بوی جوی مولیان
آهنگساز:روح الله خالقی
آواز:غلامحسین بنان ، مرضیه
شعر :رودکی
بوی جوی مولیان آید همی
یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او
زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیحون از نشاط روی دوست
خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا! شاد باش و دیر زی
میر زی تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا آسمان
ماه سوی آسمان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستان
سرو سوی بوستان آید همی
آفرین و مدح سود آید همی
گر به گنج اندر زیان آید همی

بوی جوی مولیان

( آهوی وحشی ( صید دل
آهنگساز : اسماعیل مهرتاش
غزل از : حافظ
خواننده : بانو ملوک ضرابی
این ترانه اولین بار با صدای بانو ملوک ضرابی و با همراهی ارکستر باربد اجرا شده است. بعدها حمیرا نیز آن را اجرا کرد و ناصر چشم آذر نیز این ترانه را برای صدای ستار تنظیمی جدید نمود( آلبوم شازده خانم ) . گفتنیست سولوی سه تار تنظیم چشم آذر ؛ اجرای مرحوم مجتبی میرزاده می باشد

Molouk Zarabi - Seyde Del آهوی وحشی/  صيد دل - اسماعیل مهرتاش - بانو ملوک ضرابی

Samin Baghchehban (Bahcebahn ) ( 1925 – 2008 )
"Nowruz tu raahe" ( Nowruz is on the way ) from " Rangin Kamoon" ( Rainbow ) 
Soprano : Behjat Qasri ( Mansoureh Ghasri )( ? - 2006 )
Mezzosoprano : Evlin Baghchehban  ( 1928 - 2010 )
Mitra Choir ( Conductor : Evlin Baghchehban ) 
RSO Wien 
Conductor : Thomas Christian David ( 1925 - 2006 )
****************************************
 ثمین باغچه بان ( ۱۳۰۴ - ۱۳۸۶ ) ا
نوروز تو راهه از قطعه رنگین کمان 
سوپرانو : بهجت ( منصوره ) قصری ( ? - ۱۳۸۴)ا 
متزوسوپرانو : اولین باغچه بان ( ۱۳۰۷ - ۱۳۸۹ ) ا  
گروه کر میترا ؛ به رهبری اولین باغچه بان 
ارکستر سمفونیک رادیو وین 
رهبر ارکستر : توماس کریستین داوید (  ۱۳۰۳ -  ۱۳۸۴ ) ا


Samin Baghchehban ثمین باغچه بان _ رنگین کمان _نوروز تو راهه

Sepideh Raissadat - Chahargah - Ey Bahar-E Man
سپیده رییس سادات - ای بهار من - دستگاه چهارگاه
Ghasam Be Nargese Mast [Feat. Iman Vaziri & Ali Rahimi]

ای بهار من ای نگار من بیا بیا بنشین به برم
که بی تو از خود بی خبرم تو راحت جانی
می به جام تو غم به کام من به ساغری بنشان شررم
بیا بیا بنشین به برم به عهد و پیمانی
میسوزد همه پیکر من
بنشان با لبت اخگر من
بشکن ساغر می به سر من
که نشنوی فریاد مرا
چو برکنی بنیاد مرا به جور و بیدادی
چو جام جانم را شکنی
اگر نظر بر ما فکنی چه جای فریادی
ای ساقی گل سیما
بنما کرمی با ما
یک جرعه شرابی ما را
مست از می نابم کن
از باده خرابم کن
پر کن قدح مینا را
ما ییم و گدای خانه ی می
شد این دل ما ویرانه ی می
بنگر به دل بشکسته ی ما
در پای خود ای مستانه ی می
با ماااا مستی آآآ
با ما مستی ها تا کی
بیا بیا بنشین به برم
که بی تو از خود بی خبرم تو راحت جانی
به ساغری بنشان شررم
بیا بیا بنشین به برم به عهد و پیمانی

Sepideh Raissadat - Chahargahو Ey Bahar-E Man, سپیده رییس سادات - ای بهار من، دستگاه چهارگاه

Swedens national anthem in classical form. Enjoy!

