امام رضا - محسن چاوشى

ایمان میرشکاری
مسجد دهدشتی بوشهر



میان خیمه ای غمگین نشسته زینب نالان
دو چشمش منتظر بر در دلش در صحنه ی میدان

 

دمی بگذشته و صوت حسین بر او نمی آید
به گوش او فقط آید صدای شیهه ی اسبان

 

صدای آه و افغان یتیمان صبر او برده

به کف آبی ندارد از برای آن همه عطشان

 

ز فریاد و ز افغان حرم شد محشری بر پا

ولی زینب کند اشک خود از اهل حرم پنهان

 

به خیمه دختری کوچک بُوَد بی تاب بابایش

دمادم گیرد از عمّه سراغ باب خود نالان

 

نمی داند سوالش را چگونه  بر دهد پاسخ

که او خود منتظر مانده که آید خسروِ خوبان

 

میان خیمه ای دیگر شهیدان خفته اند در خون

یتیمان حرم  بر آن به خون آغِشتِگان نالان

 

رباب از داغ اصغر اشک ریزان و پریشان است

لب عطشان اصغر کی شود از خاطرش پنهان

 

پر از اندوه و واویلا  فضای خیمه ها گشته

ولی زینب دلش فکر حسین و این همه عدوان

 

زمانی اینچنین بگذشت و صبر از دست زینب رفت

گهی خاموش بنشسته  گهی ایستاده و حیران

 

نمی دانست چرا قلبش تلاطم ها چنین دارد

که گویی لحظه ای دیگر رود از پیکر او جان

 

برون از خمیه گردید و به  تلّی مرتفع ایستاد

وُرا یک صحنه ای جانسوز برابر گشته  با چشمان

 

میان قتله گه جسم پر از چاک برادر دید

که از اسبش فرو افتاده و در خاک و خون غلتان

 

فغان از دل کشید آن دم که با چشمان خود می دید

به روی سینه ی مولا نشسته شمر بی ایمان

 

نهاده خنجرش جای دو لب های رسول الله

کنار پیکر مولا نشسته  فاطمه گریان

 

شتابان سوی میدان شد پریشان زینب کبری

زدی بر سر کشیدی ناله ها از سینه ی سوزان

 

چو مولا دید زینب را که عزم مقتلش کرده

اشارت کرد برگردد به خیمه خواهر نالان

 

به خیمه رفت زینب در پی فرمان ثارالله

تنش تا خیمه برگشته دلش جامانده در میدان

 

نفس در سینه ها حبس و حرم مبهوت زینب شد

کسی آگه نبود از حالت محنت کش دوران

 

سکوتی سخت و جان فرسا که بر آن خیمه حاکم بود

شکسته شد به یک لحظه به آه و ناله ی نسوان

 

نمی دانست چه گوید او که چشمانش چه می دیده

و یا چون بر دهد تسکین دل غمدیده ی آنان

 

ز میدان اسب خونین چون به خیمه دیده تر آمد

به یک دم گشت آن مرکب غریق بوسه ی طفلان

 

نگون زین گشته خونین یال و مجروح هست و بی صاحب

زند گه بر زمین سر را بریزد اشک از چشمان

 

غباری سخت بگرفته سر و یال پر از خونش

سکینه گویدش بابا کجا افتاده در میدان

 

تو گویی بحر ماتم را نباشد ساحلی دیگر

اسیر و مات طوفان بلا کشتی و کشتیبان

 

قیام سرخ عاشورا  تداوم یافته اما بود

به یک سویی زنی تنها به یک سو لشکر عدوان



میان خیمه ای غمگین

مداحی پیغام کربلا به نجف برد جبرئیل - محمود کریمی ( Peygham Karbala by Mahmoud Karimi )

به طه به یاسین؛ مناجات زیبا با امام زمان -علیه السّلام- 1.MP3

آهنگ من می تونم عاشق شم با صدای محمد اصفهانی منتشر شد 

آهنگ من می تونم با صدای محمد اصفهانی ویژه نوروز 1403 تهیه و تولید شده است

Mohammad Esfahani - Man Mitoonam Asghesh Sham

ارمغان تاريكى - محمد اصفهانى

امیر بی گزند - محسن چاوشی

در حالی صبح امروز حنجره طلایی ایران سلیم موذن‌زاده با نوای بی‌نظیر «زینب زینب» چهره در نقاب خاک کشید که همواره یاد و نامش در قلب‌ها و یادها می‌ماند.

