Gavazn [TakTaraneh.Com]

Pichak (Raghs)

Birahe

آلبوم گوزن، نقطه‌ عطفی در کارنامه حرفه‌ای علی سورنا است. «مرد تنها» در طول این سال‌ها سعی داشته از موسیقی جریان اصلی فاصله بگیرد و بیشتر به جابجایی مرزهای هنر رپ یا بهتر بگوییم رپ فارسی بپردازد. او نگاهش به هنر را بی هیچ تردیدی بیان می‌کند. این نگاه متفاوت که موجب تمایز او شده است، ارزش مطالعه دارد. جهت‌گیری او در این سال‌ها به سمت ادبیات، یکی از بارزترین ویژگی‌های او بوده که می‌تواند آغازگر جریانی نو در رپ فارسی یا حتی ادبیات فارسی باشد.

مجموعه بلند «گوزن» در ۱۸ اسفندماه سال ۹۹ منتشر شد. این آلبوم رپ، پنجمین آلبوم موسیقی «علی سورنا»‌است که از ۱۸ قطعه تشکیل شده است. «سعید دهقان»، «شمرونی»، «نجوا» و علی سورنا،‌آهنگ‌سازان این مجموعه هستند. تمامی اشعار این مجموعه توسط علی سورنا نوشته و اجرا شده‌اند.

مجموعه «گوزن» در فاصله کمی پس از انتشار توانست در مرکز نگاه‌ها قرار گیرد. سعید دهقان در توئیتی از بازخورد بالای این مجموعه یاد کرده و گفت: «با وجود ابتذال این روزای هنر، هنوز هم هنر آلترناتیو و مفهومی پرمخاطبه…». یکی از بازخوردهای پرتکرار به این مجموعه، ستودن توانایی علی‌ سورنا در شخصیت‌پردازی کاراکترهای گوزن است، تا جایی که اغلب او را به «داستایوفسکی» تشبیه کرده‌اند.

5 - Birahe [Prod. Ali Sorena & Dehghan]

Ali Sorena - Atal Matal (@alisorena)
Produced by Mez'Rab (@mezrab)
Mixing Engineer: Mez'Rab
Mastering Engineer: Atour (@atour)
Feb 2014, Divar Records

علی سورنا - اتل متل
آهنگساز: مضراب
بهمن ۹۲

متن
--

اتل متل توتوله بگو زندگي چه جوره؟
قشنگه ؟مي چرخه؟يا که چرخش مي لنگه؟
اهل گريه اي يا خنده 
بازنده اي يا برنده 
اصن مهم ني جفنگه
اينجا هميشه يه رنگه
اتل متل تو توله 
علي کجاست تو کوچه
يه هدفونم تو گوشش
چرا مشکي ِ رو پوشش
چشماش تر ميشن هي باز قلبن ميخنده
اون هميشه تو راهه
بگو ميره يا که برميگرده
اتل و متل و سرم پر
به ياد روزاي قشنگتر
ياد گرفتم بجنگم 
نجنگيدن نجگم
لگد نشم از اول 
تا ته خيابونو بلدشم
قشنگتر اينکه نترسم 
نذارم زيريا لگدشن
اتل متل متر متر وجب وجب چشم چشم قدم قدم ايول خيابونو ميگم عشقه
سرکشم که گيرم
ميگيره به دنيا من اينم
اگه سرکشم نشم که 
گيرم هست تو دنيا....
اتل متل ديوونه 
يه دل دارم که خونه
اگه مي توني بشونش
جرات داره چه جورش
اتل متل قسم به قلبم اصلن
نمي ترسم از خطر و کفن و مرگ و سنگ قبرم
اتل متل چند خط دردم
تو چند ضرب از دف
تر ميشن قشنگ شن
اتل و متل وتحقير
يه گردن يه تقصير 
ميگن جلوتر از خطي 
جفت پاهاتو ورچين
چيزي نگم از اشک
چشم تو بگو ميگم چشم
نگم از شب و مزش
چشم تو بگو ميگم چشم
يعني نگم خستم 
از اين ادماي بي مصرف
ولي تو که بهتر از همه ميدوني
من چند چندم
چشم تو بگو ميگم چشم
اصن بگو نخونم
چشم تو بگو ميگم چشم
اصن بگو نمونم
چشم تو بگو ميگم چشم
اصن بگو بچم
نمي تونم ازت رد شم
چشم تو بگو ميگم چشم
چشم چشم دو ابرو
دماغ و دهن پر از خون
ليلاي من هيپ هاپ 
اون بم ميگه تو مجنون
ليلاي من ديوونس
عين خودم بي خونس
ميگه باهام بمون پس
منم بهش ميگم چشم
ليلا ليلا 
ميگن که تش قهره 
عشق من وتو زهره 
ولي يک کلمه هرگز
ليلا ليلا انا لله انا 
ميخوان بخونم
ولي زندم منه ديلاق انگار
ليلا صدام  وق وق ِ 
ميگن عليت احمق 
حق زدن حرف و دارم
حق حرف حق ،حقِ
غير من کي هف خطه؟
تو؟شرمنده
اگه ببرن کت بسته
نمي بيني علي بست کتش
اتل متل  توتوله 
زندگي با غرورش
طلوع و غروبش
همه ي اوج و فرودش
اتل متل متر متر وجب وجب چشم چشم قدم قدم ايول
ولي جفت پاهاتو ورچين

