سخایی

نسخه‌ای کامل از همنوایی احسان‌طبری و محمدرضالطفی

به شاعر شهید مرتضی کیوان -
امید-
از میان ریگ‌ها و الماس‌ها - ترانه‌ی خوابگونه-

احسان طبری

شب می‌آی
سرشب می‌آی
دم صبح می‌آی
می‌آی به خوابم

دم به دم پرپر کنی
صد باغ گل بر رختخوابم

قربون او تن‌نما
گلشن‌نما پیراهن تو
بوی جان آرد به من
هر شب نسیم از گلشن تو

کاشکی چون برگ نیلوفر بشم من
با سر انگشت تو پرپر بشم من

قهر مکن با من غمگین و خسته
قهر مکن با من غمگین و خسته
دلم از شیشه بوده و شکسته
دلم از شیشه بوده و شکسته

اگه تو هم ترکم کنی مجنون می‌شم من
زدوری ات دیونه و دل خون میشم من

شب می‌آی
سر شب می‌آی
دم صبح می‌آی
می آی به خوابم
دم به دم پر کنی صد باغ گل بر رختخوابم
قربون اون تن نما
گلشن نما پیراهن تو
بوی جان آرد به من
هرشب نسیم از گلشن تو

ترانه و آهنگ: پرویز وکیلی

شب میای سر شب میای، پوران و منوچهر سخایی

موزیک پاپ قدیمی/www.facebook.com

منوچهر سخایی - دوستش دارم

منوچهر سخایی - دلم خوش نیست

در این مجموعه می‌خواهیم بخش کوچکی از آنچه در عرصه‌ی اعتراضات اتفاق می‌افتد را در قالب یک برنامه‌ی یک دقیقه‌ای ثبت کنیم.

لطفا این برنامه‌ها را با هشتگ #همراه_شو به اشتراک بگذارید. دانلود کردن این برنامه و به اشتراک گذاشتن آن به هر شکلی در شبکه‌های اجتماعی اکیدا مجاز است.

در این برنامه: 
⁃ تصاویر مربوط به اعتراضات اخیر در خوزستان است.
-بخش پایانی صحبت‌های ستاره ملکی بازیگر تئاتر را می‌شنوید که بر مزار پدر تازه از دست رفته‌اش نشسته و در نقد حاکمیت صحبت می‌کند. 
⁃ صحنه‌‌هایی از عزاداری زنان جنوبی را می‌بینید که ارتباطی با حوادث اخیر ندارند.
⁃ “آخر بازی‌” را با صدای شاملو می‌شنوید.

نسخه‌ی صوتی این برنامه را می‌توانید از صفحه‌ی ساوند کلود #رادیوشهرزاد دانلود کنید.

موسیقی پس‌زمینه:
‏Credit: "Music: www.purple-planet.com"

#سوسنگرد_الخفاجیه #سوسنگرد #ایذه #اهواز #سکوت_ما_خیانت_است #نه_به_جمهوری_اسلامی 
#اعتراضات_سراسری #اعتصابات_سراسری #کارون #سیستان_بلوچستان #رادیو_شهرزاد

گِله: #همراه_شو - قسمت دوم | رادیو شهرزاد

ترانه ریتمیک و شاد " جان جان " با صدای منوچهر سخایی که در سال 1352 اجرا و ضبط گردید

منوچهر سخایی . جان جان

Mohsen Namjoo - Boosehayeh Bihoodeh (Useless - Kisses)

Inghdr To Ro Doost Daram. منوچهر سخاِئی

نام قطعه: درنگ  / آلبوم‌: آفتاب‌های همیشه 
شعر :احمد شاملو
دکلمه: آیدا سرکیسیان
آهنگ‌ساز: سعید سالاری‌منش و محمدرضا اصغری


کیستی که من
این‌گونه
به اعتماد
نام خود را
با تو می‌گویم
کلید خانه‌ام را
در دست‌ات می‌گذارم
نان شادی‌هایم را
با تو قسمت می‌کنم
به کنارت می‌نشینم و
بر زانوی تو
این‌چنین آرام
به خواب می‌روم؟
کیستی که من
این‌گونه
به جِد
در دیار رویاهای خویش
با تو درنگ می‌کنم؟

