🖤...که دگر بدین گرانی،نتوان کشید باری

ریشه این آخوندا ونعلین لیسای بدبخت جیره خورشون کنده بشه که میشه به زودی....مگراین کشورروی آرامش وببینه داغ پشت داغ برپیکر ایران تابه کی‌.بسه دیگه تفتون میکنیم ازروی کره زمین محوشین اهریمنای دژخیم

روزگااار تو هرچند بی وفای،،،،

Kābin & Milad Bagheri - Saman Booyan

The Look

The Promise

Ba ashkhayem ravaneh shodi

Ba Ashkhayem Ravaneh Shodi - Peyman Javanmard

شاید روزی، بارانی دوباره صورتهای مارا بشوید، شاید چشمانمان را به حال دیگری باز کنیم و نقشهای دیگری ببینیم. هزاران شایدهای خاک خورده در خیال منست.

به تمام رفتنها، گذشتن‌ها ،از دست دادن‌ها، به تنهایی‌ها، به شروع های دوباره، به باران عزیز و خاطره‌هایی که برای ما می‌آورد و یادهایی که با خود می‌برد.
بگویم که حال روزهای غمگین مرا باران شست، 
باشد این قصه همینجا،
شاید،
 حال غمناک تو راهم،
روزی،
 با خود بُرد... 





ممنونم از بهادر دوستی ندیده که از لایو تهران پیگیر رکورد این قطعه بود.

والس باران Waltz for Rain

Cherish the memories of those who perished in Metropol of Abadan. 

The philosophy behind "Senj & Dammam" in southern Iran is to declare mourning and gather people. The mourners in the south of Iran try to gather people to pray for the return of a ship that didn't return, beating drums and cymbals and asking, "Sea! bring our family back"

Mash-up & Arrangement: Arash Ghomeishi
Music Background: Classical Glass - Just Breathe
Rhythmic Ritual Music: Senj&Damam 
Lullaby: Folklore from the South of Iran
Image Credit: Hossein Abdollah Asl

Metropol of Abadan I | Arash Ghomeishi

Vocal: Mohammadreza Shajarian
Ney: Jamshid Andalibi
Trumpet: Ibrahim Maalouf

Piano, Back Vocal, Electric Guitar, Composition: Mahan Farzad

Cold Silence Of Time (سکوت سرد زمان)

شتاب کردم که آفتاب بیاید
نیامد
دویدم از پیِ دیوانه‌ای که گیسوانِ بلوطش را به سِحرِ گرمِ مرمرِ لُمبرهایش می ریخت
که آفتاب بیاید
نیامد
به روی کاغذ و دیوار و سنگ و خاک نوشتم که تا نوشته بخوانند
که آفتاب بیاید
نیامد
چو گرگ زوزه کشیدم، چو پوزه در شکمِ روزگارِ خویش دویدم، دریدم
شبانه روز دریدم، دریدم
که آفتاب بیاید
نیامد
چه عهدِ شومِ غریبی! زمانه صاحبِ سگ؛ من سگش
چو راندم از درِ خانه ز پشت بامِ وفاداری درون خانه پریدم که آفتاب بیاید
نیامد
کشیده‌ها به رُخانم زدم به خلوتِ پستو
چو آمدم به خیابان
دو گونه را چُنان گدازه‌ی پولاد سوی خلق گرفتم که آفتاب بیاید
نیامد
اگرچه هق هقم از خواب، خوابِ تلخ برآشفت خوابِ خسته و شیرین بچه‌های جهان را
ولی گریستن نتوانستم
نه پیشِ دوست نه در حضور غریبه نه کنجِ خلوتِ خود گریستن نتوانستم
که آفتاب بیاید
نیامد.