Ali Sorena - Atal Matal (Prod. By Mez'Rab) | اتل متل

This is Pathetic

Ali Sorena - Negar
Produced by Atour (@atour)
Additional Production: Mez’Rab (@atour) and Ali Sorena (@alisorena)
Mixing Engineer: Atour
Mastering Engineer: Atour
March 2016, Divar Records

علی سورنا - نگار
آهنگسازان: آتور، مضراب و علی سورنا
اسفند ۹۴ - دیوار

نگار 

دو تا دستی که آرنجت  از آفتاب می زنه دم / زانوهات رفیق چونتن نگار /یه ترسی از جهان به قدر این جهان 
همیشه یه اتلو گیره تو گلو گاه گلو / شک بلیط دیدن منظره است 
یه عینک خاکستری نیازه / طلای آفتاب و مس خاک کجای جهانه / یار کدوما س ؟ بیارش .
طبیعت و طبیعتت جنگ می کنن / وقتی سینه هات پیرهنتو تنگ می کنن 
هزار تا شاعر منتظرن قلم بزنن / تو پیچ و خم زلفت قدم بزنن 
نفست نفسمو تنگ می کنه / حال بدت حال منو بد می کنه 
تو پیدا ترین راه گمراهیامی / تو اعتیاد ترک معتادیامی 
اصلی ترین دلیل گستاخیامی / زخم رو صورت جغرافیامی 
تو بهترین نقاش نقشی نگار / روی تن جهان من پخشی نگار 
منم شاعرم تو مخلوق من خالقم / زندگی تو تو دست قلم منه /نوشتمت از دیشب پونزده سال می گذره / 
که نوزاد بودی فراری دادمت از شهری که کودک نداشت 

مگه من خواستم آوردی منو … اووو تا کجا بردی منو / تبر ، کوره  سر می آوردی ؟ 
می مردی یه خانوم ازم در می آوردی ؟/ من  چیم کمتر از سیندرلاست؟ 
چی می شد لنگه ی کفشم تو یه قصرکی جا می موند ؟ / دستام با یه دستی تو قصه یکی می شد 


تو یه لنگه از خودت جا گذاشتی سیندرلا/ تو رویای کودکی بازی کن با سرما 
چشم گذاشت در رو …..
نمی دونمت شاید بد خط نوشتمت نمی خوننت /دلیل خلق تو پیچیدست واسه خودم، چه میدونم  شاید تو یه طرحی از خود من  
همین پیچیدگی باعث شده بپیچونمت ..
قصه ی تو قصه ی خاک / بهای لگد مال شدن امید به گل 
میون این همه مژدگونی بگیر که خوابن / یه عمر و راه رفتن رو پنجه های پا نصیبته 
کلی راه نصیبته / یه خش خش برگ مزاحم  می تونه مرگ بشه 
دلیل تنفرت از پاییز همینه / دلیل عشقت به شب تاریک همینه 
تو اگه نوزی مردی 
قصه ی تو قصه ی باد…..
تو اگه نوزی مردی .

