قطعه‌ای از دفتر آواز خویشتن، شاهکار ویتمن شاعر بزرگ آمریکا
به ترجمه‌ی مشترک محسن عمادی و شعله ولپی

Lamosen's Album

Walt Whitman | Mohsen Emadi

▨ شعر: این بار
▨ شاعر: سیاوش کسرایی
▨ با صدای: سیاوش کسرایی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــ
بار دگر اگر به درختی نظر کنم
یا از میان بیشه و باغی گذر کنم
چشمم به قدّ و قامت دار و درخت نیست
چشمم به روی نقش و نگار بهار نیست
چشمم به برگ نیست
چشمم به غنچه و گل و سبزینه‌خار نیست
چشمم به دست‌های پُرِ شاخسار نیست 

این بار چشم من به سوی آشیانه‌هاست
آنجا که می‌تپد دل نوزادِ زندگی
واندر هجوم سخت‌ترین تندباد‌هاست
آماجگاه تیر تگرگ و سنان برق
پروازگاه خوشدلی و خانه‌ی بلاست
چشمم به لانه‌هاست. 

ای جوجگان از دل توفان برآمده
چشمم پی شماست!
▨
سیاوش کسرایی
شعر در سال ۱۳۵۴ در تهران سروده شده و در دفتر شعر چهل کلید به سال ۱۳۶۰ چاپ شده است.
ــــــــــــــــ
پی‌نوشت اول: این خوانش در شب‌های شعر گوته، در مهر ۱۳۵۶، انجام شده است.
پی‌نوشت دوم: عبارت «واندر» در شعر فوق، در کتاب با املای «وندر» آمده است.

سیاوش کسرایی | این بار |پالایش شده

سپیده رئیس سادات و کیا طبسیان - کنسرت تورونتو فستیوال تیرگان

▨ نام شعر: هر کجا مرز کشیدند، شما پل بزنید
▨ شاعر: نجیب بارور
▨ با صدای: نجیب بارور
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــ
هر کجا مرز کشیدند، شما پل بزنید
حرف «تهران» و «سمرقند» و «سرِپل» بزنید

مشتی از خاک «بخارا» و گِل از «نیشابور»
باهم آرید و به مخروبه‌ی «کابل» بزنید

هرکه از جنگ سخن گفت، بخندید بر او
حرف از پنجره‌ی رو به تحمل بزنید

نه بگویید به بت‌های سیاسی نه، نه!
روی گور همه‌ی تفرقه‌ها گُل بزنید

دخترانِ قفس افتاده‌ی «پامیر» عزیز
گُلی از باغ خراسان به دو کاکل بزنید

جام از «بلخ» بیارید و شراب از «شیراز»
مستیِ هردو جهان را به تغزل بزنید

هر کجا مرز، -ببخشید که تکرار آمد
فرض بر {با} این که- کشیدند، دوتا پُل بزنید
▨
نجیب بارور
ــــــــــــــــ
پی‌نوشت اول: در برخی نسخه‌های منتشر شده از این شعر، توالی ابیات متفاوت است.
پی‌نوشت دوم: متن شعر منطبق بر خوانش شاعر است و با نسخه‌ی چاپ شده در کتاب، تفاوت‌هایی دارد. شکل مکتوب شعر‌، در داخل آکولاد {} آمده است.

