شاید بیاید، آنگاه که برای آمدنش دیر شده باشد...آنگاه که دیگر چشمی انتظارش را نمیکشد...💔🚶🏻‍♀️

ولی گریستن نتوانستم نه پیش دوست نه در حضور غریبه

هنوزم براهنی و صبح جمعه

کاش لیاقت دلتنگیمو داشت ...

podcast

You did not return either

Kābin & Haleh Seyfizadeh - Mara Bekhan.mp3

انقدر این آهنگ (مخصوصا ورژن تک‌خوانی اینستاگرامش) رو دوست داشتم که با اینکه تایم آپلودم اینجا پر شده بود، گشتم و یکی از آهنگ های قدیمی رو پاک کردم که اینو بذارم

حتما توصیه می‌کنم کسایی که ویدیو کوتاه شده این اهنگ رو توی اینستاگرام ندیدن از دست ندن، که بی‌نظیر هست

لینک ویدیو اینستاگرام: 
https://www.instagram.com/tv/CWogg9LsnlO/?utm_medium=copy_link

@ardavanhatami

کوچک جنگلی
آهنگساز: سیدمحمد میرزمانی 
خواننده ی کُر: شقایق باقری
تنظیم کننده، خواننده و ‌نوازنده: اردوان حاتمی

-------------------------
چقدر جنگلا خوسی، ملت واسی، خستا نبوسی؟
می جان جانانا.. ترا گوما میرزا کوچیک خانا

خدا دانه؛ که من نتانم خفتن از ترس دشمن
می دیل آویزانا! ترا گوما میرزا کوچیک خانا

چرا زودتر نایی؟ تندتر نایی؟ تنها بنایی؛ گیلان ویرانا؟
ترا گوما میرزا کوچیک خانا

اما رشت جغلان، ایسیم تی قربان، کنیم امی جانا، تی پا جیر قربانا

ترجمه:
چقدر در جنگل برای مردم می خوابی، خسته نشدی؟
جان جانانم... با توام ای میرزا کوچک خان

خدا می داند؛ که من نمی توانم از ترس دشمن بخوابم
دلم آویزان است! با توام ای میرزا کوچک خان

چرا زودتر نمی آیی؟ تندتر نمی آیی؟ تنها گذاشتی؛ 
گیلان ویران را.. با توام ای میرزا کوچک خان

اما بچه های رشت، قربانت می رویم، جانمان را زیر پایت قربانی می کنیم

Ardavan Hatami

Ardavan Hatami - Mirza koochakkhan / میرزا کوچک خان - اردوان حاتمی

قطعه ی گیلکی سیاه ابران - با لهجه ی شرق گیلان
ترانه ی کار از زنده یاد مهندس کریمی
با آیفون امید ضبط شده ، خونه ی امید اینااا ...

Siiaa Abraan

Rehearsing  -   Recorded on iPhone
Original song by Sima Bina

Shah Sanam | Sepideh Vahidi

Voice of Kim Gordon
Excerpt from the video interview for Huck Magazine (2017)
Image: Ash Drawing II. (Detail), Gabor Stark, 2024

---

I went to see John Cage 
When I was ten

It puzzled me
It kept me up at night
I got a fever

I couldn’t stop thinking about it though
All sort of isolated piano tones
That hung in the air

It’s just something that always gnawed at me 
Like, why was everything so spread out?
Why was the sound all spread out?
And how did he get all these people 
To keep quiet and listen to him?

Why was everything so spread out?
Why was the sound all spread out?

How did he get all these people 
To keep quiet 
And listen to him?