Ali Sorena - Negar (Prod. Atour) | نگار

[FreeStyle - Drum By Dehghan_Sampled From Secret Garden]


پشت این جنگ ها ، پشت این رنگ ها
پشت این زندگی ها ، پشت این سنگ ها
پشت این عشق لعنتی بی خبر
پشت این لبخند های تلخ بی اثر
پشت این لرزیدنای دست که نونشو میده
پشت این خطا یه مداده که جونشو میده
من با هر خط که مینویسم له میشم داداش
دارم نقب میزنم به یک بنا به نام من بجنگ
نقب میزنم به سنگ آب میکشم ازش
لاشه های دیروز من که قلدرن
امروز یه باورن که لاشخور خورن
من اون تخته ام به روی من به گچ زدی به خط
ریه های امروزم از همون گچا پرن
من خُلم یا این همه خلق بی خبر
وقتی پشت هر قیچی باغبونیا گلن
آهای عمر کوتاه گل دروغه
آهای پرتگاه نسیب پل دروغه
آهای زن های خسته نفس جویده مجرم
آهای مرد های چرک قصه های کار
آهای بچه های کوچه های خاطره
آهای گونه های سرخ دخترای دار
آهای پیرزن چرخک به دست
چند تا دست باید بچسبن به هم رئیس
که مهر بسازن بکنن این مملکتو آباد
چند تا دست باید بشن قطع
تا این چرخ بچرخه واسه مملکته آباد
چند رئیس جمهور، چند کابینه
چند شعار شهر آزاد اینه
من که مست الکلم از پرت و پلا پرم
من همون نگارم که گیسومو به دندون کشیدم ازتو دست این تبر
تموم من موند زیر چرخ جامعه
قرصم دودم الکلم سقوطم
با تموم مادرای این شهرم این همون پسر بود
به خاطر درد ، رگ سرد ،تو تن لت و پارم
من پسر صلحم اما ننم سر زا رفت
من موندم لای شما لاشیا
من موندم لای بازی با این بازیا
کلی انسان طلب دارم
پشت هر نگاه پر از لبخند کج شدم به اخمت
بگو تموم مانع ها رو رشدم بشینن
آخ که نمیدونی پشتم چه بیوس
پشتم چه بیوه اس ، چه بی سند چه تلخ
این جهان چه رنگینه آخ که نمیدونی
چقد دلم خالیه و راه رفتن با دل خالی چه سنگینه
شدم یه شاعر از دست تو از دست تو تو ها
شدی یه شعر به دست من به دست من منا
پشت این سوز باد تازیونه رو صورت کتک خورده ی این همه خونه
پشت حق مردم شعار ناشیونه
پشت این فراموشی های ماهی گونه
پشت لب لال آرزو های محال و هوا و خواب و خیال و
پشت زار لاله و لاله های زار پاره
پشت بابا های جاهل و مادرای پر از زخم
پشت شهر تحقیر ، برچسبِ تقدیر
دستای بی تصمیم
بی قدرت بی خلاقیت
پشت دعای فردایی تلخ
پشت من چه بیوه اس
اما هنوزم رو ت**م میرم راه
لحظه هامو لت و پار میکنم با حرفام
پشت سینم چه قهره دل
پشت این دل چه دل دلیه اهل دل
پشت پر پروازم بازار داسه
تلخه که تیغا میخونن لا لای لاله
پشتم چه بیوه اس
کجا بزارم پشت کدوم ابر ها خدا بزارم
پشت تن زر پرست کوچه های تهران
درخت های پاییز برگ گریه میکنن
به قیمت خدای خسته از صدای گرگا
حتی اگه مثِ پشتم بیوه شم
با این دستام شلوار دنیا رو میکشم پایین
من پسر صلحم اما ننم سر زا رفت
یک دو سه چپ راست بالا پایین
زدین زدین زدین حالا ماییم
منم که میام از پشت قبر آرزو
پشت این عشق لعنتی بی خبر
پشت موی بلندت که دزدیده شد به شعر
یه تیکه ام با صورت رفت تو ناکجا
منم ترددم منم فوت منم منم یه مردم
منم تلخ به رنگ الکل
منم یه صورت با چند هزار چشم و گوش
منم یه قامت با چند هزار دست و پا
من هم کورم ، هم لالم ، هم کرم ، هم خیالم

