ز دل مهرِ رُخِ تو رفتنی نیست / شجریان,مشکاتیان - کنسرت قاصدک,پاریس۱۳۷۲

هانی نیرو/پیمان قدیمی‌

باد

امون از دل مو از دوبيتى هاى باباطاهر است كه پرويز مقصدى در سال ١٣٥٦ با تركيب آنها اين آهنگ را ساخته و توسط احمدرضا نبى زاده اجرا شده است . شكل زيباى فولك اين اثر مرا به اجراى جديدى از آن ترغيب كرد كه شمارا به شنيدن آن دعوت مى كنم . نوش گوش. نويد اربابيان

تنظيم ، گيتار ، وكال ، ميكس : نويد اربابيان 
عود : اردوان عزيزى 
مستر : شروين رادفر
طراح كاور : سيد مهدى فاطمى نسب

امون از دل مو

delbar Mashup
The combination of sound tracks:
Sad Romance - Thao Nguyen Xanh
Dast Benah Bar Delam(Sazo_Avaz)-homayoun shajarian

از پروژه ی ارغنون

delbar (mashup)

(Shajarian, Gibbs, Amir theatrophonic rework)
یک شب بیا منزل ما
 حل کن تو اون مشکل ما
ای دلبر خوشگل ما

!خواهم که بر رویت هر دم زنم بوسه‌

محمد صالح‌علا و بُمرانی | بندرِ تهران، از این طرف
|
کاری از حامد طاری
دانلود: https://t.me/haataarii/6
|
در "بندرِ تهران، از این طرف " محمد صالح‌علا شعری از خودش را روی موسیقی‌ای از مهرداد مهدی و آسو کُهزادی (که کمی تغییر داده شده) می‌خواند و در ادامه گروه بمرانی آهنگ "بندر تهران" را با شعری از سجاد افشاریان می‌خواند
|
جایی، یک دوست این داستان را نوشته بود:

شبی که فقط مختصری شب بود؛ در خانه «محمد صالح‌علاء» میهمان بودم. آقای صالح‌علاء ترانه جدیدشان را برایم خواند:

در جاده هراز | رودی پر از خروش | دشتی پر از علف
بر مرکبی سوار | گم کرده راه خویش | تنها و بی‌هدف 

دیدم کنار راه | جایی نوشته بود | تهران از این طرف 
یادت بهانه شد | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف 

دیدم پرنده‌ای‌ | وک می‌زند به برف | با کوه گفت‌وگو | با قله‌ها به حرف 
پر زد پرک‌پرک | با بال‌های سرد | از شمشک و دیزین | تا دره‌ی اوین 

یادت بهانه شد‌ | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف 
هر ساله نوبهار | در عالم خیال | رفتم سر قرار 

پایین لاله‌زار | میدان مولوی‌ | بالاتر از بهار 
یادت بهانه شد | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف» 

از او پرسیدم کی و در چه حالی این ترانه را نوشتی؟ گفت یک‌بار که از شمال به تهران می‌آمدم، عبارت «تهران از این طرف» را در جاده دیدم و یک‌باره ترانه الهام شد.

در شبی که خیلی شب بود، در هتل نشسته‌ام. به ترانه فکر می‌کنم. تهران فقط عبارت تهران نیست. هر جایی که تو را به خلق ِشعر و عشق بکشاند تهران است. از پنجره اتاق هتل، به زمین چمن فوتبال نگاه می‌کنم. تنها هستم.

به دیوارهای روشن نگاه می‌کنم. میز چوبی در اتاق می‌خواهد حرف بزند اما بغض کرده است. دو جفت دمپایی از بس خسته‌اند روی زمین خوابیده‌اند. رخت‌آویز به من خیره شده است. از پنجره باز، باد خنکی به صورتم می‌خورد. به کارگری فکر می‌کنم که این پنجره را سال‌ها پیش نصب کرده است. به کارگاه نجاری فکر می‌کنم که دیرزمانی، کارگرانش همین میز چوبی را مهیا کرده‌اند و لابد بعدش نشسته‌اند و استکان چای داغی خورده‌اند. 