You like space in music?
Depends on the politics

spread out

شتاب کردم که آفتاب بیاید
نیامد
دویدم از پیِ دیوانه‌ای که گیسوانِ بلوطش را به سِحرِ گرمِ مرمرِ لُمبرهایش می ریخت
که آفتاب بیاید
نیامد
به روی کاغذ و دیوار و سنگ و خاک نوشتم که تا نوشته بخوانند
که آفتاب بیاید
نیامد
چو گرگ زوزه کشیدم، چو پوزه در شکمِ روزگارِ خویش دویدم، دریدم
شبانه روز دریدم، دریدم
که آفتاب بیاید
نیامد
چه عهدِ شومِ غریبی! زمانه صاحبِ سگ؛ من سگش
چو راندم از درِ خانه ز پشت بامِ وفاداری درون خانه پریدم که آفتاب بیاید
نیامد
کشیده‌ها به رُخانم زدم به خلوتِ پستو
چو آمدم به خیابان
دو گونه را چُنان گدازه‌ی پولاد سوی خلق گرفتم که آفتاب بیاید
نیامد
اگرچه هق هقم از خواب، خوابِ تلخ برآشفت خوابِ خسته و شیرین بچه‌های جهان را
ولی گریستن نتوانستم
نه پیشِ دوست نه در حضور غریبه نه کنجِ خلوتِ خود گریستن نتوانستم
که آفتاب بیاید
نیامد.

"رضا براهنی"

رضا براهنی ـ که آفتاب بیاید، نیامد.mp3

فروغ‌الزمان فرخزاد (زادۀ ۸ دی[۱]، ۱۳۱۳ - درگذشته ۲۴ بهمن، ۱۳۴۵) شاعر معاصر ایرانی است. وی پنج دفتر شعر منتشر کرد که از نمونه‌های قابل توجه شعر معاصر فارسی هستند. فروغ فرخزاد در ۳۲ سالگی بر اثر تصادف اتومبیل درگذشت. فروغ با مجموعه‌های «اسیر»، «دیوار» و «عصیان» در قالب شعر نیمایی کار خود را آغاز کرد. سپس آشنایی با ابراهیم گلستان نویسنده و فیلمساز سرشناس ایرانی و همکاری با او، موجب تحول فکری و ادبی در فروغ شد. وی در بازگشت دوباره به شعر، با انتشار مجموعه «تولدی دیگر» تحسین گسترده‌ای را برانگیخت، سپس مجموعه «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» را منتشر کرد تا جایگاه خود را در شعر معاصر ایران به عنوان شاعری بزرگ تثبیت نماید. بعد از نیما یوشیج فروغ، در کنار احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث و سهراب سپهری از پیشگامان شعر معاصر فارسی است. نمونه‌های برجسته و اوج شعر نوی فارسی در آثار فروغ و شاملو پدیدار گردید.

و این منم
زنی تنها
در آستانه فصلی سرد
در ابتدای درک هستی آلوده ی زمین
و یأس ساده و غمناک اسمان
و ناتوانی این دستهای سیمانی
 
زمان گذشت
زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت
 ساعت چهار بار نواخت
امروز روز اول دی ماه است
من راز فصلها را میدانم
و حرف لحظه ها را میفهمم
نجات دهنده در گور خفته است
و خاک ، خاک پذیرنده
اشارتیست به آرامش
 
زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت
  
در کوچه باد میآمد
در کوچه باد میآمد
و من به جفت گیری گلها میاندیشم
به غنچه هایی با ساقهای لاغر کم خون
و این زمان خسته ی مسلول
و مردی از کنار درختان خیس می گذرد
مردی که رشته های آبی رگهایش
مانند مارهای مرده از دو سوی گلو گاهش
بالا خزیده اند و در شقیقه های منقلبش آن هجای خونین را
تکرار می کنند
-سلام
- سلام
و من به جفت گیری گل ها میاندیشم
 
در آستانه فصلی سرد
در محفل عزای آینه ها
و اجتماع سوگوار تجربه های پریده رنگ
و این غروب بارور شده از دانش سکوت
چگونه می شود به آن کسی که میرود اینسان
صبور ،
سنگین ،
سرگردان .
فرمان ایست داد .
چگونه می شود به مرد گفت که او زنده نیست ، او هیچوقت
زنده نبوده است.
  
در کوچه باد میاید
کلاغهای منفرد انزوا
در باغهای پیر کسالت میچرخند
و نردبام
چه ارتفاع حقیری دارد.
  
