Septic Dreams

Repeat Eye Movement

Rapid Eye Movement

Collapse

Space Miners

Cosmic Radiation

I'm The One

The Voyager

We witnessed so many wars in 21’th Century and as always children were the ones who suffered the most from these wars. Children are fragile, dependent on the care of their family and need pure love. If they experienced this primitive, brutal, loveless, hateful fight, we cannot expect them to establish a happy and just world in the future.
We must end all of that crazy wars right now and concentrate to create more livable, peaceful, happy world! We can do it! We must do it! The world is going crazy day by day and each of us hate other. This hate is damaging our children and our future of course.
That’s why I wanted to write a song about a little child in the midst of the war. She is trying to survive but hopes are fading. Are we going to be a hope for her? Are we going to say anything about that? Are we going to stand up and shout to stop that stupid war?

Wartime Child

Güldünya Tören… Kaç kişi bilir bu ismi? Dilber Kına, Evrim Sarıçiçekler, Sevda Gök, Pınar Kaçmaz ve yüzlerce genç kız… İsimleri, dünyaları, yaşamları farklı olsa da hepsinin sonları aynı; ‘Töre Cinayeti’. Elbette ki hepsinin hikâyesini anlatmaya ne sayfalar yeter ne de yüreğimiz… Ama bunlar arasında birisi var ki, bir sabah gazetenizi okuyup çayınızı yudumlarken gününüzü zehir edebilecek, en duygusuz anınızda bile sizi hüngür hüngür ağlatabilecek bir hikâyeye sahip, Güldünya’nın kısa hayat hikâyesi…

Güldünya Tören'in İstanbul'da 22 yaşında son bulan hikâyesi, Bitlis'in Güroymak ilçesine bağlı Budaklı Köyü'nde başlar. Ailesi 'Şego' aşiretine bağlıdır. Çevredeki bütün aileler gibi kalabalıktır ve törelere bağlılıkları sürer. Güroymak'ta esnaf olan 27 yaşındaki Servet Taş da ailedendir. Servet, Güldünya'nın teyzesinin oğludur ve aynı zamanda amcasının kızıyla evlidir.

Servet Taş’ın tecavüzüne uğrayan Güldünya hamile kalır. Karnındaki şişliği gizlemeye çalışırken, ailesi hamileliğini fark eder. Bir odaya kapatılır. Baskılar sonucu çocuğun babasının Servet Taş olduğunu söyler. Taş, önce inkâr etse de, sonra gerçeği açıklar. Aile, olayı 'Şego' aşiretinin büyüklerine anlatır. Aşiret büyükleri, Servet Taş'ın Güldünya'yı kuma olarak almasına ve birlikte köyü terk etmelerine karar verir. Taş, Güldünya'yı kumalığa kabul eder. Ama Güldünya bunu istemez. Taş kaçar, Güldünya'nın ise gidecek yeri yoktur. Bir odaya kapatılır. Ailenin ilk kararı 'ölüm' değildir ve İstanbul Fatih'teki amcası Mehmet Tören'in yanına gönderilir.
Bundan sonra Güldünya öldürülme korkusuyla yaşamaya başlar. Doğum yaptığında çocuğunun öldürüleceğini düşünmektedir.

Bir süre sonra Bitlis’ten abisi İrfan gelir. Amacı kardeşi, aynı memeden doyduğu Güldünya’yı öldürmektir. Belki de vicdanına yenik düşer; öldüremez, Güldünya’ya bir ip uzatıp kendisini asmasını söyler. Yani aslında bir cinayete intihar süsü vermek ister. 

