ای فریاد! پرتاب شدم به ده سال پیش

Iran at a glance

به کجا روم ز دستت که نمی دهی مجالی ... نه ره گریز دارم نه طریق آشنائی" استاد شجریان

به تیغم گر زنی دستت نگیرم
وگر تیرم زنی منت پذیرم
کمان ابرویت را گو بزن تیر
که پیش چشم بیمارت بمیرم

Tasnif-E Chashm-E Mast

-بشنوید در پیج تصنیف و آوازهای ایرانی-
یادگار دوست
خواننده: استاد شهرام ناظری
شعر:مولانا
آهنگساز و تنظیم برای ارکستر:استاد کامبیز روشن روان
اجرا: ارکستر سمفونیک
محمد کیانی نژاد : نی
 حمید مبتسم: تار و سه تار
مجتبی میرزاده: کمانچه 

تا با غم عشق تو مرا کار افتاد
بیچاره دلم در غم بسیار افتاد
بسیار فتاده بود اندر غم عشق           
اما نه چنین زار که این بار افتاد
 
سودای تورابهانه ای بس باشد            
مدهوش تو را ترانه ای بس باشد
در کشتن ما چه میزنی تیر جفا؟         
ما را سر تازیانه ای بس باشد

یادگار دوست

 آهنگ از محمدرضا شجریان به نام مرغ سحر همراه متن ترانه 
مرغ سحر ناله سر کن
داغ مرا تازه‌تر کن
زآه شرربار این قفس را
برشکن و زیر و زبر کن
بلبل پربسته! ز کنج قفس درآ
نغمه‌ی آزادی نوع بشر سرا
وز نفسی عرصه‌ی این خاک توده را
پر شرر کن
ظلم ظالم، جور صیاد
آشیانم داده بر باد
ای خدا! ای فلک! ای طبیعت!
شام تاریک ما را سحر کن
نوبهار است، گل به بار است
ابر چشمم ژاله‌بار است
این قفس چون دلم تنگ و تار است
شعله فکن در قفس، ای آه آتشین!
دست طبیعت! گل عمر مرا مچین
جانب عاشق، نگه ای تازه گل! از این
بیشتر کن
مرغ بیدل! شرح هجران مختصر، مختصر، مختصر کن
عمر حقیقت به سر شد
عهد و وفا پی‌سپر شد
ناله‌ی عاشق، ناز معشوق
هر دو دروغ و بی‌اثر شد
راستی و مهر و محبت فسانه شد
قول و شرافت همگی از میانه شد
از پی دزدی وطن و دین بهانه شد
دیده تر شد
ظلم مالک، جور ارباب
زارع از غم گشته بی‌تاب
ساغر اغنیا پر می ناب
جام ما پر ز خون جگر شد
ای دل تنگ! ناله سر کن
از قویدستان حذر کن
از مساوات صرفنظر کن
ساقی گلچهره! بده آب آتشین
پرده‌ی دلکش بزن، ای یار دلنشین!
ناله برآر از قفس، ای بلبل حزین!
کز غم تو، سینه‌ی من پرشرر شد
کز غم تو سینه‌ی من پرشرر، پرشرر، پرشرر شد 
سروده  ملک‌الشعرای بهار

مرغ سحر ناله سر کن... محمد رضا شجریان

پروانه شو

دم همه دم یا مولا - سید خلیل عالی نژاد

دریا دادور - وطنم

Shahram Nazeri - Lai Lai

چه فکر می‌کنی؟
که بادبان شکسته
زورق به گل نشستهای است زندگی؟
در این خراب ریخته
که رنگ عافیت از او گریخته
به بن رسیده راه بسته‌ای است زندگی؟
چه سهمناک بود سیل حادثه
که هم‌چو اژدها دهان گشود
زمین و آسمان ز هم گسیخت
ستاره خوشه خوشه ریخت
و آفتاب در کبود دره‌های آب غرق شد
هوا بد است
تو با کدام باد می‌روی؟
چه ابر تیره‌ای گرفته سینه‌ی تو را
که با هزار سال بارش شبانه روز هم
دل تو وا نمی‌شود
تو از هزاره‌های دور آمدی
در این درازنای خون فشان
به هر قدم نشان نقش پای توست
در این درشتناک دیولاخ
ز هر طرف طنین گامهای رهگشای توست
بلند و پست این گشاده دامگاه ننگ و نام
به خون نوشته نامه‌ی وفای توست
به گوش بیستون هنوز
صدای تیشه‌های توست
چه تازیانه ها که با تن تو تاب عشق آزمود
چه دارها که از تو گشت سربلند
زهی شکوه قامت بلند عشق
که استوار ماند در هجوم هر گزند
نگاه کن
هنوز آن بلند دور
آن سپیده، آن شکوفه زار انفجار نور
کهربای آرزوست
سپیده ای که جان آدمی هماره در هوای اوست
به بوی یک نفس در آن زلال دم زدن
سزد اگر هزار بار بیفتی از نشیب راه و باز
رو نهی بدان فراز
چه فکر می‌کنی؟
جهان چو آبگینه‌ی شکسته‌ای است
که سرو راست هم در او شکسته می‌نمایدت
چنان نشسته کوه در کمین دره‌های این غروب تنگ
که راه، بسته می‌نمایدت
زمان بی‌کرانه را
تو با شمار گام عمر ما مسنج
به پای او دمی است این درنگِ درد و رنج
به سان رود
که در نشیب دره سر به سنگ می‌زند رونده باش
امید هیچ معجزی ز مرده نیست
زنده باش!
هوشنگ ابتهاج

