Muhammad47 - خلیل عالی نژاد ، مستانه شو

زنده یاد سیدخلیل عالی نژاد ، مستانه شو

در آوارِ خونینِ گرگ ومیش 
دیگرگونه مردی آنک، 
که خاک را سبز می خواست 
و عشق را شایسته ی زیباترینِ زنان 

که این اش 
به نظر 
هدیّتی نه چنان کم بها بود 
که خاک و سنگ را بشاید. 

چه مردی! چه مردی! 
که می گفت 
قلب را شایسته تر آن 
که به هفت شمشیرِ عشق 
در خون نشیند 
و گلو را بایسته تر آن 
که زیباترینِ نام ها را  بگوید. 

شیرآهن کوه مردی از اینگونه عاشق 
میدانِ خونینِ سرنوشت 
به پاشنه ی آشیل درنوشت. 
رویینه تنی 
که رازِ مرگش 
اندوهِ عشق و غمِ تنهایی بود. 

« آه، اسفندیارِ مغموم! 
تو را آن به که چشم 
فروپوشیده باشی!» 

« آیا نه 
یکی نه 
بسنده بود 
که سرنوشتِ مرا بسازد؟ 

من تنها فریاد زدم نه! 
من از فرورفتن تن زدم. 

صدایی بودم من 
شکلی میانِ اشکال ، 
و معنایی یافتم. 

من بودم 
و شدم، 
نه زانگونه که غنچه یی گُلی 
یا ریشه یی که جوانه یی
یا یکی دانه که جنگلی 

راست بدانگونه 
که عامی مردی شهیدی؛ 
تا آسمان بر او نماز بَرَد. 

من بی نوا بند گکی سربراه نبودم 
و راهِ بهشتِ مینوی من 
بُز روِ طوع و خاکساری نبود: 

مرا دیگرگونه خدایی می بایست 
شایسته ی آفرینه یی 
که نواله ی ناگزیر را 
گردن کج نمی کند. 

و خدایی دیگرگونه آفریدم». 

دریغا شیرآهن کوه مردا 
که تو بودی، 
و کوهوار پیش از آن که به خاک افتی 
نستوه و استوار مُرده بودی. 

اما نه خدا و نه شیطان 
سرنوشتِ تو را 
بُتی رقم زد 
که دیگران می پرستیدند. 
بُتی که 
دیگران اش می پرستیدند. 


احمد شاملو - سرود ابراهیم در آتش - فریدون شهبازیان

آن

سرِ مگو - شهرام ناظری
آلبوم حیرانی

سرِ مگو - شهرام ناظری

▨ نام شعر: سیب (تو به من خندیدی)
▨ شاعر: حمید مصدق
▨ با صدای: حمید مصدق
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــ
به نظر می‌رسد که شاعر بعد از این خوانش، شعر را بازنویسی کرده و برخی از واژه‌ها را تغییر داده است و نسخه‌ی نهایی شعر، با این نسخه‌ی صوتی، کم و بیشی‌هایی دارد
ـــــــــــــــــــــــــ
تو به من خنديدی و نمی‌دانستی
من به چه دلهره از باغچه‌ی همسايه
سيب را دزديدم
باغبان از پي من تند دويد
سيب را دست تو ديد
غضب‌آلوده به من كرد نگاه
سيب ِ دندان‌زده از دست تو افتاد به خاك
و تو رفتي و هنوز
سال‌ها هست كه در گوش ِ من آرام‌آرام
خش‌خش ِ گام تو تكرار كنان می‌دهد آزارم
و من انديشه كنان غرق در اين پندارم
كه چرا باغچه كوچك ما سيب نداشت

حمید مصدق | سیب (با صدای شاعر)

▨ نام شعر: لیلی (من آبروی عشقم)
▨ شاعر: نصرت رحمانی
▨ با صدای: نصرت رحمانی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــ
لیلی!
چشمت خراج سلطنت شب را
از شاعران شرق طلب می‌کند
من آبروی حرمت عشقم
هشدار
تا به خاک نریزی
من آبروی عشقم

لیلی!
پر کن پیاله را
آرام‌تر بخوان
آواز فاصله‌های نگاه را
در کوچه‌های فرصت و میعاد!

