Sonati

Dariush Rafiee

چه سازم به این دل - داریوش رفیعی

فخرالدین عراقی
ز اشتیاق تو جانم به لب رسید، کجایی؟
چه باشد ار رخ خوبت بدین شکسته نمایی؟
نگفتیم که: بیایم، چو جان تو به لب آید؟ 
ز هجر جان من اینک به لب رسید کجایی؟
منم کنون و یکی جان، بیا که بر تو فشانم 
جدا مشو ز من این دم، که نیست وقت جدایی
گذشت عمر و ندیدم جمال روی تو روزی 
مرا چه‌ای؟ و ندانم که با کس دگر آیی؟
کجا نشان تو جویم؟ که در جهانت نیابم 	
چگونه روی تو بینم؟ که در زمانه نپایی
چه خوش بود که زمانی نظر کنی به دل من؟
 		دل ز غم برهانی، مرا ز غم برهایی
مرا ز لطف خود، ای دوست، ناامید مگردان
 		کامیدوار به کوی تو آمدم به گدایی
فتاده‌ام چو عراقی، همیشه بر در وصلت
 		بود که این در بسته به لطف خود بگشایی؟

خوانساری -( آواز دشتی) و تار جلیل شهناز

ترانه: سکوت شب


کلام: نواب صفا

اهنگ: پرویز یاحقی



  


شد میسرم کنج خلوتی طی شد صحبتی دلبری

در کنار من با فسونگری می دهد مرا ساغری

مطرب بود در هوای خوش با نوای خوش نغمه خوان

مستم کند با ترانی با فسانه ای دلستان

ای که در برم خنده ها به لب آمدی

بر تنم چو جان در سکوت شب آمدی

در پناه تو از بد زمان می رهم

من به راه تو ای امید دل جان دهم

زمانه با کس وفا نکرده ز غم دلی را رها نکرده

مگو به عاشق که ترک هستی چرا نکرده

به کنج خلوت چرا نشستی بیا و رو کن به عشق و مستی

که تا قیامت نپاید ای گل بهار هستی

شد بهشت امشب دگر کاشانه ام

در برم آمد چو جان جانانه ام

عاقبت آن فتنه جو شد رام من

آمد آن مرغ طرب بر بام من

چه بگویم چرا نبندم لب از سخن

که تو خواندی حدیث عشق از سکوت من

شرح فراق تو را چه دهد نای شکسته ی من

رنگ رخم اثری بود از این دل خسته ی من

چه بگویم چرا نبندم لب از سخن

که تو خواندی حدیث عشق از سکوت من

شرح فراق تو را چه دهد نای شکسته ی من

رنگ رخم اثری بود از این دل خسته ی من

سکوت شب | Sokute Shab

اگر مستم من از، عشق تو مستم
شیدا
www.parsam.mihanblog.com

اگر مستم من از، عشق تو مستم

نوازندگان: ارکستر گل‌هاترانه سرا: رهی معیری خواننده ترانه: عبدالوهاب شهیدی آهنگساز: درویش‌خان تنظیم آهنگ: جواد معروفی مطلع شعر ترانه: زداغ حسرت در آتشم چون لاله امشب
آهنگ در مایه حجاز از درویش خان باهتمام استاد جواد معروفی با صدای استاد عبدالوهاب شهیدی - 
بر گرفته از گلهای رنگارنگ ۳۵۴

داغ حسرت
 
 ز داغ حسرت در آتشم چو لاله امشب
دمی نیاسایم از غمت ز ناله امشب
بیا که بی آتشین لبت ز نامرادی
چو لاله نوشم ز خون دل پیاله امشب
مایه نازی، نغمه سازی، ز دلنوازی
فکر دلها کن، چاره ما کن، که چاره سازی
گلی نروید در این چمن به رنگ و بویت
فروغ شبهای ما بود ز شمع مویت
به لب رسد جان بی دلان ز آرزویت
لطف یزدانی، صبح خندانی،به دل ستانی
گلبن حسنی، چشمه نوری، امید جانی
 رهی معیری

