ANKABUT | ADVIN

Lyrics : ADVIN
sound engineer : ADVIN
chaarhaft family
made in AK KINGDOM 47
secend persian post punk

متن :

بگید خطم دیگه خاموشه بهم زنگ نزنن / بگید وایسن دستم تا روشه بهم دست نزنن / بگید وایسن تنم اروم شه بهم زخم نزن / بگید هوا اگه بارونشه قدم نزنن
 رد کرد براچی تماس ؟ / من براچی حواس برام نمونده خب سخته تشخیصت هی میگم الان چی ، اداس؟ / تنم براکی فداس؟/ میری بااون که بهت دنده بد میده من اگه نباشی خلاص
یکی مثه تو / که شدی مثه من / نمیخواد بگی حستو/ توام تو شوکی مثه من/ یکی مثه تو / که پری مثه من/داد بزن گله کن تو درد ندیدی نصفه من
دیدی بیخودی تو مغزم بحثه شک نبود / تو منو شکوندی بعد دم نزدی ازاونشب آخرم/من دیدم فقط دست پک نبود / تو به هیچ دودی دست رد نزدی از اونشب آخرم
دندون پیشکشی رو خب کجا نشمردن ؟/ خب کجا تش بردن؟/گفت مدام افسردم / گفتم کجا رفت سرمت /این خط چشما کج تا ثریا تو راست میگفتی الان دیره چون گلا پژمردن
افتاد هرکی تورو میشناسه به دامت / تنو میشکفه اعدامت / نشد بیچاره که رامت / هرشب انگار مغزو جیبامه که شام کتارو میپیچونی حتی من با شیشتا چشم بپامت
دیدی رو یقم رد رژ توعه لک نبود/من هرچی مونده بود ازت سوزوندم همونشب آخرم / رو تنم شده پر عنکبوت / تا رفتی خونه بوش ازت 
غروب کرد همونشب آخرم
بیخودی تو مغزم بحثه شک نبود / تو منو شکوندی بعد دم نزدی ازاونشب آخرم/من دیدم فقط دست پک نبود / تو به هیچ دودی دست رد نزدی از اونشب آخرم

ANKABUT

🥃🎭🎬🎧🎮📚 | نویسنده....https://t.me/Dimenland 

◇سایکومُدِل◇|به یاد دارَم لَکه های خون را، به یاد دارَم سیاهی های این کِتابِ زِندِگی را، به یاد دارَم خَشم دَرونَم را....نِفرَتَم را دَر آغوش بِگیر، سَرمای این ظُلم مَرا می سوزانَد! دَر آتَش این ویران شَهر، می خواهَم زَن بودَن را لَمس کُنَم.

می خواهَم طَعمِ زِندِگی را بِچِشَم، می خواهَم گوش هایَم را به آوای دِلنِشین آزادی بِسِپارَم، دَر این کوچه های قِرمِز رَنگ، بَر روی سیاهی قَدَم می گُذارَم، تَوان دیدَن پُشت سَرم را نَدارَم، دَر وَسط سیاهی گِرِفتار شُده اَم، می تَرسَم، چِشم هایَم عادَت به رَنگ سِفید نَدارَد، گوش هایَم قُدرَتِ شِنیدَنِ خون را نَدارَد! زبانَم را گُم کردم، بَدَنَم دَر حال سوختَن است، دَر این اِنجِماد خانه بوی دود می آیَد، بوی مَرگ، بوی نَداشتَن، بوی عَذاب می آیَد؛ شایَد چِشم هایَم تَوان دیدَن سیاهی ندارَد! به یاد دارَم قَطره های باران را، به یاد دارَم سِفیدیِ دَستانَم را، به یاد دارَم لحظه یِ لَبخَندَم را، عاشِقَم، مَرا با عِشقَت دَر آغوش بِگیر.

=========================================
به هیچ چیز فکر نمی کنم،با این حال به همه چیز فکر می کنم.....

جمله ی عجیبی است مگر نه؟
عجیب ولی واقعی!
گاهی در عین فکر نکردن فکر می کنی و دلیلش را هم نمی دانی؛ فکر و خیال مدام کنارت هستند، هر موقع احساس تنهایی می کنی همیشه افکارت هستند که به کمکت می آیند.

اما آیا همیشه، این افکار به کمک تو می آیند یا برای زدن تیر خلاص به بدن بی جانت؟
این سوالی است که شما باید به آن پاسخ بدهید!


فکر، حافظه، خیال، رویا

انسان با این چهار  چیز می تواند زندگی کند. می تواند ببیند، می تواند بشنود و می تواند لمس کند. انسان پر از پیچش است، پر از اشتباه، پر از امید، پر از پوچی، 
پر از همه چی!
چشمانم درگیر افکارم، گوش هایم درگیر صدای بلند رویاهایم است، گویی در اعماق تخیلاتم گم شده ام. در اوج نا امیدی، به دنبال درب خروج می گردم، کدام مسیر، کدام کلید، از چه طریق این قفل های آویزان به خیالاتم را باز کنم؟

نمی دانم، اما این را خوب می دانم که خستم! خسته از تضاد های مترادف نما، خسته از آرایه های کهنه در 
آیینه؛ خسته از همه چی!

خسته از عشق نرسیده، خسته از زنگ زدن آهن زندگی!
خستم....خسته از خالی بودن، خسته از پر بودن.
رویاهایم جسمم را کنترل می کنند و  کابوس هایم روحم را!! به سمت کدام حرکت کنم،

 کاش می‌دانستم.....

اگر ها و کاش ها بسیارند، و بودن ها  و شدن ها اندک.....
جالبه مگه نه؟! انگار مثل حباب شناور در میان کابوس ها و رویاهایت هستی......


_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

به امید روز های بهتر برای کشورم، امیدوارم روزی جدا از مرد بودن یا زن بودن بتوانیم در کنار هم با آزادی زندگی کنیم.

خارج از سیاست، انسان آزاد به وجود آمد و حق دارد آزاد زندگی کند. هیچ انسانی نباید برای آزادی بجنگد، چرا باید برای چیزی بجنگیم که از همان اول حق ما بوده؟

اما در این کشور گویا قاعده ها برعکس هستند و ماهم طبق معمول بازنده ی این چرخه...اما نه!...هر باختی سرآغاز یک برد است...این بار برگ برنده در دستان ما خواهد بود و این ما هستیم که مجازات میکنیم‌‌‌...چرا؟ چون ما آزاد بودیم..هستیم... و خواهیم ماند.

میدانم سیاست کثیف است و هزار دست پشت پرده ی خود پنهان کرده، اما میدانی زیبا ترین و با شکوه ترین رویا، چه رویایی است؟....رویای آزادگی....چی زیبا تر از این که آزاد باشیم و آزادانه عشق بورزیم...شاید حرف هایم کمی آرمانی به نظر برسد و از واقعیت سیاه این دنیا دور باشد...اما این رویا هر چند دست نیافتنی باشد، شاید روزی به آن برسیم!......‌

.