"رضا براهنی"

رضا براهنی ـ که آفتاب بیاید، نیامد.mp3

درآستانه- احمدشاملو
Mash Up and rework 4th of July

بايد استاد و فرود آمد
بر آستان ِ دري كه كوبه ندارد ،
چرا كه اگر به گاه آمده باشي دربان به انتظار توست و
                                                               اگر بي گاه
به در كوفتن ات پاسخي نمي آيد .
كوتاه است در ،
پس آن به كه فروتن باشي .
آئينه اي نيك پرداخته تواني بود
                                    آنجا
تا آراستگي را
پيش از در آمدن
                  در خود نظري كني
هر چند كه غلغله ي ِ آن سوي ِ در زاده ي ِ توهم ِ توست
                                                     نه انبوهي ِ مهمانان
كه آنجا
       تو را
           كسي انتظاري نيست.
كه آن جا
       جنبش شايد
                   اما جنبنده اي در كار نيست
نه ارواح و نه اشباح و نه قديسان ِ كافورينه به كف
نه عفريتان ِ آتشين گاو سر به مشت
نه شيطان ِ بهتان خورده ي با كلاه ِ بوقي ِ منگوله دارش
نه ملغمه يِ بي قانون ِ مطلق هاي ِ متنافي .
تنها تو
       آنجا موجوديت ِ مطلقي ،
موجوديت ِ محض
چرا كه در غياب ِ خود ادامه مي يابي و غياب ات
حضور قاطع اعجاز است
گذارت از آستانه ي ِ ناگزير
فروچكيدن ِ قطره يِ قطراني ست در نامتناهي يِ ظلمات
‹ دريغا
       اي كاش اي كاش
                           قضاوتي قضاوتي قضاوتي
                                      در كار در كار در كار
                                                        مي بود ! ›
شايد اگرت توان ِ شنفتن بود
پژواك ِ آواز ِ فروچكيدن ِ خود را در تالار ِ خاموش ِ كهكشان هاي ِ بي خورشيد
چون هرَّست ِ آواز ِ دريغ
                     مي شنيدي:
‹ كاش كي كاش كي
                 داوري داوري داوري
                            در كار در كار در كار دركار ... ›
اما داوري آن سوي ِ در نشسته است ، بي رداي ِ شوم ِ قاضيان.
ذات اش درايت و انصاف
هيات اش زمان.
و خاطره ات تا جاودان ِ جاويدان در گذرگاه ِ ادوار داوري خواهد شد.
بدرود !
بدرود ! ( چنين گويد بامداد شاعر )
رقصان مي گذرم از آستانه ي ِ اجبار
شادمانه و شاكر
از بيرون به در آمدم
از منظر
       به نظّاره به ناظر
نه به هيات ِ گياهي نه به هيات ِ سنگي نه به هيات ِ بركه ئي
من به هيات ِ ‹ما› زاده شدم
                           به هيات ِ پر شكوه انسان
تا دربهار ِ گياه به تماشاي ِ رنگين كمان ِ پروانه بنشينم
غرور ِ كوه را دريابم و هيبت ِ دريا را بشنوم
تا شريطه ي ِ خود را باز بشناسم و جهان را به قدر ِ همت و فرصت ِ خويش معنا دهم
كه كارستاني از اين دست
از توان ِ درخت و پرنده و صخره و آبشار
                                              بيرون است
انسان زاده شدن تجسد ِ وظيفه بود
توان ِ دوست داشتن و دوست داشته شدن
توان ِ شنفتن
توان ِ ديدن و گفتن
توان ِ انده گين و شادمان شدن
توان ِ خنديدن به وسعت ِ دل ، توان ِ گريستن از سويداي ِ جان
توان ِ گردن به غرور برافراشتن در ارتفاع ِ شكوه ناك ِ فروتني
توان ِ جليل ِ به دوش بردن ِ بار ِ امانت
و توان ِ غم ناك ِ تحمل ِ تنهايي
تنهايي
تنهايي
تنهايي  عريان
انسان
دشواري ِ وظيفه است
دستان ِ بسته ام آزاد نبود تا هر چشم انداز را به جان در بر كشم
هر نغمه و هر چشمه و هر پرنده
هر بدر ِ كامل و هر پگاه ِ ديگر
هر قله و هر درخت و هر انسان ِ ديگر را
رخصت ِ زيستن را دست بسته و دهان بسته گذشتم
                                  دست و دهان بسته گذشتيم
و منظر ِ جهان را
              تنها
              از رخنه يِ تنگ چشمي ِ حصار ِ شرارت ديديم و
                                                                 اكنون
آنك ِ در ِ كوتاه ِ بي كوبه در برابر و
آنك اشارت ِ دربان ِ منتظر
دالان ِ تنگي را كه در نوشته ام
به وداع
        فرا پشت مي نگرم
فرصت كوتاه بود و سفر جان كاه بود
اما يگانه بود و هيچ كم نداشت
به جان منت پذيرم و حق گزارم !
چنين گفت بامداد ِ خسته

