Kan Damladı

Arşiv Serisi - Gazeller II

Alıç Ağacı ve Kırgınlık Üzerine Bazı Meseleler - Raşit Ulaş

“Ben Fikri Şemsigil. Emekli edebiyat öğretmeniyim ve yaşlanıyorum. Ve yaşlılığın bana öğrettiği bir şey varsa eğer, o da dünyanın mucizelerle dolu bir yer olduğu. İnsanların apartmanlarda üst üste yaşaması, bisikletin sadece iki tekerlek üzerinde gidebilmesi, uçakların havalanmaları değil belki ama konmaları… Bunların hepsi birer mucize. Mucizelerin en büyüğü de ne biliyor musunuz? Yaşlanmak! Her iki tarafı ayıran çizginin tam ortasında öylece durmak. Dönüp istediğin tarafa uzun uzun bakabilmek mahareti… İster yaşama bak, ister ölüme. Bu güç bazen insana o kadar fazla geliyor ki ne yalan söyleyeyim şimdiki aklım olsa yaşlanmazdım diyorum.

Yaşlılığın iyi tarafları da var tabii. Mesela biz yaşlanan insanlar hiç istemesek bile her şeye inanmaya hazırızdır. Özellikle de mucizelere! Çünkü kalplerimiz o kadar çok hayal kırıklığıyla doludur ki, her zaman yeniden başlamayı hak ettiğimizi düşünürüz… Son düdükten önce, son bir fırsat. Volelik bir orta, bir temdit penaltısı…

Bir sabah uyandığımızda bakacağız ki, her şey değişmiş. Artık 25 yaşındayız ve yanımızda yatan 40 yıllık karımız değil, karşı apartmandaki fıstık! Ama her sabah uyandığınızda bakarsınız ki, her şey yine aynıdır… O bildik sabahlardan bir sabah…”

