Deep

FOLK

Persian tales 2

uniqe

Persian

love

اینشتن می گوید: زنها با مردها ازدواج می کنند به این امید که آنها عوض خواهند شد 
مردها با زنها ازدواج می کنند به این امید که آنها عوض نخواهند شد
درآخرهردو ناامید می شوند                                                                                                                                                                              وقتی به سنی رسیدم که بدنبال مرد زندگی ام می گشتم مادرم گفت :
مادرجون خدا اون بالا سرش خیلی شلوغه  تکلیف ات را با خواسته هات معلوم کن و مشخصات مورد علاقه ات درست به خدا بگو... افسوس که دیر به صرافت افتادم!

من بدنبال یه مردم 55 سال به بالا     کیه که بشمره اما سنش از 60 نره بالا
نه بلند نه خیلی کوتــــــــــاه                   خـــوش قد و قواره باشه
جورج کلونی نه ولی خوب                    کــمی خوش قیافه باشه

من بدنبـــــال یه مردم             کـــه طلاق گرفته باشـــه
نـــه که با رسیدن من            بخـواد از زنش جدا شـــــه
بچه هاشو داشته باشه          نخواد دیگه بچه دار شـــــه
مردی که بدونه حـــالا          بهتره که نوه دار شـــــــه
مردی که با من بمونه           قدر لحظه رو بدونه
جمله ی دوست دارم رو         بنویسه و بخونــــه

مردی که منطقی باشــــه               نه که لجبــــاز و یه دنده
رک و راست باشه و راحت           صبح تا شب خالی نبـــنده
مردی که شیطونی هاشـــــو          پیش از اینها کرده باشـــــــه
نه که انگار تــــــــــازه حالا          چشم و گـــوش واکرده باشه
من بدنبال یه مردم سردو گرم چشیده باشه    از فلسفۀ هگل و نیچه خـــونده یا شنیده باشه
نه پایین نه سطح بالا             نه گــــــدا  نه خیلی دارا
مردی که اهل کتاب و          موزیک جـــــــاز باشه حالا

مردی که حسرت بدل نیست        چشم و دل سیر شده حالا
می دونه جوونی رفته              یه کمی دیر شده حـــــــالا
مردی که کنار چشمش              چند تا خط افتـــــاده باشه
از همه روزای رفتــــه              یادگاری داشته باشــــــــه

مردی که فهمیده باشه              بد و خوب و دیده باشـــه
مرد پر حرفی نباشه                سخنش سنجیده باشــــــــه
مردی که مثل خود من             عاشق زندگی باشــــــــــــه
جرِات عاشق شدن رو             تا دم مرگ داشته باشــــــه

مردی که بامن بمونه     قدر لحظه رو بدونه
جملۀ دوست دارم رو بنویســـــــه و بخونه
مردی که بامن بمونه      قدر لحظه رو بدونه
جملۀ دوست دارم رو بنویســـــــه و بخونه
                    
                                                          آمریکا 2010

My Man

My Man مردمن

'Bar Gisooyat'
Vocals: Sara Zare/Mohammad Etemadi
Arranged by: Pouyan Ramezani
Piano: Pouyan Ramezani
Guitar: Firouz Veysanlou
Violin: Amain Ataei
Saxophone: Hooman Namdari
Record, mix & mastering: Pouyan Ramezani (Neek Music Studio)

Bar Gisooyat

Tirishko

Monge: Heydoo Hedayati

Soo: Heydoo Hedayati

رادیو چهرازی - تودیع

Parastoo Ahmadi - Jing O Jinge Saz Miad

Stay

شماره 16

یاد بعضی نفرات در گردش فصول

پاییز یهو میاد - رادیو چهرازی

Music By: Marjan Farsad 
Arranged & Mixed By: Salmak Khaledi
https://itunes.apple.com/ca/album/blue-flowers/id898915284
http://www.cdbaby.com/cd/marjanfarsad


Porteghale Man (feat. Omid Nemati)/ پرتقال من - مرجان فرساد

Original song by Hassan Shamaizadeh
Special thanks to Diertje!

Dasteto Bezar...(Cover)

کاوه آفاق - عطر تو  (Kaveh Afagh, Atre To)

بگذارید این وطن دوباره وطن شود.
بگذارید دوباره همان رویایی شود که بود.
بگذارید پیشاهنگ دشت شود
و در آن‌جا که آزاد است منزلگاهی بجوید.
(این وطن هرگز برای من وطن نبود.)
بگذارید این وطن رویایی باشد که رویاپروران در رویای
خویش‌داشته‌اند.ــ
بگذارید سرزمین بزرگ و پرتوان عشق شود
سرزمینی که در آن، نه شاهان بتوانند بی‌اعتنایی نشان دهند نه
ستمگران اسبابچینی کنند
تا هر انسانی را، آن که برتر از اوست از پا درآورد.
(این وطن هرگز برای من وطن نبود.)
آه، بگذارید سرزمین من سرزمینی شود که در آن، آزادی را
با تاج ِ گل ِ ساخته‌گی ِ وطن‌پرستی نمی‌آرایند.
اما فرصت و امکان واقعی برای همه کس هست، زنده‌گی آزاد است

و برابری در هوایی است که استنشاق می‌کنیم.