Güldünya pencereden atlayıp kaçar. Bir polis ekibinin yanına sığınır. Daha sonra karakola gelen amcası Mehmet Tören ve abisi İrfan Tören Güldünya’yı öldürmeyeceklerine söz verirler. Güldünya onlara güvenmez. Tek güvendiği kişi bir arkadaşının babası olan Bitlis’teki köylerinde de uzun süre imamlık yapan Alaattin Ceylan’dır. Polise Ceylan’ın yanında kalmak istediğini söyler. Aile kabul eder. Polis Güldünya’yı amcasına teslim eder, amcası da Ceylan’ın evine götürür. Alaattin Ceylan ise tedirgindir, törenin kurallarını bilmektedir çünkü. 
1 Aralık 2003'te sancıları başlar Güldünya'nın. Sağlıklı bir erkek çocuğu dünyaya getirir. Her ne kadar geleceğine dair ümidi olmasa da bebeğine 'Ümit' adını koyar. Daha Ümit’ine doyamadan ailesinin onu öldürmesinden korktuğu için bir arkadaşına evlatlık olarak verir. İki gün boyunca odasından çıkmaz, yemek yemez ve sürekli ağlar. Ama bebeğinin başka kurtuluşu olmadığını bilmektedir…

Çocuk doğduktan sonra ailesinden kimse gelmemiş tehdit edilmemiş ve kendisine yeni bir hayat kurabileceğine inanmaya başlamıştır. Ceylan'dan kendisine bir iş bulunmasını ister.

Ama Bitlis'te dedikodu yayılmaktadır. 'Şego' aşireti yine toplanır. Bazıları, törenin uygulanmasını ister. Şubat ayının başında İstanbul'a Güldünya'nın babası Şerif Tören gelir.
İki gün Alaattin Ceylan'ın yanında kalır ama bu zaman zaafında kızının yüzüne bir kere bile bakmaz. Baba Tören, Bitlis'e döndükten birkaç gün sonra, 25 Şubat'ta Ceylan’ların kapısı yine çalınır. Gelen, birkaç ay önce ip verip kendisini asmasını söyleyen ağabey 24 yaşındaki İrfan Tören'dir İrfan, Güldünya'yı Bursa'daki teyzelerine götüreceklerini, orada işe sokacaklarını söyler. Ceylan, Güldünya'ya eşyasını toplamasını söyler. İrfan, "Eşyalarını toplamasına gerek yok" dediğinde, Ceylan şüphelenir. Endişelenen Ceylan’ın ağzından titreyerek şu kelimeler çıkar."Otogar’a kadar birlikte gidelim."

Güldünya, Alaattin Ceylan ve İrfan, öğle saatlerinde evden çıkarlar. 100 metre uzaktaki Güvercin Caddesi'ne geldiklerinde İrfan, beklemelerini, taksi çevireceğini söyler Güldünya'nın 20 yaşındaki kardeşi Ferit ise pusudadır. Güldünya, küçük kardeşinin yaklaştığını görür. Eli paltosunun cebindedir. Birden silahını çıkarır, ateşler. Güldünya yaralanır. Ceylan, genç kızı korumak için üzerine yatar, Ferit Tören silahını tekrar ateşleyemez, kaçar. Ferit kaçarken, İrfan da yanında koşmaktadır. 

Ceylan, Güldünya'yı yakındaki bir özel hastaneye götürür. Oradan Bakırköy Devlet Hastanesi'ne gönderilen Güldünya, hemen ameliyata alınır. Güldünya'nın yanına, Ceylan'dan haberi alan amcası Mehmet Tören gelir. Güldünya amcasından korkmaktadır, hastanenin haber vermesi üzerine polis gelir. Güldünya'nın ifadesi alınır. Her şeyi anlattığı ifadesini, "Kardeşlerimden şikâyetçi değilim" diyerek bitirir. Onu vuran kardeşleri yakalanmamıştır ama polis, bir koruma bırakmadan hastaneden ayrılır.