Güneşin Oğlu - Her An Bir Mucize Olabilir

İLS SONT EUX
İSMET ÖZEL

eser; İsmet Özel
seslendiren; İsmet Özel

Ağır ceza reisi duruşmaya girerken 
safir bir göz yapışıyor kırmızı yakasına 
kırmızı yakaları var yargıç cübbelerinin 
Fransız ihtilalelinden kalma. 
Burslu okuduğu yıllardan kalma ceza reisinin 
garip bir tarafı var 
kaşlarını çatınca bir çocukluk 
dolduruyor yüzünü 
ürkünç bir uğursuzluk 
gülümsediği sıra. 
Garip bir tarafı var valinin 
makam arabasına binerken her seferinde 
bakır bir dudak karışıyor kırmızı saçlarına 
saçlarını parmaklarıyla taradığı zamanlar 
bu dudak 
öpüyor onu hain bir yumuşaklıkla. 
Safir göz görünmüyor yargıca 
kendini valiye vermiyor bakır dudak 
görmüyor alay komutanı tekmil alırken 
gömleğine bir damla civanın sızdığını 
bir gözyaşı, bir ukde anlamı kazanarak. 
Kimse görmüyor buruşuk pardesüsüyle bir babanın 
kırılgan bir yelpaze olduğunu akşam eve girince 
karısı 
katlanmış kilimlerle uyum içinde 
kolunu büküyor, dayıyor elini yanağına 
büyük kız kanepede bu ara 
bir göl gezintisine çıkmıştır 
kelebek ölülerinden bir ırmakta 
sürüklenmektedir lisebirdeki oğlan. 
Kız için 
sırlara karışmaktır 
bir gölün ortasında olmak 
erkek kardeşi bir türlü 
varamaz herhangi bir sırra… 
İki yanında neden akar binlerce bu kelebek? 
Binlerce kanatlı çekirge neden uçar 
beyninin yukarsında? 
Evde soba yanıyor 
önce çalılar geçiyor çocukların boğazından 
sonra ağaç kökleri yırtıyor damarlarını 
bütün ailenin. 
Dışarda soğuk 
safirden, bakırdan, cıvadan bir gece uçuyor 
gece uçarken kulaklarına dokunuyor bekçinin 
bekçi 
mavi zehir şiddetinde düdük çalarak 
bir soru soruyor karanlığa 
bütün cevaplar sendedir, saklama 
diyor karanlık ona 
bekçi en saklı yerinden bir banka broşürü 
bir piyango bileti çıkarıp gösteriyor 
copunu gösteriyor lisebirdeki oğlana 
sonra acılı olduğu açıkça anlaşılan 
bir kadına bıyık buruyor 
buruk bir sabah 
başlıyor acılı olduğu 
açıkça anlaşılmayan 
dünyada. 
Ağır ceza reisi 
santa luçia söylüyor traş olurken 
maiyet memurluğundan beri aksatmadan 
yaptığı gibi vali sabah sabah 
parlatıyor 
zaten pırıl pırıl olan siyah 
kunduralarını. 
Kışlada alay komutanı 
barakaların kar altında öksüz 
duruşlarına bakarak 
susuyor, söylemiyor bildiği tek şiiri 
'güzel olan hiçbir şey hülasa edilemez' 
demiş çünkü Valéry. 
Çünkü serbest düşünme zamanı geçti artık 
şimdi mesai saati 
disiplin kurulunun toplantısı var 
arşivde sicil belgeleri damgalanacak 
tayinler imzaya girecek 
teftişe gidecek generaller 
rüya, okşayış, Tevrat 
gibi kelimeler 
gündemin dışında. 
Yurttaşlar uygunadım çalışmalarıyla 
söktüler kariha yarımküresini yerinden 
bir pusula koydular açtıkları boşluğa 
titreyen, korkak ibresiyle bu pusula 
kuzeyi gösteriyor serbest 
düşünme zamanlarında; 
safir bir göz görünce karıştırıyor yönü 
tırnaklarını yiyor bakır bir 
dudak ona yaklaşınca; 
cıvadan bir gözyaşı 
bari olsun istiyor 
bütün mesai boyunca. 
Buruşuk pardesülü adam dalgın 
gittikçe daha dalgın, elinde cetvel 
masada hesap makinesi, pusula 
yetmiyor dibe dalmasına 
bağlıyor kalın bir urganla beline 
ağır bir sandık 
salıyor kendini 
yeşil yosunların 
kırmızı balıkların 
uçan kabarcıkların 
derinliklerine 
orada 
bir sandık buluyor 
yakutlar, altınlar, pırlantalar 
adam dibe inmek için beline bağladığı 
sandığını keşfediyor dibe ulaştığında. 
Öyleyse adamın eyvah ışıdı yüreği 
eve dönmesine gerekçe 
bulamıyacak bir daha. 
Eyvah çattı kaşlarını, ayağa kalktı yargıç 
elindeki kalemi 
gülümsüyor, kıracak! 
Atıldı öne, denize doğru lisebirdeki oğlan 
denize, yakuta, entegral hesaplarına. 
Kardeşim! 
diye haykırdı ablası arkasından 
fırladı kanepeden 
kopardı kafasını bekçinin 
safirden bir baltayla. 
Anneleri 
mutfakta kalan son bakır sahanı 
alüminyum olanıyla değiştirdi. 
Mesainin bitimine on kala 
istifa etti vali 
çamurlu bir yoldan 
yayan yürüdü sınıf arkadaşı 
olan nalbantın dükkanına. 
Alay komutanı oğlu için 
otomobil satın aldı 
Mercury marka. 
Kış geçti, öksürük haplarıyla 
geçti cumartesi 
hiçbirşey söylemeyen sözlere varmak için 
herşeyin sonuna kadar söylenmesi gerekti 
incir… yarpuz… karamela… 
la havle ve la kuvvete illa billah. 

(1981)
 
İsmet Özel


İls Sont Eux (1981)

ÇAĞDAŞ BİR ÜRPERTİ
İSMET ÖZEL

eser; İsmet Özel
seslendiren; İsmet Özel

Anarak buruşuk memelerini bezgin günlerin
geçiyordum hüznün arkalarından
döşümde şehrin ahengini bozan ay resimleri
ve geceyi korkutarak durduran
tasarımlar.
Geçtim kara yağlar sürünerek
kara yağlar sürünerek büyüdüm
cani bir kadınla yattım ve beynim
kırık bir suyun yüzünde yorgun
yürüdüm.
Ki asfalt orada
bitiyordu
orada romorklar
kalay ve manganez ölüleri
şehrin derin iskeletini sarsıyordu.
Yırtık tüller halinde yağan yağmur
boğazımdaki havlayış karartısı
piyango gişeleri.
Ve asfalt orada
ve asfalt cinsel kavramlarla
halkların kalkışını anlatıyordu
onların çavlanını durdurmak için
suçlar, kocamış kuşlar bulundu
koynum bir yangın çıkartıp
siniyordu koynuma.
Kadınlar geçiyordu doğurgan - ve diri kızlar
turfanda yalnızlıklar almak için dünyadan
ve ben gövdemi denkleştirmek için doğaya
dineldim
dineldim
dineldim
aşk ; içerimdeki ergen ölüsünü uğraştırıyordu.