بگشای بند موی، بیفشان
شب را میان شب
با من بدار حوصله، اما
نه با عتاب!

گفتی:
گل در میان دستت می‌پژمرد
گفتم که:
خواب
در چشم‌های مان به شهادت رسیده است
گفتی که:
خوب ترینی
آری، خوبم
شعرترم
تاج سه ترک عرفانم
درویشم
خاکم

آیینه‌دار رابطه‌ام بنشین
بنشین کنار حادثه بنشین
یاد مرا به حافظه بسپار
اما…، نام مرا
بر لب مبند که مسموم می‌شوی
من داغ دیده‌ام

لیلی!
از جای پای تو
بر آستانه‌ی درگاه
بوی فرار می‌آید
آتش مزن به سینه‌ی بستر
با عطر پیکر برهنه‌ی سبزت

بنشین
بانوی بانوان شب و شعر
خانم
لیلی
کلید صبح
در پلک‌های توست

دست مرا بگیر
از چارراه خواب گذر کن
بگذار و بگذریم زین خیل خفتگان!
دست مرا بگیر
تا بسرایم
در دست‌های من بال کبوتری‌ست

لیلی
من آبروی عاشقان جهانم
هشدار تا به خاک نریزی
من پاسدار حرمت دردم
چشمت خراج می‌طلبد
آنک خراج

لیلی
وقتی که پاک می‌کنی خط چشمت را
دیوارهای این شب سنگین را
در هم شکسته وای … که بیداد می‌کنی
وقتی که پاک می‌کنی خط چشمت را
در باغ‌های سبز تنت شب را
آزاد می‌کنی

لیلی!
بی مرز باش
دیوار را ویران کن
خط را به حال خویش رها کن
بی خط و خال باش
با من بیا همیشه ترین باش
بارید شب
بارش سیل اشک‌ها شکست
خط سیاه دایره‌ی شب را
خط پاک شد
گل در میان دستم پر پر زد و فسرد
در هم دوید خط
ویران شد!

لیلی!
بی مرز عشق‌بازی کن
بی خط و خال باش
با من بیا که خوب ترینم
با من که آبروی عشقم
با من که
شعرم
شعرم
شعرم
وای…. در من وضو بگیر
سجاده‌ام‌، بایست کنارم
رو کن به من که قبله‌ی عشاقم

آنگه نماز را
با بوسه‌ای بلند
قامت ببند

لیلی!
با من بودن خوب است
من می‌سرایمت
▨
نصرت رحمانی

نصرت رحمانی | لیلی (من آبروی عشقم)


دیلمان        
آثار استاد بنان روی صفحه‌ها‌ی گرامافون         

آثار بنان را می‌توان به سه گروه آثار رادیویی، آثار محافل خصوصی و صفحه‌های گرامافون تقسیم‌بندی کرد. تاکنون اسناد مکتوبی در شناخت صفحه‌های سنگی بنان به دست نیامده‌اند تا معرفی کاملی از آثار وی به دست دهند. تنها مأخذ قابل استناد در این زمینه خود صفحه‌های سنگی موجود هستند. هنرمندانی که به استناد برچسب صفحه‌ها بنان را در آثار ضبط‌شده شخصاً یا با ارکسترشان همراهی کرده‌اند عبارت‌اند از جواد معروفی، ابراهیم منصوری، حسینقلی طاطایی و محمود ذوالفنون.
این مجموعه شامل ضبط‌های استاد بنان روی صفحه‌های گرامافون در آواز دشتی،‌ آواز ابوعطا، ‌دستگاه شور، دستگاه همایون و دستگاه ماهور است.

Banan/Deylaman

استاد احمد عبادی - ابوعطا

تمام عواید حاصل از فروش این آلبوم، بدون واسطه به “خانگل” پرداخت خواهد شد.
____________________________________________________________________

خانگل تاریخ تولدش را نمی‌داند. خودش می‌گوید وقتی روس‌ها به ایران آمدند من به دنیا آمدم. با این روایت، او اکنون نزدیک به ۸۰ سال سن دارد.

وقتی ۳ ماهه بود پدرش به شوروی می‌رود و دیگر برنمی‌گردد. مادرش هم او را ترک می‌کند و خانگل با خواهرش تنها می‌ماند.

