Sarāb

A Place for Ever

باید اِستاد و فرود آمد
بر آستانِ دری که کوبه ندارد،
چرا که اگر به‌گاه آمده‌باشی دربان به انتظارِ توست و
اگر بی‌گاه
به درکوفتن‌ات پاسخی نمی‌آید.
کوتاه است در،
پس آن به که فروتن باشی.
آیینه‌یی نیک‌پرداخته توانی بود
آنجا
تا آراستگی را
پیش از درآمدن
در خود نظری کنی
هرچند که غلغله‌ی آن سوی در زاده‌ی توهمِ توست نه انبوهی‌ِ مهمانان،
که آنجا
تو را
کسی به انتظار نیست.
که آنجا
جنبش شاید،
اما جُنبنده‌یی در کار نیست:
نه ارواح و نه اشباح و نه قدیسانِ کافورینه به کف
نه عفریتانِ آتشین‌گاوسر به مشت
نه شیطانِ بُهتان‌خورده با کلاهِ بوقیِ منگوله‌دارش
نه ملغمه‌ی بی‌قانونِ مطلق‌های مُتنافی. ــ
تنها تو
آنجا موجودیتِ مطلقی،
موجودیتِ محض،
چرا که در غیابِ خود ادامه می‌یابی و غیابت
حضورِ قاطعِ اعجاز است.
گذارت از آستانه‌ی ناگزیر
فروچکیدن قطره‌ قطرانی‌ است در نامتناهی‌ ظلمات:
«ــ دریغا
ای‌کاش ای‌کاش
قضاوتی قضاوتی قضاوتی
درکار درکار درکار
می‌بود!» ــ
شاید اگرت توانِ شنفتن بود
پژواکِ آوازِ فروچکیدنِ خود را در تالارِ خاموشِ کهکشان‌های بی‌خورشیدــ
چون هُرَّستِ آوارِ دریغ
می‌شنیدی:
«ــ کاشکی کاشکی
داوری داوری داوری
درکار درکار درکار درکار…»
اما داوری آن سوی در نشسته است، بی‌ردای شومِ قاضیان.
ذاتش درایت و انصاف
هیأتش زمان. ــ
و خاطره‌ات تا جاودانِ جاویدان در گذرگاهِ ادوار داوری خواهد شد.

بدرود!
بدرود! (چنین گوید بامدادِ شاعر:)
رقصان می‌گذرم از آستانه‌ی اجبار
شادمانه و شاکر.
از بیرون به درون آمدم:
از منظر
به نظّاره به ناظر. ــ
نه به هیأتِ گیاهی نه به هیأتِ پروانه‌یی نه به هیأتِ سنگی نه به هیأتِ برکه‌یی، ــ
من به هیأتِ «ما» زاده شدم
به هیأتِ پُرشکوهِ انسان
تا در بهارِ گیاه به تماشای رنگین‌کمانِ پروانه بنشینم
غرورِ کوه را دریابم و هیبتِ دریا را بشنوم
تا شریطه‌ی خود را بشناسم و جهان را به قدرِ همت و فرصتِ خویش معنا دهم
که کارستانی از این‌دست
از توانِ درخت و پرنده و صخره و آبشار
بیرون است.
انسان زاده شدن تجسّدِ وظیفه بود:
توانِ دوست‌داشتن و دوست‌داشته‌شدن
توانِ شنفتن
توانِ دیدن و گفتن
توانِ اندُهگین و شادمان‌شدن
توانِ خندیدن به وسعتِ دل، توانِ گریستن از سُویدای جان
توانِ گردن به غرور برافراشتن در ارتفاعِ شُکوهناکِ فروتنی
توانِ جلیلِ به دوش بردنِ بارِ امانت
و توانِ غمناکِ تحملِ تنهایی
تنهایی
تنهایی
تنهایی عریان.

 

انسان
دشواری وظیفه است.

 

□

 

دستانِ بسته‌ام آزاد نبود تا هر چشم‌انداز را به جان دربرکشم
هر نغمه و هر چشمه و هر پرنده
هر بَدرِ کامل و هر پَگاهِ دیگر
هر قلّه و هر درخت و هر انسانِ دیگر را.

