زندانی ای اوج فریاد       زندانی ای هر دم در یاد
ای که شور و عزم آهنین ات    ســرداده آواز آخــریـــن ات
زندانی ای اوج فریاد  زندانی ای هر دم در یاد
در نگـــه همه گــــان  تو همان شیری
گرچه زجور شه هان تو بـه زنجیـری
خـونیـن پیکــار تــو   فــردا از آن تــو
لاله زخون رخ تو سرخی دارد   ژاله زپاکی روی تو می بارد
بــرپــا کــه راه تــو    فــردا از آن تــو
نقش جان بازی ات همه جای اوین
نشانه ای از رزم بیژن گرد و دلیر
حماسه ی تاریخ پر زفراز و نشیب
برای ما درسی دیگر دارد  نوید پیروزی دربر دارد
(زندانی ای اوج فریاد زندانی ای هر دم در یاد) 2
ای که خلق از استقامت تو می رزمد با خصم و دشمن تو
زندانی ای اوج فریاد  زندانی ای هر دم در یاد
توده ی ما به وجود تو می نازد
در ره خلق های ما همه جان بازند
از بهر استقلال
در راه آزادی
در ره آتش و خون    چو بستی پیمان
دسـت شکنجـه گـر          تو شـده لــرزان
پیچید در هر کران          نـام تو جـاودان
عقاب آزادی آید به پرواز   زپهنه ی شهر و ده می دهد این آواز
که رزم ما باشد رزم ترگل به آفتاب
به راه یاران باید جان نهاد چو خسرو و بهرنگ و پاک نژاد
به راه یاران باید جان نهاد چو روشنک ستار و حیدر خان

زندانی‌ ای اوج فریاد

شعر و صدای امیرمحسن محمدی
Music: https://soundcloud.com/nyctalgia/nyctalgia-remains-of-a-blue
Portrait: Krzysztof Schodowski
------------------------------------------

شعرهای دیگر را از اینجا بشنوید:

مرثیه زنی‌ در شعله‌ها با لهجه گورستانی
https://soundcloud.com/amir-mohsen-mohamadi/lupp2mvcfbrc
ما مرده‌های پریده رنگی‌ بودیم ۲
https://soundcloud.com/amir-mohsen-mohamadi/a26cifqx8non
دقیقه‌های احتضار:
https://soundcloud.com/amir-mohsen-mohamadi/mohsen
مثل جناغ های شکسته از باران
https://soundcloud.com/amir-mohsen-mohamadi/hdbfwfflontf
ما مرده‌های پریده رنگی‌ بودیم
https://soundcloud.com/amirmohsen/zm5uqiunigze
تو اسرائیلِ من بودی
https://soundcloud.com/amirmohsen/szavzrx8rhkr
کافه ی کف اقیانوس
https://soundcloud.com/amirmohsen/cc1ftanzpyou