Demek ki benim
sivil, dayanılmaz bir yüreğim vardır
demek ki
başka bir kasabada koyup gitmek dudaklarımı
ürkekliğimi başka bir denize dökmek
kolaydır.
Bir kahkaha soğutur yüzlerini
uzakta silah tutan sivillerin.
Çığlıklarının kuraklığı duyulur
taşraların kuşlu yastıklarında ağlayan
çarşaf bağlayan kızların.
Zedelenmiş ıtır kokuları duyulur
ve kana karışan kaynar vakti gecenin
ve polisin ve bezzazların vakti
ve tomurcuklanan bir yerimin
demek ki benim haylaz ve militan
bir yüreğim.

Böylece dingin bir kaşıntı gibi açılır dünyaya
benzi aldanışsız ağaran dünya
hınçlar ve revolverler uçuşur
kabuklu yüreklerinden bazı adamların.
Dikkat, kan
bıngıldıyor
yine senin sıranı atlamıyorum
koynun güneşe çarptığında yara
geniş bir yara yapışıyor sevdama.
Ve artık anlatmak için yeryüzünün tuğlalarını
seni anlatıyorum
abanmak geçiyor içimden gövdenin küllerine
sana çatlarcasına inanıyorum
çünkü kopartarak geliyorsun göğün zağarlarını
canevinde tortop umudu aydınlığın.
Yüzümü kınından çıkaran sensin
pencereyi getiren aklıma
sanki güzmüş
sevecenliğe sarınmak istiyormuş gibi
sanki canım
yüzümü sensin biriktiren kitaplara.
Çocuklar sinemada bir atlı alkışlıyor
bu yüzden seviyorum seni
bizimkiler bu yüzden yeniyor ötekileri
ve karnının kurşun işleyen karanlığı
hüznün namusunu savunan ellerin
Fidel Castro'yu övüyor bana
bunun için.
Benliğim kurtlanmış bir çocuğu
sıkıştıradursun beynimde
yengiyi yabanca söken
avucunun
avucunun böğürtlenlerine abanmak istiyor canım
böyle geçiyor içimden.

1965

Çağdaş Bir Ürperti (1965)

Ölü mü denir şimdi onlara
Durmuş kalbleri çoktan
Ölü mü denir şimdi onlara
Kımıldamıyor gözbebekleri
Ölü mü denir peki
En büyük limanlara demirlemiş
En büyük gemiler gibi
Kımıldamıyor gözbebekleri
Ölü mü denir şimdi onlara.

Suratları gergin
Suratları kararlı
Belli ki çok beklemişler
Kabuğundan çıkan bir portakal gibi gelen sabahı
Suratları gergin
Bir savaş alanına benziyor suratları
Dudakları nemli
Son defa kendi etini öpüp
Yani son defa gerçek bir insan etini
Hazla kapanmışlar öyle
Geçirmiyor gövdeleri soğuğu
Geçirmiyor sıcağı da
Ve ikiye ayrılmış bir nehir gibi bacakları
Akıyorlar sonsuza
Ölü mü denir şimdi onlara.

Kimse hüzünlü olmasın
Sırası değil hüznün daha
Bir gün bir şehrin alanında
Bir mermer yığınının gözlerine
Omuzlarına düşerse bir çınar yaprağı
Hüzünlensin yaşayanlar o zaman
Sırası değil hüznün daha.

Öylesine sıkılmış ki yumrukları
İyice sıkılsın yumruklar
Saklansın diye bir armağan gibi bu katılık
Öylesine sıkılmış ki yumrukları
Kimse hüzünlü olmasın
Kimse hüzünlü olmasın diye
Sırası değil hüznün daha.

Unutulsun bir gövdeye duyulan hasret
Unutulsun bu alışılmış duyarlık
O kadar sade, o kadar kalabalık ki
Unutulmaya değer onların insan gövdeleri
Ve unutulmalı mutlaka
Dolsunlar diye yüreklere
Dolsunlar damarlara.

Ölü mü denir
Ölü mü denir şimdi onlara.