Genç kadın acil serviste yatarken, hastanenin bahçesinde iki kardeşi vardır. Polis ise ortada yoktur. Saat 03.45 sıralarında refakatçisi olduğunu söyleyerek kardeşlerden biri içeri girer. Namluyu Güldünya'nın başına çevirir ve iki kez ateş eder. Güvenlik görevlileri, hızlı adımlarla hastaneden çıkan esmer bir genç görür bu genç Ferit Tören'den başkası değildir. Genç, kaçmayı başarır…

Kısa süre sonra Güldünya'nın beyin ölümü gerçekleşir. Yetkililer aileyi ararlar. Ona ölüm cezasını veren aileye, yaşam destek ünitesinin fişinin çekilip çekilmemesi sorulur. Ve aile ikinci kez aynı kararı verir ; "Fişi çekin." 
Güldünya’nın hikayesi burada bitmez, her gün yeniden başlar, yeni Güldünya’lar doğar ve bir kez gülemeden dünyadan göçer… Ve bu ülkede kadın cinayet kurbanlarının yüzde yetmişi, eşleri ya da sevgilileri tarafından öldürülmektedir. Her üç kadından biri yaşam boyunca dövülmekte, cinsel ilişkiye zorlanmakta ya da taciz edilmektedir. 15 - 40 yaş arası birçok kadın, kanser, trafik kazası ya da sıtma yerine, toplumsal açmazlar ya da cinsellik kökenli şiddet yüzünden ölmekte ya da yaralanmaktadır…

Ve bu ülkede hala birçok şehirde sokağa çıkabilen genç kızlar her akşamüstü karanlık çökmeden eski bir oyunu oynar ; “hava kararmadan eve dönme oyununu”. Birçok insan bu oyunu çocukluğunda öğrenir ama yalnızca kızlar tüm hayatları boyunca oynamaya devam ederler. Hala bazı şehirlerde genç kızlar camlara sevgililerinin adlarını yazamazlar… İç çekişlerden buğulanan camlara yarın yapılacaklar listesi yazılır. Ertesi gün pencereden dışarı bakmak isteyen kadına yapılması gerekenler engel olur ve yine yapılması gerekenler bitmeden akşam olur… 

Bu ülkede, birisini öldürmeden kimse katil diye anılmaz. Belki bu yüzden kadınlar öldürülene kadar katillerine koca, baba, ağabey, dayı, amca demek zorundadır… Ve belki de sadece bu ülkede bir anne kızının tabutuna sarılarak sadece onun için ağlamaz. Başka hangi ülkede bir anne kızının katiline her gün yemek hazırlamak ya da kızının öldürülmesi için silahı veren kişi ile aynı yatakta koyun koyuna yatmak zorundadır? Anne için katil ile kurbanı aynı karında taşımış olmak yeterince ağır değil midir zaten?

Alicia Aristregui, İspanya. 2004. Ayrıldığı kocası tarafından bıçaklanarak öldürüldü.

Birgül Işık, Elazığ. 2005. Katıldığı televizyon programında şiddet gördüğünü söylemesinin ardından, sokakta oğlu tarafından öldürüldü.

Cheagh Rooteh, Irak. 1993. Yabancı bir adamla konuştuğunu gören babası tarafından öldürüldü.

Çiğdem İnce, İzmir. 2003 Evlilik dışı hamile kaldığı için ağabeyi tarafından öldürüldü.

Dilber Kına, İstanbul. 2001. Erkeklerle gezdiği için babası tarafından baltayla öldürüldü.

Evrim Sarıçiçekler, İstanbul. 2005. Ailesinin karşı çıktığı birisiyle evlendiği için ailenin görevlendirdiği birisi tarafından öldürüldü. 

Fadime Şahindal, İsveç. 2002. İsveçli bir genci sevdiği için babası tarafından öldürüldü, 

Güldünya Tören, İstanbul, 2004

Hatun Sürücü, Almanya, 2005. Zorla evlendirildiği akrabasından boşandıktan sonra bir “Alman gibi" yaşadığı için sokakta ağabeyi tarafından öldürüldü.