آنها ساده لوحی یک قلب را
با خود به قصر قصه ها بردند
و اکنون دیگر
دیگر چگونه یک نفر به رقص بر خواهد خاست
و گیسوان کودکیش را
در آبهای جاری خواهد رخت
و سیب را که سرانجام چیده است و بوییده است
در زیر پالگد خواهد کرد؟
 
ای یار ، ای یگانه ترین یار
چه ابرهای سیاهی در انتظار روز میهمانی خورشیدند
 
 
انگار در مسیری از تجسم پرواز بود که یکروز آن پرنده ها
نمایان شدند
انگار از خطوط سبز تخیل بودند
آن برگ های تازه که در شهوت نسیم نفس میزدند
انگار
آن شعله های بنفش که در ذهن پاک پنجره ها میسوخت
چیزی بجز تصور معصومی از چراغ نبود .
  
در کوچه ها باد میامد
این ابتدای ویرانیست آن روز هم که د ست های تو ویران شد
باد میآمد
ستاره های عزیز
ستاره های مقوایی عزیز
وقتی در آسمان ، دروغ وزیدن میگیرد
دیگر چگونه می شود به سوره های رسولان سر شکسته پناه
آورد ؟
ما مثل مرده های هزاران هزار ساله به هم میرسیم و آنگاه
خورشید بر تباهی اجاد ما قضاوت خواهد کرد.
 
 من سردم است
من سردم است و انگار هیچوقت گرم نخواهم شد
ای یار ای یگانه ترین یار " آن شراب مگر چند ساله بود ؟ "
نگاه کن که در اینجا
زمان چه وزنی دارد
و ماهیان چگونه گوشت های مرا میجوند
چرا مرا همیشه در ته دریا نگاه میداری ؟
 
من سردم است و میدانم که از تمامی   اوهام سرخ یک شقایق وحشی
ز چند قطره خون
چیزی بجا نخواهد ماند .
خطوط را رها خواهم کرد
و همچنین   شمارش اعداد را رها خواهم کرد
و از میان شکل های هندسی محدود
به پهنه های حسی وسعت چناه خواهم برد
من عریانم ، عریانم ، عریانم
مثل سکوت های میان کلام های محبت عریانم
و زخم های من همه از عشق است
از عشق ، عشق ، عشق .
من این جزیره ی  سرگردان را
از انقلاب اقیانوس
و انفجار کوه گذر داده ام
و تکه  تکه شدن ، راز آن وجود متحدی بود
 که از حقیرترین ذره هایش آفتاب به دنیا آمد .
 
سلام ای شب معصوم !
 سلام ای شبی که چشم های  گرگ های بیابان را  
به حفره های استخوانی ایمان  و اعتماد بدل میکنی
ودر کنار جویبارهای تو ، ارواح بیدها
ارواح مهربان تبرها را میبویند
من از جهان بی تفاوتی فکرها و حرف ها و صداها میآیم
و این جهان به لانه ی ماران مانند است
و این جهان پر از صدای حرکت پاهای مردمیست
که همچنان که ترا میبوسند
در ذهن خود طناب دار ترا میبافند
 
سلام ای شب معصوم  
میان پنجره و دیدن
 همیشه فاصله ایست
چرا نگاه نکردم ؟
مانند آن زمانی که مردی از کنار درختان خیس گذر میکرد  
  
 
چرا نگاه نکردم ؟
انگار مادرم گریسته بود آن شب
آن شب که من به درد رسیدم و نطفه شکل گرفت
آن شب که من عروس خوشه های اقاقی شدم
آن شب که اصفهان پر از طنین کاشی آبی بود ،
و آن کسی که نیمه ی من بود ، به درون نطفه ی من بازگشته بود
 
و من در آینه میدیدش
که مثل آینه پاکیزه بود و روشن بود
و ناگهان صدایم کرد
 و من عروس خوشه های اقاقی شدم . . .
 
