Daygard - Sherik [Hokm Remix]

Shemrooni x Safir - Catharsis [Lofi]

Nafahmidim chi shod

دیگرد - شریک
تاریخ انتشار 18 . 3 . 1398
ضرباهنگ :consequence feat asher roth ( Childish game )
تنظیم : رزم
طراح جلد سواد
خرید : yon.ir/NOt1r

متن :
بهم میگفت انسان دشواریِ وظیفست

قلکِ روحمو شکستم ، تا بدم هزینش

این تپه ها هم مثِ دیوارِ دردِ ما کوتاهن

برو بالا ازش ، برو بالا ازش

بگو چی میبینی گرفته دود چمبره زده

غم محتسب داد میزنه زندگی قدغنه

یه بچه توو خیابون راه میره یه گونی رو دوشش

سیگارشو روشن ، میکنه بعدِ من

فرقِ تو چیه با اونی که ، شهیدو دزدید

تا جول پاره ی نفرت بکنه سرت

یه گره سفت زد با عشق زیرِ چونش

با انزجار از خفگی رفت خریدِ خونه

بگو نرخِ درد زن چند ضرب میشه اونور آب

این مسکنا گرونن که ، میخوریم قبلِ خواب

بگو چه دلپذیره هوا توو زندونِ آزادت

تو خشتِ خامِ حاکمی واسه حصار فردا

بهم میگفت انسان دشواریِ وظیفست

قلکِ روحمو شکستم ، تا بدم هزینش

بهم بگو زندان چهار ، دیوارِ خونست

یا قفسِ تنگِ حاکم توو بندِ چندِ اوین

یه جای خوب باشه ، هممون بریم

لم بده رو مبل زُل ، بزن توو دوربین

برق بسوزه هوا رو حبس کنه توو توربین

مخابره ی دروغ درد گم بشه توو جورچین

حقِ من همینه که لات باشم لا گرگا

عربده بزنم توو نظامِ بله قربان

عشق میدادم من توو خیالِ خامِ خودم

چک بزنه اون رها بشه از درداش

شِریک دزدی تو یا رفیق قافله

جامعه حاملست و تو یه دزد قابله

خود زنیِ آفتابی که پشت این جنگا گم شد

شعر میاد توو هیپ هاپ تا دلداریش بده

قشنگ ترین جنگ حمله ی پروانه ها بود

دنیا واسه ی جسمم کوچیکه قدِ تابوت

شاهرگِ خیابون نبضِ زیرِ پامه

این قله ای که روشی زیرش یه دریا جنازه خاکه

بهم میگفت انسان دشواریِ وظیفست

Sherik

شعر و اجرا : بامداد
آهنگساز : علی دهش
تنظیم : سهند ام زد
طراح جلد : سواد

حمایت و دریافت:
https://bit.ly/2ObWUYU

تاریخ انتشار : 25 آبان 98

Block [Prod. Ali Dahesh]

Pelle

نسخه
شعر و اجرا : دیگرد
آهنگسازی و تنظیم : سعید دهقان
طراح جلد : حب
تاریخ انتشار : سیزدهم آذر نود و هشت
.
.
.

متن آهنگ
قست اول
یه صدایی از توم
جیغ میکشه هر روز
دیو زیر تختم خط 
میندازه رو دستم
صبحونه م دو پرس جنونه از 
مرز تعادل رد شم
زنجیرامو پاره کنم 
لخت تو خیابون
حر کت
چشم نظاره گر
راوی یه زبون تلخ
شعر من یه نسخه س 
مرهم بشه پا چش کبود شهر
زورمون نمیرسید میخندیدن
قه قه
دندون لق کرم خورده ی حسرت
نه راه رفتنی 
نه راه برگشت
از من دیوونه میپرسن
چرا و چند و چون تلو خوردن
جواب تلخ دیوونه ؟
کجا رو گرفتم کجا رو بردم ؟
زد زیر پاش رو خالی کرد از کمر پرت شد رو آسفالت تشنه
زل زد تو افق به چشم آفتاب
افتاد به سکته

غنیمت این جنگ تباهی بود
انتظار این فصل طولانی بود 
اون
زنده شد به این مستی تا خط آخر خوند
شهر میسوخت اون دور کله ش دود