Edip Cansever - Ölü Mü Denir (Yorum;  Eser Gökay)

Nutuk : Yunus Emre Kuddise Sırruh
Beste : Hâfız Nezih Tolan
Makâm : Uşşak
Usûl : Sofyan

Bilmem n'ideyim
Aşkın elinden
Kande gideyim
Aşkın elinden

Meskenim dağlar
Gözyaşım çağlar
Durmaz kan ağlar
Aşkın elinden

Kaddim yây oldu
Bağrım nây oldu
İşim vây oldu
Aşkın elinden

Dinle zârımı
Kodum ârımı
Verdim serimi
Aşkın elinden

Vârım vereyim
Kadre ereyim
Uryân olayım
Aşkın elinden

Yûnus'un sözü
Köz olmuş özü
Kan ağlar gözü
Aşkın elinden

Bilmem Nideyim Aşkın Elinden - Uşşak ilahi

Âsitâne-i Hazret-i Nureddin Cerrâhî'de, 19 mart 1983 tarihinde, Muzaffer Efendi Hazretlerinin riyâsetindeki meşk meclisinde okunmuşdur.

Nutuk : Azîz Mahmûd Hüdâyî Kuddise Sırruh
Beste : Zekâî Dede 
Makam : Ferahnâk
Usul : Düyek

Benim maksûdum âlemde değildir lâkin illâ Hû
Bu benim derdime dermân değildir lâkin illâ Hû

Değildir hûrî vü gılmân ne cennet köşkü ne rıdvân
Bu benim gönlüme sultân değildir lâkin illâ Hû

Anın nakş-ı hayâlinden cihân bir zerre olmuşdur
Nazar etsen o zerreden görünmez lâkin illâ Hû

Hüdâyî sen eğer idrak edersen fânî dünyâyı
Bu sözün sırrına kimse eremez lâkin illâ Hû

Mesk1984-03-19-WV2.mp3

Benim Maksûdum Âlemde Değildir Lâkin İllâ Hû - Ferahnak ilahi

YAŞAYANLAR

V1
Yaşıyoruz yaşanacak ne varsa 
Taşıyor kalbimiz güneşin dağlardan taşırdığı bir sabahla 
Sabır yok ve elbette aşk da 
Bitmeyen -ah- aile kavgaları, kitap ve günahlardan hangine sövsek
Bize nasıl bir havayı soluduğumuzu
Ve özgür olmadığımızı kakışlamakta 

Yaşıyoruz bilmem niye 
Biri anlatsın bana yaşayacak ne varsa 
Çevirip sorsun niye yaşadığını bilmeksizin yaşayan bir yaşayana 
Yoksa karışmam barışamaz
Yaşamakla yeşeren ağaçlar gökle
Ânı yaşa diyeceksen sus
Anılarla yaşayanların saatleri dönmez

Böyleyim ne diyim
Çünkü çok uzaktan bile gelse silah sesleri
Belirir bütün kabzalarda bilirim şu garip parmaklarımın izleri
Bir çocuk ağlıyor dünyanın bilmediğim bir yerinde suç benim
Suç benim çünkü suçluyum
Birazdan öleceğim derdim de

Allahtan kurumayı bekler iki gömlek ve bir pantolonum
Allahtan sabaha da az kaldı ve ben yorulduğunu bilen bir yorgunum
Yoksa yok tavandan sarkmaktan çekincesi bu çamaşır ipinin
Sizi gidi yaşayanlar ne de çok seversiniz intiharlı cümlelerin hepini

NAKARAT
Sizi gidi yaşayanlar siz şairlere ilham, katillere umut verdiniz
Sizi gidi yaşayanlar yaşanacak ne varsa artık onları unut derdiniz
Sizi gidi yaşayanlar sizin gibi olmayan herkese bir hudut çizdiniz
Silâhı gizleyip bir daha ölmeyecek katillerin içine huzur serptiniz
Sizi gidi yaşayanlar siz şairlere ilham, katillere umut verdiniz
Sizi gidi yaşayanlar sizin elinizdeydi bu kabza bu tetik halbuki
Sizi gidi yaşayanlar çocuk öldü, çiçek soldu, sizse susup kaldınız
Kusursuz deyip kusru gizleyip usülsüzlüklerinize isim verdiniz

