صحنه ی اول
تو فصل پرواز پلیکان ها /بعد دامنه ها سرمای خاکی باد همه جا
پوست رو می ترکوند با وزشهاش/
یه ساحل خواب رو دامن خاک
بیدار شد هر لحظه نگاه می کرد /به آسمون غرق پرواز
من زل زده بودم به شکار
به یه قاب کدر / بدا…
عجب فصلیه
❤️
تو فصل پرواز پلیکان ها
ما ذره ها بی شماریم.🪐