تصنیف داد دل به آواز سیدجواد بدیع‌زاده
در مایهٔ بیات اصفهان
با همراهی «ارکستر آلمانی»؛ تاریخ ضبط: ۱۳۱۶
-
باز می‌رسد نوبت خرمی
ساقیا می‌ای بیار
باز روی شاخ گل از درون جان نغمه می‌کند هزار
جوشد اگر که می  /  در دل خُم ز تب  /  بر لب جو دیگر  /  غنچهٔ سرخ گل  /  رویدی چرا
مـــست نعره می‌زند ز شور جام می
چیست نغمه و نوای دلکش هَزار
گشته چمن پر از بوی گل و شور بلبلان مست
-
دورهٔ جوانی و نوبت عاشقی و هنگام شادی و موسم بهار است
نعره می‌زند بلبل از شعف  /  غنچه می‌کند به روی بلبل چو خنده زان لبان شیرین باده‌رنگ
دلبر بی‌مهر و وفا
ازچه کنی جور و جفا
از چه کنی جور و جفا
دلبر بی‌مهر و وفا
این دو روز زندگی غنیمت شمار و کم ستمگری کن به عاشقان
ســاقی بیا بیا تر کــن لبم ز می
مــطرب بیا بیا یــک‌دم بدم به نی
تا به نای ونی بر آرم از روز غم دمار
روزی بینی بی ما طرف گلشن را
هر داغ دل گیرد ما

(www.AvayeTanin.com)