.انگار مادرم گریسته بود آن شب
چه روشنایی بیهوده ای در این دریچه مسدود سر کشید
چرا نگاه نکردم ؟
تمام لحظه های سعادت میدانستند
که دستهای تو ویران خواهد شد
و من نگاه نکردم
تا آن زمان که پنجره ی ساعت
گشوده شد و آن قناری غمگین چهار بار نواخت
چهار بار نواخت
و من به ان زن کوچک بر خوردم
که چشمهایش ، مانند لانه های خالی سیمرغان بودند
و آنچنان که در تحرک رانهایش میرفت
گویی بکارت رؤیای پرشکوه مرا
 با خود بسوی بستر میبرد
 
 آیا دوباره گیسوانم را در باد شانه خواهم زد ؟
آیا دوباره باغچه ها را بنفشه خواهم کاشت ؟
و شمعدانی ها را
در آسمان پشت پنجره خواهم گذاشت ؟
آیا دوباره روی لیوان ها خواهم رقصید ؟
آیا دوباره زنگ در مرا بسوی انتظار صدا خواهد برد ؟
به مادرم گفتم : " دیگر تمام شد "
گفتم :" همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق میافتد
باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم "
 
 انسان پوک
انسان پوک پر از اعتماد
نگاه کن که دندانهایش
چگونه وقت جویدن سرود میخوانند
و چشمهایش
چگونه وقت خیره شدن میدرند
و او چگونه از کنار درختان خیس میگذرد :
صبور ،
سنگین ،
سرگردان . . .
 
 در ساعت  چهار
در لحظه ای که رشته های آبی رگهایش
مانند مارهای مرده از دو سوی گلوگاهش
بالا خزیده اند
و در شقیقه های منقلبش ان هجای خونین را
تکرارمی کند
سلام
سلام
 
آیا تو
هرگز آن چهار لاله ی آبی را
بوییده ای ؟
 زمان گذشت
زمان گذشت و شب روی شاخه های لخت اقاقی افتاد
شب پشت شیشیه های پنجره سر میخورد
و با زبان سردش
ته مانده های روز رفته را به درون میکشد
 
 من از کجا میآیم ؟
من از کجا میآیم ؟
که اینچنین به بوی شب آغشته ام ؟
هنوز خاک مزارش تازه ست
مزار آن دو دست سبز جوان را میگویم......
 
چه مهربان بودی ای یار ، ای یگانه ترین یار
چه مهربان بودی وقتی دروغ میگفتی
چه مهربان بودی وقتی که پلک های آینه ها را میبستی
و چلچراغها را
از ساق های سیمی میچیدی
و در سیاهی ظالم مرا بسوی چراگاه عشق میبردی
تا آن بخار گیج که دنباله ی حریق عطش بود بر چمن خواب می نشست

و آن ستاره ها مقوایی
به گرد لایتناهی میچرخیدند .
چرا کلام را به صدا گفتند؟
چرا نگاه را به خانه ی دیدار میهمان کردند !
چرا نوازش را
به حجب گیسوان باکرگی بردند؟
نگاه کن که در اینجا
چگونه جان آن کسی که با کلام سخن گفت
و با نگاه نواخت
و با نوازش از رمیدن آرامید
به تیرهای توهم
 مصلوب گشته است
و به جای پنج شاخه ی انگشتهای تو
که مثل پنج حرف حقیقت بودند
 چگونه روی گونه او مانده ست
 
 
 
سکوت چیست ، چیست ، ای یگانه ترین یار ؟
سکوت چیست بجز حرفهای ناگفته
من از گفتن میمانم ، اما زبان گنجشکان
زبان زندگی جمله های جاری جشن طبیعتست .
زبان گنجشکان یعنی : بهار . برگ . بهار .
زبان گنجشکان یعنی : نسیم . عطر . نسیم
زبان گنجشکان در کارخانه میمیرد .
 
 
 
 این کیست این کسی که روی جاده ی ابدیت
بسوی لحظه توحید میرود
و ساعت همیشگیش را
با منطق ریاضی تفریقها و تفرقه ها کوک میکند .
این کیست این کسی که بانگ خروسان را
آغاز قلب روز نمیداند
آغز بوی ناشتایی میداند
این کیست این کسی که تاج عشق به سر دارد
و در میان جامه های عروسی پوسیده ست .
 