ما شکوفیده تر از تحریر
بیدار نمی‌‌شویم ویر دارد مرگ
اینکه بروی بیایی
سر‌بکوبی توی دیوار سیمانی
اینکه تا بشوی شکسته با سینه شکافته
خمیده از شانه‌‌های راه طی کنی‌
توی اسفنج سینه‌هایت ناخن بخراشی
چه بر سرش آمده است
گفتی‌ دشنه تر از تهوع
موج بر موج
چانه از فرغ می‌‌درید
نشسته بود و می‌‌درید
موج بر موج
شنی‌های موج
شنی‌های ظهر سوخته‌ی پاییز
شنهای تمام فراموشی فروپاشی
تشنگی است تمام تشنگی است به تمام هستی‌
شره می‌‌رود از زیر چانه‌ها چنان
دشنه تر از تمام آسمان
زخم تاول می‌‌خورد
شوکا شفق می‌‌شود زخم می‌‌خورد
باور کن دیر است
ما شکوفیده تر از تحریر
پاییز توی کنج‌های شکسته‌ی سینه
دیر است
بیدار نمی‌‌شویم ویر دارد مرگ
باور کن خواهرانه درخت‌ها برادرانه
به اندوه سرخ آن آفتاب ما مردمان
بنی‌ اسرائیلیم
بنی‌ اسرائیل ماییم آوره و به تمامی درد
ماییم که می‌‌پرانیم تمام های
و‌های جگر که میگویم شما نمی‌‌فهمید
سکوت کشیده روی چهار میخ مچهای شکسته‌ام
روی صلیب دیگری بودم
روی افق
بسته روی نیمکت
عمودی که می‌‌شد
افق با تمام هستی‌ دور افتاده‌ای
افسوس مدارا بود
مهره‌های از هم گسیخته‌ی پشت دریا بود
مثل درد
آتشفشان که می‌‌سوخت درد
افق که می‌‌سوخت درد
سینه از آسمان پر از درد
مانیاست این تیز و لبه دار
متحرک از درون
به تمامی بیماری است
پرستار‌های بیمارستان را گلو می‌‌گیرد
غصه می‌گیرد گلوگیر می‌‌کشد
افروخته با دو قطب مرگ و اجبار
رعشه و احتضار روزمره‌گی‌های سیاه
مثل تیری زیر سقف
برگ‌های خشک پاییز را پنهان می‌‌کنی‌
این تکه‌ی درد توی زباله دانی‌
جا می‌‌ماند با درد یادگاری از تیر و خراش
باد می‌‌زند هی می‌‌آورد دوباره می‌‌آورد
درد‌های کهنه و بد بو
فرشتگان روی کثیفی ساحل
وحی می‌‌کنند خراش خراش
با غصه و خون
با ستاره‌های غلتان تشنه
شاید که مرگ می‌‌آید
به کرانه‌های استوای بعد از ظهرم
در این کناره‌ای که منم
گزار یعنی‌ اضطراب زوزه‌های خون
روی شن‌های داغ زده‌ی ساحل سیاه
تمام می‌‌شوی بی‌ صدا از زیر خاکستر
با تشنگی سیاه و لخته‌های پایان
استخوان از خاک
به تمامی مرگ
ما در گوشه‌هایی‌ از تاریخ به قتل رسیده بودیم
کمر شکسته و مسموم
با سری که بر روی سینه مان می‌‌خندید
ما فریاد کشیده بودیم
میا‌ن سکوت
کسی‌ نمی شنید، درد داشت وقتی‌ مثله می‌‌شدیم
خسته تر از بازوان خسته دریا
شبیده تر از‌ های و هوار توی گوش‌های خون گرفته
ما به قتل رسیده بودیم
احیا نمی‌شدیم، غروب بود
قفل‌ها هنوز خراب بودند، لولاها زنگ زده بودند
درها باز نمی‌شد هوا تاریک بود
لخته تر از مهتاب‌های های و دامن کشیده تر از تمام شب هایم
گفتم واژه‌ها که تکه تکه شدند
عمیق تر از گلوی آفتاب پهلو می درانیم
نشد
از نسل 
از درد
حالا کمی‌ خمیده و سنجاق می‌‌شوی پیوست گلویم
سینه می‌‌درانی نگاهت می‌‌کنم
در تمام تاریخ میا‌ن فریادهایمان مرده بودیم

ما مرده‌های پریده رنگی‌ بودیم (۲) - امیرمحسن محمدی

شعر و صدا: امیرمحسن محمدی
موسیقی‌ متن: شوپن، رژه مردگان

شعرهای دیگر را از اینجا بشنوید:

مرثیه زنی‌ در شعله‌ها با لهجه گورستانی
Amir-mohsen-mohamadi – Lupp2mvcfbrc
ما مرده‌های پریده رنگی‌ بودیم ۲
Amir-mohsen-mohamadi – A26cifqx8non
دقیقه‌های احتضار:
Amir-mohsen-mohamadi – Mohsen
مثل جناغ های شکسته از باران
Amir-mohsen-mohamadi – Hdbfwfflontf
ما مرده‌های پریده رنگی‌ بودیم
Amirmohsen – Zm5uqiunigze
تو اسرائیلِ من بودی
Amirmohsen – Szavzrx8rhkr
کافه ی کف اقیانوس
Amirmohsen – Cc1ftanzpyou
___________________________________

مرثیه زنی‌ در شعله‌ها با لهجه گورستانی

شعر و صدای امیرمحسن محمدی
موسیقی‌ متن: یکشنبه‌ی خیس

شعرهای دیگر را از اینجا بشنوید:

شعرهای دیگر را از اینجا بشنوید:

مرثیه زنی‌ در شعله‌ها با لهجه گورستانی
https://soundcloud.com/amir-mohsen-mohamadi/lupp2mvcfbrc
ما مرده‌های پریده رنگی‌ بودیم ۲
https://soundcloud.com/amir-mohsen-mohamadi/a26cifqx8non
دقیقه‌های احتضار:
https://soundcloud.com/amir-mohsen-mohamadi/mohsen
مثل جناغ های شکسته از باران
https://soundcloud.com/amir-mohsen-mohamadi/hdbfwfflontf
ما مرده‌های پریده رنگی‌ بودیم
https://soundcloud.com/amirmohsen/zm5uqiunigze
تو اسرائیلِ من بودی
https://soundcloud.com/amirmohsen/szavzrx8rhkr
کافه ی کف اقیانوس
https://soundcloud.com/amirmohsen/cc1ftanzpyou
___________________________________