(DarAstaneh)تنها تو آنجا موجوديت ِ مطلقي

آوالوگ شماره دو - چو پیراهن شوم آسوده خاطر
دانلود: https://t.me/AvaLogue/10
|
"بر اساس دیالوگی از فیلم "در دنیای تو ساعت چند است
 با بازی علی مصفا و لیلا حاتمی
ساخته صفی یزدانیان
|
"موسیقی: موسیقی متن فیلم "در دنیای تو ساعت چند است
ساخته‌ی کریستف رضایی
|
کاری از بهزاد شمس و حامد طاری
@Haataari و @Behzad_Shams
با شعری از حافظ
|
ببرد از من قرار و طاقت و هوش
بت سنگین دل سیمین بناگوش

نگاری چابکی شنگی کلهدار
ظریفی مه وشی ترکی قباپوش

ز تاب آتش سودای عشقش
به سان دیگ دایم می‌زنم جوش

دل و دینم دل و دینم ببرده‌ست
بر و دوشش بر و دوشش بر و دوش

اگر پوسیده گردد استخوانم
نگردد مهرت از جانم فراموش

چو پیراهن شوم آسوده خاطر
گرش همچون قبا گیرم در آغوش
|
 پ.ن: قابل ذکر است به فراخور ملودی، جای برخی بیت‌ها عوض شده است. همچنین در مصراع "به سان دیگ دایم می‌زنم جوش" به جای کلمه دایم از کلمه همیشه استفاده شده است. امیدواریم کسی از این جسارت ما رنجیده نشود

شماره دو: چو پیراهن شوم آسوده‌ خاطر

Music: Along the Forest - Mahbod Shafinejad

In Praise Of Solitude - Abbas Kiarostami / در ستایش تنهایی - عباس کیارستمی

نه مجنونم که دل بردارم از دوست
مده گر عاقلی بیهوده پندم
_____________________________
Sar Dar Kamand
Vocal: Banan
Ambient Music: @Olafur-Arnalds (Through the Screen)
Mixing: @TheSepanta
Cover: @elaaaamm
Also on Youtube: youtube.com/watch?v=7GiqIZu1ZSQ&feature=youtu.be
Download on Telegram: https://t.me/tsepanta/40

Sar Dar Kamand (Banan | Arnalds)

پیانیست | موسیقی‌باز

Emerging from Chicago's vibrant cityscape, this pianist, currently residing in California's bustling Los Angeles, embraces a tri-fold cultural identity. His artistry is not only shaped by the American metropolises he has called home, but also steeped in the rich, storied traditions of Middle Eastern culture. Birthed in melody, nurtured by rhythm, he aspires for his life's final cadence to be underscored by a musical refrain.

Metropol of Abadan I | Arash Ghomeishi

Arash Ghomeishi

Recent comments

Bahar Salavatchei

Zahra Rafiei

Minoo.sh

mehran🎭🦋

Related tracks