حالا احساس می‌کنم همه اشیاء شعرند. همه اشیاء و نوشته‌های روی در و دیوار شعرند. حالا با یاد کارگرانی می‌خوابم که میز می‌ساختند؛ عرق می‌ریختند و غروب‌ها به نانوایی می‌رفتند. با نانی و میوه‌ای در دست، به خانه می‌رفتند تا لبخندی از زنان‌شان ببینند. همان لبخند، تمام خستگی‌ها را تمام می‌کرد. حالا لابد کارگران پیر شده‌اند. 

عرب‌ها معتقد بودند منبع شعر اجنه هستند. به نظرم منبع شعر اشیا هستند. میزها و صندلی‌ها و زمین چمن‌ها و دمپایی‌ها و دیوارها و شب‌ها و هتل‌ها کم‌کم ترانه می‌شوند، اگر لبخند گم بشود میزها و زمین چمن‌ها و صندلی‌ها در یک دم غایب می‌شوند. اشیاء و آدم بی‌عشق به راحتی گم می‌شوند که اگر گم بشوند با هزار آگهی پیدا نمی‌شوند.
آقای محمد صالح‌علاء! تهران از کدام طرف است؟ هرکسی، تهرانَش به یک طرف است. 
|
شعر کامل بندر تهران از سجاد افشاریان

در بندر دلگیر تهران به غروبــ هایِ بی تو نگاه می کنم 
به کشتی ها ، نفتــ کش ها ، زن ها و خیابان ها 
و مستیِ پنهان مردان بر روی عرشه هایِ گوشه گیری و انزوا 
موج تا لب آ لب میدان آزادی می آید و بر می گردد
و مرغان دریایی مهر آباد در پرواز 
کاش یکی شان سوارم کند
و بر بالِ خود آرام ، آرام مرا با خود ببرد به هر کجا که دلش خواستــ
بالا بالاترها از نفتــ کش میلاد
این حجمِ دلگیری بی تو خفه ام می کند 
وقتی به یاد می آورم لنگرگاه هایِ میدان آرژانتین و ترمینال جنوب را 
و جنوبـــ را 
و می روم از شهری که هر روزهِ شبــ
فرزندان مستــ بسیاری را به دنیا می آورد 
که پنهان می کنند 
عشق را و بوسه را در لابه لایِ شاتــ هایِ شیری ِ شان
این روزها تنها دلخوشی من این استــ 
که هنــوز بر این بندرِ دلگیر 
صدای آکاردئونی ها شنیده می شوند 
و خیال می کنم 
هستند هنوزها دخترانی که در خانه هاشان 
می چرخند وُ می رقصند وُ می رقصند وُ می رقصند
و ای کاش که تو یکی از آنها باشی 
در این بندرِ دلگیرِ تهــران ...
|

Haataari

محمد صالح‌ علا و بُمرانی | تهران از این طرف

درمان چون کنم؟

"او می‌رود"
دومین قطعه از «پروژه‌ی دیار» بر اساس غزلی از سعدی
آواز : حسین پیرحیاتی - نوا پیری
موسیقی : کوشا وحدتی - ماهان فرزاد

Diyar Project - Ou Miravad (پروژه دیار - او می‌رود)

نه مجنونم که دل بردارم از دوست
مده گر عاقلی بیهوده پندم
_____________________________
Sar Dar Kamand
Vocal: Banan
Ambient Music: @Olafur-Arnalds (Through the Screen)
Mixing: @TheSepanta
Cover: @elaaaamm
Also on Youtube: youtube.com/watch?v=7GiqIZu1ZSQ&feature=youtu.be
Download on Telegram: https://t.me/tsepanta/40

Sar Dar Kamand (Banan | Arnalds)

همکاری با عمار صدقی ، برگرفته از لالایی های گردآوری شده سیما بینا

بخشی از اجرای زنده همراه با گروه کر ایرانیان ونکوور
اکتبر ۲۰۱۹

Guitar by Ammar Sedqui 
Cover photo by Ilya Natarius
Adapted from Sima Bina's collection of Iranian Lullabies 
(part of the live performance with Vancouver Iranian Choir)

October 2019

لالایی بیرجندی

.برای روزهای بارانی، با صدای مرحوم فریدون پوررضایِ دوست داشتنی.

Gileh Loo | گیله لو

Music composer.

also on @portalseries
also on @parandaudio

Sar Dar Kamand (Banan | Arnalds)

The Sepanta

Recent comments

Peyman

Morteza chidar

rezchro

Arash

Related tracks