Kavir

Poshte In Janghaa[Freestyle]

sornamusic.ir

Jayi Be Esme Azadi

صحنه ی اول 
باد پیچید تو مزرعه ی گندم / پشت زمینای خونه ی پدربزرگ 
اینجا کویره /گرم، خشک، سخت ،بزرگ 
گفتم یادته نواختی برامون/ با گندما سوت سوتک ساختی برامون 
اومد یادم اومد یادش و ساخت / سوت سوتک رو بازم نواخت 
بازم نواخت ...
 بادم نواخت..
گندما می رقصیدن...
 اون بازم نواخت
پشت به من بود ...وقتی برگشت دیدم ... چشمهاش درخشیدن .... 
ولی بازم نواخت ..
زندگی گاهی ورم می کنه / سعی کن آروم باش و متین 
سقوط کن به عمق رها شو  / مثل نفس های عمیق 
رهایی فرار نیست پشت هر گره / یه شیوه ی مبارزه است 
این رو به رو شدن یعنی لمس واقعیت / و فراری از پناهگاه متنفره
باد پیچید تو مزرعه ی گندم / گرم شدم من همه ی سرد رو 
ایستادم احساس از حضوم گذشت / اشک درد رو شست غروبم شکست 
باد پیچید تو مزرعه ی گندم / آزاد شدم من همه ی درد رو 
مرحم گذاشت رو زخم های بازم / ورودم به قعر .. سقوطم به زخم 

همخوان
این منم یه انسان سخت که دنبال صحنه می گرده 
جاری تو پهنای مرگ .. گرچه می ترسه 
بدون لحظه ای وقفه به سمت آینده 
اون گلوله ای که می شه شلیک هرگز به اسلحه بر نمی گرده 

صحنه ی دوم
در انتهای هر زمستان که دست ها و ساقه ها غروب می کند 
آخرین انار دنیا به روی سنگ فرشی از جنس خون غروب می کند 
در انتهای این تباهی /  انتهای این هوای بد 
  انتهای کوچه های یاس / بن بست ها غروب می کند 
در انتهای تن جان غروب می کند / در انتهای شب جهان غروب می کند 
در انتهای فقر نان غروب می کند / و در انتهای آخرین رعد و آخرین ستاره آسمان غروب می کند 
و باران غروب می کند .....
سواران غروب می کند 
نامداران غروب می کند 
تیر های چوبی از روی شونه های بردگان غروب می کند 
در این سراسر غرق تباهی آفتاب و آفتابگردان
و مزرعه های سرگردان غروب می کند 
اینجا که فواره ها جعل آبند 
آبشاران غروب می کند 
مثل تو که آخرین بند سرخ قامتت
به روی بومی از خیابان غروب می کند 
خیابان غروب می کند 
..
همخوان
این منم یه انسان سخت که دنبال صحنه می گرده 
جاری تو پهنای مرگ .. گرچه می ترسه 
بدون لحظه ای وقفه به سمت آینده 
اون گلوله ای که می شه شلیک هرگز به اسلحه بر نمی گرده 
....

Baad Pichid Too Mazra`eye Gandom [Prod. Shemrooni]

منم همون تیر شهوت پدر / توی هم آغوشی با یه کمون سرد /
که بعد تصمیم مادرم به سقط / به تولد شلیک کمونه کردم /
 اما زندگیم نه تاس شد نه اتفاق / اما زندگیم نه شانس شد نه امتحان /
 اما زندگیم نه راز شد نه اعتقاد/ نه نالیدم به چرخ زمونه برگرد/ 
از کودکیم سوز تیز میرسید/ وقتی قدم هنوز به زیر میز می رسید/ 
من کف کف خط بودم لیست می رسید/ از واقعه بعد واقعه پلیس میرسید/
 طبقه ی من همون خزون زرد بود / که به امیده یه قرونتن غرق /
 شدم دانش آموز حروم شهر / که ازم شکار شدن تموم دفترا/
 به نام ترس که حصار رو کشید / و سار حصار که دار رو کشید/ 
من بی ضدگلوله و جبر دبیر/ که خشاب صفحه ی چهار رو کشید /
 یه شونزده ساله که هرلحظه باشه این فکر که باس دفاع کنه تا حمله باشه/
 این فکر که باس بیاره بالا تف کنه/ ولی نباس از ترس رو زمین سنگ بشاشه/
این شد از زندگی فقط دادم رفت / و کم کم برگ درختارو یادم رفت/
 دستا می رفت تو جیب داخل کت / تو سنگر کوچه ها اعتمادم رفت/
 حق رو زد از پشت قبول حق و تق/ واسه صاحاب  زبون لق /
 این واسه تیره مثل منای شرور هر درد/ که وزن غبار رو عروض گردن/
 بلوغ بود و نبود قلبم اون روزا/ بلوغ بودو تموم دردم اون روزا/
کدوم کوچه رو باس میرفتم / وسطه وسطه گرد بودم اون روزا/ 
دیدم تب پر  وهم می زنه به پیشونی همه دور هم/ می شه زیر هذیون حق کپه کنه شهر /
 زیر گلوله ی سیاست با خفه کن جهل/ دیدم له شده تنه توی من/
 له شدیم زیر هم همه دوره هم/ له شدیم زیر سنگر پر  سنگ/
 همه پر  جنگ شدیم همه پر  جنگ/ دیدم هرشاخم محتاج لونه بود /
 مگه میشد اون زندگی رو تا به خونه برد/ تو آغاز جوونی و آسمون و دود/
 پرسیدم میشه درخت رو از آسمون ربود؟

