(Arkadaşlar, hep bir kadını anlattım, öyle sandılar ya da öyle düşündüler ama bu sefer kendimi anlattım, bu sefer, bilmem artık vicdan azabından herhalde, olsa gerek dinliyor musunuz?)

Birini çok sevdim onu çok üzdüm,
Belki onunkine eşit değil hüznüm.
Harbi kadındır, dobradır, düzdür,
Ciğerlerimdeki katranı o süzdü. 

Yalnız hissetmemi sağladı, 
O yokken yalnızım anladım.
Yalnız adımlarken dağları,
Adımlarıma pişmanlıklar bağladım.

Onu, beni sevdiğine pişman ettim.
Bu hal beni kendime düşman etti.
Biliyorum bana çok güç sabretti,
Bense bu sabrını darp ettim.

Bana olan güveniyle yaptım,
Aşk güneşi sonsuza dek battı.
Bana verdiği emaneti sattım,
Haketmediği ihaneti tattı.

Bana gerçek beni hatırlattı,
Hatırladıkça da tırlattım.
Sana mutluluğu çok gördüm,
Çünkü çok mutlu, çok kördüm.

Bencillik sarhoşken sayende,
Sarhoştum her gece himayende. 
Bütün güzellikler tek bir alemde,
Tabi bu alem önce sana binayende.

Sökülmen mümkün değil içimden acısız,
Ki canım, canımın en küçük yapı taşısın.
Yüreğim yangın yeri nefessiz bacasız, 
Bu hengamede seni canlı tutmak cabası.

Kader nasıl izin verir güneşle yaza,
Biz hala ayrıyken kavuşmaya. 
Çok geriyor geceler güneşken aza,
Sığmıyorken dualar avuçlara.

Dualar gerçek olmasa bile, 
Gerçekler dua olabilir yine. 
Gönül yolundan geçeni bile,
Geçip gitmeyecekten bile.

Ayyüzlüm bulutların arkasında,
Gönül bir güzellik beklemiyor kasımda.
Güneş hapis yatar parkasında, 
Ben doymuyorum sen harikasında.

Saç tellerin peşinden koşturur yelleri, 
Ruhunla bedenimi kavuşturur ellerin. 
Ayaklarım aşar bin bir türlü engeli, 
Nefesin yarar göğü, bozar tüm dengemi. 

Seni bir kez gördüm ya görmesemde olur,
Sevdiğimi gözlerimde görmesen de olur.
Sevmediğini anladıktan sonra beni, 
Sevdiğimi gözlerinden öpmesem ne olur.

Nolur şimdi ansızın beni bulsan, 
Sen sussan ben hala seni duysam.
Bırakmam bir kez daha seni bulsam,
Susmam bir anlık olsun beni duysan.

Ne hissettiğimi inan bende çözemedim,
Kis kalbe büyük gelmesede göze gelir.
Yedi milyar insan toplanmışız bir yerde,
Yiyip bitiriyoruz şekerden bir gezegeni.

Öyle bir zamanki şekerim bile acı,
Şekerden evlerde yaşayanlar baş tacı.
Akıl acı, ben şeker hastasıyım, acı benim ilacım.

Çarpa çarpa çıkışa yürür,
Terkederim kalbini çünkü ben hürüm.
Yaramı boca eder zaman denen külü,
Kaybolurum zamanla içimde sen çürür.

Sanmaki sana meylim bağım var,
Ölesiye kavruluyorum kendi yağımda.
Ben her zaman uçmaktan yanayımda,
Bir ağırlık beni her an çekiyor ayağımdan. 

Bu yüzden hiç göklere kalkmadı başım,
Bitiremedim tümüyle içimdeki savaşı.
Şeref suyum, kan aşım,
Ya şeref elden gider ya başım. 

Ölmeni yeğlerim, ölmendense dönmemi,
Dönmemdense ölmemi, ölmektense dönmeni yeğlerim. 
Onlar sefalarını süremeyecekken,
Öyle ağlayacağım ki gülemeyecekler.

Sel olacak, alacak civarı, 
Bir başka gün daha göremeyecekken.
Günler gece olacak geceler ecel, 
Günleri boşverdim gecelere gel.

Yüzünü görmeme geceler engel, 
İnşallah ecel güzel bir gece seçer. 
Bilsem o olurum, hazır bulamamışken kendi yolumu, 
Sen ne haldeysen o durumu, çünkü benim için en oluru bu. 

En oluru senin yerine koymak beni,
Senin yerine, seninle doyurmak kendimi. 
Ne sende ben eskidi ne bende sen yeni,
Neşemde sen yeli kesemde sende senleri.

Öldü masumiyeti yaptığı koğuşla,
Şimdi kalbinin odalarında fuhuş var.
Özgürlüğe mahkumsun doğuştan,
Belki bir anahtar yaparsın bu huşla.

Canfeza - Çöl (2014)

Azer Bülbül - Yıkıldı Düzenim Çarkım

Grup Volkan- Ayrılık Vakti

SORZONE YÖNETİMİ TARAFINDAN EKLENMİŞTİR... İZİNSİZ ALINIR VE HER HANGİ BİR SAYFAYA EKLENİRSE SÖZ KONUSU SAYFA KAPATILACAKDIR...! http://www.facebook.com/sorzoneadmin


Muslum Gurses - Olsun

Abdurrahman Artuç