آواز:وصال علوی
 اهنگساز ونوازنده سنتور:نیما نیک نژاد

vesal alavi -ghobar | وصال علوی - غبار

«تصنیف «دلتنگ
https://t.me/nost_music/858
شعر: مولانا
آهنگساز: سهراب پورناظری
 آواز: سحر بروجردی محمدی
سنتور: مهیار طریحی
تنبک: شهاب پارنج
تار: علی قنبری
صدا بردار و میکس: سیامند محمدی
‏
برلین اکتبر ۲۰۲۱
سالن پیر بولز

پیشتر آ ای صنم شنگ من  ای صنم همدل و همرنگ من  شیوه گری بین که دلم تنگ شد  تا تو بگوییش که دلتنگ من  جنگ کنم با دل خود چون عوان  تا تو بگویی سره سرهنگ من  چند بپرسی که رخت زرد چیست  از غم تو ای بت گلرنگ من  دوش به زهره همه شب می‌رسید  زاری این قالب چون چنگ من  جان مرا از تن من بازخر  تا برهد جان من از ننگ من  ای شده از لطف لب لعل تو  صیرفی زر دل چون سنگ من  صلح بده جان مرا و مرا  کز جهت توست همه جنگ من  پای من از باد روانتر شود  گر تو بگویی که بیا لنگ من  زان شده‌ام بسته آونگ تو  کز تو شود چون شکر آونگ من  ای تو ز من فارغ و من زار زار  اه چه شوم چون کنی آهنگ من  زنگی غم بر در شادی روم  روم مرا بازخر از زنگ من  بی‌گهی و دوری ره باک نیست  نیم قدم شد ز تو فرسنگ من  پیری من گشته به از کودکی  تازه شده روی پرآژنگ من  خامش کن چون خمشان دنگ باش  تات بگوید خمش و دنگ من

تصنیف دل تنگ سحر محمدی - Deltang - Sahar Mohammadi

آلبوم گلبانگ شجریان
تصنیف مبتلا
آهنگساز: حسن یوسف زمانی

Golbang-e Shajarian
Tasnif-e Mobtala
Composer: Hasan Yusefzamani

Golbang–e Shajarian (Dowlat–e Eshq)

Tasnif-e Mobtala

Tasnif Mobtala/ Shajarian/ Hasan Yusefzamani

آهنگ: موسی معروفی
آواز : سولماز بدری
شعر : وحید دستگردی
ضبط : استودیو توکاتا - خرداد 93 

Mooseme Gol موسم گل

هستی چه بود؟، قصهٔ پر رنج و ملالی

کابوس پر از وحشتی، آشفته خیالی

ای هستی من و مستی تو، افسانه‌ای غم افزا

کو فرصتی که تا لذتی بریم از شب وصالی؟

ز هستی، نصیبم بود درد بی نهایت

چنان نی، ندارم سر شکوه و شکایت

چرایی غمین، اقامت گزین به درگاه می‌فروشان

گریز از محن، چو من ساغری بزن، ساغری بنوشان!

هستی چه بود؟، قصهٔ پر رنج و ملالی

کابوس پر از وحشتی، آشفته خیالی

ای دل، چه ز جانم خواهی؟، ای تن، ز چه جانم کاهی؟

ترسم که جهانی سوزد، از دل چو بر آرم آهی

به دلم نه هوس، نه تمنا باشد، چه کنم که جهان همه رویا باشد!