 

رخصتِ زیستن را دست‌بسته دهان‌بسته گذشتم دست و دهان بسته
گذشتیم
و منظرِ جهان را
تنها
از رخنه‌ی تنگ‌چشمی‌ حصارِ شرارت دیدیم و
اکنون
آنک دَرِ کوتاهِ بی‌کوبه در برابر و
آنک اشارتِ دربانِ منتظر! ــ
دالانِ تنگی را که درنوشته‌ام
به وداع
فراپُشت می‌نگرم:
فرصت کوتاه بود و سفر جانکاه بود
اما یگانه بود و هیچ کم نداشت.
به جان منت پذیرم و حق گزارم!
(چنین گفت بامدادِ خسته.)

۲۹ آبانِ ۱۳۷۱

Dar Aastaneh

انسان دشواری وظیفه است_ احمد شاملو

Lost Spaces

Dar Abhaye Dour _ xoroos (makhoola)

Taslis

⭐️شیر و شکر⭐️
شعر از شیخ بهایی 
آهنگ از کی‌ناز

ای مرکز دایره‌ی امکان
وی زبده‌ی عالم کون و مکان
تو شاه جواهر ناسوتی
خورشید مظاهر لاهوتی
تا کی ز علایق جسمانی
در چاه طبیعت تن مانی؟
تا چند، به تربیت بدنی
قانع به خزف ز در عدنی؟
صد ملک ز بهر تو چشم به راه
ای یوسف مصری، به در آی از چاه
تا والی مصر وجود شوی
سلطان سریر شهود شوی
در روز الست، بلی گفتی
امروز، به بستر لا خفتی
تا کی ز معارف عقلی دور
به ز خارف عالم حس، مغرور؟
از موطن اصل، نیاری یاد
پیوسته، به لهو و لعب دلشاد
نه اشک روان، نه رخ زردی
الله الله، تو چه بی‌دردی!
یک دم، به خود آی و ببین چه کسی
به چه دل بسته‌ای، به که همنفسی
زین خواب گران، بردار سری
برگیر ز عالم دل، خبری

KHATASH - خاتش

شیر و شکر - Shir o Shekar

چند سال پیش از این به این نتیجه رسیدم که سینگل ترکهایی که ساخته بودم را در قالب چند آلبوم منتشر کنم. پس از بررسی های مکرر سه آلبوم ژینا، امون از دل مو و دلبر رعنا را با توجه به محتوای اشعار و نوع موسیقی گردآوری و طبقه بندی کردم. حال اینجا، برای شما دوستان عزیزم که امکان دسترسی آسان به پلتفرم های متفاوت ممکن است برایتان سخت باشد بارگذاری شده است. 
در این آلبوم کلیه کارها با تنظیم و آهنگسازی، وکال و نوازندگی من تولید شده و جمعی دیگر از دوستان نوازنده و همراهان دیگر مانند همیشه یار و یاور ما در این مسیر بوده اند. 
امیدوارم به گوش جانتان بنشیند.
ارادتمند
نوید

07 - Shab Ayom


بر بام هر خانه
پرچمی افراشته است
و بر خانه تو
پارچه‌ای سرخ
که باد‌های سیستان
صد و بیست روز 
-نه بیشتر و نه کمتر-
با آن آمیختند
و بر سر تمامی دشت‌ها
کوه‌ها
و اگر آبی مانده بود
تمامی آب‌ها
شبنم خون پاشیدند
.
امروز من و تو
با اینکه خاکمان یکیست
هزاران فرسنگ فاصله اندیشه‌مان است و
هزاران کلام فاصله زبانمان
.
آب گندیده
پای اقاقیا
شاید زلال شود
اما
هر روز اگر بیاید
اقاقیا را نیز هوایی می‌کند
.
بر بام هر خانه
پرچمی افراشته است
بر خانه ما
اما
پارچه‌ای هست بی پایان
همچون وهمی از ستاره سهیل اگر دنباله دار می‌شد
از جایی آمده
و به جایی می‌رود
و شاید امروز
ندانم کجا و کجا
اما
فردا شاید
هفتاد و سه برابر خورشید شود
و انجماد وجود تو را
با خود ببرد
.
بر بام هر خانه
پرچمی افراشته است
در مداری مورّب
دور سیاره‌ای که دیگر سیاره نیست
خانه‌ای ساخته‌اند
پرچم تو
آنجاست

