مازندرانی

Mazandarani

موسیقی اصیل مازندران

Mazani

my fav

قطعه لالایی مازندرانی
حسین علیزاده و گروه کر هم آوایان
from "Birthplace of Earth"

حسین علیزاده - قطعه لالایی مازندرانی

Azam Ali(vas) - Mandara

تصنیف : دریا دل (آلبوم دریا دل)
با صدای : مهدیه محمدخانی
آهنگساز :استاد مجید درخشانی
شاعر: لایق شیرعلی

تصنیف دریا دل (مهدیه محمد خانی) آهنگساز مجید درخشانی

Dad o Bidad(Tayyebeh Jan)

Arous e Michka

Avaz (Dad O Bidad)

Katouli



تصنیف آتش دل
آهنگساز:مرتضی نی داوود
تنظیم : مجید درخشانی
خواننده : مهدیه محمدخانی
شاعر: پژمان بختیاری
آلبوم : دریادل


تصنیف آتش دل  / خواننده: مهدیه محمدخانی

دل آروم (مازندرانی) شمالی

آهنگساز:عماد رام
تنظیم: محمد اوشال
شوپه یا شب پایی عبارت است از نگهبانی از مزرعه و شالیزار بهنگام شب که برای حفاظت از محصول در مقابل خطر حمله خوک و گراز انجام می شده است. شوپه گر شب را در شالیزار با سروصدای بسیار و های و هوی گاه و بیگاه خود به صبح می رساند تا خوک و گراز به شالیزار نزدیک نشوند. این ترانه نغمه های تنهایی یک شوپه گر کشاورز است که به عشق دیدار نامزدش گلنسا ، شب را در حراست از شالیزار به صبح میرساند.

بيّه شو،ونه بورم،بزنم پا صحراره
Bayye sho vene boram bazenam pa sahrare
شب شد بايد بروم به شاليزار سر بزنم


هاكنم داد،بزنم ونگ،برماندم خي هاره
hakenam dad bazenam vang beramendam khihare
آنقدر سر و صدا كنم تا خوك ها فرار كنند

بي چراغ سو، داز ره گيرمه دوش
bi cheraghe soo dazre grime doosh
بدون روشنايي تبر را بر دوش خواهم گذاشت

دور دور كمبه تا شو سر بيره
door door kembe ta shoo sar bayre
آنقدر در شاليزارذ قدم مي زنم تا شب به سر آيد

انده شومبه راه،انده زمبه ونگ
ande shoombe rah ande zambe vang
هي راه مي روم و هي فرياد مي زنم

تلا خونش ره تا سر بيره
tela khonesh re ta sar bayre
تا نزديكي هاي صبح كه خروس آوازش را سر دهد

وا كمبه شه له له واجه
va kembe she lalevaje
بر ني مي دمم

درد دل شه گلنساجه
dared del she golnesaje
و با يارم گلنسا درد دل مي كنم

زمبه خدا خدا تا كه فصل شوپه بوره در
zambe kheda kheda ta ke fasle shoope boore dar
دعا مي كنم تا اين فصل نگهباني شب ها به سر آيد

پاييز بيه تا بتونم شه بينجه بزنم كر
paeez biye ta betoonam she binje bazenam kar
فصل پاييز بيايد و شالي هايم را خرمن كنم

خدايا كي وونه فرو بوره شو
khedaya ke voone feroo boore shoo
اي خدا كي مي شود كه شب به روز انجامد

راه دكفم بورم تا چشمه لو
rah dekefam booram ta cheshme ye loo
تا من به سمت چشمه راه بيافتم

شه سرا ديما لينگه بزنم او
she sara dima linge bazenem oo
آنجا سر و دست و پاهايم را بشويم

بورم نومزه پيش خو هاكنم خو
booram noomze ye pish khoo hakenam khoo
بعد به خانه يارم بروم و استراحت كنم

شه سرا ديما لينگه بزنم او
she sara dima linge bazenem oo
آنجا سر و دست و پاهايم را بشويم