بگذر ز جهان همچون من، افشان به جهانی دامن

بزمم سیه اما سازد جمع دگران را روشن

هستی چه بود؟، قصهٔ پر رنج و ملالی

کابوس پر از وحشتی، آشفته خیالی

ای هستی من و مستی تو، افسانه‌ای غم افزا

کو فرصتی که تا لذتی بریم از شب وصالی؟

رویای هستی - بنان

ای توبه‌ام شکسته از تو کجا گریزم
ای در دلم نشسته از تو کجا گریزم
ای نور هر دو دیده بی‌تو چگونه بینم
وی گردنم ببسته از تو کجا گریزم
ای شش جهت ز نورت چون آینه‌ست شش رو
وی روی تو خجسته از تو کجا گریزم
دل بود از تو خسته جان بود از تو رسته
جان نیز گشت خسته از تو کجا گریزم
گر بندم این بصر را ور بسکلم نظر را
از دل نه‌ای گسسته از تو کجا گریزم
 مولانا

Az to Koja Gorizam

نیكی و بدی كه در نهاد بشر است
شادی و غمی كه در قضا و قدر است
با چرخ مكن حواله كاندر ره عقل
چرخ از تو هزاربار بیچاره‌تر است!
***
ای دل! چو زمانه می‌کند غمناکت
ناگه برود ز تن روان پاکت!
بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند
زآن پیش که سبزه بردمد از خاکت
****
گر کار فلک به عدل سنجیده بُدی
احوال فلک جمله پسندیده بُدی
ور عدل بُدی به کارها در گردون
کِی خاطر اهل فضل رنجیده بدی؟
****
ای دوست! بیا تا غم فردا نخوریم
وین یکدم عمر را غنیمت شمریم
فردا که ازین دیر کهن در گذریم
با هفت هزار سالگان سر بسریم

خیام‌خوانی شجریان در یونیسکو پاریس- سال 1378

Kamand-e Zolf - Homayoun Shajarian | کمند زلف - همایون شجریان

Banan - Karevan

به خاطر تو 
آواز بیات اصفهان
آواز : استاد غلامحسین بنان
آهنگساز : نصرالله زرین پنجه
شعر ترانه : نظام فاطمی

Be Khatere To (Bayat Esfahan) Banan & Zarrin Panjeh |  به خاطر تو :غلامحسین بنان

ريشه در خاک؛ شعر و صدای جاودان فريدون مشیری

 تو از این دشت خشک تشنه روزی کوچ خواهی کرد
و اشک من ترا بدرود خواهد گفت.
نگاهت تلخ و افسرده است.
دلت را خار خار نا امیدی سخت آزرده است.
غم این نابسامانی همه توش و توانت را ز تن برده است.
تو با خون و عرق این جنگل پژمرده را رنگ و رمق دادی.
تو با دست تهی با آن همه توفان بنیان کن در افتادی.
تو را کوچیدن از این خاک، دل بر کندن از جان است.
تو را با برگ برگ این چمن پیوند پنهان است.
تو را این ابر ظلمت گستر بی رحم بی باران،
تو را این خشکسالی های پی در پی،
تو را از نیمه ره بر گشتن یاران،
تو را تزویر غمخواران ز پا افکند.
تو را هنگامه شوم شغالان،
بانگ بی تعطیل زاغان،
در ستوه آورد.
تو با پیشانی پاک نجیب خویش،
که از آن سوی گندمزار
طلوع با شکوهش خوشتر از صد تاج خورشید است؛
تو با آن گونه های سوخته از آفتاب دشت،
تو با آن چهره افروخته از آتش غیرت،
که در چشمان من والاتر از صد جام جمشید است،
تو با چشمان غمباری،
که روزی چشمه جوشان شادی بود،
و اینک حسرت و افسوس بر آن سایه افکنده ست،
خواهی رفت.
و اشک من ترا بدروردخواهد گفت.
من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشق این خاک اگر آلوده یا پاکم.
من اینجا تا نفس باقیست می مانم.
من از اینجا چه می خواهم، نمی دانم.
امید روشنائی گر چه در این تیره گیها نیست؛
من اینجا باز در این دشت خشک تشنه می رانم.
من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی،
گل بر می افشانم.
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه چون خورشید،
سرود فتح می خوانم.
و می دانم
تو روزی باز خواهی گشت....

Kamand-e Zolf - Homayoun Shajarian | کمند زلف - همایون شجریان

Bābak

Recent comments

ilia seif

Related tracks