داغ حسرت  - عبدوالوهاب شهیدی  -  Shahidi

حامد بهداد، دندون طلا

سلامت را نمی‌خواهم پاسخ گفت
سرها در گريبان است
كسي سر برنيارد كرد پاسخ گفتن و ديدار ياران را.
نگه جز پيش پا را ديد،‌ نتواند،
كه ره تاريك و لغزان است.
و گر دست محبت سوي كس يازي،
به اكراه آورد دست از بغل بيرون،
كه سرما سخت سوزان است.
نفس كز گرمگاه سينه مي‌آيد برون، ابري شود تاريك.
چو ديوار ايستد در پيش چشمانت.
نفس كاين است، پس ديگر چه داري چشم،
ز چشم دوستان دور يا نزديك؟
مسيحاي جوانمرد من! اي ترساي پير پيرهن چركين!
هوا بس ناجوانمردانه سرد است… آي …
دمت گرم و سرت خوش باد!
سلامم را تو پاسخگوي. در بگشاي!
منم من! ميهمان هر شبت. لولي‌وش مغموم.
منم من، سنگ تيپا خورده رنجور.
منم، دشنام پست آفرينش، نغمهء ناجور
نه از رومم، نه از زنگم. همان بيرنگ بيرنگم.
بيا بگشاي در، بگشاي، دلتنگم.
حريفا! ميزبانا! ميهمان سال و ماهت پشت در چون موج مي‌لرزد.
تگرگي نيست، مرگي نيست.
صدائي گر شنيدي، صحبت سرما و دندان است.
من امشب آمدستم وام بگذارم.
حسابت را كنار جام بگذارم.
چه مي‌گويي كه بيگه شد، سحر شد، بامداد آمد؟
فريبت مي‌دهد، بر آسمان اين سرخي بعد از سحرگه نيست.
حريفا! گوش سرما برده است اين، يادگار سيلي سرد زمستان است.
و قنديل سپهر تنگ ميدان، مرده يا زنده،
به تابوت ستبر ظلمت نه توي مرگ اندود پنهانست.
حريفا! رو چراغ باده را بفروز، شب با روز يكسان است.
سلامت را نمي‌خواهند پاسخ گفت.
هوا دلگير، درها بسته، سرها در گريبان، دستها پنهان.
نفس‌ها ابر، دلها خسته و غمگين،
درختان اسكلتهاي بلور آجين،
زمين دلمرده، سقف آسمان كوتاه،
غبار آلود مهر و ماه،
زمستان است.

زمستان است...محمد رضا شجریان

جان و جهان! دوش کجا بوده ای !

جان و جهان! دوش کجا بوده ای / نی غلطم، در دل ما بوده ای

دوش ز هجر تو جفا دیده ام / ای که تو سلطان وفا بوده ای

آه که من دوش چه سان بوده ام/ آه که تو دوش کرا بوده ای!

رشک برم کاش قبا بودمی/ چونک در آغوش قبا بوده ای

زهره ندارم که بگویم ترا / بی من بیچاره چرا بوده ای؟

یار سبک روح! به وقت گریز/ ! تیزتر از باد صبا بوده ای

بیتو مرا رنج و بلا بند کرد/ باش که تو بنده بلا بوده ای

رنگ رخ خوب تو آخر گواست / در حرم لطف خدا بوده ای

رنگ تو داری، که زرنگ جهان / پاکی، و همرنگ بقا بوده ای

آینهی رنگ تو عکس کسیست / تو ز همه رنگ جدا بوده ای


جان جهان دوش کجا بوده ای...محمدرضاشجریان

Golden Songs

باغ نظر - محمدرضا شجریان - تصنیف - آن که هلاک من همی خواهد و من سلامتش - Mohamadreza Shajarian