نجیب بارور | هر کجا مرز کشیدند شما پل بزنید

▨ نام شعر: نام تمام مردگان یحیی است
▨ شاعر: محمدعلی سپانلو
▨ با صدای: محمدعلی سپانلو
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
 این شعر روایت کودکان هم‌بازی است که در موشک‌باران پایتخت کشته شدند. شاعر بر این باور است که این کودکان زنده‌اند و نامشان «یحیی» است که نمادی است از زندگی. سپانلو درباره‌ی چرایی سرودن این شعر گفته است: «خانه من نزدیک پادگان جمشیدآباد است. در زمان جنگ مرتب اعلام می‌شد که باید اینجا را تخلیه کنیم. موشک‌باران شروع شد و یک بار موشکی به کوچه بالایی خانه من که خانه پدری من هم در آن کوچه بود، اصابت کرد. خانه پدری‌ام ویران شد و خانه من هم تقریبا غیرقابل سکونت. من در‌‌ همان زمان رفتم خانه برادرم که در اکباتان زندگی می‌کرد. برادرم آلبوم عکسی نشان من داد که در آن آلبوم، عکسی از بچه‌هایی بود که در کوچه خانه پدری‌ام با هم بازی می‌کردند.‌‌ همان کوچه‌ای که در موشک‌باران تمام خانه‌هایش از بین رفته بود و وقتی آن عکس را دیدم، برادرم به من گفت که به غیر از پسرش، تمام بچه‌های آن عکس در موشک‌باران کشته شده‌اند. این عکس مرا یاد ملتی از کودکان انداخت که در برابر دشمن مقاومت می‌کنند. اسم یحیی در نام تمام مردگان یحیی است، نماد زندگی است. من با این شعر می‌خواهم بگویم که آن بچه‌ها نمرده‌اند که تمامشان زنده و حی هستند.»
ــــــــــــــــــــــــ
نام تمام مردگان یحیی است
نام تمام بچه‌های رفته
در دفترچه دریاست
بالای این ساحل
فراز جنگل خوشگل
در چشم هر کوکب
گهواره‌ای بر پاست
بی‌خود نترس ای بچه تنها
نام تمام مردگان یحیی است
هر شب فراز ساحل باریک
دریا تماشا می‌کند هم‌بازیانش را
در متن این آبیچه تاریک
یک دسته کودک را
که چون یک خوشه گنجشک
بر پنج سیم برق
هر شب، گرد می‌آیند
اسفندیار مرده‌ای (بی‌وزن، مانند حباب کوچک صابون)
تا می‌نشیند
شعر می‌خواند
این پنج تا سیم چه خوشگله
مثل خطوط حامله
گنجشگ تپل مپل نک می‌زنه به خط سل
هر شب در این کشور
ما رفتگان، با برف و بوران باز می‌گردیم
در پنجره‌های به دریا باز
از هیاهو و بانگ چشم‌انداز
یک رشته گلدان می‌برند از خواب‌های ناز
ما را تماشا می‌کنند از دور
که هم صدای بچه‌های مرده می‌خوانیم
آوازمان، در برف پایان زمستانی
بر آبهای مرده می‌بارد
با کودکان مانده در آوار بمباران
در مجلس آواز، مهمانیم
یک ریز می‌خواند هنوز اسفندیار آن سو
خرگوش و خاکستر شدی ای بچه‌ی ترسو

دریای فردا کشتزار ماست
نام تمام مردگان یحیی است
آنک دهان‌های به خاموشی فروبسته به هم پیوست
تا یک صدای جمعی زیبا پدید آید
مجموعه‌ای در جزء جزئش، جام‌هایی که به هم می‌خورد
آواز گنجشک و بلور وبرف
آواز کار و زندگی و حرف
آواز گل‌هایی که در سرما و یخبندان نخواهد مرد
از عاشقان، از حلقه پیوند وبینایی
موسیقی احیای زیبایی
موسیقی جشن تولدها
آهنگ‌های شهربازی‌ها، نمایش‌ها
در تار و پود سازهای سیمی و بادی
شعر جهانگردی و تعطیلی و آزادی
این همسرایان نامشان یحیی است
و آن دهان، خواننده‌اش دریاست
با فکر احیای طبیعت‌ها، سفر‌ها، میهمانی‌ها
دم می‌دهد یحیی
و بچه‌ها همراه او آواز می‌خوانند
در نیلا به دریا
ای برف ببار
با فکر بهار
بر جنگل و دشت
بر شهر و دیار
ای مادر گرگ
ای چله بزرگ
هی زوزه بکش
هی آه برآر
ما از دل تو
بی‌باک‌تریم
از تندر و برق
چالاک‌تریم
با شمع و چراغ
در خانه و باغ
برف شب عید
همسایه ماست
این سرود و سپید با رنگ امید
فردا که رسید
سرمایه ماست
ای برف ببار
تا صبح بهار

نوبت به نوبت، تا شب تحویل سال نو
گنجشک‌ها و بچه‌های مرده می‌خوانند
با چشم‌های کوچک شفاف
تا صبح، روی سیم‌های برق می‌مانند
▨ 
محمدعلی سپانلو
اسفند ماه ۱۳۶۶

محمدعلی سپانلو | نام تمام مردگان یحیی است

قطعه ی مرا چو آرزوی روی آن نگار آید بر اساس شعری از سعدی

مرا چو آرزوی روی آن نگار آید

غزلی از حافظ
با صدای منوچهر انور
نوروز ۱۴۰۴

نوبهار است در آن کوش که خوش‌دل باشی
که بسی گُل بدمد باز و تو در گِل باشی
چنگ در پرده همین می‌دهدت پند ولی
وعظت آن گاه کند سود که قابل باشی
من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش
که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی
در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است
حیف باشد که ز حال همه غافل باشی
گر چه راهی‌ست پر از بیم ز ما تا بر دوست
رفتن آسان بود ار واقفِ منزل باشی
نقد عمرت ببرد غصهٔ دنیا به گزاف
گر شب و روز در این قصهٔ مشکل باشی
حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد
صید آن شاهد مطبوع‌شمایل باشی


نوبهار است - منوچهر انور

گروه بربت | Barbat Ensemble

گروه موسیقی بربت، مجموعه‌ای از نوازندگان نسل نو موسیقی ایران است که از دل تعامل، بداهه‌نوازی و گفت‌وگوی بی‌واسطه‌ی سازها شکل گرفت. این گروه، با محوریت ساز و نه صدا، در تلاش است تا جهانی شنیداری خلق کند که هم‌زمان ریشه در موسیقی کلاسیک ایرانی دارد و افق‌هایی معاصر و شخصی را نیز می‌کاود.