  
 
پس آفتاب سرانجام
در یک زمان واحد
بر هر دو قطب ناامید نتابید .
تو از طنین کاشی آبی تهی شدی .
  
 و من چنان پرم که روی صدایم نماز میخوانند ...
  
 جنازه های خوشبخت
جنازه های ملول
جنازه های ساکت متفکر
جنازه های خوش بر خورد ،خوش پوش ، خوش خوراک
در ایستگاه های وقت های معین
و در زمینه ی مشکوک نورهای موقت
 شهرت خرید میوه های فاسد بیهودگی و   ....
آه ،
چه مردمانی در چارراهها نگران حوادثند
واین صدای سوت های توقف
در لحظه ای که باید ، باید ، باید
مردی به زیر چرخ های زمان له شود
مردی که از کنار درختان خیس میگذرد....
  من از کجا میآیم؟
  
 به مادرم گفتم :"دیگر تمام شد."
گفتم :" همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق میافتد
باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم."
   
سلام ای غرابت تنهایی
اتاق را به تو تسلیم میکنیم
چرا که ابرهای تیره همیشه
پیغمبران آیه های تازه تطهیرند
و در شهادت یک شمع
راز منوری است که آن را
آن آخرین و آن کشیده ترین شعله خوب میداند.
  
 ایمان بیاوریم
ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد
ایمان بیاوریم به ویرانه های باغ های تخیل
به داس های واژگون شده ی بیکار
و دانه های زندانی .
نگاه کن که چه برفی میبارد....
  
شاید حقیقت آن دو دست جوان بود ، آن دو دست جوان
که زیر بارش یکریز برف مدفون شد
و سال دیگر ، وقتی بهار
با آسمان پشت پنجره همخوابه میشود
و در تنش فوران میکنند
فواره های سبز ساقه های سبک بار
شکوفه خواهد داد ای یار ، ای یگانه ترین یار

ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد - فروغ فرخزاد

اگه حالت خوب نیست، با هر کسی که راحت تری حرف بزن، دنیا با حیات تو جای بهتریه. اگه خواستی به اکانت من پیام بده.

دیالوگ هایی از فیلم "طعم گیلاس"، اثر عباس کیارستمی
موسیقی متن از آلبوم "گذشته، حال استمراری"، اثر کارن همایون فر

t.me/baman_goosh_kon

castbox.fm/va/2743706

instagram.com/baman_goosh_kon?igshid=1npk5zqs8ns1f

با من گوش کن | اپیزود 5 | حیات، غفلت رنگین یک دقیقه ی حوا

نگاهت می‌كنم خاموش و خاموشی زبان دارد
زبانِ عاشقان چشم است و چشم از دل نشان دارد
چه خواهش‌ها در این خاموشیِ گویاست، نشنیدی؟
تو هم چیزی بگو، چشم و دلت گوش و زبان دارد
بیا تا آنچه از دل می‌رسد بر دیده بنشانیم
زبان‌بازی به حرف و صوت، معنی را زیان دارد
چو هم پرواز خورشیدی مكن از سوختن پروا
كه جفتِ جانِ ما در باغِ آتش آشیان دارد
الا ای آتشین پیكر بر آی از خاك و خاكستر
خوشا آن مرغِ بالاپر كه بالِ كهكشان دارد
زمان فرسود دیدم هرچه از عهدِ ازل دیدم
زهی این عشقِ عاشق‌كش كه عهدِ بی زمان دارد
ببین داسِ بلا ای دل مشو زین داستان غافل
كه دستِ غارتِ باغ است و قصدِ ارغوان دارد
درون‌ها شرحه شرحه‌ست از دم و داغ جدایی ها
بیا از بانگِ نی بشنو كه شرحی خون فشان دارد
دهانِ سایه می‌بندند و باز از عشوه عشقت
خروشِ جانِ او آوازه در گوشِ جهان دارد

نگاهت می‌كنم خاموش و خاموشی زبان دارد

Be Khod Ai [rsepahvandi.com]

