تازگی‌ها با ناظم حکمت آشنا شدم. شاعر ترک. بعضی از نوشته‌هایش را بی‌اندازه دوست دارم؛ پر از تصویر است. خوب امیدوارم در زندگی هر کدام از ما، کسی باشد که همان که ناظم حکمت گفت، روایتِ زندگی‌اش باشد. گفتم به مناسب روز دوست داشتن؛ این فایل را موقتا این‌جا هم بگذارم. داخل ماشین ضبط شده، یک‌هویی. همیشه همه چیز یک‌هویی است. 


کتابی می خوانم
تو در آنی
ترانه‌ای می شنوم
تو در آنی
نان می خورم
در برابرم تویی
کار می‌کنم
می‌نشینی و چشم در من می دوزی
ای همیشه حاضر من
با همدیگر کم سخن می‌گوییم
صدای همدیگر را  کم می شنویم
اما تو در منی


تنهایی
چیزهای زیادی
به انسان می‌آموزد
اما تو نرو...
بگذار من نادان بمانم!

قطعه: هنوز عشق تو
صدای: علیرضا قربانی
شعر: 


کجایی کجایی
کجایی ای که دلم بی تو در تب و تاب است
چه بس خیال پریشان به چشم بی خواب است
کجایی ای که دلم بی تو در تب و تاب است
چه بس خیال پریشان به چشم بی خواب است

عاشقی، هنوز، بی‌بهانه است

پیانیست | موسیقی‌باز

When I listen to music, I lose touch with my body and turn into a soul that no longer belongs anywhere. I was born in Iowa, grew up listening to jazz and blues in Chicago, spent many years in the Middle East studying Persian and Arabic literature, and was exposed to the beauty of African music. To be honest, though, not even literature can move me emotionally like music does.

عاشقی، هنوز، بی‌بهانه است

Arash Ghomeishi