Ivy Blore, Kanada. 2004. Aile içi şiddet kurbanı
Kadriye Demirel, Diyarbakır. 2003. Tecavüze uğrayıp hamile kaldıktan sonra ağabeyi tarafından öldürüldü. 

Leticia Aguliar, Amerika. 2002. Aile içi şiddet kurbanı

Maria Terasa Carlson, Filipinler. 2001. Evliliği boyunca şiddete maruz kaldı. Sonunda 23. kattan atlayarak intihar etti

Nuran Halitoğulları. Kendisine tecavüz edilince babası tarafından elektrik kablosu ile boğularak öldürüldü

Olivia Hodson, Amerika, 1999. Aile içi şiddet kurbanı

Pınar Kaçmaz, Diyarbakır. 2002. Evden kaçıp mankenlik ajansına başvurduğu için babası ve ağabeyi tarafından öldürüldü

Rukhsana Naz, İngiltere. 1998. Evlilik dışı hamile kaldığı için annesi ve ağabeyi tarafından boğularak öldürüldü

Sevda Gök, Şanlıurfa. 1996. Pastaneye gittiği gerekçesiyle bir yakını tarafından öldürüldü

Şemse Allak, Mardin. 2002. Evlilik dışı ilişkiye girdiği gerekçesiyle taşlanarak öldürüldü.

Tasleem Begüm, İngiltere. 1995. Erkek arkadaşı olduğu için kuzeni tarafından arabayla defalarca ezilerek öldürüldü

Ursula Allen, Amerika. 2002. Aile içi şiddet kurbanı

Victoria Anna, Amerika. 2002. Aile içi şiddet kurbanı. 

Yeşim Sağlam, Adana, 1998. Kocasını terk edip sevgilisiyle beraber olduğu için babası ve kocası tarafından öldürüldü.

Zehra Karagöz, Şanlıurfa, 2003. Başka erkeklerle beraber olduğu söylentileri üzerine kocası tarafından kalbinden bıçaklanarak öldürüldü.

Üzerine kan bulaşmış alfabenin her harfinden kadınların isimleri, dilleri, dinleri, ırkları farklı olsa da yazıya sığdıramayacağımız listenin daha da uzamaması için bir araya geldi…

Yan
Temmuz 2010
Söz: Serkan Tosun
Beste: Serkan Tosun
Aranje: Kıvanç Mursaloğlu

Solo Vokal: Gökçe Asena Altınbay
Geri Vokal: Emrecan Sabuncu
Geri Vokal: Kıvanç Mursaloğlu
Geri Vokal: Serkan Tosun
 
Gitarlar: Kıvanç Mursaloğlu
Bas: Serkan Tosun
Davul: Ertuğrul Biber
Çello: Petri Ramirez Sanchez
Duduk: Canberk Ulaş

Kayıt, Editing, Mixing, Mastering: Serkan Biber (Recordium - Kadıköy)

Ellerim var benim sonsuz ve temiz
Gözlerimde bir sonbahar çaresiz

Ay dolanıyor aydınlık ve sessiz 
Yaz kuşları geçiyor sebepsiz

Ses veremem sana  dallar gibi  
Rüzgâr gibi  yağmur gibi

Bir yel dolanır boynuma                    
Gökyüzünden asılır gibi

Yan uyan              
Ben uyanamam

Bir incir altında başladı öykü 
Esmerdi sıcaktı naifti türkü  
  
Mevsimsiz baharlar açtı teminde        
Yıkıldı birden kalbimdeki örtü

Şimdi ruhlar geçiyor resimde 
Kuşlar ölüyorlar düşünde      
 
Tahta bir sandıkta yaslar içinde      
Uyanmak için ölümü bekleme

Yan uyan              
Ben uyanamam


001 MTP - YAN

Hannadol

Coolviber

Cem Karaca - Islak Islak ( Karaoke )

Cem Karaca - Islak Islak ( Karaoke )

Arda Yiğit

Related tracks