/ آزادی فهم بود نه منفعت نه نان/ نان قتل فقر بود امان از جهل/
 امان از این همه جوونه که گل کرد تو خلع/
 و ما که خوابمون سبک بود افتادیم از گهواره های تاریخ اما روی صورت/
 و صورتک ساختیم از زمین کدورت/ با دستهای تاریک/ 
ما تو نشیب عفونتیم/ ما روح سرگردون گلوله ی مرده ایم/ 
تو تابوت خشاب حاشیه ی زندان/
 زوال انسان و لاشه ی طبیعت/ لنگ انگشت عقل رو ماشه ی حقیقت/
 برای شلیک به سمت سایه / ما محکومیم به قتل جهله آیینه/
 ما محکوم و مجبور آزادی و دردیم/ آیینه رو بشکن ..
بخش دوم 
 آزادی فهم بود نه امنیت نه ضامن /
 که بالش گرم قفس باغ وحش راز پروای نعره های شیر و شیب تند  دامنه های پرواز حادثه ساز  عقاب رو ساده میکرد به میله های امنیت / قفسو بشکن با قطعیت صدا /
 که کل زندگی اتکا به سینه است/ انتهای زندگی ابتدای بیمه است /
 منو تو حجمیم که زمان زاده / اسمو ولش کن اینا قرارداده/
 از چی میترسی یه زمستون تاریک / بدون نور خورشید؟
 باورش کن  زندگی بی رحم و سخته و عدالت دروغه/ 
مثل گوزن باش که با شاخ حضورش / تفنگو میکنه شکار غرورش /
 من و تو گوزنیم
 آزادی فهم بود نه جنسیت نه زور/ زن صدای بلند خطه ی خراب  ماست/
 امان از این همه زجه ی نهان / امان از تبار سیاه  تازیانه های ما/
 این مادیان چطور چهارنعل رو چارگوش خونه جا گذاشت/
 منو تو حجمیم که زمان زاده / قالب رو ولش کن اینا قرارداده/
 تو اوایل جوونی که ساز  من طلوع شد / این  فکرها تو ذهنم بنای گفت و گو شد /
 فکر، نگاه ، تغییر ، حرکت، حرکت
/ اتفاق بعد تو نگاه من فرو شد/ چگونه حمل کنه این قاصدک جنون رو/
 خیلیا تو این قسمت از سفر می مردن اما/ تازه واسه من شروع شد/ 
من رپ میکنم مثله بولدوزره صدام/ این یعنی آغاز  قلدر ابتدا تو انتخاب/
 من انتخاب میکنم تو صحنه زنده باشم نه مرده به استعفاء /
 من زندم هنوز همین جرم منه / آزادی تغییر فرم منه بگو/
 با خشاب پر بزنه که زیر حبس هوای من سرفه زنه صدات/
 منم طعم تلخ  زندگی که لب به لب پرم بچه ی زاغمو کف /
 که تا ته  کف  شهر تن  زاغمو زد /
آزادی شعر و بیت و من یعنی/ انتخاب بین هروئین و رپ /
 اووو بچه ی جنوب شهر رو باش که ایستاده رو سینه تو غروب هر دوپاش/
 زنده باد عنصر انتخاب /
 آزادی مرگ بود به انتخاب من نه عمر / آزادی جنگ بود به اقتضای حق نه ظلم /
 اگه روزی برسه که کندم بکنه / زندگی میندازم اتفاق رفتنو / 
منم همون تیر شهوت پدر / توی هم آغوشی بایه کمون سرد /
 که بعد تصمیم سخته مادرم به سقط / به تولد شلیک کمونه کردم/
 شاید شلیک جنون شده باشه / شاید زندگیم حروم شده باشه /
 شاید تموم خاطره هام توی آینده معدوم شده باشه/
 اما از یه جایی من بودم و این انتخاب / زنده باد جونی که مصدوم شده باشه/ 
من تموم میشم جایی که بایستم / نه جایی که سفر تموم شده باشه
...