بورم نومزه پيش خو هاكنم خو
booram noomze ye pish khoo hakenam khoo
بعد به خانه يارم بروم و استراحت كنم



شوپه - محمد دنیوی

لم‌چغا نوعی لباس چوپانان که از نمد تهیه می شد
خواننده عباس ماندگار معروف به عباس گدار
گدار: گاودار. قوم کولی از شمال هند
گودار(گدار)های مازندران 
گدارها که در منابع تاریخی و محاورات مردم مازندران با نام‌های متفاوتی همچون گدار Godar ، گودار Gudar، گجر Gojar، گسار Gosar، خی کش ‌Xikes و برخی عناوین دیگر خوانده شده‌اند در محاورات درون قومی خود را چوله Cule می‌نامند.   
این قوم تیره ای از خنیاگرانند که در مقاطع مختلفی از تاریخ همراه با آهنگران، بازیگران و نجاران از شبه قاره هند به سرزمین ایران کوچانده شده‌اند.گدارها امروزه به عنوان اقلیتی غیررسمی در فرهنگ، آداب و رسوم و زبان مازندرانی مستحیل شده‌اند. جمعیت آنان بالغ بر سی هزار نفر است که عمدتا در روستاها و محلات حد فاصل شهرستان بهشهر تا گرگان متمرکز می‌باشند. گدارها به دلیل پیشنه‌ای دیرپا و مهارت در خنیاگری تاثیر قاطع و قابل ملاحظه‌ای در فرهنگ موسیقی منطقه به جای گذارده‌اند. قوم گدار توانسته‌اند به تدریج و با گذشت زمان بخشی از نغمات، الحان و دانسته‌های موسیقی قوم خود را به استادی با موسیقی مازندران تلفیق نمایند، از همین رو امروزه بسیاری از مقامات و ریزمقامات مازندرانی در بخش سازی و هم در قسمت آوازی، در مناطق شرقی مازندران، دارای نوعی حالات و لهجة انحصاری است که  از آنها به عنوان موسیقی گداری یاد می شود. 
آنها به دلیل استعداد ویژة قومی و سابقه در زمینة موسیقی موفق شده‌اند با فراگیری استادانة برخی از سازهای ترکمنی و خراسانی برای مردم این منطقه بیان تازه‌ای بیابند. از طریق هنرمندان گدار نوع ویژه‌ای از موسیقی در مناطق شرق مازندران موجود است که از موسیقی روایی و خنیایی پرقدمت مازندران الهام گرفته است، که این موسیقی با عنوان «موسیقی شرقی» شناخته می شود.  