-آیدا شاه‌قاسمی


Bar Bāmeh Har Khāneh

Safineh

Dowre Donyā Dar 90 Daghigheh

Originally sang by Homayoun Shajarian in the album, Nā Shakibā, created by Ardeshir Kamkar, this is a new adaptation that I had pondered on during the COVID-19 days. It was a longing for loved ones at a distance. Poem: Sa'di 

این کار نگاهی بر قطعه «ساز و آواز شور-ناشکیبا» از آلبوم «نا شکیبا» با صدای همایون شجریان و ساخته اردشیر کامکار می‌باشد که در طول قرنطینه زمزه می‌کردم. شعر: سعدی

Khalvat


می‌خوام برم سر زمین گندمو دربیارم
جاش واسه سرزمینمون نابغه‌ای بکارم
نابغه‌ای که با صداش دل تو دلم نذاره
تالاب‌های خشکیده رو پر سر جاش بذاره

واسه همه کم بودناش دنبال این نگرده
که دزدکی سر بکشه پشت دیوار و پرده
دیواری که خودش کشید پرده‌ای که خودش بافت
به جای مهر و معرفت فقط تفرقه انداخت

-آیدا شاه‌قاسمی

Nabegheh


سرابی بیش نبود
و نزدیک شدن مرگش
گویی از حقیقت بویی برده باشی
و دروغ
فعلا
شیرین‌تر باشد
و هر چه نزدیک‌تر شوی
خطای چشمان من
و اقتضای طبیعت تو
از روز هم روشن‌تر شوند

خطای چشمان من چرا
اقتضای طبیعت تو چرا
لایه‌های مجاور هوا که هر کدام ساز مخالف بزنند
چه چشم‌های من باشند چه نه
چه تو نامحسوس بد شده باشی چه نه
زمین آینه‌ای برای آسمان می‌شود
و حتی شترها هم
گاهی گول می‌خورند

آواز دهل
برای لیلی‌های امروزی
با مشام‌های قوی
حتی از دور هم زشت می‌شود

معمّا
برای کارآگاه‌های بد
سرگرمی خوشایندیست
و کارآگاه‌های خوب
بالاخره
همیشه
حوصله‌شان سر می‌رود

از این مرداب
صدای ابوعطا می‌آید


آیدا شاه‌قاسمی


Canada

A single track by "Ballgard" recorded by Ramin Pir in Ramitech studio in 2007

Be Har Koja

Faarjam Saidi - Composition, Guitar/Bass 
Ardalan Payvar - Keys
Lydia Collins - Photography & Promo
Alireza Badiee - Edit
Produced - Mix & Mastering By Faarjam Saidi

Dawn

Aida Shahghasemi is a Minneapolis based musician with roots in Iran. She studied Psychology and Anthropology at University of Minnesota with a focus on the cultural aspects of Persian Classical Music and the restrictions imposed on the voices of Iranian female vocalists. She received her Masters degree from New York University in Arts Politics where she also served as an adjunct instructor teaching a course she developed on arts activism in Iran. She has worked with a number of different Art and Social Advocacy groups in New York and Minnesota as a musician, graphic designer, and developer and has served as an Assistant Program Coordinator at Hamline University’s Making Waves Social Justice Theatre Troupe. She has been a touring member of Iron and Wine and Marketa Irglova’s band while also being a recording artist on two of Glen Hansard’s albums. Her three albums are “Wind Between the Horse’s Ears,” released in 2015, “Cypress of Abarkooh,” released in 2019 and “Chashmandaaze Rooydaad,” released in August of 2022. She is a McKnight Music Fellow and serves as an adjunct faculty in the MFA program at Minneapolis College of Art and Design. Aida is a mental health therapist at Hiraeth Psychotherapy and works primarily with adults and couples dealing with trauma.

Sarāb

Aida Shahghasemi

Related tracks