خاور رو گاییدن چه میان چه دور
سوپورا خسته ن وطن زباله دونه
گذشته ده سال
بخواب با ساعتت آویزون موند
به ایران پاندولتون
عشق
طناب لخت این وصل
با نفرت بکوب به این طبل
آزاد میرقصم رو این مرز
باد باز دست کشید به ریشم
دنیا زندونه به این فرض
خود خواسته باس سر به نیست شم
کفتار به گرگ نهیب زد
زوزه هات کلیشه ست
میلولم مثل کرم لا کوچه های این شهر 
هر
کثافتی که هست رو با چشمام میلیسم
کشتار روان
کباب میشه روح
آشپزباشی 
میفروشیمون سیخی چند ؟
خونه م تو کویر این مرز ریه هاش خشکه
میبلعید عربده هام رو شنزار گشنه
این عمق تعفنه
خوب نگاش کن از دور
مریضم کرد 
ولی
نکردم پشت بش

غنیمت این جنگ تباهی بود 
انتظار این فصل طولانی بود 
اون
زنده شد به این مستی تا خط آخر خوند
شهر میسوخت اون...

واسه تو نوشتم
همه ش همینجاست
رو دیوارای کاهگلی
میکشن سیمان 
لا جهنم زجر
تو برزخ بی حسی
برنامه ی فردا چیه ؟
سنگ کاغذ قیچی!
حضورت فاسده پشت نقاب مشکیت 
درد تو دوریه درد من درد بغض نزدیک 
که اگه اسلحه بودم
اسمم می شد دمپر
تن من آرشه ست
کشورم کمونچه ی کلهر
شکارچی زد شکار رو
ضجه زد پا طعمه ش
تف به سیاستی که تهش رسید به کشتن
پطروس انگشت رو فرو کرد تو سوراخ خورشید 
به آسمون نگاه میکنم
حس کنم تو تنگم

...

Daygard - Noskhe [Prod. by Saeed Dehghan]

Tajrobeh
Atour X Bamdad
Part of Encounters
July 2020, Divar Records

تجربه
آتور و بامداد
دیوار - تیر ۹۹
از پروژه‌ی «برخوردها» از آتور

متن
-----

کارتون ها بهم یاد دادن هیچی جدی نیست
پرنده مردنیست
موش واسه گربه خوردنیست
رابطه ی سگ و انسان میشه دشمنی
اگه بچه هاشو بفروشی به پول مشتری
معلمم بهم یاد داد یه راه دیگه هست
زندگی بلنده یا کوتاست همینه که هست
پرواز فکرت عمق میده به طول این عمر
خدایان با زمین ما بازی میکنن پینگ پنگ
از مادرم یاد گرفتم حقمو که خوردن
ساکت نشینم  بایستم تو روشون با جرأت
داد یادم هر موقع خوشحالم از بردن
پشت سرمو ببینم کیا زمین خوردن
زنجیر دوچرخم گفت میشه از باد جلو زد
مثل بچه های دیگه به دریا دلو زد
فهمیدم بچه ها کوچیکن بچه ها قطرن
بچه ها با مرامن بچه ها روح محله ان
منم بچه شدم تا یاد بگیرم
آدم بزرگ ها آزادیشونو اجاره میدن
بعضی هاشون عاشقن دل به دلداده میدن
خیلی هاشون قرارداد میبندن امضا میگیرن
یه چیزایی هنوز حس اشتباه بودنشون
گلومو میگیرن به من میگن که ربودمشون
دیو های درونم به من یاد دادن صبر کن
شاید شعرشون کنم یه روز بخونمشون

به زبان مردمان دورانی کهن
از داد زمانه کر شده گوش تو و من
رقص بی هدف شاخه ها
ترجمش اینه
تموم زندگی هدف تجربست
دوش به دوش میگرده وزن این سخن
تا پیشونی پر از چروک پیر انجمن
که رقص بی هدف شاخه ها
ترجمش اینه
تموم زندگی هدف تجربست


