خانم مرضیه -عشقی سوزان داده ببادم

باافتخار و غرور اثری جدید و ماندگاراز استاد عزیزم سرکارخانم بیابانگرد رو به دوستان معرفی می کنم ....... درود بر ایشان و چنین شیرزنان سرزمینم ..........
برای تهیه آلبوم لطفا به صفحه من در فیس بوک ویا به ایمیل  پیام بفرستید

nz.roya@yahoo.com
Roya Nouri Ziabari

آلبوم شنگه لیله
خواننده : ماری بیابانگرد ماسوله
آهنگ ساز و تنظیم کننده : آرمین فریدی هفت خوانی
مقدمه استاد محمد رضا درویشی بر آلبوم موسیقی " شنگه لیله " :  
  درمیان آثاری که بر مبنای موسیقی نواحی ایران آهنگسازس یا تنظیم شده اند مجموعه "شنگه لیله" یکی از بهترین هاست.چرا؟
این مجموعه را آرمین فریدی هفت خوانی ساخته ،تنظیم کرده و فراهم آورده و ماری بیابانگرد ماسوله آن را خوانده است . آرمین فریدی به موسیقی مناطق مختلف تالش و گیلان اشراف دارد فارغ التحصیل دانشکده موسیقی دانشگاه هنر است تاغر می نوازد و با موسیقی دستگاهی ایران نیز آشنایی کامل دارد.او نوازنده تار ،تنبره تالشی و نی هفت بند تالشی است و این سازه8ا را به خوبی مینوازد،تجربه آهنگسازی دارد و تاکنون برای چند فیلم سینمایی و مستند آهنگسازی کرده است و از همه اینها گذشته جان او با فرهنگ،ادبیات و موسیقی تالش عجین شده است. به اعتبار این ویژگی هاست که ساخت،تنظیم و تدوین شنگه لیله از هر غلو و اغراقی عاری است.تنظیم های او روان ، روشن و به دور از هر پیرایه ای است. تک نوازی های او با تنبوره و نی هفت بند ما را به عمق فرهنگ و موسیقی تالشی می برد زیرا خودش در عمق این فرهنگ زیسته و در آن بزرگ شده است. فریدی تلاش کرده است تا حد امکان در این مجموعه نغمه هایی از مناطق مختلف تالش حضر داشته باشند ، حتی از تالش شمال (لنکران ) در جمهوری آذربایجان.
ماری بیا بان گرد ماسوله خواننده پر توان از تالشان است اما سالهای درازری آوازها و ترانه های تالشی را کنار نهاده بود و صدای خود را در خدمت آوازها و گوشه های ردیف موسیقی دستگاهی ایران گذاشته بود .تجربه خواندن آواز تالشی در موسیقی فیلم باد و مه ساخته نگارنده و نیز خواندن در مجموعه شنگ لیله او را دوباره به خاطرات ، زبان و فرهنگ اجدادش برد و چه نیکو از عهده این کارها بر آمده است. ماری اگر چه به خاطر شرایط خاص روزگار هنوز نتعوانسته است تمام توان خود را در عرصه موسیقی دستگاهی به مخاطبان بنمایاند اما در این مجموعه گوشه ای از توانایی هایش را به عنوان بانویی آوازخوان سر افراز در خواندن آواز ها و ترانه های تالشی به مردم ایران زمین تقدیم نموده است .
در این مجموعه دو آهنگ به روایت استاد قسمت خانی (از نوادر خوانندگان آواز و ترانه های تالشی از منطقه تالش دولاب ) آمده است که در اینجا باید از استاد قدر شناسی کرد.این دو آهنگ یکی "مبارک با " و دیگری "شنگه لیله" است که نام مجموعه نیز برگرفته از همین آهنگ اخیر است و معنای تحت اللفظی آن " لیلی خوشحال" است .
در تراک سه تکنوازی نی هفت بند تالشی توسط آرمین فریدی را میشنویم و شاهدیم که با چه پیچیدگی هایی در سه منطقه صوتی به نجوا در می آید و چگونه این مناطق صوتی به هم می آمیزند به جا است یادی کنیم از نی هفت بند نواز و لبک نواز شهیر و فقید تالشی در شاندر من ،زنده یاد هدایت پورجوادی، که خود و صدای سحرانگیز سازش اسطوره ای بود در موسیقی تالش.