Tribute to maestro Meshkatian (2) یادواره استاد پرویز مشکاتیان

آهنگ تصنیف زهی عشق همایون شجریان آلبوم قیژک کولی
همایون شجریان - زهی عشق  سروده مولوی
زهي عشق ، زهي عشق كه ماراست خدايا
چه نغزست و چه خوب است و چه زيباست خدايا
چه گرميم ، چه گرميم از ان عشق چو خورشيد
چه پنهان ، چه پنهان و چه پيداست خدايا
زهي شور ، زهي شور كه انگيخته عالم
زهي كار ، زهي بار كه انجاست خدايا
زهي ماه ، زهي ماه زهي باده ي همراه
كه جان را و جهان را بياراست خدايا
فتاديم ، فتاديم بدان سان كه نخيزيم
ندانيم ، ندانيم چه غوغاست خدايا
نه دام است ، نه زنجير ، همه بسته چراييم ؟
چه بنداست ! چه زنجير ! كه برپاست خدايا
سروده مولوی
غزل کامل مولوی:
زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا
چه نغزست و چه خوبست چه زیباست خدایا
از آن آب حیاتست که ما چرخ زنانیم
نه از کف و نه از نای نه دف‌هاست خدایا
یقین گشت که آن شاه در این عرش نهانست
که اسباب شکرریز مهیاست خدایا
به هر مغز و دماغی که درافتاد خیالش
چه مغزست و چه نغزست چه بیناست خدایا
تن ار کرد فغانی ز غم سود و زیانی
ز تست آنک دمیدن نه ز سرناست خدایا
نی تن را همه سوراخ چنان کرد کف تو
که شب و روز در این ناله و غوغاست خدایا
نی بیچاره چه داند که ره پرده چه باشد
دم ناییست که بیننده و داناست خدایا
که در باغ و گلستان ز کر و فر مستان
چه نورست و چه شورست چه سوداست خدایا
ز تیه خوش موسی و ز مایده عیسی
چه لوتست و چه قوتست و چه حلواست خدایا
از این لوت و زین قوت چه مستیم و چه مبهوت
که از دخل زمین نیست ز بالاست خدایا
ز عکس رخ آن یار در این گلشن و گلزار
به هر سو مه و خورشید و ثریاست خدایا
چو سیلیم و چو جوییم همه سوی تو پوییم
که منزلگه هر سیل به دریاست خدایا
بسی خوردم سوگند که خاموش کنم لیک
مگر هر در دریای تو گویاست خدایا
خمش ای دل که تو مستی مبادا به جهانی
نگهش دار ز آفت که برجاست خدایا
ز شمس الحق تبریز دل و جان و دو دیده
سراسیمه و آشفته سوداست خدایا

زهی عشق زهی عشق...همایون شجریان

پریسا دریا دریا

غزل: مولانا | آهنگساز: بابک افشار | آلبوم: گریه در رگبار

www.facebook.com/delnavazan.playlist 
‎ 
تو مرا جان و جهانی چه کنم جان و جهان 
تو مرا گنج روانی چه کنم سود و زیان را
نفسی یار شرابم نفسی یار کبابم
چو در این دور خرابم چه کنم دور زمان را
ز همه خلق رمیدم ز همه بازرهیدم
نه نهانم نه بدیدم چه کنم کون و مکان را
چو من اندر تک جویم چه روم آب چه جویم
چه توان گفت چه بگویم صفت آب روان را
ز تو هر ذره جهانی ز تو هر قطره چو جانی
چو ز تو یافت نشانی چه کند نام و نشان را
چو نهادم سر مستی چه کشم بار کهی را
چو مرا گرگ شبان شد چه کشم ناز شبان را
منگر رنج و بلا را بنگر عشق و ولا را	
منگر جور و جفا را بنگر صد نگران را

جان جهان | شکیلا

بیایید بیایید که گلزار دمیده‌ست
بیایید بیایید که دلدار رسیده‌ست
بیارید به یک بار همه جان و جهان را
به خورشید سپارید که خوش تیغ کشیده‌ست
بر آن زشت بخندید که او ناز نماید
بر آن یار بگریید که از یار بریده‌ست
همه شهر بشورید چو آوازه درافتاد
که دیوانه دگربار ز زنجیر رهیده‌ست
چه روزست و چه روزست چنین روز قیامت
مگر نامه اعمال ز آفاق پریده‌ست
بکوبید دهل‌ها و دگر هیچ مگویید
چه جای دل و عقلست که جان نیز رمیده‌ست
 

بیایید - مولانا- محسن نامجو

کلام: مولانا | آهنگساز: اشکان راهبر | آلبوم: خوشا سرو

www.facebook.com/delnavazan.playlist

چه بویست این چه بویست این مگر آن یار می‌آید
مگر آن یار گل رخسار از آن گلزار می‌آید
چه نورست این چه تابست این چه ماه و آفتابست این
مگر آن یار خلوت جو ز کوه و غار می‌آید
سبوی می چه می‌جویی دهانش را چه می‌بویی
تو پنداری که او چون تو از این خمار می‌آید
گهی در کوی بیماران چو جالینوس می‌گردد
گهی بر شکل بیماران به حیلت زار می‌آید
خمش کردم خمش کردم که این دیوان شعر من
ز شرم آن پری چهره به استغفار می‌آید

Tribute to maestro Meshkatian (2) یادواره استاد پرویز مشکاتیان

Azar Kh

Related tracks