از رفیقام یاد گرفتم منتظر ها احمقن
بهتریناشون حلقه ی آتیش دور عقربن
از آدم های سلطه گر یاد گرفتم مفت حرف
تا وقتی زور داری زور میگی بشی گنده تر
از ماشین پلیس یاد گرفتم تند بدوام
حتی فرصت اینو ندارم سر بخورم
یه خطای سر زده یه پشیمونی بیشتر
ثانیه فقط رفته که برنگرده هیچوقت
روحانی محل یادم داد اعتماد عیبه
کارتن خواب محل یادم داد منزل ما عشقه
از آدم ها که بریدم خودمو دیدم
این آیینه بهم یاد داد تنهایی زشته
تو هر قبیله ای دنیا بیای شبیه شون میشی
هر فرزند یه دونه ست که تو زمینش میشی
این گله یاد من داد سیاست مدار باش
هرکی با دشمنت دشمنه تو رفیقش میشی
از اشتباهام یاد گرفتم تکرارشون اشتباست
زندگی رنج داره واسه آدم هایی مثل ما
پولدارها اسراف میکنن کم شده اشتهاشون
هم آب هم هوا هم خاک اسکناس
پدر بزرگ قبل مرگ میگفت میگذره مثل باد
منم ازش یاد گرفتم که کوله بار بستم
موسیقی یاد من داد از تغییر نترسم
قلمم یادم داد تا جوهر دارم برقصم


به زبان مردمان دورانی کهن
از داد زمانه کر شده گوش تو و من
رقص بی هدف شاخه ها
ترجمش اینه
تموم زندگی هدف تجربست
دوش به دوش میگرده وزن این سخن
تا پیشونی پر از چروک پیر انجمن
که رقص بی هدف شاخه ها
ترجمش اینه
تموم زندگی هدف تجربست

Encounters

Atour X Bamdad - Tajrobeh | تجربه

"شعر"
مملو از رهایی 
حس فرار یه زندانی
مثل دویدن چشم بسته وسط یه شنزار
نتیجه ی بعد اصرار
شیرین ترین تکرار
تمام کلمات دنیا 
قاصرن از وصف چشمات
حتی عشق
کل اون لحظه هایی که از درون میزدم فریاد 
تک به تک اشکا همه دردا 
لحظه لحظه شک به فردا
حتی وقت بریدن درست سر بزنگاه
تو بودی همراه
رخنه عشق بودی تو بی پناهی این تن
چشمه شعر بودی تو بی نوایی این لب 
چهره آرامش تو بی قراری شب
میدونم رفتارام پیرت کرد
ولی تو همیشه بودی بام بی منت
حتی تو اوج جنونم
از عقلانیت نقطه عبورم
وقتی که خشم کل وجودم
شکسته جز به جزء غرورم
مطمئنم 
دوباره 
پیدات میکنم تو صبح غروبم



تو با من ميرفتي تو در من ميخوندي وقتي که کوچه ها رو بدون مقصد میگشتم تو با من ميرفتي تو در من ميخوندي 
همه ی حرف هایی رو که نمیگفتم

تو با من ميرفتي تو در من ميخوندي وقتي که کوچه ها رو بدون مقصد میگشتم تو با من ميموندی تو در من ميخوندی
وقتی همه از کنارم بی توجه میرفتن



 نمیگیرم ماتم پاییز
این جهان آخر ما نیست
قصه نا متعارف ، دوتا آدم عادی 
مرز بین بیداری و خواب رویا و واقعیت
ساکن زمین آزاد، بدون تابعیت
بی رنگ بدون جنسیت 
بی مرز بدون ملیت 
برخورد دوتا روح فراتر از کالبد
انگار
 نه انگار که‌ جسمی هست 
مغزی و فکری هست
زمان متوقف و من 
دیگه نیستم از  این پوچی دلگیر

میشکنه به زودی  دیوار زندان خالی
منو تو آزادییم تا وقتی ماییم 
راهی داریم تا وقتی یاریم جاویدانیم
باهم میکاریم نهالی یادگاری 
تا روزی که خورشید تابید و خوابیم 
بنویسن زردترین برگم باور نداشت به پاییز
میگذرن روزا میرن از یاد
همه گلای صحرا ، 
لخته های رگها ، 
مرور خاطره های
بازیگر تنها
فارغ از فراق و تنگنا 
اینجوری بهتره 
حتی تو بارش ابرا
تو هستی همراه

تو با من ميرفتي تو در من ميخوندي وقتي که کوچه ها رو بدون مقصد میگشتم تو با من ميموندی تو در من ميخوندی
وقتی همه از کنارم بی توجه میرفتن


تو با من ميرفتي تو در من ميخوندي وقتي که کوچه ها رو بدون مقصد میگشتم تو با من ميموندی تو در من ميخوندی
وقتی همه از کنارم بی توجه میرفتن

Hamrah

جعبه سیاه
کلام: دیگرد
آهنگ: سعید دهقان
جلد: فروغ


همخوان
یکی از همین روزا توی خوابم جعبه ی سیاه روحم میشه باز
یکی از همین روزا توی خوابم جعبه ی سیاه روحم میشه باز
کاش این سیاهی رو نور میشکافت کل دنیا میفهمید چی گذشت به ما
یکی از همین روزا یکی از همین روزا یکی از همین روزا یکی از...