تصنیف داد دل | سیدجواد بدیع‌زاده

Hossein Alizadeh, Khazaan  ‌ حسین علیزاده، خزان

ز همراهان جدایی مصلحت نیست - مرحوم سید‌خلیل عالی‌نژاد

شوق وصل - سید خلیل عالی نژاد

فلک را جور بی‌اندازه گشته است
جهان را رسم و آیین تازه گشت است

هزار امروز هم آواز زاغ است
گل از بی رونقی‌ها خار باغ است

نه خندان غنچه، نه سرو از غم آزاد
نه گل خرم، نه بلبل خاطرش شاد

غم دیرینه گر در سینه داری
چه غم، گر باده دیرینه داری

دو چیز اندوه برد از خاطر تنگ
نی خوش‌نغمه و مرغ خوش‌آهنگ

فلک را عادت دیرینه این است
که با آزادگان دائم به کین است

حسین علی‌زاده - راز نو

شعر از میرزا نصیر اصفهانی

فلک - راز نو / حسین علی‌زاده

عیبی نباشد از تو که بر ما جفا رود
مجنون از آستانه لیلی کجا رود

گر سر فدای جان تو گردد دریغ نیست
بسیار سر که بر سر مهر و وفا رود

مشتاق گل از سرزنش خار نترسد
جویای رخ یار، ز اغیار نترسد

آنکس که چو منصور زند لاف أنا الحق
از طعنه نامحرم اسرار نترسد

سال‌ها پیروی مذهب رندان کردم
تا به فتوی خرد میل به زندان کردم

سایه‌ای بر دل ریشم فکن ای سرو روان
که من این خانه به سودای تو ویران کردم

من خود ای ساقی از این شوق که دارم مستم
تو به یک جرعه‌ی دیگر ببری از دستم

پیش از آب و گل من در دل من مهر تو بود	
با خود آوردم از آن جا نه به خود بربستم

به حق مهر و وفایی که میان من و توست	
که نه مهر از تو بریدم نه به کس پیوستم

سعدیا با تو نگفتم که مرو از پی دل	
نروم باز گر این بار که رفتم جستم

بود درد مو و درمانم از دوست
بود وصل مو و هجرونم از دوست

اگه قصابم از تن واکره پوست
جدا هرگز نگرده جانم از دوست

مرا نه سر نه سامان آفریدند
پریشانم پریشان آفریدند

پریشان خاطران رفتند در خاک
مرا از خاک ایشان آفریدند

بروی دلبری گر مایلستم
مکن منعم گرفتار دلستم

خدا را ساربان آهسته میران
که من واماندهٔ این قافلستم

دلا خوبان دل خونین پسندند
دلا خون شو که خوبان این پسندند

متاع کفر و دین بی‌مشتری نیست
گروهی آن گروهی این پسندند



ساز و آواز سه‌گاه - مرحوم سید‌خلیل عالی‌نژاد

آشنایان ره عشق در این بحر عمیق 
غرقه گشتند نگشتند به آب آلوده

آشنایان ره عشق سید خلیل عالی نژاد و جلال محمدیان

Saz o Avaz Dashti

ساز و آواز دشتی-غلامحسین بنان-تجویدی-جلیل شهناز

از آلبوم «نام من عشق است»
آهنگساز: میدیا فرج نژاد
ترانه‌سرا: علیرضا کلیایی


هر چه ديدم من، درون آينه تعبير شد
روح من فرهادِ مجنونی است، زنجيرش كنيد
شب برای خُسروان آرامشی دارد نهان
راز تنهايی چه باشد؟ خوب تفسيرش كنيد
خواب ديدم مارِ گيسويش به دستم می‌خزيد
حال او چون حال آتش بود، تعبيرش كنيد
ياد او جان مرا با خود به هر سو می‌كشد
يار من از جنس دوزخ بود، زنجيرش كنيد
ناشناسی ساعتِ عمر مرا پرسيد و رفت
آينه شعر مرا دزديد، تكثيرش كنيد
جای پای آسمان بر خاك من جا مانده بود
چشم من مسحور چشمی بود، تدبيرش كنيد

MohammadMotamedi.com

Mohammad Motamedi - Zanjirah Konid | محمد معتمدی - زنجیرش کنید

علی گویم علی جویم  با اوای ملکوتی و تنبور استاد سید خلیل عالی نژاد

سید خلیل عالی نژاد-علی گویم علی جویم

استاد اسماعیل ستارزاده فرزند تیمور از هنرمندان سرشناس صاحب سبک و تاثیرگذار در موسیقی شمال خراسان بود. او در سال 1306 شمسی در قوچان متولد شد و از همان دوران کودکی در محضر استادان هم عصر خود به فراگیری دوتار پرداخت. با توجه به صدای خوشی که خداوند به او عنایت کرده بود خوانندگی و نوازندگی را از پانزده سالگی آغاز و در سال 1338 فعالیتش را در رادیو مشهد شروع کرد و از این طریق به تهران و دیگر نقاط کشور برای اجرای برنامه اعزام گردید. حدود سی سال با رادیو و تلویزیون مشهد و تهران همکاری کرد. وی با توجه به استقبال مردم از موسیقی محلی و تنوع کار و تشویق استادان موسیقی به ساخت آهنگهای فولکلوریک که از آداب و رسوم مردم شمال خراسان سرچشمه می‌گرفت پرداخت. وی در سال 1342 به اتفاق گروهی هنرمند از سوی وزارت فرهنگ و هنر وقت به مدت دو و نیم ماه به میلان و رم سفر کرد و درآمد این سفر را به آسیب‌دیدگان سیل ناشی از شکستن سد بایونت اختصاص داد. این هنرمند با شصت سال سابقه هنری زنده کننده هنر فولکلوریک قوچان بود. استاد ستارزاده هرگز از دایره هنر اصیل خود قدمی فراتر نگذاشت و از استعداد خدادادی خویش در جهت ساخت شعر و آهنگهای ملی و بومی منطقه سود جست. آهنگهای جان نثار، دختر قوچانی، شاه‌دوماد، دختر فراش‌باشی، دختر‌کرده، فاطمه سلطان، عشق چوپان، لیلا در واکن، گل‌اندام و بسیاری دیگر از جمله آثار ماندگار اوست.

سید خلیل عالی نژاد-علی گویم علی جویم

Amir AT