Jag Vill Leva

Jag Vill Leva (Orchestral Edition)

با این‌که «فریدون مشیری» این شعر را برای خوانده شدن به‌شکل ترانه نسروده بود ولی چنان مورد پسند اهل موسیقی واقع شد که بعدها چند اجرای متفاوت با صدای خوانندگان مختلف از آن ساخته و اجرا شد. «خوش به‌حالِ غنجه‌های نیمه‌باز» سال 1341 و در  مجموعۀ «ابر و کوچه» منتشر شد. سال‌ها بعد «فریدون مشیری» در شرح خاطره‌ای که از زمان سرودن آن به‌یاد داشت می‌نویسد:

« . . . بیست و چند سال پیش، ده ـ دوازده روزی به نوروز مانده، شبی تا صبح باران بارید و بامدادان، آفتابی درخشان، آخرین روزهای زمستان رفتنی و نخستین نشانه‌های فرا رسیدن فروردین را بشارت داد. دو کبوتر سپید داشتیم که در هوای صبح، نشاط می‌کردند و چند گلدان میخک، که دانه‌های باران، بر برگ‌هایشان در نور آفتاب می‌درخشید. همه چیز در حال شکفتن بود. صبح را تماشا می‌کردم، آسمان ‌آبی را، ابرهای سپید را، برگ‌های تازه از جوانه بیرون آمدۀ بید را و بوی بهار را. بی‌اختیار، آنچه را می‌دیدم و می‌چشیدم و حس می‌کردم، روی کاغذ آوردم: «بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک،
شاخه‌های شسته، باران‌خورده پاک . . .»

یک بار آن را خواندم، دیدم تقریبا به شیوه طراحان ـ که با چند خط طرحی می‌ریزند تا شکلی یا حالتی را بیان کنند ـ من هم با این چند کلمه طرحی از بهار پای در راه، در حقیقت نقاشی کرده‌ام و اگر چه حسرتم را با عبارت «خوش به حال روزگار» گفته‌ام اما هم این طبیعت زیبا و هم آن حسرت باید از احساس فردی و فضای خانه بیرون بیاید و در سطح وسیع‌تری بازتاب داشته باشد، ادامه دادم:

«خوش به‌حالِ چشمه‌ها و دشت‌ها
خوش به‌حالِ دانه‌ها و سبزه‌ها . . .»

شعر امروز با واقعیات ملموس زندگی سروکار دارد. طبیعت، مژده فرا رسیدن نوروز و بهار را می‌دهد و باید به پیشواز نوروز رفت و در حد مقدور، مثل طبیعت نو نوار شد، اما . . .

اما یاد میلیون‌ها نفر که این نو نواری برایشان آرزویی است و با یاد محرومیت‌ها و غم‌های دیگر و بلافاصله با یاد این راز جاودانه هستی که باید «با دل خونین لب خندان آورد» و در عین تنگدستی باید «در عیش کوشید و مستی» و اینکه بالاخره، با همه بی‌نصیبی‌ها باید پا به پای نوروز شادی را دریافت و لحظه‌ها را رنگین کرد، نوشتم:

«ای دلِ من گرچه در این روزگار
جامۀ رنگین نمی‌پوشی به کام . . .»

یک بار دیگر شعر را از ابتدا تا پایان خواندم. حرفی بیشتر از این نداشتم. می‌خواستم به همه گفته باشم در نوروز با آفتاب هم می‌توان مست شد.

این شعر، یک هفته بعد، در آستانه نوروز چاپ شد. سادگی و صمیمیت آن نظر عده‌ای را به خود جلب کرد، اظهار لطف‌هایی شد. از آن جمله، استاد «نظام‌العما» استاد ممتاز خط، بیت آخر شعر را با خط درشت بر مقوایی که دور آن تذهیب‌کاری شده بود، نوشتند که نسخه‌ای از آن به من لطف کردند و گفتند نسخه‌های متعددی از آن نوشته و به دوستان یادگار داده‌اند.

چندی بعد استاد «فرهاد فخرالدینی» گفتند آهنگی به نام «سرود بهار» برای قسمت آغازی این شعر ساخته‌اند و خواستند به‌جای قسمت‌های بعدی ـ که برای سرود طولانی است ـ چند سطر مربوط به نوروز، بر آن بیفزایم. این شش سطر بر آن مقدمه افزوده شد:

«به گلبانگ عید
گُل سرخ شادی دمید
خوشا چهرۀ باشکوه امید.
بهاران خوش است
گل روی یاران خوش است
شکست غم روزگاران خوش است . . .»


بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک،
شاخه‌های شسته، باران‌خورده پاک، 
آسمانِ آبی و ابر سپید،
برگ‌های سبز بید، 
عطر نرگس، رفص باد،
نغمۀ شوق پرستوهای شاد
خلوتِ گرم کبوترهای مست

نرم‌نرمک می‌‌رسد اینک بهار
خوش به‌حالِ روزگار

خوش به‌حالِ چشمه‌ها و دشت‌ها
خوش به‌حالِ دانه‌ها و سبزه‌ها
خوش به‌حالِ غنچه‌های نیمه‌باز
خوش به‌حالِ دختر میخک که می‌خندد به ناز

خوش به‌حالِ جام لبریز از شراب
خوش به‌حالِ آفتاب

ای دلِ من گرچه در این روزگار
جامۀ رنگین نمی‌پوشی به کام
بادۀ رنگین نمی‌بینی به‌ جام
نُقل و سبزه در میان سفره نیست
جامت از آن می که می‌باید تُهی‌ست
ای دریغ از تو اگر چون گُل نرقصی با نسیم
ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب
ای‌ دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار

گر نکوبی شیشۀ غم را به سنگ
هفت‌رنگش می‌شود هفتاد رنگ

فریدون مشیری
از مجموعۀ «ابر و کوچه»

سرود بهار(بوی باران) - شجریان

ناهید دایی جواد- (فتنه) خطا کردم.mp3

پاییز شده است و برگریزان درخت است و در این میانه برگی از درخت می‌افتد، اما همزمان بادی سخت می‌وزد و برگ را به هوا می‌برد، اما باز این برگ است که قصد فرود آمدن دارد و بادی دیگر وی را به آنسو‌تر می‌برد.

این بازی، وزش باد و رقص برگ الهام بخش قطعه خزان استاد مشکاتیان است‌، قطعه‌ای که با نگاهی به یکی از ملودی‌های محلی خراسانی (مقام الله) در دستگاه شور و آواز دشتی ساخته شده است و از معدود قطعات نسبتا بلند موسیقی ایرانی است (بیش از ۸ دقیقه) که با ساختاری متفاوت از نگاه متفاوت‌تر مشکاتیان به خزان حکایت می‌کند

Khazan,  خزان - پرویز مشکاتیان

 'ای امید دل من کجایی'
آواز : استاد غلامحسین بنان
آهنگساز : پرویز یاحقی 
ترانه سرا: اسماعيل نواب صفا 
 دستگاه شور
 
ای امید دل من کجایی ؟
همچو بختم کنارم نیایی
آشنا و سوز و دیرآشنایی
یا بلای دل مبتلایی
بی وفا ، بی وفا ، بی وفایی
تو غارتگر عقل و هوشی
به آزار جانم چه کوشی ؟
چو مِی بارم بر جان خروشی
تو غارتگر عقل و هوشی
به آزار جانم چه کوشی ؟
چو مِی بارم بر جان خروشی
چه خواهم از تو ، جز نگاهی ؟
چه خواهی از جانم ، چه خواهی ؟
ندارم جز عشقت گناهی
ندارم جز عشقت گناهی
بر سیه بختی من گواهی
چون دو چشم مستت ئل سیاهی
کو به غیر از آغوشت پناهی ؟
آتشی ، سرکشی ، فتنه جویی
آفتی ، خانه سوزی ، گناهی
عشق من جان را چه کاهی ؟
ماه من ! مجلس آرا تویی تو
عشق من ! شادی افزا تویی تو
روشنی بخش دل ها تویی تو
راحت جان شیدا تویی تو
سرگردان از چه با ما تویی تو ؟

Ey Omid Del Man Kojayi: Banan & Yahaghi |  ای امید دل من کجایی : پرویز یاحقی , غلامحسین بنان

 مانده نمانده
خواننده : الهه
آهنگساز : پرویز یاحقی
شاعر : بیژن ترقی‌


به کنارم مانده نمانده گرد ملال از رخ نفشانده اي اميد دل چرا رفتي
به سرا ی من نرسيده گريه ي شوقم ديده نديده دور از اغوشم کجا رفتي
بنشسته سر به گريبان که شنيدم آمده مهمان
چو به ديدم روي تو زيبا بي خبر از جا بپريدم که به خاک تو قدم بيفشانم
بروي چون از برم اي جان سر به گريبان بنشينم که نبينم زتن من چون رود جانم
رفته اي و از در بوي عبير آيد
بوي تو چون پيکي سوي اسير آيد
چو آمدي غم ز در خانه برون شد
چو آمدي عشق تو در سينه فزون شد
چو رفتي از در بسرم خانه نگون شد
جانانه ي من خندد به دل ديوانه ي من چون رود از خانه ي من

Mandeh Namandeh: Elaleh and Parviz Yahaghi | مانده نمانده الهه پرویز یاحقی

Asil Music -استاد بنان - تنها تويي، تنها تويي- دشتي - YouTube

یه معجزه ای هست به اسم موسیقی ♫
میتونی باهاش حرفاتو بزنی، باهات حرفاشو بزنه ♪
باهاش گریه کنی،باهاش بخندی، باهاش خاطـــــره بسازی ♫
میتونــــی با موسیــــقی زندگی کنی

سرود بهار(بوی باران) - شجریان

afshari_2000_5

Related tracks