To Bemani o Man

Majera

Majera: Sam Moosaei

برای لیلی و همه ی آروزهای مدفونش …

Ghalandar (Baba tahir E3)

بماند برای روزی که نفسی نیست و تنها چیزی که از ما باقی مانده ؛ صدایاهایمان است .

مهرماه ۱۴۰۰

Daaya Daaya ( Live )

لوک یعنی شُتر


تمثالی از ما و مسیر زندگی و باری که همه رنج هاست، همه ی دردهاست .



(کهن دنیا به هیچکسی نمانده
به هرزه کوله باری میکشیمان )

Luk (E6 Hashtpar Album )

. آنها ناامیدی را در دل شما می‌کارند تا زمانی که آزادی‌های خود را بفروشید.

در جایی دیگر از ترانه و در تکرار این موسیقی بارها گفته میشود 
برای گذر از تمام این ها

«بیا کمی با من برقص 
چرا عبوس هستی بیا کمی با من برقص»

حاجة تبشر (حاجة تبشر)
تعا رقصني شوي
ليش مكشر (ليش مكشر)
تعا رقصني شوي

ELWatan(الْوَطَنْ)

Ghamsaye

I Got the Joy

امون از دل مو از دوبيتى هاى باباطاهر است كه پرويز مقصدى در سال ١٣٥٦ با تركيب آنها اين آهنگ را ساخته و توسط احمدرضا نبى زاده اجرا شده است . شكل زيباى فولك اين اثر مرا به اجراى جديدى از آن ترغيب كرد كه شمارا به شنيدن آن دعوت مى كنم . نوش گوش. نويد اربابيان

تنظيم ، گيتار ، وكال ، ميكس : نويد اربابيان 
عود : اردوان عزيزى 
مستر : شروين رادفر
طراح كاور : سيد مهدى فاطمى نسب

امون از دل مو

محمد صالح‌علا و بُمرانی | بندرِ تهران، از این طرف
|
کاری از حامد طاری
دانلود: https://t.me/haataarii/6
|
در "بندرِ تهران، از این طرف " محمد صالح‌علا شعری از خودش را روی موسیقی‌ای از مهرداد مهدی و آسو کُهزادی (که کمی تغییر داده شده) می‌خواند و در ادامه گروه بمرانی آهنگ "بندر تهران" را با شعری از سجاد افشاریان می‌خواند
|
جایی، یک دوست این داستان را نوشته بود:

شبی که فقط مختصری شب بود؛ در خانه «محمد صالح‌علاء» میهمان بودم. آقای صالح‌علاء ترانه جدیدشان را برایم خواند:

در جاده هراز | رودی پر از خروش | دشتی پر از علف
بر مرکبی سوار | گم کرده راه خویش | تنها و بی‌هدف 

دیدم کنار راه | جایی نوشته بود | تهران از این طرف 
یادت بهانه شد | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف 

دیدم پرنده‌ای‌ | وک می‌زند به برف | با کوه گفت‌وگو | با قله‌ها به حرف 
پر زد پرک‌پرک | با بال‌های سرد | از شمشک و دیزین | تا دره‌ی اوین 

یادت بهانه شد‌ | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف 
هر ساله نوبهار | در عالم خیال | رفتم سر قرار 

پایین لاله‌زار | میدان مولوی‌ | بالاتر از بهار 
یادت بهانه شد | کم‌کم ترانه شد | تهران از این طرف» 

از او پرسیدم کی و در چه حالی این ترانه را نوشتی؟ گفت یک‌بار که از شمال به تهران می‌آمدم، عبارت «تهران از این طرف» را در جاده دیدم و یک‌باره ترانه الهام شد.

در شبی که خیلی شب بود، در هتل نشسته‌ام. به ترانه فکر می‌کنم. تهران فقط عبارت تهران نیست. هر جایی که تو را به خلق ِشعر و عشق بکشاند تهران است. از پنجره اتاق هتل، به زمین چمن فوتبال نگاه می‌کنم. تنها هستم.

به دیوارهای روشن نگاه می‌کنم. میز چوبی در اتاق می‌خواهد حرف بزند اما بغض کرده است. دو جفت دمپایی از بس خسته‌اند روی زمین خوابیده‌اند. رخت‌آویز به من خیره شده است. از پنجره باز، باد خنکی به صورتم می‌خورد. به کارگری فکر می‌کنم که این پنجره را سال‌ها پیش نصب کرده است. به کارگاه نجاری فکر می‌کنم که دیرزمانی، کارگرانش همین میز چوبی را مهیا کرده‌اند و لابد بعدش نشسته‌اند و استکان چای داغی خورده‌اند. 

