۰۷میلادی، فعالیتِ خود را آغاز کرد، سه‌پنج در نبود نشریات کاغذی و سایت‌های مستقل ادبی به وجود آمد. سه‌پنج آماده تازه دیدن و تازه خواندن است پس دوستانی که احساس می‌کنند مطالبی خارج از گرایش‌های نوشتاری رایج می‌نویسند سه‌پنج را خانه‌ی خود بدانند تنها شرط ما یک مسئله است که مخاطب و خالق اثر، باید بتوانند بارها و بارها دچار وسوسه‌ی خواندنش بشوند

شاید عاشقانه آخر | صدای محمد مختاری

35anj

Recent comments

Arman Ald

n.g

morteza mohamadkhani

Yazdan_r

Related tracks