Name: Dialogue Box - Kebrit (2018 Feb 3) / دیالوگ باکس - کبریت by Aminologue in New private playlist
Duration: 24 min 55 s
Description: نوشته و صدا: احسان عبدی پور

آدم کلا دیر میفهمد آدم نبرد میکند برای هیچ برای باد

خیله خب میتونیم بریم خونه هامون

عاااااااااللللی بود مثل بقیه آثار. ،

تف بهت جمیله که گاییدیشون💀

عشق کلا یک چیز دیگریس ...

New private playlist

پادکست
"ذبیح"

ذبی خوابش برده بود. نشستم به تماشای ستاره تک افتاده ته آسمون. گفتم یه قصه بگو بخوابم قارداش.
ستاره گفت: و روز هست، و شب هست، و ساعات نفرین. ساعات نفرین نه شبند نه روز. نه خوابی نه بیدار. گم می‌شوی در هزارتوی ذهنت، تا کی کسی پیدایت کند، به تازیانه‌ای، یا بوسه‌ای، یا قرص سبز رنگی. خلاص.
•
حامی این پادکست “فرش تهران” است.
Tehran Carpet با همکاری ShowCaseCo ارائه دهنده‌ی خدمات فروش فرش‌های دستبافت و ماشینی در ایران و سراسر دنیا می‌باشد.
برای کسب اطلاعت بیشتر به وب‌سایت‌های ذیل مراجعه نمایید.
www.TehranCarpet.ir
www.ShowCaseCarpet.com
•
نویسنده: حمید سلیمی
گوینده: محمود سرمدی
تدوین، میکس و مستر: بهنام بازیار
•
موسیقی:
سبزه - خالو قنبر
سنج و دمام - حبیب مفتاح
خوش آن ساعت - محمدرضا شجریان
بوشهر و ماتم

«تمامی پادکست‌ها را می‌توانید در سایت، کانال تلگرام و کلیه‌ی پلتفرم‌های پادکست، بنام محمود سرمدی بشنوید.»

ارادتمند محمود سرمدی
نهم فروردین ماه 1400

#محمود_سرمدی #حمیدسلیمی #پادکست #خالو_قنبر #حبیب_مفتاح

Mahmood Sarmadi

Zabi

حیدو هدایتی-سو

محسن نامجو-رضا عطاران-ترش و شیرین

Shirin شیرین شیرینم  نامجو

گیتار، تنظیم، میکس ومسترینگ :
کاوه نیک‌قدم

متن ترانه:  
زنه وارش باز اخیابانه ...دیوانه بارانه آسمانه
همه جاجیگا تاسیانه...می دیل پوره تی دیل گورخانه
تی چوم سو بوشو می دیل بی قرار
اما پیاده ا دونیا سوار
تی پا تلس بزه می باله بدار
زمستان شه ایه باز بهار طاقت باوار طاقت باوار
زمستان شه سیل باران شه برف وبوران شه کورغوغو کلاج کشکرته غار و غوران شه
باباخان تیرکمان زنه آسمانه
حاج حاجی پوشت بام ور آوازه خوانه
((گول پامچال گول پامچال بیرون بیه ...بیرون بیه ...فصل بهاره...عزیز موقع کاره...))

معنی ترانه :

دوباره تو این خیابون بارون میباره
بارون تند آسمون
همه جا رو غم گرفته
دل من پره و تو دلت داره مثل رعد و برق صدا میکنه
تو چشات کم سو شده و دل من بیقرار
ما پیاده ایم و این دنیا سوار
پاهات تاول زده دستمو نگهدار
زمستون میره و دوباره بهار میاد طاقت بیار طاقت بیار
زمستون میره بارون سیل آسا تموم میشه برف و بوران میگذره
جغدها و کلاغها و زاغها میرن
رنگین کمون میزنه تو این آسمون
و پرستوها رو پشت بوم آواز میخونن
((گل پامچال بیرون بیا ...بیرون بیا ...فصل بهاره...عزیز موقع کاره...))

تاسیان - کاوه نیک قدم /Kaveh Nikghadam - Tasian

به‌دنبال پری‌ام
همان دلدار فایز
همان مجنون که عاشقی‌اش سال‌هاست بر‌ زبانِ مردمان پیرِ جنوب جاری است، همانکه داستان عشق‌اش زیر‌ِِ لبِ زنان ورار می‌شود و در حنجره‌ی مردان شروه…
منوچهر آتشی می‌نویسد:
در کوچه های بندر پیرار
و از بام قهوه‌خانه کاکی
که روی تیرهای فرسوده کج شده است 
آواز های غمناکی 
با وزوز مگس‌ها آمیخته‌‌ست
فایز همیشه آنجا، آن‌گوشه، می‌نشست
و رو به غرفه‌ی کلیسای ارمن‌ها می‌خواند:
پری ‌پیکر بت عیسی پرستم
ز یک نظاره دل بردی ز دستم…
پایه‌ی ملودی این اثر برگرفته از موسیقی بومی شمال استان بوشهر می‌باشد.
کپشن: بردیا بهرام نژاد
———-
پریزاد کاری از: آشو عاشوری
ضبط و تنظیم: محسن برزگر

PERIZAD

نوشته و صدا: احسان عبدی پور

DialogueBox;