(در این «سرزمین ِ آزاده‌گان» برای من هرگز
نه برابری در کار بوده است نه آزادی.)

بگو، تو کیستی که زیر لب در تاریکی زمزمه می‌کنی؟
کیستی تو که حجابت تا ستاره‌گان فراگستر می‌شود؟

سفیدپوستی بینوایم که فریبم داده به دورم افکنده‌اند،
سیاهپوستی هستم که داغ برده‌گی بر تن دارم،
سرخپوستی هستم رانده از سرزمین خویش،
مهاجری هستم چنگ افکنده به امیدی که دل در آن بسته‌ام
اما چیزی جز همان تمهید ِ لعنتی ِ دیرین به نصیب نبرده‌ام
که سگ سگ را می‌درد و توانا ناتوان را لگدمال می‌کند.

من جوانی هستم سرشار از امید و اقتدار، که گرفتار آمده‌ام
در زنجیره‌ی بی‌پایان ِ دیرینه سال ِ
سود، قدرت، استفاده،
قاپیدن زمین، قاپیدن زر،
قاپیدن شیوه‌های برآوردن نیاز،
کار ِ انسان‌ها، مزد آنان،
و تصاحب همه چیزی به فرمان ِ آز و طمع.

من کشاورزم ــ بنده‌ی خاک ــ
کارگرم، زر خرید ماشین.
سیاهپوستم، خدمتگزار شما همه.
من مردمم: نگران، گرسنه، شوربخت،
که با وجود آن رویا، هنوز امروز محتاج کفی نانم.
هنوز امروز درمانده‌ام. ــ آه، ای پیشاهنگان!
من آن انسانم که هرگز نتوانسته است گامی به پیش بردارد،
بینواترین کارگری که سال‌هاست دست به دست می‌گردد.
با این همه، من همان کسم که در دنیای کُهن
در آن حال که هنوز رعیت شاهان بودیم
بنیادی‌ترین آرزومان را در رویای خود پروردم،
رویایی با آن مایه قدرت، بدان حد جسورانه و چنان راستین
که جسارت پُرتوان آن هنوز سرود می‌خواند
در هر آجر و هر سنگ و در هر شیار شخمی که این وطن را
سرزمینی کرده که هم اکنون هست.
آه، من انسانی هستم که سراسر دریاهای نخستین را
به جست‌وجوی آنچه می‌خواستم خانه‌ام باشد درنوشتم
من همان کسم که کرانه‌های تاریک ایرلند و
دشت‌های لهستان
و جلگه‌های سرسبز انگلستان را پس پشت نهادم
از سواحل آفریقای سیاه برکنده شدم
و آمدم تا «سرزمین آزاده‌گان» را بنیان بگذارم.

آزاده‌گان؟
یک رویا ــ
رویایی که فرامی‌خواندم هنوز امّا.

آه، بگذارید این وطن بار دیگر وطن شود
ــ سرزمینی که هنوز آن‌چه می‌بایست بشود نشده است
و باید بشود! ــ
سرزمینی که در آن هر انسانی آزاد باشد.
سرزمینی که از آن ِ من است.
ــ از آن ِ بینوایان، سرخپوستان، سیاهان، من،
که این وطن را وطن کردند،
که خون و عرق جبین‌شان، درد و ایمان‌شان،
در ریخته‌گری‌های دست‌هاشان، و در زیر باران خیش‌هاشان
بار دیگر باید رویای پُرتوان ما را بازگرداند.

آری، هر ناسزایی را که به دل دارید نثار من کنید
پولاد ِ آزادی زنگار ندارد.
از آن کسان که زالووار به حیات مردم چسبیده‌اند
ما می‌باید سرزمین‌مان را آمریکا را بار دیگر باز پس بستانیم.
آه، آری
آشکارا می‌گویم،
این وطن برای من هرگز وطن نبود،
با وصف این سوگند یاد می‌کنم که وطن من، خواهد بود!
رویای آن
همچون بذری جاودانه
در اعماق جان من نهفته است.

