Než Se Rozední

IGI - Mnohem Víc

Lyrics:
Mode — mooi, eerlijk niet een man te min
huilen bij de lift, alsof dat stom is, stil op het balkon of in de liene
Twee, drie levens jij hield koers
ik noem je naam en het wordt stil
tik tak — de trap op, — Klein kitten dood — trauma, een gil
lampen aan, blik vooruit jij blijft de mens met oorverdovende eigen wil

Twee of drie levens in één jaar, wie kan die list
Houvast als handvol stof verdwijnt in mist
Toch lukt het jou, omdat jij bent wie jij bent
je kan wat je kan en went wat je bent gewend
De stad als spiegel de trap als strijd
maar jij kiest licht, je kiest voor tijd
Je telt je passen je knipt het koord
je zet het neer en jij gaat voort
Waar twijfel drupt en stilte sist
Sissy, sta jij nog rechtop in de zon en de mist?

Tranen bij de lift, maar jij blijft staan
je spreekt zo zacht en toch, we gaan
Een adem, twee en weer vooruit
tot aan het licht dat nooit meer sluit

Rood klaprozenbloemen pril en prikkeling
Zo moet het nu nou, of anders doe ik het zelf —zelfbeschikking
Zo van eindeloos doorgaan, bikkel, blikkerig ding
Last van wie ik was gepest, broer, geen ego-ding
Toch ging je door zonder mij te haten; daar ben ik eeuwig dankbaar voor gebleken
Nu ben je hier cool goed en laat je zien wat een Zeeuw is en naar kan verheven

Een zus kleiner, o zo groot, jij bloost
grote dame en ik, de broer van die ene Roos
crackplekkie in de hoofdstad naar Franse toppen hoog
Chanel choco of coco gewaagd en oog in oog
Ik verhuis je wel waarheen je leven vraagt
je bent al groot, belangrijk, onverzaagd
We pakken dozen dag na dag
We huilen stil om het lieve katje, zacht
Je kaart is strak, je kompas recht
je neemt je plek zoals het hecht

Hoe laat vier uur, dan ben ik kwart voor een
Ik kom te vroeg, zodat jij rust ziet in me
Waarheen naar hier Oké, ik loop met je mee.
Ik draag de tas jij houdt de deur half open, twee voor twee

Mode en moed als licht in de mist
twee, drie levens, niemand die het wist
Gevatte klaproos, herfst die houdt
Mooi wat je bent en wat je opbouwt
Wij zingen zacht, de straat wordt stil
Jij buigt niet om jij buigt je wil

Rood klaprozenbloemen pril en prikkeling
Zo moet het nu nou, of anders doe ik het zelf —zelfbeschikking
Zo van eindeloos doorgaan, bikkel, blikkerig ding
Last van wie ik was gepest, broer, geen ego-ding
Toch ging je door zonder mij te haten; daar ben ik eeuwig dankbaar voor gebleken
Nu ben je hier cool goed en laat je zien wat een Zeeuw is en naar kan verheven

Dame studeren in Amsterdam eerst onbegrepen waarom zo luxe
Nu duidelijk: dit is je stand, geen schijn en geen trucs
Altijd onbegrepen, maar jij bent wat goed is
jij tilt de maat omhoog jij toont wat moed is
Weer trap, weer lift jij pakt de lijn
Je zet het neer. je zegt: ik ben en ik zal zijn

Legertje spelen, houtwormgevaar, jij geeft geduld
je vult de maat waar andermans klok niet vult
Een homoseksuele — hersenschudding opgegeven
naast je bed samengelegen, trouw familie in dat leven
Een huis dat draagt een hart dat weet
weefwerk van zorg dat nooit vergeet

Coke of Spanjaard, ver weg gelegen
lange afstand, half vergeten, half vergeven
Tik in de nacht geen spin meer
Wij houden vast en laten heen

Een smeris wat dan ook, laat ze het vergeten
ze kunnen allemaal in de tering of kanker leven
Jij van mij en ik van jou, mijn zus
een streel, geen kind meer, een zachte kus
Laat mij er voor je zijn en jij voor mij
niet zoals in je hoofd, maar goed en vrij
We breken ruis, we bouwen rust
We zijn een lijn in ademlust

Knal, mannen onwaardig, vreemdgegaan, gelogen, bedrogen
jij tilt je kroon en kijkt voorbij hun ogen
Je veegt je pad, je sluit die deur
je gaat naar licht en nooit dat teruggebeur

Vandaag en later zee en land, jouw nuchterheid
wad en wind jij zet je voet, je kiest je tijd
Je naam is Anker Je blik is kaart
Je ziel is zeil Je lijf is vaard
Waar golven slaan, daar sta jij recht
waar stormen gaan, daar blijft het hecht
Je lacht wat zacht, je zegt: ik kan
Je doet het stil je wordt die dochter van die topmam en eikenman

[Chorus 2x]

P.A.T. - Adrian Monk

aaiimmee11