ما مرده‌های پریده رنگی‌ بودیم / امیرمحسن محمدی

ما جذام گرفته و جنی‌ بودیم
از این مدار که می‌‌پاشیدیم
قبرستان‌های متلاشی این شهر
به تبّرک مرده‌های پریده رنگ
تابوتی که شکسته ی شانه‌های لهیده ام

***
از زخم‌های زیر سطح عمیق من
پاشیده روی تمام آب‌های جهان
یک اشاره از زیر شال گردنت
ابر‌های این حوالی را
به صاعقه وا می‌دارد

***
این خاک
این خاک پریده رنگ
شب نوشت بیهوشی خورشید
ما مرده‌های پریده رنگی‌ بودیم
با دنده‌های شکسته
تاوان تاول‌های لجن رنگ زبانمان
ما جسد‌های متعفنی بودیم
با دنده هایی که دود می‌‌کنند
لهیده روی پتک مضطرب زمان

***
کبودهای انتهای لبخند
ریزش مداوم ماه روی بام ابرو
دودهای مکرر پهلو از لا به لای دنده ها
تمام حجم خراشیده‌ی افق روی آسمانی از ویرانی
وقتی‌ می‌‌آیی ‌ای مهربان
فانوس‌ها را بشکن

***
شکسته‌ی دوشنبه‌هایی‌ که توی این تقویم دارند می‌‌سوزند
انباشته‌ی تاریک جمجمه ها
طناب‌های آویزان
طناب‌هایی‌ از فریاد
نشسته از غده‌های خراشیده، چرکیده روی درد
هفت روز آتش گرفته است
امای این آسمان
حتا این درد
گیرم از این کنایه‌ها هیچ نمی‌‌فهمید
گیرم از چشم‌هایتان دود بلند می‌‌شود، تجمع می‌‌کند تمام ابرهای جهان در من، از کبودی زیر ناخن‌ها وقتی‌ می‌‌پیچد شکسته‌های ماه توی شیار‌های متعفن سینه که از ادامه‌ی بختک ورم کرده بود، گیرم که می‌‌پاشد هفت پرده از دیوار فرو می‌‌ریزد آجرهای پشتم از خشتی به خشتی که بیرون می‌‌کشیدی از زیر لحد، گیرم بال می‌‌زدی نفس می‌‌گرفتی‌ از سوی قطب‌های شکسته‌ی در من
وقتی‌ می‌آیی ‌ای مهربان
فانوس‌ها را بشکن
ابر‌ها را بگیران
چشم‌هایت را فرو بریز

***
از انتهای قدیم جهان دود بلند می‌‌شود
می‌ سوزد
تلاطم ها
کمی‌ کمی‌ از شکستگی آن ستاره‌ی تاریک
دقیقه‌ها زخم‌اند
ساعت‌ها بخیه می‌‌شوند
تقویم آتش گرفته می‌‌چکد سنگین روی این روز
وقتی‌ می‌آیی ‌ای مهربان
فانوس‌ها را بشکن
بخواب
پایان شو
از مرزهای انتهای سینه
وقتی‌ میایی ‌ای مهربان
ویرانی تمام استخوان‌های جمجمه‌ای
دردی

***
لهجه‌ی گورستانی باد بوده‌ام
و آن مرد
آن مرد که دستش را روی لحد گذشته است
آن مرد که زبان باستان و علف را می‌‌فهمد
آن مرد که خمیده از پهلو دو تا شده شقیقه‌های دیوار را پر کرده با زبان دو شاخه‌اش زهر می‌‌چشد از مهره‌های پشت سقف تیر می‌‌کشد تیرک‌های موازی چشمانش
وقتی‌ می‌آیی ‌ای مهربان
کرختی عقربه‌ها را تلفظ می‌‌کنی‌
زخم هارا ویرایش می‌‌کنی‌

***
از تو تنها چند واژه ی شکسته مانده
و کلاهی پشمی
که به تاراج رفت
شکل سوختن که می‌گرفتی
هراسی نشسته
روی آدم برفی‌های سینه ام
پر می‌‌زند کز می‌کند گوشه ای
و چهار گوشه ی آسمان تکان می‌‌خورند
از بختکی که پشت واژ‌های این شعر
مرثیه ی پایان می‌خواند

۲۹ ژانویه ۲۰۱۱ - استانبول
بازنویسی ۱۷ جولای، گلد گوست، استرالیا

ما مرده‌های پریده رنگی‌ بودیم - امیرمحسن محمدی


شعرهای دیگر را از اینجا بشنوید:

مرثیه زنی‌ در شعله‌ها با لهجه گورستانی
https://soundcloud.com/amir-mohsen-mohamadi/lupp2mvcfbrc
ما مرده‌های پریده رنگی‌ بودیم ۲
https://soundcloud.com/amir-mohsen-mohamadi/a26cifqx8non
دقیقه‌های احتضار:
https://soundcloud.com/amir-mohsen-mohamadi/mohsen
مثل جناغ های شکسته از باران
https://soundcloud.com/amir-mohsen-mohamadi/hdbfwfflontf
ما مرده‌های پریده رنگی‌ بودیم
https://soundcloud.com/amirmohsen/zm5uqiunigze
تو اسرائیلِ من بودی
https://soundcloud.com/amirmohsen/szavzrx8rhkr
کافه ی کف اقیانوس
https://soundcloud.com/amirmohsen/cc1ftanzpyou

تو اسرائیلِ من بودی - امیرمحسن محمدی

برای دیدن ویدئوی این شعر در یوتیوب وارد این لینک شوید:
www.youtube.com/watch?v=-WNl27dl2aU

شعرهای دیگر را از اینجا بشنوید:

مرثیه زنی‌ در شعله‌ها با لهجه گورستانی
https://soundcloud.com/amir-mohsen-mohamadi/lupp2mvcfbrc
ما مرده‌های پریده رنگی‌ بودیم ۲
https://soundcloud.com/amir-mohsen-mohamadi/a26cifqx8non
دقیقه‌های احتضار:
https://soundcloud.com/amir-mohsen-mohamadi/mohsen
مثل جناغ های شکسته از باران
https://soundcloud.com/amir-mohsen-mohamadi/hdbfwfflontf
ما مرده‌های پریده رنگی‌ بودیم
https://soundcloud.com/amirmohsen/zm5uqiunigze
تو اسرائیلِ من بودی
https://soundcloud.com/amirmohsen/szavzrx8rhkr
کافه ی کف اقیانوس
https://soundcloud.com/amirmohsen/cc1ftanzpyou

کافه ی کف اقیانوس - امیرمحسن محمدی

کاری از جمعیت انقلابی زنان افغانستان

زنان بر پا

صبحِ مدام می رسید

فایل کامل درخواست تجاوز به خانواده ها

غزل زمانه

نغمه در نغمه ی خون غلغله زد، تندر شد
شد زمین رنگ دگر، رنگ زمان دیگر شد
چشم هر اختر پوینده که در خون می گشت
برق خشمی زد و بر گرده ی شب خنجر شد
شب خودکامه که در بزم گزندش، گل خون
زیر رگبار جنون، جوش زد و پرپر شد
بوسه بر زخم پدر زد لب خونین پسر
آتش سینه ی گل، داغ دل مادر شد
روی شبگیر گران ماشه ی خورشید چکید
کوهی از آتش و خون موج زد و سنگر شد
آنکه چون غنچه ورق در ورق خون می بست
شعله زد در شفق خون، شرف خاور شد
آن دلاور که قفس با گل خون می آراست
لب آتشزنه آمد، سخن اش آذر شد
آتش سینه ی سوزان نوآراستگان
تاول تجربه آورد، تب باور شد
وه که آن دلبر دلباخته، آن فتنه ی سرخ
رهروان را ره شبگیر زد و رهبر شد
شاخه ی عشق که در باغ زمستان می سوخت
آتش قهقهه در گل زد و بارآور شد
عاقبت آتش هنگامه به میدان افکند
آنهمه خرمن خونشعله که خاکستر شد

غزل زمانه - سعید سلطانپور

سرودهای انقلابی‌ ۵۷ - دشمن

متن این ترانه از سروده‌های سعید سلطان پور است.

از درون شب تار
می شکوفد گل صبح
خنده بر لب
گل خورشید کند
جلوه بر کوه بلند

نیست تردید زمستان گذرد
وز پی اش پیک بهار
با هزاران گل سرخ
بی گمان می آید

در گذرگاه شب تار
به دروازه ی نور
گل مینای جوان
خون بیفشانده تمام
روی دیوار زمان

لاله ها نیز نهادند به دل
همگی داغ سیاه
گرچه شب هست هنوز
با سیه چنگ بر این بام آونگ
آسمان غرق ستاره است و لیک
آسمان غرق ستاره است هنوز

خوشه ها بسته ستاره گل گل
خوشه ی اختر سرخ
با تپش های سترگ
عاقبت کوره ی خورشید گدازان گردد

Amir Mohsen Mohamadi

Popular tracks