اعضای گروه، بدون سرپرستی رسمی، به‌شیوه‌ای مشارکتی گرد هم آمده‌اند. ایده‌ اولیه شکل‌گیری این مجموعه توسط آرمان سیگارچی، نوازنده عود، صدابردار و طراح آلبوم، مطرح شد.

در گروه بربت، سازهایی چون عود (بربت)، سه‌تار، نی، کمانچه و تنبک حضور دارند و در ترکیبی آزاد، هر 
قطعه را به تجربه‌ای مستقل بدل می‌کنند.

آلبوم «دریاوار | Sea Like» نخستین اثر رسمی این گروه است که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد. مجموعه‌ای شامل هفت قطعه‌ی مینیمال، سیال و تأمل‌برانگیز که در آن‌ها، اصول تئوریک موسیقی ایرانی چون مدگردی، وزن‌های آزاد، و دیالوگ میان سازها، حضوری کلیدی دارند.

En:
Barbat Ensemble is a collective of new-generation Iranian musicians who came together through improvisation, sonic dialogue, and a shared desire to let instruments speak. Centered around instruments rather than vocals, the ensemble draws from the deep roots of Persian classical music while exploring personal and contemporary expressions.

The group operates without a formal conductor. The initial idea was brought forth by Arman Cigarchi, the group’s oud player, sound engineer, and designer of the album’s concept and visuals.

Barbat Ensemble features instruments such as oud (barbat), setar, ney, kamancheh, and tombak, creating richly textured and emotionally resonant music. The inclusion of kamancheh adds a lyrical and narrative layer to the sound, enriching the interplay between instruments.

“Sea Like | Daryavar”, the ensemble’s debut album released in 2017, includes seven fluid and minimalistic compositions. The album showcases modal exploration, rhythmic freedom, and instrumental conversation—offering a deeply poetic and meditative listening experience.
​
Mani Khoshravesh, Ney
Pouya Khoshravesh, Kamancheh
Nima Khoshravesh, Setar
Reza Samani, Tombak, Daf
Arman Sigarchi, Oud

Sea Like | دریا وار

2017

Hand in Hand | دست در دست

شاهِ دریا دل
(خصوصی۲)

موسیقی در جمع و محیط خانقاه‌ها و تکیه‌ها جایگاهِ ویژه و خاصی دارد که موجبِ شور و گاهاً اتصالِ واقعی به درونیات و در نهایت حضرت دوست می‌شود.
این موسیقی دارای ریتم‌ها و کلام‌هایی هستند که در لحظه در ذهنِ نوازنده، کلام خوان و یا خواننده شکل می‌گیرد و با توجه به حالِ حاضرانِ در جمع اجرا می‌شود.

آنچه می‌شنوید حالِ جمعی و لحظه‌ای ماست که با مختصر امکاناتی ضبط و به لطفِ ابزارآلاتِ امروزی پالایش گردیده است و در نهایت با سازی که نامی برایش جز بم‌ساز نمی‌دانم بر رویش نواختم.

پی‌نوشت:
ضبط و انتشارِ این اثر با کسب اجازه از استاد مسعود ارزانلو می‌باشد.

The Sea Hearted King | شاهِ دریا دل

▨ نام شعر: پروانگی های مقدس
▨ شاعر: بیژن نجدی
▨ با صدای: بیژن نجدی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــ
تذکر: «پروانه» نام کوچکِ همسر شاعر است.
ـــــــــــــــــــــ
در گودِ خیال و خیابان و تاریکی
نئون راه می‌رود
با طرحی از تنِ پروانه...
«مبل‌فروشی پروانه»
که بوی تو در آن نشسته است
بوی روشن و خاموش
خاموش و روشن تو.

در میدان و آن‌سوی شیشه‌ی اتوبوس
پشت پرده‌ی باران
نئون راه می‌رود
»چایخانه‌ی پروانه»
کاش صبحانه‌ای با تو در دلِ شب.

تهران و خیابان فردوسی
آسمانی پر از بُراده‌هایِ سرخ نئون...
«عتیقه فروشی پروانه»
پروانه‌های روی زره
بر تیغه‌ی شمشیر و جامی از نقره.

حالا، صبحِ تهران است
و شکسته‌های خاموشِ نئون ریخته بر آسفالت.
«آرایشگاه پروانه»
چشمانِ بی‌سرمه
نیمرخ تو
عطر دورِ حنا
و نگاهی پر از آبِ مروارید
▨
بیژن نجدی
از کتاب واقعیت رویای من است نشر مرکز صفحه ۹۶

بیژن نجدی | پروانگی‌های مقدس

حافظ خوانی -  ابراهیم منصفی

Arman Sigarchi 

Iranian oudist & composer based in Cologne and Rasht. Blending Persian tradition with experimental textures, improvisation, and personal history. Founder of Cigarchi Tobacco, a multidisciplinary music & craft project.

Hand in Hand | دست در دست

Arman Sigarchi | Oudist & Composer

Related tracks