حالا احساس می‌کنم همه اشیاء شعرند. همه اشیاء و نوشته‌های روی در و دیوار شعرند. حالا با یاد کارگرانی می‌خوابم که میز می‌ساختند؛ عرق می‌ریختند و غروب‌ها به نانوایی می‌رفتند. با نانی و میوه‌ای در دست، به خانه می‌رفتند تا لبخندی از زنان‌شان ببینند. همان لبخند، تمام خستگی‌ها را تمام می‌کرد. حالا لابد کارگران پیر شده‌اند. 

عرب‌ها معتقد بودند منبع شعر اجنه هستند. به نظرم منبع شعر اشیا هستند. میزها و صندلی‌ها و زمین چمن‌ها و دمپایی‌ها و دیوارها و شب‌ها و هتل‌ها کم‌کم ترانه می‌شوند، اگر لبخند گم بشود میزها و زمین چمن‌ها و صندلی‌ها در یک دم غایب می‌شوند. اشیاء و آدم بی‌عشق به راحتی گم می‌شوند که اگر گم بشوند با هزار آگهی پیدا نمی‌شوند.
آقای محمد صالح‌علاء! تهران از کدام طرف است؟ هرکسی، تهرانَش به یک طرف است. 
|
شعر کامل بندر تهران از سجاد افشاریان

در بندر دلگیر تهران به غروبــ هایِ بی تو نگاه می کنم 
به کشتی ها ، نفتــ کش ها ، زن ها و خیابان ها 
و مستیِ پنهان مردان بر روی عرشه هایِ گوشه گیری و انزوا 
موج تا لب آ لب میدان آزادی می آید و بر می گردد
و مرغان دریایی مهر آباد در پرواز 
کاش یکی شان سوارم کند
و بر بالِ خود آرام ، آرام مرا با خود ببرد به هر کجا که دلش خواستــ
بالا بالاترها از نفتــ کش میلاد
این حجمِ دلگیری بی تو خفه ام می کند 
وقتی به یاد می آورم لنگرگاه هایِ میدان آرژانتین و ترمینال جنوب را 
و جنوبـــ را 
و می روم از شهری که هر روزهِ شبــ
فرزندان مستــ بسیاری را به دنیا می آورد 
که پنهان می کنند 
عشق را و بوسه را در لابه لایِ شاتــ هایِ شیری ِ شان
این روزها تنها دلخوشی من این استــ 
که هنــوز بر این بندرِ دلگیر 
صدای آکاردئونی ها شنیده می شوند 
و خیال می کنم 
هستند هنوزها دخترانی که در خانه هاشان 
می چرخند وُ می رقصند وُ می رقصند وُ می رقصند
و ای کاش که تو یکی از آنها باشی 
در این بندرِ دلگیرِ تهــران ...
|

Haataari

محمد صالح‌ علا و بُمرانی | تهران از این طرف

کتیبه

(2)گرم و زنده بر شنهای تابستان زندگی را بدرود خواهم گفت
(2)تا قاصد میلیونها لبخند گردم . تابستان مرا در بر خواهد گرفت و دریا دلش را خواهد گشود
زمان در من خواهد مرد و من بر زمان خواهم خفت
زمان در من خواهد مرد و من بر زمان خواهم خفت
زمان در من خواهد مرد و من بر زمان خواهم خفت
آخ . زمان در من خواهد مرد و من بر زمان خواهم خفت 

ترانه سرا : فریدون رهنما 
آهنگ ساز و خواننده : فرهاد
آلبوم برف

Farhad-Katibe(کتیبه-فرهاد)

Babak Khanqoli was born in 1988 in Iran, Malayer. His first introduction to music was through the "Se Tar" instrument at the age of 7, through his father, and he gradually began to learn About  Iranian classic musical instruments . later, due to his interest in singing, he turned to playing  guitar and piano and learn About harmony and Jazz music. Years later, he moved to Tehran and worked in various jobs, including  analog photography and Cafe And composing for movies and theater. He published his first official and original Solo track  in 2019 called "Anjir". The Baba Taher Trilogy (EP), the next experience of this musician that was published in 2022. Also, due to his Lori ethnicity and his interest in the folk music of this region, He has been active in this field of music, and in 2023, he published the "Daaya Daaya"

ELWatan(الْوَطَنْ)

Babak Khangholi

Recent comments

Rahooliza

Shabnam Ataei

Sina Nosrati

Hossein Faraji

Related tracks