در تراک پنج آهنگ " آقا جان" را میشنویم که بر اساس روایت " گشته روخون" از منطقه شفت و فومنات است این منطقه جنوبی ترین منطقه تالش نشین ایران و مجاور گیلان است و شاهد تاثیرات متقابل موسیقی گیلکی و تالشی در این منطقه ایم.
در تراک شش روایتی که از آهنگ "پاچه لیله" می شنویم متعلق به دهستان آلیان از توابع فومنات است و گفتیم که موسیقی این منطقه تا حدودی از موسیقی گیلان تاثیر پذیرفته است.
در تراک هفت آواز تالشی "فوروشی هوا" همراه با تنبوره، باز از نظر سبک به دهستان آلیان از منطقه فومنات است با همان ویژگی های یاد شده.
تراک هشت آهنگی است به نام "ایسپی رو تا کورا" به معنای " از سپید رود تا کورا" با شعری از آرمین فریدی.موسیقی این قسمت بر اساس آهنگی از تالش شمال (لنکران)تنظیم شده که آرمین فریدی در سفر های مختلف خود به آن منطقه ضبط کرده است.
در تراک نه آهنگ " آ آلم لی لی" را می شنویم که بر مبنای لالایی نافذ و خیال انگیزی است که تا مغز استخوان اثر می کند.این اهنگ به شیوه "خر جگیل " اسالم از منطقه تالش مرکزی(پره سرو اسالم)است و همانطور که ذکر شد در بر گیرنده شیوه ای خاص و متفاوت در موسیقی تالش است و تاثیراتی از موسیقی مذهبی-عرفانی اهل سنت و دراویش نقش بندیه گرفته است.
در تراک ده آهنگ ده " ایران یاله وطن " به معنای "ایران وطن بزرگ" را می شنویم با شعر و آهنگ آرمین فریدی هفت خوانی.
آرمین فریدی درباره قطعاتی که دتنظیم کرده یا ساخته است می گوید: "مجموعه شنگه لیله" بیش از هرچیز پرتوی از مهر ورزی و عشق تالشان به کوه و شالیزاران و غروب است سبدی از میوه های وحشی چیده شده از جنگل احساساتی بی ریاست، از تب تاب آهنگ "تالشیمه" که تنی گشنه بر روح لطیف اما سرکش شعر "تا سینه تالش " تا " شنگه لیله" و " پاچ لیله " که آوازهای دست های ترک خ.رده مادران شالیزار است ، از نوای نی هفت بند شبانان در "پارگا" های کوهستانی تا "لای لای" غمگنانه شبانگاه پاییز در منازل جلگه ای، از حلاوت و شیرینی "مبارک با" و هلهله شادی ایل تا مرگ "آقاجان" که اگر به زعم گروهی یاغی و راهزن است و به زعم گروهی قهرمانی دستگیر، به چشم خواهر داغدار برادری از دست رفته است و شکوه غمناک ذرات شبنم نشسته بر کاکلش در کوههای مه گرفته تالش روایت گر غمی تلخ اما حماسی است و بالاخره "ایسپی رو تا کورا" از درد جدایی تالشان حکایت دارد . این نام،نامی آشنا برای اهل قلم تالش است چون پیش از این کتابی از دو بیتی های من با همین نام منتشر شده است. و نیز نامی است آمیخته با جغرافیای پر رمز و راز قوم تالش و تنیده با روح و جان این قوم در دامن رشته کوهی که از سپید رود در گیلان تا دشت مغان و رود کورا در جمهوری آذربایجان کشیده شده است.جغرافیایی که اگرچه از نظر سیاسی دو تکه شده اما به رغم این جدایی سیاسی، در حوزه بی مرز موسیقی و فرهنگ، شعربی از تالش جنوبی با ملودی ای از تالش شمال (لنکران)به آغوش هم نشسته اند و ترانه "ایسپی رو تا کورا" خلق شده است. 
دلم قرار نمی گیرد این نوشته را بدون این پرسش به پایان برسانم که چرا بانوی خواننده این مجموعه که یکی از بهترین آواز خوانهای ایرانی است نمی تواند صدای ارجمند خویش را به طور رسمس به گوش مشتاقان فرهنگ و موسیقی ایران برساند؟
محمدرضا درویشی 
تیر ماه هزار و سیصد و نود و دو

