The way you play setar is very touching! I love your work!

"In The Wind's Hand"  Tanbour: Kourosh Shokouhi Tonbak : Soheil Razaghi

[Setar Improvisation] سال‌ها

Live in Shahkelid Foundation (Tehran 2022)

Track06 - Live in Tehran

Hejroon

به کبریاییِ بارانی‌ات قسم دریا!
وقتی که با صخره عشق می‌کنی
کندوی دخترانِ دانشجوی لاغرِ کلاس
از پشتِ نرده‌های عسل
آتش به جانِ باد بیفتد
پروانه پس داده

گردن به دار و ندارِ آزادی‌ات وطن
وقتی کشیده می‌شود ناخن‌هات
وقتی کبود می‌شود پاهات
سوت می‌کشد هروئین
مست می‌کند ساطور
باید که نشئه کنی
باید که پاره کنی
خون تُف کنی به کثافت
خون تُف کنی به کثافت
پروانه پس داده

در میدانِ انقلاب
معشوقه‌هایی که از دست‌های هم رهایی نیافتند
طورِ دیگری چشم‌هایشان را حُقنه می‌کنند به شهید
و شهید خسرو روزبهانِ نگاهت
کرمانِ لبت
تهرانِ بوسه‌هات
پروانه پس داده


عصیان به پای باد بپاشی و لِی‌لِی کنی دریا
سرسامِ واسطه از آسمان اگر بارید
از دخترانِ تنت
بالا که می‌روی
افسارِ موج می‌دهی از کف اگر که باد
دامنت را بزند بالا شبی که مست
چشمش به جانِ ماه بیفتد
بهلولی‌ات کند

پس هیچ وقت
وقتی که از بزرگراهی شهید
می‌رسی به خیابانی شهید
و کوچه‌های شهید را
دانه‌دانه جمع می‌کنی از سنگفرشِ خیابان
شکافِ بازِ گلنارهای نفت را
بهمن‌های پنجاه و هفت را
               جوانی رفت را
              جوانی رفت را
بده ساقی میِ باقی که در جنّت نخواهی یافت را
                                      نخواهی یافت را
پروانه پس داده

و زیرِ پل
و با دمپایی‌اش
پروانه‌وارِ زرورق  قاشق  ابودریا
مقرنس‌ها و اُرسی‌ها و دالان‌ها
نجومِ ثاقبِ پا در هوای مستِ هرجایی
ستونِ آسمان‌هایی که تا بر پنجه می‌آیی
ثریا طاسکِ اسبِ سفیدت می‌کند آهنگِ بالاتر
مصیبت رفت
صدا بارید
حدیثِ تشنگی‌ها را
سر به ساحل‌کوب و دریاوار
جرعه‌جرعه تا خطِ بغداد می‌پویند
بزن! 
افیونیِ محراب‌های مثنوی!
شب‌گیسِ گندابه!  ابودریا!
بزن بر بی‌کرانِ سینه‌ات
کوه از کمر افتاد
بزن اصحابُنا
محرابیِ قبله / قبیله / قالی و لاله!
عاشقی مضراب می‌خواهد
الفبا     لافِ تو
لنگر     نگاهت
کوه هم
عصیانِ تنهایی‌ست
عاشقی محراب می‌خواهد ابودریا!

دی شیخ با چراغ گرفته‌ست اسلحه       باتومِ برق‌برقیِ پاهاتم آرزوست
مینای واژگونۀ دریاست چشمِ تو       آوارگیِ کوچ و خیابانم آرزوست
دیشب
وقتی که توی سرم تیغ می‌کشید
آن زن که جنگ دلش را جیغ می‌کشید گفته‌ست:
جنگ
جنگ
چقدر باشکوه است چشم‌های تو!
چشم‌ها گاهی       توی هوا پاها
دست‌ها گاهی       با سیم می‌بُرند دست‌ها
اندام‌های شهید را
با دست های خود رها کنیم زیرِ اطلسی‌های مقدّس 
تا گلایل‌های سیاه بالا بیاورند و ببوسند خاکِ تلخ را
باید بنان بخواند و سربازهای جنگِ دوّم با تانک‌های سرخ عکس بگیرند 
سربازها بخندند
باید بنان بخواند و آن الهۀ ناز
خون دست و پا کند برای زخم‌های شهید
بنان بخواند و سربازها بخندند
چقدر بهار است چشم‌های تو


سرگرمِ پخشِ غروب باشی و لِی‌لِی کنی دریا
پروینِ پاره‌پارۀ نَسرانِ طائرم
عسل بزنی   بِکِشی   پاره کنی
عسل‌ها را پاره کنی
عسل‌ها را پاره‌پاره کنی
از چشم‌های دخترش نیش بِکِشی گاهی
کندو کنی کتاب‌های برآماسیدۀ سالوس
با دست‌های خودت خیس بکنی جایت    تنهایی بِکِشی
                                                    عسل بزنی
                                             بِکِشی بِکِشی  پاره کنی
                                             عسل‌ها را پاره‌پاره کنی
                                                  شمشیر بکشی
                                                    ساده کنی
                                          ساده کنی با برابرت مخرج
                                                  صورت بزنی
                                                  ضرب کنی
                                             تفریق بکشی گاهی

و گاهی «گاهی» خودش پیش می‌آید تو را
پل‌ها خراب می‌شوند آن روز
دانشگاه بالا می‌آورد آن شب
فردا
کلاس‌ها بوی خون می‌دهد    گاهی
                                     چقدر مجسّمه‌های فردوسی قشنگ است
                                     چقدر فاضلاب‌های تهران کثیف است
                                     چقدر شاعرهای غزنوی بزرگند
                                     چقدر شاشِ آقای رضاشاه مهم است

ابودریا

«رگ» شعری است از سهند آقایی. «چشمانِ ببرِ بی‌‌وطن، آتش!/ دانشگاه را ببندید لطفن!/ کندوی کلاس‌ها آتش!/ غَرَض را با تو راه‌رفتن است جانا!/ لگد کن این شعرها را/ کمانچه‌ها آتش!/ دورِهمی‌های این بچّه‌شمن‌های بیهُده‌سَر، آتش!/ انجمن‌های توّابِ اتاقک‌های اصلاحات،/ سرودِ آنکه تیربارانِ کوچه‌های شهید شد، آتش!/ کتابخانه‌ها در اولویّت‌اند،/ روزنامه‌ها آتش!/ پورشه‌های اندرزگو،/ نشمه‌خانه‌ها آتش!»
متن کامل شعر «رگ» را در این آدرس بخوانید:
http://manjanigh.org/?p=1556

رگ. شعر و صدای سهند آقایی

ليالي - الشيخ أحمد برين

Tariqy

Sherine Abdel Wahab -Keda  كده - شيرين عبد الوهاب

براي آن روزها و پيرمرد ساعت فروش چهارراه وليعصر

Track06 - Live in Tehran

Amir Asadi

Recent comments

SKYGAP

Related tracks