ما مردم می‌باید
سرزمین‌مان، معادن‌مان، گیاهان‌مان، رودخانه‌هامان،
کوهستان‌ها و دشت‌های بی‌پایان‌مان را آزاد کنیم:
همه جا را، سراسر گستره‌ی این ایالات سرسبز بزرگ را ــ
و بار دیگر وطن را بسازیم!
احمد شاملو در سال 1304 هجري شمسي در تهران به دنيا آمد پدرش حيدرنام داشت و افسر ژاندارمری بود و مادرش كوكب عراقي از قفقازيهايي بود كه انقلاب بلشويكي 1917 روسيه، خانواده‌اش را به ايران كوچانده بود.پدر شاملو به دليل طبيعت حرفه‌اي، با خانوده‌اش دور از شهر و ديار خود و در شهرهاي دور افتاده و نقاط مرزي به سر مي‌برد و به اين سبب كودكي احمد شاملو در شهرهاي رشت، سميرم، اصفهان، آباده، شيراز و خاش سپري شد.

وي تحصيلات ابتدايي را در شهرهاي خاش، زاهدان، مشهد گذراند و براي طي دوره متوسطه به تهران آمد و در دبيرستان ايرانشهر ثبت نام كرد و تا سال سوم در اين دبيرستان درس خواند.

شاملو از ابتداي جواني و شايد تحت تأثير شرايط محيط، علاقه وافر به «آلماني‌»ها ابراز مي‌كرد و اين شوق تا آن حد بود كه براي تحصيل در دبيرستان صنعتي تهران (كه استادان آلماني در آن حضور داشتند) كلاس سوم دبيرستان را رها كرد و در كلاس اول دبيرستان صنعتي ثبت‌نام كرد.

وي در سال 1325 و پس از بازگشت به تهران)پس از پشت سر گذاشتن حوادث زیادی همچون زندان رفتن به علت فعالیت سیاسی) در حالي كه هنوز سال چهارم دبيرستان را تمام نكرده بود براي هميشه درس و مدرسه را كنار گذارد.شاملو در سال 1326 در سن 23 سالگي ازدواج كرد. همسرش اشرف اسلاميه نام داشت و از خانواده كازروني‌هاي اصفهان بود. شاملو در اين سال نخستين مجموعه شعرش را كه آهنگ‌هاي فراموش شده نام داشت، با سرمايه شخصي به نام ابراهيم ديليمقانيان انتشار داد و آن را به همسرش اشرف تقديم كرد.

احمد شاملو از چند سال پيش مبتلا به بيماري قند بود و بارها براي درمان خود به خارج از كشور سفر كرد. اما معالجات هيچگونه ثمري نداشت. اين بيماري سرانجام شاملو را از پاي درآورد و او در تاريخ چهارم مرداد ماه 1379 در بيمارستان ايرانمهر تهران تسليم مرگ شد.پيكر شاملو در امامزاده طاهركرج به خاك سپرده شد.


بگذار این وطن دوباره وطن شود... احمد شاملو

گروه موسیقی سیمرغ ( رستاک ) در سال 1376 به سرپرستی سیروس سپهری و بهزاد اد پورنقی در قالب یک گروه موسیقی تجربی تشکیل شد .
این گروه در اجراهای خود با رویکرد تازه به موسیقی مناطق و نواحی ایران سعی در آشنا ساختن مخاطبان با این میراث غنی را دارد .
سیمرغ اجراهای متعددی در شهرها و ابنیه ی تاریخی ایران و چندین کشور جهان داشته است 

Rastak-Rana رعنا گروه رستاک:گیلکی

Toranj - Mohsen Namjoo

هانی مجتهدی
خواننده کورد

Hani Mojtahedi - Ashyaneh

The Little Rusty Brains
تیتراژ پایانی فیلم مغزهای کوچک زنگ‌زده
خواننده و آهنگ‌ساز: رضا کولغانی
ترانه: احسان گودرزی
تنظیم: بامداد افشار

Musicema.com

The Little Rusty Brains

رضا کولغانی - مغزهای کوچک زنگ زده

آلبوم این سمت اثری به ترانه‌سرایی، خوانندگی و آهنگسازی کیان پورتراب است. این آلبوم اولین اثر فردی این هنرمند است که پیش‌تر قطعاتی از آن را به صورت تک‌آهنگ منتشر کرده بود. این اثر شامل سیزده قطعه است که یکی از آنها بی‌کلام است. تنظیم اثر بر عهده کیان پورتراب و علیرضا ریاضی بوده است. از نوازندگان می‌توان به علیرضا ریاضی، میلاد درخشانی، علی الماسی و اردلان مجتبوی اشاره کرد.

In Samt

Kian Pourtorab - C | کیان پور تراب - سی

قطار خالی بخشی از آن چیزی است که مرا  برمی‌گرداند به گذشته. یا می‌برد به خانه ای در آینده.

حیدو هدایتی

Ghatar -e- Khali

Watch: http://bit.ly/2Epvdba
Follow us on 
Instagram: studio13studio
Telegram: OfficialStudio13

Faravaz live @Studio13

Bodo Bodo

هر شب
تن به هجرت دادن و
صبح ها
بازگشته ای از سرزمین های دور
پر از افسانه و
باران های جنوبی...