قسمت اول:
نمیدونم الان سال هزار و چهارصد و چنده ولی خب تو خواب که نمیاد زمان به کار
گذشته یک ساعت از خوردن شام
بچه ها تو اتاق مشغول بازین زنا تو حال
من رو تراس با 
علیرضام
میزنیم تلخی
سرمون گرمه
میکنیم یاد 
از گذشته های دور کوچه های خاک
تو مدرسه چقدر سر توپ شدیم گلآویز 
معلمی که عقده هاش رو سر ما می کرد تلافی
همکلاسی هامونو میاد به یادت ؟
احمدی باباش بود یه کارگر ساده
رضا باباش راننده بود تو خط واحد
ناظم دنبال این بود که کی باباش کارمند بانکه
یه وامی جور بشه سر برج بده کفافش
راهنمایی بودیم
دوم پیشتاز
میرزایی بغل دستیم بود برای شیش ماه
تعطیلات بین سال رو با خونواده رفت سفر
فقط این رو فهمیدم که اون دیگه هیچوقت برنگشت
این اولین برخورد یه بچه با مرگ بود
یه زخم که با هیچ چسبی خونش بند نرفت
یه دسته گل بود بغل دستیم تا آخر سال که هیچ احدی به برگای خشکش 
دست نزد
کیفا میشه جمع
میخوره زنگ
من آب لق می خورد تو معده م و میرفتم
برسم خونه تا بشقاب غذا رو بدن دستم
سرم رو بذارم رو بالش چشمام رو میبندم
دلم میزنه لک
آفتاب میزنه چک 
سرخ میشه صورتم ولی باز هم میچرخم
خونه ی همسایه ها پر بچه ست
من فرق صدای جیغ با خنده رو میفهمم
یه آجر اینور کوچه دو قدم یکی اونور
مجتبی شوت میزنه و من دروازه بونم
با حسرت نگاه میکنن دخترا رو پشت بومن
چون میگفتن دختر خوب
جاش توی خونه ست

همخوان

قسمت دوم:

هیفده سالمه چشمام پرن از شور
حلقه ی بسکتبال رو میگرفتم با دندون
من میچرخم توپ میچرخه دنیا یا دور گردون
مثل آبیم که تو سی درجه میومد جوش
دخترم میدید تلخم واسم گل میذاشت تو قندون
هرچقدر هم میخندیدم باز هم کج میموند ابروم
تو که ماشین داری خب بیا ماها رم بچرخون
کل شهر یه ماه سبز شد
من و تو هم روش
شور... امید ... حرف ... بلندتر
زنجیره.آدم... تغییر... نفس حبس
بحبوحه.اعتراض .دروغ. سکوت و ترس
اون که مدعی  دین بود داد حکم به قتل
تیتر خبرا چه تلخ
هوای سینه ها سرد
مرگ یه اجبار حقه آواز زندونی زجه
من قدم بلنده 
که خوشه میچینم از درخت و تر میکنم لب
مادرم اشک میریخت از غم
میگم چیه؟ میگه خاتون همکلاسی بچگیام بود مادر
رفته از دست
همسن تو که بودیم شکمش یهو باد کرد
داداشاش همه غدن
باباش میگفت مریم مقدس دارم سر سفره م 
و نه ماه سر کرد
تو زیرزمینی که همه دراش قفلن
رو تخت مریض خونه فهمیدن بچه ش یه غده ست
امروز خودش رو دار زد
نگام میکنه علی... یکم دیگه میریزه
سوال همیشگیش اینه که تهش چی میشه؟
حق مرده هارو آخرش کی پس میگیره ؟
اونی که شکنجه شد... باید شکنجه گر شه ؟
یادته عاشق بودم میگفتم همش به من چه؟
چی مونده از یه آدمیزاد؟ به جز یه قطره
که از آسمون بشه پرت به ته دره
بهروز رو یادته همون که تو حالت عادی هم
میرفت تو خلسه 
نه زنش مونده کنارش
نه داره بچه
یه بند فحش میکشید میگفت من ریدم دهن اون که ان**** کرده
آخرین خبری که دارم ازش اینه
از دنیا رفته

