در سالهای کهولت حسرت جوانی داری بخاطر انکه تجربه الانت رو نداری الان در این سن نترس و با مهارت شدی اما نه زیبایی برایت مانده نه توان ان سالها و الا زندگی همش یک گهه،، حالا هر کی یجور  انرا سپری میکند، و تقریبا هرچه در تنگنا باشی بیشتر لذت میبری

از جاودانه های موسیقی ما....

جوانی هم هیچ پخی نبودی پس بیخیال ههههه

عماد رام - گل گندم - پریوش

گیتی در اواخر دهه چهل، فعالیت رسمی خود را با خوانندگی در رادیو و تلویزیون آغاز کرد و به خواندن تصنیف‌های مردمی مشغول شد. ترانه‌های «شب من شب تو»، «دل بوالهوس»، «گل مریم» و «یه دل دارم» از جمله ترانه‌هایی است که او در آن زمان خوانده بود.

تصنیف مشروطه - زنده یاد گیتی

ای قطره های باران !
ای جویبار آرام !
ای رود های سرکش !
وی بحر بیکرانه ...
سرگشته و ملولم ، در دشت خاطر خویش ...
آیا شما ندارید ، زان بی نشان نشانه ... ؟!
....

ای قطره های باران با جوی ها بگویید کان رهرو غم آلود زین رهگذر کجا رفت
 ای جوی‌های آرام از رودها بپرسید زین راه راز پیوند آن همسفر چرا رفت ای رودهای سرکش که آشفته و سبک پوی آغوش می‌گشایید دریای 
بی‌کران را 
آنجا که بی‌نهایت در بی‌کران غنوده است از موج‌‌ها بجویید آن راز جاودان را 
ای قطره‌های باران ای جویبار آرام ای رودهای سرکش و‌ی بحر بی‌کرانه سرگشته و ملولم در دشت خاطر خویش آیا شما ندارید زآن بی‌نشان نشانه

++++
ای قطره های باران  با صدای علیرضا قربانی آهنگ ساز: طهمورث پورناظری شاعر: پرتو کرمانشاهی 

alirezaghoirbani_Ghatrehaye Baran علیرضا قربانی قطره های باران

1984 right  sock

حسین قوامی (فاخته) متولد ۱۲۸۸ خورشیدی، فرزند رضاقلی قوامی و یکی از اولین خوانندگان دوره جدید موسیقی ایرانی است، او از دوران کودکی به موسیقی علاقمند بودند، حسین خان اسماعیل زاده، همان کسی که صبا، مرتضی خان محجوبی، رضا محجوبی، حسین یاحقی و حسین تهرانی را آموزش داده بود در همسایگی وی بود. هنگامی که حسین خان اسماعیل زاده صدای حسین قوامی را در سنین ۱۰-۱۲ سالگی شنید از پدر او خواست تا به وی اجازه دهد تا آموزش آوازی او را عهده دار شود که با مخالفت پدر محمود قوام مواجه شد.

در آن زمان با دید خوبی به موسیقی نگریسته نمی‌شد و دلیل مخالفت پدر حسین قوامی نیز همین بود، از آنجا که حسین قوام به خوانندگی علاقه داشت و حسین خان اسماعیل زاده نیز مشوق او بود دلسرد نشد. وی به آهستگی با گوش گرفتن آثار خوانندگان آن زمان و تقلید از ایشان به تجربه اندوزی پرداخت، با رسیدن به سن بلوغ محرمانه در نزد عبدالله حجازی آموزش دید، عبدالله حجازی به ردیف‌های آوازی مسلط بود . در سال ۱۳۲۵ از سوی مستعان رییس رادیو به او پیشنهاد کار در رادیو داده شد، محمود قوام به دلیل شرایط خانوادگی و مخالفت ایشان این پیشنهاد را به این شرط قبول کرد که در رادیو به عنوان ناشناس معرفی شود. با همکاری مجید وفادار، حمید وفادار و یا علی تجویدی آغاز به کار نمود، پس از مدت شش ماه روح الله خالقی نام مستعار فاخته را برای وی برگزید. او مجموعا ۲۹ سال از سال ۱۳۲۵ تا سال ۱۳۵۴ در رادیو مشغول به کار بوده‌است. از شاگردان نامی او می‌توان از مجید نجاهی و علی تحریری نام برد. حسین قوامی در سنین ۸۰ سالگی به خوبی می‌خواند. حسین قوامی پنجشنبه ۱۷ اسفند ۱۳۶۸ بیمارستان ایران مهر در ساعت ۸:۳۰ شب فوت شد و در امامزاده طاهر کرج در جوار غلامحسین بنان و مرتضی حنانه بخاک سپرده شد.