جوانی خانگل به کارگری در باغ‌های گردو برای گذران زندگی می‌گذرد. او دو بار ازدواج می‌کند و در خاطراتش نیز مدام به دوستی به نام مدینه اشاره می‌کند که همراهش آواز می‌خوانده است. اکنون همه‌ی این افراد مُرده‌اند و خانگل تنها در کوچه‌ی خلوت روستا ساعت‌ها در انتظار کسی که نمی‌داند کیست، می‌نشیند و زیر لب آواز می‌خواند.

خانگل آواز خواندن را خوب بلد است و وقتی از او می‌خواهید بخواند چشمانش از خوشحالی برق می‌زند، با مکث و صبوری فکر می‌کند و از اعماق ذهنش آوازی انتخاب می‌کند. با یک نفس عمیق شروع می‌کند و با تمام وجود می‌خواند. حرکات و حالات او هنگام آواز خواندن منحصر به فرد است.

او یکی از چندین و چند هنرمند شمال خراسان است که به معنای واقعی کشف نشد و استعداد و توانایی‌اش تلف شد. محدودیت‌هایی که در طول این سال‌ها برای زنان وجود داشته، ظلم بزرگی به رشد و دیده شدن خانگل و سایر زنان هنرمند کرده است. خانگل در کمال شایستگی می‌توانست سفیر فرهنگی زنان کرمانج باشد.

خانگُل مجموعه‌ای بی‌نظیر از آوازها و اشعار کرمانجی در سینه داشت که متاسفانه این روزها به دلیل آلزایمر بیشتر آنها را فراموش کرده است. مجموعه‌ی پیش رو تنها گوشه‌ای از آوازهای خانگل را دربردارد و تلاشی برای حفظ همین گنج محدود است. خانگل فارسی صحبت نمی‌کند و آوازها را هم به طور غم‌انگیزی فراموش کرده است. گاهی هرچه تلاش می‌کند نمی‌تواند آوازی را شروع کند و گاهی هم آوازها را نیمه‌کاره رها می‌کند. سه آواز موجود در این آلبوم، حاصل چندین بار ملاقات با خانگل و ساعت‌ها ضبط است.

‌”وقتی تنهام، وقتی ناراحتم یا خوشحالم فقط و فقط آواز می‌خوانم. برای دلم می‌خوانم و با همین آوازها زنده‌ام”.

ضبط و پژوهش: حسین ابراهیمی . پیمان یزدانی | طراح کاور: واران عزیزپور | ناشر: رادیونواحی | سال انتشار: ۱۳۹۷

برشی از آلبوم - خانگل

خرید آلبوم خانگل

لالایی - خانگُل - آوازهای زنان کُرمانج - رادیونواحی

شب فراق (همایون - شاملو)

تصیف یاد تو، یک تصنیف قدیمی، بسیار زیبا، لطیف و دلنشین است که  استاد محمد سریر آنرا آهنگسازی کرده و جمال‌الدین منبری در آلبوم قرار خوانده است.

شعر:
هر که دلارام دید از دلش آرام رفت   /   چشم ندارد خلاص هر که در این دام رفت

 یاد تو می‌رفت و ما عاشق و بی‌دل بدیم  /     پرده برانداختی کار به اتمام رفت

ماه نتابد به روز چیست که در خانه تافت   /    سرو نروید به بام کیست که بر بام رفت

مشعله‌ای برفروخت پرتو خورشید عشق   /   خرمن خاصان بسوخت خانگه عام رفت

عارف مجموع را در پس دیوار صبر         /       طاقت صبرش نبود ننگ شد و نام رفت

گر به همه عمر خویش با تو برآرم دمی    /    حاصل عمر آن دمست باقی ایام رفت

هر که هوایی نپخت یا به فراقی نسوخت  /   آخر عمر از جهان چون برود خام رفت

ما قدم از سر کنیم در طلب دوستان     /      راه به جایی نبرد هر که به اقدام رفت

همت سعدی به عشق میل نکردی ولی   /   می چو فروشد به کام عقل به ناکام رفت

تصنیف یاد تو- جمال‌الدین منبری

Amir Foad