حیدو هدایتی
روزهای آخر اسفند 1397

"دِنگ"
برای تمام عشق‌های تکه‌پاره شده در جنگ.

آهنگساز، خواننده، پیانو: محیا حامدی
ترانه‌سرا: امیرحسین طالبی

ترجمه:

منگ منگم، انگار سه تا مرد جنگی تو سرم می‌جنگن
چشمام دو دو می‌زنن، واسه یه لحظه خواب قتل می‌کن
خون داغی تو تنم جاري شده، جوش و خروشی می‌کنه
کل شهر دور و برت از داغ دل کِل می‌کشه

مثل بی کس ترین جاشوی دریا که غروب
شرمش‌ رو زیر پا می‌ذاره و روی لِنجش می‌رقصه
شورش تیر و تفنگ رو ول کردم که (هرچی می‌خواد) غوغا بکنه 
دنبال تو می‌دوم و غول جنگ پشت سرم ارابه می‌کشه

هر چی دریا، نخل و خرما، هرچی موج و قایقه
هم‌صدای من ضجه می‌زنن تا از رفتنت دست بکشی
سرزمینم، لشکرم، تمام سپاهم قبضه‌ته
قلب سربازهاي جبهه بندِ لحظه نگاهته

عزیزم چشم دیدن هیج رنگرزی رو ندارم
که به بخت آدم ها رنگ نیلی می زنند

یک دستم نی انبون و دست دیگه‌م کاسه آبه تا پشت سرت بریزم
از پشت بوم برات ساز می‌زنم تا برگردی و نگاهم کنی
اي (درخت) کُنار قد بلندم، اي نت همراه صِدام
متنفرم که ببینم این بحران روی تو رو از نگاهم می‌دزده

هر چی دریا، نخل و خرما، هرچی موج و قایقه
هم‌صدای من ضجه میزنن تا از رفتنت دست بکشی
سرزمینم، لشکرم، تمام سپاهم قبضه‌ته
قلب سربازهاي جبهه بندِ لحظه نگاهته

Deng

گل باوینه
  کاری از مسعود بختیاری
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بار اله سی کی باهارونت ایاهه
ای گلا باوینه سی کی ای دراهه
ندونم سیچه منه ای همه مردم
بخت مو چی شوگاره چینو سیاهه

ری دلم سنگینه غم، دل بیقراره
روز و شو تیام ایگوی اور بهاره
آخه تا کی چینو وا تینا بمهنم
حرف مردم سی دلم چی نیشت خاره

بهار اوی وا گل گندم
مو تینا وا درد دل مندم

شو و رو دل چی نی ایناله
تا که چی لاله داغ دل دارم
گل بوستون تی مو دی خاره
مه و آستاره نی به شوگارم


معنی

بارخدایا برای کی بهارونت میاد
این گلهای بابونه برای کی در میان
نمیدونم برا چی توی این همه مردم
بخت من مثل شبه اینطور سیاهه

روی دلم سنگینه غم، دل بیقراره
روز و شب چشمام میگی (به نظرت میاد) ابر بهاره
آخه تا کی اینطور باید تنها بمونم
حرف مردم برا دلم، مثل نیش خار است

بهار اومد با گل گندم
من تنها با درد دل موندم

شب و روز دل مثل ساز نی می ناله
تا وقتی که مثل لاله، داغ دل دارم
گل بوستان در نظرم دیگه خار است
ماه و ستاره نیست به شبم

Cover Photo: Ilya Natarius

Gole Bavineh

وقتی تو میرقصی غم در به در میشه

تاریکی میمیره شب جون به سر میشه

رقصیدنت یعنی فهمیدن شادی

از شوق رقص تو خوشحال آزادی

جادوی رقصیدن بارونه و شبنم

قلبت رو میشوره از تیرگی از غم

جادوی رقصیدن بارونه و شبنم

قلبت رو میشوره از تیرگی از غم

وقتی که آزادی آگاهی و هوشیار

بی مرز و محدوده رد میشی از اجبار

از پیله رد میشی پرواز رقص تو
گرمای بودن رو حس میکنی از نو

جادوی رقصیدن بارونه و شبنم

قلبت رو میشوره از تیرگی از غم

جادوی رقصیدن بارونه و شبنم

قلبت رو میشوره از تیرگی از غم

وقتی که آزادی آگاهی و هوشیار

بی مرز و محدوده رد میشی از اجبار

از پیله رد میشی پرواز رقص تو

گرمای بودن رو حس میکنی از نو

جادوی رقصیدن بارونه و شبنم

قلبت رو میشوره از تیرگی از غم

جادوی رقصیدن بارونه و شبنم

قلبت رو میشوره از تیرگی از غم

Parastoo Ahmadi - Jing O Jinge Saz Miad

Armin