نه مجنونم که دل بردارم از دوست
مده گر عاقلی بیهوده پندم
_____________________________
Sar Dar Kamand
Vocal: Banan
Ambient Music: @Olafur-Arnalds (Through the Screen)
Mixing: @TheSepanta
Cover: @elaaaamm
Also on Youtube: youtube.com/watch?v=7GiqIZu1ZSQ&feature=youtu.be
Download on Telegram: https://t.me/tsepanta/40

Sar Dar Kamand (Banan | Arnalds)

بخشی از صحبت های عباس کیارستمی در مورد فیلم کپی برابر اصل
و بخشی از صحبت های هوشنگ ابتهاج در برنامه پرگار
عکس کاور از فیلم کپی برابر اصل

t.me/baman_goosh_kon

castbox.fm/va/2743706

instagram.com/baman_goosh_kon?igshid=1npk5zqs8ns1f

با من گوش کن | اپیزود 9 | عشق، نتیجه ی سوء تفاهم

گل باوینه
  کاری از مسعود بختیاری
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بار اله سی کی باهارونت ایاهه
ای گلا باوینه سی کی ای دراهه
ندونم سیچه منه ای همه مردم
بخت مو چی شوگاره چینو سیاهه

ری دلم سنگینه غم، دل بیقراره
روز و شو تیام ایگوی اور بهاره
آخه تا کی چینو وا تینا بمهنم
حرف مردم سی دلم چی نیشت خاره

بهار اوی وا گل گندم
مو تینا وا درد دل مندم

شو و رو دل چی نی ایناله
تا که چی لاله داغ دل دارم
گل بوستون تی مو دی خاره
مه و آستاره نی به شوگارم


معنی

بارخدایا برای کی بهارونت میاد
این گلهای بابونه برای کی در میان
نمیدونم برا چی توی این همه مردم
بخت من مثل شبه اینطور سیاهه

روی دلم سنگینه غم، دل بیقراره
روز و شب چشمام میگی (به نظرت میاد) ابر بهاره
آخه تا کی اینطور باید تنها بمونم
حرف مردم برا دلم، مثل نیش خار است

بهار اومد با گل گندم
من تنها با درد دل موندم

شب و روز دل مثل ساز نی می ناله
تا وقتی که مثل لاله، داغ دل دارم
گل بوستان در نظرم دیگه خار است
ماه و ستاره نیست به شبم

Cover Photo: Ilya Natarius

Gole Bavineh

ما در این اپیزود دست‌کست رفتیم سراغ چپ‌دست‌ها. شاید به نظر موضوع خاصی نیاد، اما باید عرض کنم که کلا ۱۰٪ جمعیت جهان چپ‌دست هستند و چنین اقلیتی، طبعا ویژگی‌ها و مشکلات و داستان‌های خودش رو به همراه داره
.
.
.
متن: شاهین خلیل‌پور
موسیقی و ضبط: پویا پورامین
اجرا: همین دو نفر
مشاور تاریخ هنر: زروان روح‌بخشان
مشاور موسیقی: یاشار نوذری
لوگو: امیر صحاف نیا
بازیگران: فریبا جدیکار - مژده دایی - فراز سرابی - پویا پورامین - شاهین خلیل‌پور
میهمانان این اپیزود: سید حسین حسینی - دکتر سجاد حق شناس- پادکست کمیکولوژی و الکا هدایت
با تشکر از بهار ساسانی و الناز عرفانی
لینک‌های مربوطه:
سایت حمایت مالی حامی باش:
https://hamibash.com/dastcast/
پیج اینستاگرام کمیکولوژی
https://instagram.com/comicologyy?igshid=10k9pvkbv3pva
موسیقی:
https://www.youtube.com/watch?v=qLsM2DvGeiM
انجمن چپ‌دست‌های ایران:
www.chapdastam.ir

رضا براهنی ـ که آفتاب بیاید، نیامد.mp3

Amir Chamani

Recent comments

amiriii

Vahid Ramses

armiltf

solmaz kazemi

Related tracks