 .
 

ماری بیابانگرد ماسوله

برنامه گلهای تازه ١٠٧
شعر : جناب استاد هوشنگ ابتهاج (سایه)
آواز : استاد محمدرضا شجريان
دستگاه سه‌گاه 
ویولن : استاد رحمت الله بدیعی
نی : استاد حسن ناهید
سنتور : مرحوم استاد فرامرز پایور
تار : استاد هوشنگ ظریف 
تنبک : استاد محمد اسماعیلی
من همان نایم که گر خوش بشنوی
شرح دردم با تو گوید مثنوی
با لب دمساز خود جفت آمدم
گفتنی، بشنو که در گفت آمدم **
من همان جامم که گفت آن غمگسار
با دل خونین لب خندان بیار
من خمش کردم خروش چنگ را
گرچه صد زخم است این دلتنگ را **
من همان عشقم که در فرهاد بود
او نمی‌دانست و خود را می‌ستود
من همی کندم نه تیشه، کوه را
عشق شیرین می‌کند اندوه را **
در رخ لیلی نمودم خویش را
سوختم مجنون خام اندیش را
می‌گریستم در دلش با درد دوست
او گمان می‌کرد اشک چشم اوست
گر جهان از عشق، سرگشته است و مست
جان مست عشق بر من عاشق است **
ناز اینجا می‌نهد روی نیاز
گر دلی داری بیا اینجا بباز 

شجریان :من همان دردم که در فرهاد بود

این قطعه را روح‌الله خالقی در سال ۱۳۲۳ در آواز دشتی بر روی شعری از حسین گل‌گلاب و با آواز غلامحسین بنان ساخته و با ارکستر گلها به رهبری خود وی اجرا کرده است

Khaaleghi - Banaan - Ey Iran ر.خالقی- ح.گل گلاب-غ.بنان - ای ایران


آه، باران...

ریشه در اعماق اقیانوس دارد، شاید

این گیسو پریشان کرده،

بید وحشی باران

یا نه دریایی است گویی واژگونه،

برفراز شهر،

شهرسوگواران

هرزمانی که فرو می بارد از حدبیش

ریشه در من می دواند پرسشی پیگیر، با

تشویش،

رنگ این شبهای وحشت را تواند شست آیا

 از دل یاران!

چشم ها و چشمه ها خشکند

روشنی ها محو در تاریکی دل تنگ

همچنان که نام ها درننگ

هرچه پیرامون ما رنگ تباهی شد

آه، باران

ای امید جان بیداران!

برپلیدی ها، که ما عمری است در گرداب آن غرقیم

                                                          آیا چیره خواهی شد.

                                                                                       فریدون مشیری

MOHAMMAD REZA SHAJARIAN- BARAN

نوبتی هم باشه، نوبت سفر به شیرازه...



سفری که از دروازه قرآن و قدم‌زدن رو سنگ‌فرشاش شروع می‌شه و به شوق و اشتیاق به سرمست توی شیراز بودن می‌رسه...

 

محمد بحرانی همسفر این اپیزود ماست و با بوی بهار نارنج و شهد گلای بهاری شیراز، ما رو راهی این شهر کرده

شجریان :من همان دردم که در فرهاد بود

Aminhosein Movahedi