ه. الف. سایه
نام اصلی شعر: زندگی
کتاب: تاسیان

زندگی - ه.ا.سایه

Maghaam e Sahari مقام سحری آسید خلیل عالی نژاد

حسين عليزاده آلبوم به تماشای آبهای سپيد

قسمتی از کلاس استاد شجریان
سرمشق گوشه‌ی حدی پهلوی با شعر سایه

من همان نایم که گر خوش بشنوی
شرح دردم با تو گوید مثنوی

یک نفس دردم ، هزار آواز بین !
روح را شیدایی پرواز بین

من همان جامم که گفت آن غمگسار
با دل خونین ، لب خندان بیار

من خمش کردم خروش چنگ را
گر چه صد زخم است این دلتنگ را

من همان عشقم که در فرهاد بود
او نمی دانست و خود را می ستود

من همی کندم - نه تیشه ! - کوه را
عشق ، شیرین می کند اندوه را

در رخ لیلی نمودم خویش را
سوختم مجنون خود اندیش را

می گِرِستم در دلش با درد دوست
او گمان می کرد اشک ِ چشم ِ اوست !

گوشه‌ی حُدی پهلوی (حدی و پهلوی) - دستگاه چهارگاه - کلاس استاد شجریان

شاهکاری از استاد سید نورالدین رضوی سروستانی - آلبوم رنگ فرح - آهنگ -  آواز بیات اصفهان

ای دلبر زیبای من
ای سرو خوش بالای من
لعل لبت صهبای من
آن دل که بردی ، باز ده

افتاده ام در کوی تو
پیچیده ام بر موی تو
مست رخ نیکوی تو
آن دل که بردی ، باز ده

سید نورالدین رضوی سروستانی (زادهٔ ۲۱ فروردین ۱۳۱۴ در سروستان) از استادان آواز و موسیقی اصیل ایرانی است.
اين هنرمند فرهيخته موسيقي را درشيراز نزد استاد مشير معظم افشار آغاز كرد و در تهران نيز از محضراستادان بنام آن ‎زمان، مرتضي محجوبي، رضا ورزنده، تاج نيا، علي اكبرخان شهنازي،‎‎ عبادي، بهاري و نورعلي خان برومند استفاده كرد. 
وی برای گسترش و شناساندن موسیقی اصیل ایرانی و شیوه صحیح آواز از سال ۱۳۵۲ با همکاری گروه‌های موسیقی شیدا، سماعی، درویش، مولوی، مشکاتیان، استاد پایور، استاد علیزاده کنسرت‌های بسیاری در ایران و خارج از ایران و خارج از ایران اجرا کرد.
شادروان سروستانی هم استادی صاحب سبک و پر دانش بودند و هم نمونه در اخلاق و منش نیکو. افتادگی و صمیمیت استاد زبان زد اهل هنر است. 

این هنرمند سرانجام در اردیبهشت ۱۳۷۹ در اثر ابتلا به بیماری سرطان درگذشت و در حافظیه شیراز به خاک سپرده شد.‏
آوازی از زنده یاد سروستانی را در مایه اصفهان با همراهی تار داریوش طلایی می شنوید. 


شاهکاری از استاد سید نورالدین رضوی سروستانی - آلبوم رنگ فرح - آواز بیات اصفهان

ایران ای سرای امید
بر بامت سپیده دمید
بنگر کزین ره پر خون
خورشیدی خجسته رسید
اگر چه دلها پر خون است
شکوه شادی افزون است
سپیده ما گلگون است ِ وای گلگون است 
که دست دشمن در خون است
ای ایران غمت مرساد
جاویدان شکوه تو باد
راه ما راه حق راه بهروزی است
اتحاد اتحاد رمز پیروزی است
صلح و آزادی جاودانه در همه جهان خوش باد یادگار خون عاشقان،
ای بهار تازه جاودان در این چمن شکفته باد

(ایران ای سرای امید محمدرضا شجریان هوشنگ ابتهاج ( ه.ا.سایه

ای ایران
آهنگ : روح الله خالقی 
آواز: غلام حسین بنان
شعر: حسین گل گلاب 
مایه دشتی

پروانه شو

Ahmad

Recent comments

Fateme Ahmadi

Related tracks