ای جوانــــــی 
رفتی ز دستـــم ، در خون نشستــم 
جوانــــــی، کجایــــی 
چرا رفتـــی که من بر تو عهدی نبستم
غم پیری ، نبود دیری ، که در هم شکستــم
چه امید به کف داده ام را یگانی 
کنون حسرت برم روز و شب بر جوانی
نه هوشیار و نه مستم
ندانم که چه هستم
جوانی چو رفتی تو ز دستم
ندیدم سود از جوانی در زندگانــــــــی
چه حاصل از زندگانی دور از جوانی
جفا کن که بودم دردا که دیدم از مهربانان ، نامهربانی
غمت را نهفتم در سینه اما با کس نگفتم راز نهانی
ندیدم سود از جوانی در زندگانــــــــی
چه حاصل از زندگانی دور از جوانی
چو این دل به نشا دادم
که چون جویم از رهابم
امیدم کجایــــی ، کجایـــــی

اگر در برم نیایــــی ، بخوانم با سوز هجر و داغ جدایـــــی
بخوانم با سوز هجر و داغ جدایــــی

جوانی - قوامی

از آلبوم «ای جان جان بی من مرو»ا

آهنگساز: سعید فرج‌پوری

تصنیف من طربم، طرب منم

مرضیه، قسم به دلهای خسته دلان Marzieh

ناهید دایی جواد- (فتنه) خطا کردم.mp3

آشفته حالی-دلکش

«بی‌همزبان»
محمَدرضا شجریان
آهنگ: محمَدرضا شجریان
شعر: جواد آذر
همنوازان :
سه تار: داريوش پير نياكان
ني: جمشيد عندليبي
تنبك: مرتضي اعيان
------------------------------------------------
هر دمی چون نی، از دلِ نالان، شكوه‌ها دارم
 رویِ دل هر شب، تا سحرگاهان، با خدا دارم
هر نفس آهی‌ست، كز دلِ خونین
لحظه‌هایِ عمرِ بی‌سامان، می‌رود سنگین
اشكِ خون‌آلودِ من دامان، می‌كند رنگین
به سكوتِ سرد زمان، به خزانِ زردِ زمان
 نه زمان را دردِ كسی، نه كسی را دردِ زمان
بهارِ مردمی‌ها دی شد
 زمانِ مهربانی طی شد
 آه از این دمسردی‌ها خدایا
نه امیدی در دل من، كه گشاید مشكل من
 نه فروغِ روی مهی، كه فروزد محفلِ من
نه همزبانِ دردآگاهی
 كه ناله‌ای خرَد با آهی
 داد از این بی‌دردی‌ها خدایا
نه صفایی ز دمسازی به جامِ می
 كه گردِ غم ز دل شوید
كه بگویم رازِ پنهان
 كه چه دردی دارم بر جان
 وای از این بی‌همرازی خدایا
وه كه به حسرت عمر گرامی سر شد
همچو شراری از دلِ آذر بر شد و خاكستر شد
یك نفس زد و هدر شد،
 روزگارِ من به سر شد
چنگی عشقم راه جنون زد 
ردم چشمم جامهٔ به خون زد
 یارا دل نهم ز بی‌شكیبی
 با فسونِ خود فریبی
چه فسونِ نافرجامی
 به امیدِ بی‌انجامی
 وای از این افسون‌سازی خدایا

بی‌همزبان

 مانده نمانده
خواننده : الهه
آهنگساز : پرویز یاحقی
شاعر : بیژن ترقی‌


به کنارم مانده نمانده گرد ملال از رخ نفشانده اي اميد دل چرا رفتي
به سرا ی من نرسيده گريه ي شوقم ديده نديده دور از اغوشم کجا رفتي
بنشسته سر به گريبان که شنيدم آمده مهمان
چو به ديدم روي تو زيبا بي خبر از جا بپريدم که به خاک تو قدم بيفشانم
بروي چون از برم اي جان سر به گريبان بنشينم که نبينم زتن من چون رود جانم
رفته اي و از در بوي عبير آيد
بوي تو چون پيکي سوي اسير آيد
چو آمدي غم ز در خانه برون شد
چو آمدي عشق تو در سينه فزون شد
چو رفتي از در بسرم خانه نگون شد
جانانه ي من خندد به دل ديوانه ي من چون رود از خانه ي من

جوانی - قوامی

afshari_2000_3

Recent comments

mahakslittleroom

User 299083590

Jamal

mohammadhossein

Related tracks