موسیقی شرق مازندران امروزه از میاندرود ساری تا کوهپایه های طبری زبان  گرگان جریان دارد . این موسیقی علاوه بر موسیقی نواحی مرکزی و غربی مازندران با موسیقی کتولی ، ترکمنی و تا حدودی موسیقی خراسانی نیز ارتباط دارد. قوم گدار نقش عمده ای در تکوین و تکمیل این موسیقی ایفا کرده است . موسیقی شرق مازندران بر مبنای چند مقام اصلی شکل گرفته است که رایجترین آن مجموعه ی هرایی ( منظومه ی هرایی ) یا مجموعه ی چند مقام است که با عنوان هرایی متشکل شده است.
این منظومه که ریشه در موسیقی ترکمنی و موسیقی شمال خراسان دارد با تاثیرپذیری از برخی ویژ گیهای موسیقی کتولی که آن نیز آمیزه ای از چند فرهنگ موسیقاییست با دو سبک یا شیوه ی اصلی یعنی هرایی کتولی و هرایی قنبر آبادی اجرا می شود. این منظومه دارای شاخه های متعدد و تعداد قابل توجهی ریز مقام و ترانه است. سبک هرایی قنبر آبادی بیشتر مربوط به نوازندگان گدار و شیوه ی هرایی کتولی بیشتر متاثراز نوازندگان غیر گداراست.
موسیقی امروز شرق مازندران حاصل روایت های استادان گدار و غیر گدار است. علاوه بر منظومه ی مفصل هرایی می توان ازکتول ، مسکین ، طالبا،  کنار شهری ها و... نام برد ، که از مهمترین آهنگ های این منطقه محسوب می شود.  لاره ، توتون جاری ، نیره جان ، نرگس بانو ، عمی دترجان و... از آهنگ ها وریز مقام های این منطقه اند . امیری ، حقانی ، نجما اگر چه مربوط به نواحی مرکزی مازندران هستند اما در شرق مازندران نیز رواج دارند .
عنوان هرایی ارتباط این مجموعه را با مقام « هرای » در شمال خراسان و  شیوه ی اجرایی ، ارتباط آن را با موسیقی ترکمنی تا حدودی روشن می کند . دراین نقل وانتقال که از صافی موسیقی منطقه ی کتول نیز گذشته است تاثیر موسیقی کتولی را بر این منظومه تا اندازه ای می توان مشاهده نمود ، مرحله ی نهایی این تکوین و تکامل با انطباق این منظومه با ویژگی های موسیقی شرق مازندران پایان می گیرد .
حاصل این آمیختگی پیدایش منظومه ای زیبا و مهم است که با فاصله گیری درست از موسیقی شمال شرق خراسان و موسیقی ترکمنی به بیان ویژه ای در موسیقی شرق مازندران دست یافته است و امروزه مقام مازندرانی به شمارمی رود .از هنرمندان مشهور این سبک میتوان به قدر کتولی و  نظام شکارچیان و رمضان شکارچیان (ارزمون)و خان عمو عشقی و تقی کتولی و اصغر کتولی اشاره کرد. به جز هنرمندان گدار، هنرمندان دیگری مانند محمد رضا اسحقی و حاج محمد حسین خلیلی و سید علی اصغرجویباری ( هاشمی ) نیز در پرورش موسیقی شرق مازندران سهم داشته اند .
هنرمندان قوم گدار علاوه بر نقش مهمی که در تکوین و تکامل موسیقی شرق مازندران داشته اند روایت گر شیوه ای منحصر به فرد در موسیقی شرق مازندران نیز بوده اند که ما آن را ( روایت های گداری از موسیقی شرق مازندران ) می نامیم. گدارها تیره ای از خنیا گران هندی الاصل هستند که در برخی از نقاط مازندران بویژه نواحی شرق این استان پراکنده اند . ظاهرا مهاجرت و استقرار این قوم در مازندران در دوره های مختلف تاریخی شکل گرفته است . منابع تاریخی بر سه چیز یعنی هندی الاصل بودن آنها ، کوچ اجباری و خنیا گری آنان اتفاق نظر دارند .
گدارها امروزه به عنوان اقلیت غیر رسمی و ادغام یافته در فرهنگ مازندران   می باشند که جمعیتی بالغ بر 30 هزار نفر را شامل می شوند که عمدتا در روستاهای حد فاصل بهشهر وگرگان تا فاضل آباد کتول گرد آمده اند .    
گدارها به دلیل نوع پیشه و مهارت در خنیا گری تاثیر قاطعی بر موسیقی شرق مازندران به جا گذاشته اند مثل : انتقال برخی از ویژگی های موسیقی ترکمن صحرای شمال خراسان و منطقه ی کتول به نواحی شرق مازندران ، انتقال برخی از سازها مانند دوتار و کمانچه از موسیقی ترکمنی و شمال خراسان به نواحی شرق مازندران ، انتقال ویژگی های موسیقی برخی از قوم های دیگر و نیز برخی ازسازها مانند تمبک و دایره به نواحی شرق مازندران . تاثیر زیبا شناسی قوم گدار بر موسیقی مازندران و همچنین حفظ بسیاری از ویژگی های اصلی موسیقی شرق مازندران می باشد. اجرای تحریرهای لبی یکی از ویژگی ها و روایت های گداری است ، در واقع هر خواننده ای که تحریرها را با لب اجرا نماید می توان گفت که گداری است. سازهای متداول در موسیقی شرق مازندران عبارت اند از : کمانچه ، دوتار ، سرنا ، دهیل ( دهل ) ، تمبک و دایره .
کمانچه از مهمترین سازهای این منطقه است و از عمده ترین سازها در همراهی با آواز به شمار می آید. بیشتر نوازندگان کمانچه در شرق مازندران از طایفه ی گدار بوده و شیوه ی کمانچه نوازی گدارها تا حدود زیادی تاثیر گذار وتاثیر پذیر در مناطق هم جوار شرق مازندران بوده است.