همخوان


قسمت سوم:

بیست و هفت سالمه و نا امیدی مثل یه سطل سوراخه که هرچی آب میریزی توش نمیشه پر
کلی حرف میسوزه تو سینه ت و دود نمیشه تف
آدما همه جوجه ن
اسلحه رو دوگوله ست
ولی وسطای پاییزه که نمیشه مرد
به یاد اون پیری که میگفت بهمون تو پارک: جوونا
زمان دزده!
من و تو! ما و شما! همه شریک جرم
در گوش ظلم نمیشه خوند حدیث صلح
نگاه سردی که هیچوقت ندیدم شبیه بهش رو
گاهی میزنه به سرم که پولامو بکنم حروم
بکنم برم به جایی که دریا نمیشه تموم
اون ویروس لعنتی که همرو از هم دور کرد
صورت زمین سرخ شد
آدما همه تو زرد
تصویر من و اون که زیر درخت گردو شدیم پهن و تو املت رو تو ماهیتابه میزنی هم
تو هوا تخس شده عطر نم خاکی که آمیخته شده بود با
بوی تن
مگه زندگی چیزی بیشتر از ایناست؟>
بیا پاهامون رو با هم بذاریم تو نهر
گذر آب و حبس شدن توی لحظه
علی غر میزنه
هومن میخنده
پسرم چسبیده به پشت شیشه بغض کرده
چون چرخ اسباب بازیش
نمیچرخه
از جام که بلند میشم همه ی تصویرا رفته
صدا ها محوه...

هم خوان

Jabe siah

Daygard - Jabe Siah [Prod. by Saeed Dehghan]

یکی بود
کلام: دیگرد
آهنگ: آتور 
برگرفته از قطعه ی یکی بود که می خوند از سپیده وحیدی
میکس و مسترینگ : سعید دهقان
جلد: فروغ
قسمت اول:
یه جایی توی عالم قصه که ضمیر آدما از خمیره
میتونی با دستهات ور بدی بهش که هر شکلی که می خوای بگیره
یه شهره که ساکنینش
از روز تولد همه لالن
همه یه فرم یه شکل یه دست
نه غمگینن نه خوشحالن
اگه کسی حتی بگیره ماتم
شلاق میخوره رو گرده تنش
صدای خنده یه افسانه ست که لالای قبلی نوشتنش
وقتایی که بارون میزد
به دستور حاکم وقت
شهروندا پنبه تو گوش
صبر میکنید ابر بشه رد
جز صدای شکستن تو روز 
کل شهر صامته شب
تا وقتی که نوزادا زاده بشن
مادرا بگیرید قالب لب
میگن یه مرض تو هواش پخشه که گرفته هرکی که دهن باز کرد
برای بیان حس
چشم هست و بس
تو این سکوت بی نهایت 
اومد یه رهگذر عصا به دست

قسمت دوم:
عصاش رو میکوبه زمین که آی مردما! اینجا کجاست؟
چرا هیشکی نپرسید خرت به چند من ؟ بی کس و کار 
من نه گدام! نه طالب جام! اومدم دنبال پام
یه چی بهم بدید که اگه برگشتم
باشه سوغات رام
من دنبال رنگم
یه افسانه از جدم
که گشته از چندتا سینه
نشسته روی قلبم
حاکمای شهرم که خدا بده بهشون سلامت
مارو از مرض نور دادن نجات
چشمامونو بستن
اهالی شهر نورا
همه توی آواز یه دستی دارن
از صبح صداست تو گوش همه
تا لنگ شب که دارن می خوابن
چاکرتون که باشم بنده 
صبحا بیدار میشم با صدای خنده
آب جاری نوای بارون آواز پرنده
ولی یه چیزی فرق کرده تو ما یه روز یه رهگذر از شهر خوبا
اومد وسط میدونمون و به شهرمون گفت شهر کورا!
یه دخترک با ترس لرز نزدیک شد بهش دست زد
لباش رو میگرفت گاز و گفت
هی آقا! بکن چشماتو باز

Daygard - Noskhe [Prod. by Saeed Dehghan]

Daygard

Recent comments

Kave

Kave

Kave

Kave

Related tracks