استاد سلیم مؤذن‌زاده اردبیلی در سال 1315 خورشیدی و در محله تازه شهر اردبیل زاده شد، پدرش شیخ عبدالکریم مؤذن‌زاده اردبیلی نخستین مؤذن رادیوی ایران است و برادرش مرحوم رحیم مؤذن‌زاده اردبیلی نیز از مؤذنان نامی جهان اسلام بود.

وی به طور متوسط روزانه پنج ساعت از عمر خود را صرف مداحی کرده و بیش از 2 هزار عنوان نوار کاست مربوط به برنامه‌های او از زمان پیدایش ضبط صوت تاکنون به زبان‌های ترکی، فارسی و عربی موجود است.

صدای گیرا در خانواده موذن‌زاده اردبیلی موروثی بوده و همه فرزندان و نوادگان مرحوم شیخ فرج این موهبت الهی را از او به یادگار برده‌اند.

شیخ فرج، پدربزرگ سلیم موذن‌زاده اردبیلی، قدیمی‌ترین موذن کشور بوه که اطلاعات مختصری از وی موجود است.

به گفته سال خوردگان، صدای اذان موذن‌زاده اردبیلی را ساکنان روستاهای واقع در حاشیه سه فرسنگی شهر اردبیل سحرگاهان از بام مسجد زینال در مرکز شهر می‌شنیده‌اند.

شیخ عبدالکریم، فرزند شیخ فرج هم نخستین موذن در ایران است که نوای اذان دلنشین او شهرت جهانی دارد.

شیخ عبدالکریم در سال 1273 خورشیدی در محله تازه شهر اردبیل به دنیا آمد و تا سال 1321 خورشیدی نوای توحیدی او از مناره مسجد میرزا علی‌اکبر این شهر به گوش می‌رسید.



نعیم، سلیم، رحیم، محمود و داود پنج فرزند او نیز از مداحان اهل بیت(ع) و مؤذن‌های مشهور جهان اسلام هستند  شادروان رحیم موذن‌زاده اردبیلی نیز که اذان بی‌مانند او در دستگاه بیات ترک در فهرست آثار معنوی ایران به ثبت رسید چند سال قبل براثر بیماری دعوت حق را لبیک گفت.

استاد سلیم مؤذن‌زاده صدای خوب در مداحی را از رشته‌های هنری ظریف توصیف می‌کند که ملاحت، زیر و بم آهنگ، ادای کلام و تحریرهای مناسب لازمه این هنر است.

وی که خود علاوه بر حفظ روش‌های قدیمی، سبک‌های جدیدی با اصالت فرهنگی را در نوحه خوانی و مداحی ابداع کرده است، می‌گفت: صدای من در برابر صدای پدرم مانند قطره‌ای است در مقابل دریا.

استاد سلیم موذن‌زاده سال 91 در همایش پیرغلامان حسینی در مصلی اردبیل علاوه بر زبان ترکی، فارسی و عربی به زبان انگلیسی هم مداحی کرد.

موذن‌زاده با معرفی خود به عنوان نوکر پیر آستان اهل بیت(ع )می‌گفت: حنجره من یک موهبت الهی و وقف سیدالشهدا(ع) است و استفاده از آن در زمینه‌های غیر از این صحیح نیست.

همین نوحه که توسط طالح باکویی اجرا شده
https://www.didestan.com/video/J7n0jJWV

نوحه معروف و به يادماندني "زينب زينب" با صدای مرحوم سليم موذن زاده

استادمحمدعلی کریمخانی

ساقی سرمست_استاد محمد علی کریمخانی

Amir AT