نام قطعه: درنگ  / آلبوم‌: آفتاب‌های همیشه

Ebtedaye har Taraneh

Fanoos - hadi hadadi

تَنِش 

باقر قربانی هویه 
 آهنگساز: ماهان فرزاد
_
خواب، سرگردان میان کوچه های شب
کوچه ها در پچ پچ تب
میخُرامد از فراز دشت های دور، با آرامشی سنگین،
                                                      نرم نرمک باد
داغ از هُرمِ نفسهایش
لحظه های تب زده، شب ناک،
 میدمد در کوچه های تنگ آبادی
آتش از سرشاخههای باد
                           میریزد
قطره های راز، از شب نقطه های دورخیزِ خیره
                                                     میبارد
بر مزار کومه های لخت آبادی

رودی از سرچشمۀ بنبست،
                                میخیزد
روح من جاری میان رود
رود، جاری از بُنِ احساس
آبخوردش چشمۀ بیآب اندیشه
کشتزارِ خشکِ احساساتِ همسایه
در هوای خالی مرداب
                          مدفون است
ابرهای کهنۀ چرکین بر این مرداب 
                                    گریان است
در نگاه شعله های شمع
 قطره های آتشین جامِ شب 
                             جاری است

رازناک فکر بکر دختری در جامه ای از نور
در خیال دفتری ممنوع
                        می جوشد.

می سراید، نغمه ها از یادهای دور یا نزدیک
                                          بر آتش
خاطرات سوگ پروانه:
- روزگاری بود، روزی بود
نهرهای زندگی از باوری سرشار
در عروق شهر،
                 جاری بود
در هوای نبض جنگلها، تپشهای محبت بود
سایه سار هر درختی، آبشار ریزش صوت قناری بود
هر چنار و نارون بید معلق، کاج

یادگار نازنینی بود

رازدار عشق «مجنون» شور «لیلی» بود
شعلۀ شمعی، چراغی، هیمه ای روشن
خانه هامان را
              صفا میداد

گاه گاهی نیز
با ادب فالی ز دیوان «لسان الغیب»
                             دل ها را،
                                  جلا میداد  
 
بر سپیدار و اقاقی
شور اوای کبوترهای عاشق بود
میربود آرامش از دیوارۀ مهتاب
زنگها را می زدود از چشم آئینه
رود را امواج سیمین دست و رو میشست
شب، کنار زهره و ناهید
در دل مهتابی دریاچه،
                        تن میشست
مرغ آتش خوار
در میان شعله های دوردست ماه
در دل مرداب میرقصید.

روزگاری بود، روزی بود

دختران کولیِ سرمسست
قلبها پر شور
در نگاه سبزشان امواج بیتاب رهایی
                                  نور افشان بود
آرزوهایشان کنار دست
در کپر هاشان کمی مانده به آبادی
یا کنار چادری آن سوی نخلستان،
                سرود مهر، میخواندند.
نوجوانانشان – (نفس ها گرم)
پیرهاشان- (مرد یا زن)
                          خود تفاوت چیست؟
زندگی را در میان دستهای پینه بسته ناز میکردند
سینه ها، بی کینه،
                    سرشار از صداقت بود
ناگهان در کودکی، طفل بهاران مرد
اوج رویش در نگاه خشک باران مرد
بلبل از نامهربانی چمن افسرد
گل ز داغ او به باغ زندگی پژمرد
ماهِ افسونگر – چراغ آسمان- خاموش
اهرمن با اورمزد اینک شده در جوش
شب، به ولگردی رها در کوچه های شهر
                             کوچه ها اما اسیر شب
                             جاده ها باریک
                             قاصدک، دلتنگ
«بوعطا» سر داده بر جای«چکاوک»
                                «غوک»
شب، کنار جاده، وامانده
بذر امواج سیاه از دامن چیندار
                            افشانده
بر سر هر روزن و هر بام
خوابگاه ایمن تردید گسترده
لایه لایه، بر هوا، دریا، زمین،
                         بر کوه،
 سفر ه های پر ز هیچ از هیچ گسترده
تا چه روید از نهال این شبِ تردید ناک مست!
؛؛
دخمۀ کوتاه من،
                  اینجاست
سایۀ لرزان این بید خزان آلود آبادی
تک درخت خشک تنهائی
جز به بامِ سایه بان گون، کومۀ کوتاه من
ناخن انگشت بر بام و درِ دیگرکسان
                                       هرگز نمیساید.
هیچکس اما نمیداند،
گناه از کیست!
لیک میدانم، من امّا خوب میدانم
دخمۀ کوتاه را جز این نمیشاید
بامهای پست را، جز این نمیباید
این گناه از ماست،
                     آری...
                           این گناه ماست...
                                            میدانم!
—
طرح جلد: مسعود مرگان

Inghdr To Ro Doost Daram. منوچهر سخاِئی

باهـار افسری

Related tracks