V2
Bak yaşamakta bir köpek
Bir parça ekmek için dil döker
Attığın tekme için kin gütmez
Kaldığı yerden yine yaşar gider
Bak yaşamakta bir güvercin
Uçabiliyor özgürce ne güzel değil mi?
(Niçin?) Kırıntı bulmak ve sevişmek için bir başka güvercinle sürekli tabii ki
Bak yaşamakta bir sinek, tuvalette
Müdürle işçinin aynı anda girdiği
Bir fabrikadaki tuvalette
"Pisliğe sonra da bize konuyorlar" diye yakınıyor müdür
Ah bu sinekler"
"Hayvan aç, aç" diyor işçi (hah) gülerekten
Bak yaşamakta hayvan çiftliğindeki domuzlar
Yaşamak buysa
Yaşıyor yaşaması emredilen, ölmesi emredilene dek en yeniden
Benimse bakmayın sakın ellerime, silâh, kaşık, kalem var el yerine
Karşımdaysa vurulmayı bekleyen bir kadın, gözlerini yumuyor giderek
Sonra yine orada çöpe gidecek bir yemek, sonra boş bir kâğıt, bir emek?

Bak yaşamakta bir beşer (bak, bak, bak, bak) kin güder eğer fazla bakarsan
Bakma
Bomboş kâğıtlar okuyor
Sonra ağzını yemeğine değil yemeğini ağzına götürüyor, amma yok annesinin tembihi aklında
Ağlıyor yemekler arkasından (cık cık cık)

Şimdi diyelim ki karaladım kâğıtları, yanıtladım soruları, misal bir şarkı yazdım
Hadi diyelim ki daldırdım kaşığı, yiyeceğim kadar yedim, kalanını da attım
Diyelim ki tetiğe de bastım, gözüm kapalı, kalbimde bir mühür, kararlı
Sizi gidi yaşayanlar, ne de çok seversiniz arabesk şarkıları

NAKARAT

ÇIKIŞ
Sizi gidi yaşayanlar siz şairlere ilham, katillere umut verdiniz
Sizi gidi yaşayanlar sizin elinizdeydi bu kabza bu tetik halbuki
Sizi gidi yaşayanlar çocuk öldü, çiçek soldu, sizse susup kaldınız


Altyapı ve Prodüksiyon: kvl

Albümü indirmek için:
https://yadi.sk/d/gnB5cXVnnRpoAg

devletli nesnedir aşk

06- Yaşayanlar

Edip Cansever - Kar Yangını
Seslendiren: İsmet ÖZEL
Fotoğraf: Hunters in the Snow - Pieter Bruegel the Elder (1565)
Soundtrack : Written On the Sky - Max Richter


Edip Cansever - Kar Yangını

Neden bu kadar kar, bu kadar yıl, bu kadar yağış?
Bu kadar uzaklardan nedir bu kadar gelen?
Bir uzun çan kulesi bembeyaz Samatya'da
Bir oğlan bir martıyla upuzun seviştiğinden
Yaslı bir kadın gibi gözleri kendine bakan,
Kendine baktıkça da çocukları olan hüzünden. 

Belki bir söz yığını, yıllar var konuşulmamış,
Çıkarlar kar yangını her biri duyduğu yerden,
Yüzleri, saçlarıyla, bir de gözbebekleri,
Asılırlar boşluğa çocuksu seslerinden,
Birtakım dünyalarla önce ve güzel
Kış güneşi, sarmaşık, kim ne anlıyor sanki ölümden? 

O yanık ikindiler, sonrasız loş gecelerden,
Üstlerinde bir sürü çocuk gözleri.
Tutuşurlar ne zaman karların ateşinden
Bir ölüm kadar şaştığımız onlar ve kendileri
Yani bu dünyanın en yılgın havarileri
Orada çan kulesi bembeyaz öldüğünden... 

Edip Cansever - ( 1928 - 1986 )

Disconnect (Henry Alex Rubin's Original Motion Picture Soundtrac

Edip Cansever - Kar Yangını [Seslendiren : İsmet ÖZEL]

bakın bilenmiyorum artık,
üzerime düşeni sırtlıyorum.
bakın vaziyetinden memnun bir mağduru oynuyorum burada.
burada ben, çünküler, oysalar, keşkeler demekteyim sürekli.
dünya, ince damarlarımdan gaddarca zerk edilmiyor da,
beni sevgimle överek öldürüyor.
çünkü, yılların el sürmediği yanlarım var,
yaralarla karışık bendlerim.
yerinde saymaya inançlıyım,
vapurda el sallayamamaya.
çünkü düşman, sayıca üstün
sayıca üstünkörü.

Güneşin Oğlu - Her An Bir Mucize Olabilir

alperkamu

Related tracks