Gavazn

Gavazn [Prod. Ali Sorena & Dehghan]

صحنه ی اول 
امزور بی تکیه بی سرپناه ایستادیم تو معبر باد/ و تیکه پاره ی بنفشه ها از هر ور خاک
رد میشد از تن ما...
ماکه میدون مین رو دورمون کوبید زندگی 
و خوشبختی فقط از بتمون رویید
ما اشباحی از حضور خودمون بودیم...
در من آهن می روید از تباهی با درد...
رنج رحم من رو کشت و اشتیاق رو دادم 
در من آهن می روید از تباهی تا فقر ...
فقر.. خودکشی ...دگر کشی جنایت..
من هر روز صبح بیدار می شم با امضا پای برگه های رخدادو فاجعه 
هر روز حادثه ...هر روز حادثه...
نبض های ما آلوده به جراحت و زخمه 
محکم تر بگیر که به باد نره چترت 
تو که باقیمونده ای از نجابت نسلت 
رها کن چترت رو اسارتت بسته 
توی فصل بارش از درون و تاریکیه محض 
سنگ تر شدن و سنگ تر شدن و سنگ تر شدن ...
من آغاز می کنم یه پاییز پر از مرگ 
یه لحظه ی مهیج از خرد شدن آهن... من افسرده نیستم
این واقعیت ها غرق کرده قایق بی پاروی من رو تا ته....

صحنه ی دوم 
حس می کردم از وجودم زندگی عبور کرد 
تو بند بند بودنم خورشید طلوع کرد 
تو دشت طلایی پروانه ها یه دختر 
میون بوته ها آروم گلارو بو می کرد 
نگاهم می کرد درد ها و رنج رفتن 
احساس می کردم خوشبخت خوشبختم 
نگاهم می کرد که زندگی چه زیباست
 آروم آروم به خواب رفتم...

صحنه ی سوم 
سر رو پای مادرم 
در رو زدن محکم.. یه هو نگاهش کردم 
چیزی نیست آروم باش ...
باورش می کردم .. با اینکه هر بار محکم تر از قبل می کوبیدن به در
باورش می کردم .. دست های گرمش .. زخم هامو بستن 
توی آخرین جنگ خورشید و سرخی ...
طلای لبخندم شد غروب رنج..
مادرم که غیب شد درب رو شکستن 
داد زدم دستای ما آلوده به قتلن 
سوزش سرنگ رو حس کردم تو دستم 
من افسرده نیستم 
....
صحنه ی چهارم 
حس می کردم از وجودم زندگی عبور کرد 
تو بند بند بودنم خورشید نفوذ کرد 
یه گوزن تو دشت پروانه ها بی حرکت 
نگاهش رو تو دوربین تفنگم فرو کرد 
ماشه رو کشیدم خورشید غروب کرد 
تفنگ رو انداختم می دویدم با ولع 
...رسیدم به جای شکارم یه آن ....بوته ها رو با دستام دادم کنار 
یه دختر افتاده بود رو بوته ها و خاک 
فشار شونه هام دستهام رو شل کرد 
هنوزم از خودم می پرسم 
من گوزن رو کشتم یا اونا به من گفتن ؟
....

Asayeshgah [Prod. Ali Sorena & Dehghan]

Ali Khoddami, known as Ali Sorena is one of the well known Iranian rappers in the past decade. As an urban journalist, his songs are mainly driven by social topics that covers cultural problems, financial challenges and reality of matter. His style of storytelling and poetry, has consistently made him ranked as one of the most influential artists of Iran's music industry.

Gavazn [Prod. Ali Sorena & Dehghan]

Ali Sorena

Recent comments

محمد خالدی

محمد خالدی

محمد خالدی

Farzad Ayyami

Related tracks