Kebrit

Dialogue Box - Kebrit (2018 Feb 3) / دیالوگ باکس - کبریت

نویسنده : احسان عبدی پور
دیالوگ باکس

Doko  دوکو

قصه جیجو احسان عبدی پور

احسان عبدی پور .استرالیامینی اپیزود1

محسن نامجو ـ دلبر که جان فرسود از او | Mohsen Namjoo - Delbar Ke Jan Farsood

music

dele divoone arash eshghi

این داستان در شماره‌ی سوم مجله‌ی سان (تیرماه ۱۳۹۸) به چاپ رسیده است.
اگر جماهیر هنوز در اتحاد بودند و کاپیتالیسم قدغن و ممنوعه نمی‌شد، اگر روس‌ها کار به کارِ ملاک‌ها و سرمایه‌دارها نداشتند و از ایروان و باکو کوچشان نمی‌دادند به سرزمین‌های مجاور، حالا روند سکونت و یکجانشینیِ من در تهران طور دیگری بود. باید از جام بلند بشوم. نه در معنای بپا خواستن، در معنیِ رفتن و ترک گفتن. باید هنوز موعدم نرسیده، خانه‌ام که یک چیزِ موقرِ جامانده از معماریِ پهلوی دوم است را بگذارم و بروم. من این‌همه سال اجاره‌نشین بوده‌ام، اما اولین‌بار است برمی‌دارم می‌نویسم خانه‌ام. خانهٔ مردم است، می‌دانم، ولی می‌نویسم خانه‌ام. چون این خانه نیمه جان و خسته بود که مادام سوکیازیان کلیدش را داد دستم. هست، عکس‌هاش هست. خودش هفتاد و هفت سالش بود و خانه پنجاه و هفت سال. الان که حرف می‌زنم شده یک خانه شصت ساله. دقیق. نه همینطوری حدودی بگویم شصت سال، که منظورم این باشد که خیلی زیاد، نه، دقیق هزار و سیصد و سی و هفت ساخته شده. سندش هست…

The House in Sanaei خانه‌ی سنایی | احسان عبدی پور

MalekMasoodi, Perkins, Yaghma

شو دراز و مه بلند دل نیگره جا 
خُم رَوُم به غریبی 
رَم نیگره پا 

سی چی قیمتیه، قدرس ندونی 
شوِ مَه 
فصل بهار
عهد جووونی



یار شو دراز و مه بلند (آی) دل نیگره جا
آی خم رَوُم به غریبی (ای عزیز دلم) رم نیگره پا
(آی) سه چیه قیمتیه، قدرس ندونی (بلالی بلال)
شو مه فصل بهار، عهد جوونی (دی بلال)
بلال بلال بازم بلال بلالم دی بلال
به خدا کبابم دی بلال
شب دراز و ماه بلند
یار شب طولانی و ماه بالاست (آی) دل آروم نمی گیره
(آی) میخوام برم به غریبی (ای عزیز دلم) راهم نمیگیره پا (پا میل رفتن نداره)
(آی) سه چیزن که قیمتی هستن، قدرش رو نمی دونی (بلالی بلال)
شب مهتاب، فصل بهار، دوره ی جوانی (دی بلال)
بلال بلال بازم بلال بلالم دی بلال
به خدا کبابم دی بلال


"تقدیم به خورزمار"

دی بلال

ريشه در خاک؛ شعر و صدای جاودان فريدون مشیری

 تو از این دشت خشک تشنه روزی کوچ خواهی کرد
و اشک من ترا بدرود خواهد گفت.
نگاهت تلخ و افسرده است.
دلت را خار خار نا امیدی سخت آزرده است.
غم این نابسامانی همه توش و توانت را ز تن برده است.
تو با خون و عرق این جنگل پژمرده را رنگ و رمق دادی.
تو با دست تهی با آن همه توفان بنیان کن در افتادی.
تو را کوچیدن از این خاک، دل بر کندن از جان است.
تو را با برگ برگ این چمن پیوند پنهان است.
تو را این ابر ظلمت گستر بی رحم بی باران،
تو را این خشکسالی های پی در پی،
تو را از نیمه ره بر گشتن یاران،
تو را تزویر غمخواران ز پا افکند.
تو را هنگامه شوم شغالان،
بانگ بی تعطیل زاغان،
در ستوه آورد.
تو با پیشانی پاک نجیب خویش،
که از آن سوی گندمزار
طلوع با شکوهش خوشتر از صد تاج خورشید است؛
تو با آن گونه های سوخته از آفتاب دشت،
تو با آن چهره افروخته از آتش غیرت،
که در چشمان من والاتر از صد جام جمشید است،
تو با چشمان غمباری،
که روزی چشمه جوشان شادی بود،
و اینک حسرت و افسوس بر آن سایه افکنده ست،
خواهی رفت.
و اشک من ترا بدروردخواهد گفت.
من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشق این خاک اگر آلوده یا پاکم.
من اینجا تا نفس باقیست می مانم.
من از اینجا چه می خواهم، نمی دانم.
امید روشنائی گر چه در این تیره گیها نیست؛
من اینجا باز در این دشت خشک تشنه می رانم.
من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی،
گل بر می افشانم.
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه چون خورشید،
سرود فتح می خوانم.
و می دانم
تو روزی باز خواهی گشت....

Fereydoon Moshiri-فریدون مشیری

من روسپیِ آتنی
که بیم‌اش نیست بهـر چون تویی باشد
تو بهـر آتن اما 
کاش سقراط باشی…

Dialogue Box - Kebrit (2018 Feb 3) / دیالوگ باکس - کبریت

Aminologue

Recent comments

davood Hoseini

A𝐣𝐚𝐛

shayan

A𝐣𝐚𝐛

Related tracks