منبع: http://zingari.blogfa.com/post/92

بنال بلبل- مازندرانی (عباس ماندگار) دو تار

کنسرت ونکوور 17 اسفند 92 به مناسبت روز زن و بزرگداشت خانم سیمین بهبهانی. این تصنیف اول بار با صدای خانم ملوک ضرابی و ارکستر جهان پناه به سرپرستی عبدالله جهان پناه (استاد ویولن) اجرا شده است. 

آواز: سپیده رئیس سادات
کمانچه: استاد سعید فرجپوری 
سنتور: ساینا خالدی 
تمبک: نغمه فرهمند

"نازنین من وه چه خوشگلی ، روز و شب پی غارت دلی "نازنین

"بر ستمگری گر چه مایلی ، بهر عاشقان حل مشکلی "نازنین

"دلستان یار من ، نوبهار من "نازنین

"شوخ و شیرین سخن ، یار غنچه دهن ، نوگل چمن "نازنین

آشنای تو ، شد فنای تو ، بی وفا

صحبت از جفا کمتر کن ، نغمه های موزون سر کن ، عاشق تو ام باور کن نازنین

می ز شیشه در ساغر کن ، جام ما پر از آذر کن ، از قیام خود محشر کن 
 نازنین

"مه من و دلبر منی ، دلربا "نازنین

"گل من وباغ سوسنی ، بی وفا "نازنین

"تویی تویی افسونگر نامهربان "نازنین

"ز جور تو هر روز و شب دارم فغان "نازنین 

تصنیف نازنین - سپیده رئیس سادات

مونگ دیم 
(مونگ: ماه , دیم : رخ یا صورت)

تنظیم : ( جلال حیدری)آهنگساز: (جلال حیدری)شاعر : (محمد اکبری)خواننده :(ابوالحسن خوشرو)

مونگ دیم  اثر استاد خوشرو

جان یار (رکسانا)مازندرانی

های بِرو های نشو | ابوالحسن خوشرو
موسیقی مازندرانی

های بِرو های نشو | ابوالحسن خوشرو

اکبر پهلوان (مریم جان) با صدای ابوالحسن خوشرو

 خواننده : علی اصغر رستمی

بانو جان

عامی دتر جان گله ره بردن
عامی دتر جان همه ره بردن
عامی دتر جان های های چادر به سر کن
محله خبر کن سر و همسرون عامی پسرون همه خبر کن همه خبر کن

ونوشه گل وحشی ای که در زمستان به نشانه باهار می روید در دل برف و سرما
استاره: ستاره
کوترک کبوتر کوچک (ک تحبیب)
عامی دتر به زبان مازندرانی یعنی دخترعمو

عامی دتر جان- احمد محسن پور- گروه شواش

Ey Vay Single

sahar Ey Vay

http://www.zamzama.net/francais/artistes/niyaz/
World music for the XXIe Century
Traditions musicales turco-perses et sonorités électro, Niyaz impose son style et a conquit en deux albums un large public de fans en Iran et dans le monde. Sur scène, le groupe envoûte par la voix inoubliable de la chanteuse iranienne Azam Ali accompagnée de son compatriote Loga Ramin Torkian, multi instrumentiste et par des musiciens exceptionnels (iranien, afghan, palestinien) issus de la diaspora ayant trouvé refuge aux USA.

Azam Ali & Niyaz - Allah Mazare (album Nine Heavens)

Mahsa Vahdat   Marjan Vahdat - Twinklings of hope - مهسا ، مرجان وحدت - دارم امیدی

‏‏همه‌اش که نباید ترسید! راه که بیفتیم ترسمان میریزد...

بانو جان

Amir Javdani